ตอนที่ 4: ความสับสนและการเลือกทาง

ฉากที่ 5– ข้อเสนอจากพ่อ

เสียงฝีเท้าดังสะท้อนก้องไปทั่วทางเดินใต้ดิน เรวดีรีบดับตะเกียงในมือและซ่อนตัวอยู่หลังชั้นหนังสือ หัวใจของเธอเต้นแรง ร่างกายเย็นเฉียบเหมือนเลือดในกายกำลังแข็งตัว

เธอแทบกลั้นหายใจเมื่อเห็นเงาของใครบางคนก้าวเข้ามา

"ออกมาเถอะ เรวดี"

เสียงนี้...

เธอเบิกตากว้างเมื่อจำได้ว่ามันเป็นเสียงของ พ่อของเธอ – มหาปราชญ์อารัน

ร่างของชายวัยกลางคนก้าวออกจากเงามืด เสื้อคลุมยาวสีขาวของเขายังคงสะอาดสะอ้าน แม้ว่าสถานที่แห่งนี้จะเต็มไปด้วยฝุ่นและความมืดสลัว ดวงตาคมลึกของเขาจ้องมายังที่ซ่อนของเธอ

"พ่อรู้ว่าเจ้าจะมาที่นี่"

เรวดีค่อยๆ ก้าวออกมาจากที่ซ่อน มือของเธอกำบันทึกแน่น เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับบิดา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและเจ็บปวด

"พ่อรู้มาตลอดใช่ไหม..." เสียงของเธอสั่นเครือ "ว่าพวกเขากำลังหลอกลวงประชาชน ว่าผู้ถูกคัดสรรไม่ได้ไปสู่แดนสวรรค์... แต่ถูกพรากพลังชีวิตไปจนหมด!"

มหาปราชญ์อารันถอนหายใจยาว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

"พ่อรู้... และพ่อเสียใจที่ต้องให้เจ้าค้นพบความจริงด้วยตัวเอง"

เรวดีส่ายหัว น้ำตาเริ่มไหลออกมา

"เสียใจงั้นหรือ!?" เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา "ถ้าพ่อรู้ว่ามันผิด ทำไมพ่อไม่ทำอะไรเลย!?"

มหาปราชญ์อารันมองเธออย่างเวทนา ก่อนจะเดินไปนั่งลงที่โต๊ะไม้เก่าๆ กลางห้อง เขาไม่ได้แสดงความโกรธหรือปฏิเสธคำกล่าวหาของเธอ แต่กลับพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"เพราะพ่อไม่มีทางเลือก"

เรวดีจ้องมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา

"ไม่มีทางเลือก? หรือพ่อเลือกที่จะเงียบเพราะกลัวอำนาจของพวกเขา!?"

มหาปราชญ์อารันเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบบันทึกเล่มหนึ่งจากกองเอกสาร แล้วเปิดมันออก

"ดูนี่สิ"

เรวดีลังเล แต่ก็เดินไปดู สิ่งที่อยู่ในบันทึกนั้นทำให้เธอชะงัก

มันคือรายชื่อของ 'ผู้ถูกคัดสรร' ในอดีตหลายสิบปีที่ผ่านมา

เธอกวาดตามองไปเรื่อยๆ ก่อนจะสะดุดที่ชื่อหนึ่ง—

"แม่...!?"

มือของเธอสั่นเมื่อเห็นชื่อของมารดาของตนเองในรายชื่อ 'ผู้ถูกคัดสรร' เมื่อยี่สิบปีก่อน

มหาปราชญ์อารันพูดเสียงเบา

"แม่ของเจ้าเป็นหนึ่งในผู้ที่ถูกเลือก แต่ข้าขัดขวางกระบวนการนั้น... ข้าเก็บนางไว้ และยอมแลกทุกสิ่งเพื่อปกป้องชีวิตของนาง"

เรวดีจ้องพ่อของเธออย่างไม่อยากเชื่อ

"พ่อหมายความว่า... แม่ยังมีชีวิตอยู่?"

"ไม่... นางจากไปแล้ว" มหาปราชญ์อารันกล่าว "แม้ว่าข้าจะช่วยชีวิตนางจากแก้วมายาได้ แต่นางก็อ่อนแอลงเรื่อยๆ จนจากไปเมื่อเจ้ายังเด็ก"

เรวดีรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบถล่มลงมาตรงหน้า

ความจริงที่เธอได้รับมันหนักเกินกว่าที่เธอจะรับไหว

"ข้าทำในสิ่งที่ข้าสามารถทำได้" พ่อของเธอพูดต่อ "และตอนนี้ถึงเวลาที่เจ้าต้องเลือก"

เขาหยิบกล่องไม้เล็กๆ ออกมาจากเสื้อคลุมของเขา แล้วเลื่อนมันมาตรงหน้าเธอ

"หากเจ้าเปิดกล่องนี้ เจ้าจะได้รับกุญแจดอกเดียวที่สามารถทำลายแก้วมายาได้"

เรวดีจ้องกล่องนั้น หัวใจของเธอเต้นแรง

"แต่ถ้าเจ้าทำเช่นนั้น เมืองนี้จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป พลังของมันจะสลายไป และผู้คนอาจล้มตายเพราะพวกเขาไม่เคยรู้จักชีวิตที่ไม่มีแก้วมายา"

เธอกำมือแน่น

"แล้วถ้าข้าไม่เปิดมันล่ะ?"

มหาปราชญ์อารันมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเศร้า

"เจ้าจะสามารถใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ไม่ต้องเผชิญกับอันตราย และปล่อยให้เมืองนี้ดำเนินต่อไปเช่นที่มันเป็นมา"

ความเงียบเข้าครอบงำห้องใต้ดิน

เรวดีจ้องกล่องไม้ตรงหน้าด้วยความลังเล

นี่คือการตัดสินใจที่อาจเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง

เธอจะเลือกทำลายความลวง หรือเลือกปล่อยให้มันดำเนินต่อไป?

..."ต่อ"...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***