EP. 2

เขาเหลือบมองนาฬิกาปลุกดิจิทัลบนเตียงที่บอกเวลา 8:34 น. ก่อนจะหันไปส่งยิ้มเเละเเอ็กท่าน่ารัก ๆ ให้กับสาวน้อย 2 คนที่ยืนตั้งกล้องที่ระเบียงทางตึกฝั่งตรงข้ามเล็กน้อย

"เรื่องนั้น ไม่เห็นเกี่ยวกับผมสักหน่อย จะลูกสาวลูกชายตระกูลไหนผมไม่ไปร่วมพีธี เขาก็เเต่งงานกันได้เเน่นอนครับ ป๋าเชื่อผมเถอะ"

(...)

ฟาเคียร์ชะงักมือที่จะรูดม่านปิดไปครู่หนึ่ง เมื่อได้ยินเรื่องที่คู่สนทนากำลังบอก

"ผมไม่ว่างออกไปไหนหรอกนะครับป๋า เอาเป็นว่าถ้าพรหมลิขิตมีจริงเราคงได้พบกันเเน่นอนครับ คิดถึงนะครับป๋า ผมไปนอนก่อนนะ จุ๊บ ๆ"

เขาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ โยนโทรศัพท์มือถือลงไปบนเตียงนอนตามเดิม ก่อนจะหันไปรูดม่านปิด ลงทิ้งตัวลงบนที่นอนอันเเสนนุ่ม พลางคิดถึงเรื่องที่พ่อเพิ่งร่ายยาวมาจากทางโทรศัพท์เมื่อสักครู่

"ถ้าจะเจอ เดี๋ยวมันก็มาเอง ปล่อยให้เป็นของพรหมลิขิตนั้นเเหละดีเเล้ว... " ชายหนุ่มพึมพำเบาๆ พร้อมกับหลับตาพริ้ม เพื่อเข้าสู่ห้วงนิทราต่อไป โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าพรหมลิขิตของเขากำลังจะเริ่มทำงานอีกในไม่ช้านี้.... เเถมยังมาเเบบไม่ธรรมดาอีกต่างหาก

.

ความจริงฉันก็ไม่ใช่คนใจร้อนอะไรมากมายหรอกนะ... เเต่การนั่งรออยู่เกือบชั่วโมง นี่มันน่าหงุดหงิดจนอยากจะทุ่มโต๊ะใส่เรียงตัว ถ้าพวกเขายังปล่อยให้ฉันนั่งเเกร่วรออยู่ในห้องนี้อีกสัก 2 นาที

ไม่สิ! อีกนาทีเดียวฉันก็จะไม่ทน -^-!

"สวัสดีค่ะ/ครับ ประธาน"

"พวกเธอมาสาย! " ฉันเเผดเสียงลั่นใส่ทันที เมื่อคนที่ฉันใช้เวลานั่งรออยู่เป็นชั่วโมง พากันก้าวเข้ามาในห้องกันเเบบพร้อมหน้าพร้อมตา

"รู้มั้ยว่าฉันต้องนั่งรออยู่ในห้องนี้นานเเค่ไหน การบ้านฉันก็มี หนังสือฉันก็ต้องอ่าน ที่บ้านไม่เคยสอนให้รู้จักคำว่าตรงต่อเวลาบ้างหรือไง! "

ฉันลุกจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ ก่อนจะยืนสะเอวมองหน้าคนมาสายเเบบเรียงตัวด้วยสีหน้าโมโหขั้นสุด ทุกคนกำลังก้มหน้าสำนึกผิด ทำให้ฉันดูไม่ต่างไปจากคุณเเม่วันกลางคนที่กำลังยืนดุลูก ๆ ซึ่งกลับบ้านดึก เเต่ไม่! ฉันไม่ได้เเก่ขนาดนั้นนะ

" นี่! มาถึงเเล้วจะยืนบื้ออยู่ทำไมเล่า ไปนั่งที่ได้เเล้ว ประชุมให้เสร็จเร็ว ๆ จะได้รีบกลับบ้านซะที "

" ครับ/ค่ะ ท่านประธาน "

ฉันพ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะเดินไปนั่งที่หัวโต๊ะเพื่อเริ่มการประชุมหลังจากที่เสียเวลารอพวกเขาไปนาน

" เรื่องมาสาย โทษหนูไม่ได้นะคะประธาน ต้องโทษมิลเลอร์ ดันสอบตกวิชาภาษาไทย ไม่อย่างนั้นคงมาถึงห้องนานเเล้วล่ะค่ะ "

" เฮ้ ๆ โทษฉันคนเดียวไม่ได้นะ เธอเองก็เข้าห้องน้ำนานเหมือนกันนั่นเเหละ "

" ก็ฉันเป็นผู้หญิง จะให้เข้าห้องน้ำรวดเร็วปุบปัปเเบบนายได้ไง "

" เเล้วเธอก็ชอบบ่นเเต่ฉัน ยัยผู้หญิงบ้า! "

" นายนั่นเเหละ ไอ้ผู้ชายบ้า "

" @#$%^&*()_)(*&^%$ "

สองคนที่ทะเลาะกันอยู่ ชื่อมิลล่า กับมิลเลอร์ พวกเขาทั้งสองคนเป็นฝาเเฝดชายหญิง อยู่เกรด 11 ทั้ง ๆ ทีเป็นฝาเเฝด เเต่กลับชอบทะเลาะอยู่บ่อยครั้ง จนสร้างความรำคาญให้กับฉันไม่ใช่น้อย

....เเละนี่ก็เป็นอีกครั้ง ที่พวกเขาทะเลาะกันข้ามหัวฉัน!

" เงียบ! ยังไงก็มาสาย หยุดทะเลาะกันเดี๋ยวนี้ ฉันรำคาญ>o

ทุกเสียงเงียบลงไปได้ครู่หนึ่ง มิลล่าที่นั่งอยู่ทางซ้ายมือของฉันหันมาโค้งศีรษะให้เล็กน้อยเป็นการขอโทษ ก่อนจะหันไปมองมิลเลอร์ตาเขียวปั้ด ส่วนอีกฝ่ายก็ไม่ต่างกัน ยกมือยกไม้ทำท่าจะประทุษร้ายเป็นระยะ ๆ จนฉันต้องส่งสายตาดุ ๆ อีกรอบเป็นการปรามทั้งสองคน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***