ตอนที่2

"ปาท่องโก๋เช้านี้มันหวานเป็นพิเศษเลยเนาะ"

ผมว่าตอนนี้ผมอาการหนัก กินไปยิ้มไปพรางคิดถึงหน้าคนตัวเล็กคนนั้น

"เจอแค่เช้านี้ก็พอแล้วมั้ง ไปต้องไปตามหาเค้าหรอกแค่นี้ก็อิ่มอกอิ่มใจจะแย่แล้ว"

ผมพูดกับตัวเองในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ทุกๆวันของผมก็เป็นแบบนี้แหละชอบพูดคนเดียว จนพ่อหาว่าบ้าก็มี ก็คนมันไม่มีใครคุยด้วยพ่อก็ไม่เข้าใจเลย แต่ช่างเถอะ กลับมาคิดถึงคนตัวเล็กคนนั้นต่อดีกว่า

"เห้ออออ คนมีเป็นล้านแต่ทำไมถึงมองเห็นแค่เค้ากันนะ"

ผมเอาแต่คิดถึงเค้าจริงๆ จนเวลาก็ผ่านไปเป็นชั่วโมงจนตอนนี้ก็เกือบจะเที่ยงแล้ว แต่ผมหลับ5555 ปกติก็จะกินข้าวเที่ยงนั่นแหละแต่วันนี้ลืม5555 ผมนอนหลับอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ จนตอนนี้ก็เวลาจะ6โมงเย็นอยู่แล้ว ทำไมเวลามันผ่านไปไวขนาดนี้!!!!!

"เห้ย 6โมงแล้วหรอวะ"

"แล้ววันนี้วันที่เท่าไหร่"

พูดเสร็จก็นั่งคิดไปสักพัก แล้วผมก็มาเปิดปฏิทินดู

"เชี่ย!! วันอาทิตย์แล้วหรอวะ!? กูยังเที่ยวไม่หนำใจเลย~~~"

"แล้วพรุ่งนี้ร.รเปิด!!"

"กูยังไม่พร้อม ฮืออออ~~~"

เวลามันผ่านไปไวจนน่ากลัว ผมเพิ่งรู้สึกว่าผมเพิ่งจะได้เที่ยวไปเมื่อวานทั้งๆที่ผมก็เที่ยวมาตั้งนานแล้วอะไรจะไปไวขนานน้านนนนน

"กูจะร้องไห้ ฮือออ"

ผมนอนดิ้นโอดโอยอยู่บนเตียงตั้งนานสองนาน สุดท้ายผมก็ปล่อยวางแล้วลุกไปอาบนํ้า

"ช่างแม่ง..อาบนํ้าดีกว่ากู"

ตัดพ้อจบผมก็ลุกไปอาบนํ้าทันที ระหว่างที่ผมกำลังอาบนํ้าภาพของผู้ชายคนนั้นก็แล่นเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง ผมไม่เข้าใจจริงๆ ผมไม่รู้จักเค้าด้วยซํ้าทำไมเค้าถึงมาวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดเวลา ทำไมผมเอาแต่คิดถึงเค้า ทำไมกัน....

"ถ้าเป็นไปได้ เราอยากทำความรู้จักกับนายให้มากกว่านี้นะ"

ผมพูดไปยิ้มไปพรางอาบนํ้าไปสระผมไป และหวังเอาไว้ลึกๆว่าผมจะได้เจอเค้าอีกครั้งไม่ว่าจะที่ไหนก็ตามผมขอแค่ให้ผมได้เจอเค้าก็พอ หลังจากผ่านไปหลายนาทีผมก็ได้อาบนํ้าเสร็จและกว่าจะเข้านอนก็ปาไปตี2กว่าๆแล้ว ก็คนมันนอนแล้วนี่นา แล้วพรุ่งนี้ก็ต้องตื่น7โมงเช้า จะไหวมั้ยเนี่ย!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ืตอนที่1

บทต่อไป

ตอนที่3

