(รีไรท์) ระวัง...ผัวดุ!! ตอนที่ 18

18

"สรุปเพราะเห็นเขาคุยโทรศัพท์ลับๆล่อๆ มีสีหน้าเครียดแล้วก็ไปเจอว่าเดินกับไฮโซหนุ่มที่น่าจะเป็นกิ๊กเก่างั้นหรอวะ" นิวสรุปเรื่องที่ฟังทั้งหมดอย่างรวบรัดเพื่อเอาคำตอบจากการันต์

"ก็ประมาณนั้น.." การันต์ว่า

"มึงโอเคนะ..."

"โอเค"

"แล้วตอนนี้มึงคิดว่าจะทำยังไงต่อ" นิวถามถึงแผนของเพื่อนว่าจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง

เท่าที่ฟังเหมือนทั้งหมดเป็นฝ่ายการันต์ที่คิดและสรุปเอาเอง

"ก่อนอื่นคือกูต้องรู้ก่อนว่าคุณกรณ์เคยเป็นอะไรกับพี่ภพ" การันต์ว่าทำสีหน้าครุ่นคิด

นิวฟังแล้วถอนหายใจแล้วมองกลับไปอย่างหนักใจ

'คนแรกที่มึงควรจะหาคำตอบคือถามพี่เขาตรงๆ'

การันต์นั่งนึกถึงคำที่นิวบอกกับเขาแล้วก็มัวแต่เหม่อคิดอะไรคนเดียวในใจ จนกระทั่งได้ยินเสียงข้ามภพกลับมาจากข้างนอกจึงได้สะดุ้งน้อยๆ

"กลับมาแล้วครับ ไหนวันนี้เป็นไงบ้าง" ข้ามภพเดินเข้ามากอดการันต์ที่นั่งอยู่หน้าทีวีด้วยท่าทีที่ปกติเหมือนเดิม

ปกติเสียจนคนที่รออยู่ใจหาย...

"ก็ดีครับ ทำรายงานออกมาโอเคดี" การันต์บอกเสียงเรียบ

เขาสิต้องถามว่าข้ามภพเป็นยังไง

ไปเดินเล่นกับใครคนนั้นสนุกมากไหม..

"พี่ภพกลับมาเหนื่อยๆไปอาบน้ำเถอะครับ" การันต์ว่าก่อนจะไล่อีกคนเข้าไปอาบน้ำล้างตัว ข้ามภพยิ้มรับหอมแก้มอีกคนก่อนจะเดินเข้าห้องไป

การันต์ตามเข้ามาในห้องนอนจ้องไปยังโทรศัพท์มือถือที่เจ้าของวางทิ้งเอาไว้ จากนั้นเขาถือวิสาสะหยิบมันขึ้นมาเปิดดู สายที่โทรส่วนใหญ่นอกจากการันต์ เอ็ม คิงแล้วก็มีแต่ แม่เท่านั้น

แต่สายที่เขาอยากรู้ที่สุดคือเบอร์ที่เมมชื่อว่า 'กรณ์' ต่างหาก การันต์หยิบโทรศัพท์มือถือของตนเองมากดเมมเบอร์ที่เขาสงสัยอย่างรวดเร็วก่อนจะวางมันลงที่เดิมและไม่นานเจ้าของมันก็เดินออกมาจากห้องน้ำ

หนุ่มน้อยทำทีเป็นกดโทรศัพท์อย่างไม่ได้สนใจ ข้ามภพเองก็เดินเข้ามาหยิบโทรศัพท์มือถือกดอยู่สองสามครั้งและก็วางกลับลงไป

"เป็นอะไรรึเปล่าเรา ทำไมทำหน้าเครียดๆครับ" คนพี่เดินมานั่งลงบนเตียงข้างการันต์มือหนาถูไปบนระหว่างคิ้วของนิสิตที่ย่นติดกัน

"พี่ภพ...เบื่อรันต์รึเปล่า" การันต์เปิดประเด็นด้วยคำถามสุดเซ้นซิทีฟ

"ถามอะไรแบบนั้น หืม พี่ไม่เบื่อรันต์เลย" ข้ามภพตอบสวมกอดคนรักไว้แนบอก

การันต์ยิ่งรู้สึกทุกอย่างตีตื้นขึ้นมา...

ไม่เบื่อแต่...เขาเลือกที่จะโกหกกัน

"แล้วมีอะไรจะบอกรันต์ไหม?" การันต์ถามตรงไปตรงมาเพื่อหวังว่าข้ามภพจะพูดหรือเล่าอะไรที่เก็บไว้ในใจออกมาบ้าง

อย่างน้อยก็บอกว่าเรื่องวันนี้มันเกิดอะไรขึ้นถึงได้ไปเดินอยู่กับใครคนนั้น

"จริงๆก็มี... แต่พี่อยากจัดการมันให้เรียบร้อยก่อน แล้วค่อยบอกรันต์" ข้ามภพอธิบายถึงสิ่งที่เจออยู่แบบไม่ได้ลงรายละเอียดแล้วทำหน้าอย่างคนกำลังคิดอะไรในใจ

"รันต์จะรอนะ" การันต์ว่าด้วยแววตาผิดหวัง

เขาคิดว่าความสงสัยจะทำให้ข้ามภพร้อนใจ แต่เปล่าเลย... เขายังคงเก็บงำมันไว้ราวกับเราเป็นคนอื่นคนไกล

ข้ามภพเห็นการันต์คิดมากก็จูบลงไปบนปากบาง การันต์ตอบรสจูบนั้นไว้ด้วยสัมผัสบางเบาเช่นกัน มือเรียวเอื้อมไปขยุ้มผมอีกคนและจับไว้แน่นราวกับหวงแหนสิ่งที่ตนรัก

ข้ามภพถอดเสื้อผ้าของการันต์ออกทีละชิ้นจนเหลือแค่เพียงเนื้อแนบกายแต่ก่อนจะได้ถลำลึกลงไป...

"อีกเรื่องที่รันต์จะบอก" การันต์พูดขึ้นมาในตอนที่อีกคนไล่จูบไปทั่วร่างกายเขา

"..."

"ถ้าจะมี 'คนอื่น' บอกรันต์ดีๆรันต์ก็จะไปให้"

ข้ามภพเงยหน้าขึ้นมองการันต์และเห็นสีหน้าที่จริงจังนั้นนึกเอะใจ

"...."

"ถ้ารันต์จับได้ว่าพี่นอกใจรันต์ เราจะได้รู้กัน" การันต์ว่ามองอีกคนด้วยใบหน้าแน่วแน่

...______________...

ข้ามภพพาร์ท

ช่วงนี้เขาเครียดมากจากการรับโทรศัพท์จากที่บ้านเรื่องการเลือกคนรัก พ่อแม่เขารู้ดีว่าลูกมีรสนิยมไบเซ็กชวลหรือการรักได้ทั้งชายและหญิง แม้จะเอาเอียงมาทางรักชอบผู้ชายมากกว่าและเหมือนข่าวที่เขาคบกับการันต์อย่างจริงจังจะไม่ค่อยเข้าหูมารดาเสียเท่าไหร่

อีกอย่างพ่อและแม่รู้ว่ากรณ์และเขาเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแม้จะเป็นเพียง One Night Stan แต่ดูเหมือนกรณ์จะยังชอบพอเขาอยู่ และพ่อแม่ก็ดันเห็นดีด้วยถ้าหากจะเลือกคนที่มีฐานะและชาติตระกูลดีอย่างกรณ์มาเคียงข้าง

จะชายก็ไม่ว่า... แต่ขอให้มีหน้ามีตาเท่าๆกัน

การันต์ค่อนข้างที่จะสงสัยเรื่องโทรศัพท์มือถือจากทางบ้านเขา แต่อีกคนดูจะให้เกียรติและไม่กล้าที่จะถามในเรื่องนี้ออกมา

ซึ่งข้ามภพมองว่านั่นคืออีกข้อดีที่การันต์ไม่เซ้าซี้ให้เขายิ่งลำบากใจ

"เป็นอะไรของมึง" เอ็มเดินเข้ามาถามเพื่อนที่กำลังนั่งตีหน้าเครียด

"เออช่วงนี้มึงมีปัญหาไรเปล่าวะ" คิงถามขึ้นอีกคน

ทุกคนดูออกทั้งนั้นว่าข้ามภพกำลังตกอยู่ในความกังวลใจ

"เรื่องที่บ้านว่ะ เขารู้เรื่องที่กูคบกับรันต์" ข้ามภพอธิบายบอกเพื่อนอย่างหนักใจ

เมื่อเห็นสองคนนี้เขาก็สามารถเล่าปัญหาได้อย่างตรงไปตรงมา

"ก็ไม่เห็นเขาจะเคยมีปัญหานี่..เรื่องคบผู้ชาย" เอ็มว่าเพราะตนเองก็เคยรับรู้เรื่องราวนี้มาบ้าง แต่เท่าที่ทราบพ่อแม่มันก็ไม่ได้หัวโบราณขนาดไม่ให้คบนี่

"แต่คนนี้เขารู้ว่ากูจริงจัง แถมยังส่งเสียให้เรียนด้วยไง" ข้ามภพบอกอย่างเหนื่อยหน่ายใจ

เขาไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้ว มีกิจการมีงานมีเงินทำ หากจะเอาเงินเหล่านั้นมาส่งเสียคนรักเพื่อความสุขส่วนตัวไม่เห็นว่ามันจะเสียหายอะไรเลย

"แล้วรันต์รู้รึปล่าว" คิงถามเนื่องจากเป็นห่วงความรู้สึกหนุ่มน้อยที่เป็นคนรักของข้ามภพมากกว่า

การันต์เป็นเด็กที่น่าสงสารมากเท่าที่เขาพอจะรู้เรื่องราวมา หากต้องมาพบกับเรื่องนี้อีกคงจะเป็นการซ้ำเติมความโหดร้ายให้คนๆนึงมากเกินไป

"ยัง แต่ก็คงเริ่มสงสัยแล้วแหละ ช่วงนี้แม่กูโทรมาบ่อย" ข้ามภพว่า

"แล้วไหนจะเรื่องกิ๊กมึงอีกอะ" เอ็มเอ่ยถึงกรณ์ที่หลังๆมานี้เทียวมาหาอยู่บ่อยครั้ง

"ทำไมไม่เคลียร์ทีละเรื่องวะ" คิงเอ่ยสมทบอีกคน

จะเคลียร์ทีละเรื่องได้ยังไงในเมื่อสองเรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องเดียวกัน

ข้ามภพยังไม่ได้บอกใครเรื่องที่พ่อและแม่เห็นดีด้วยว่าหากจะมีคนรักผู้ชายควรจะเป็นคนที่มีฐานะเท่ากันอย่างกรณ์ แต่นั่นก็คงดูไม่ยากเท่าไหร่

"ตายยากชิบหาย" เอ็มพูดขึ้นเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามาใหม่

กรณ์กำลังปรี่มาทางพวกเขาด้วยแคนชวบลุคที่คุ้นตา แบรนด์เนมหัวจรดเท้าและท่าทางสง่านั่นทำเอาเหล่าลูกค้าคนอื่นหันมอง

"ทำอะไรก็นึกถึงใจน้องมันแล้วกัน" คิงว่าก่อนที่จะเดินหนีออกไปเนื่องจากเขาสองคนค่อนข้างรู้จักนิสัยกรณ์ดี

กรณ์เป็นคนที่ไม่ยอมใคร และออกจะรั้นอยู่มากตามประสาคนมีเงินและครอบครัวมีอำนาจ ความมั่นใจและเอาแต่ใจ คนๆนั้นไม่ใช่ในแบบที่ข้ามภพจะเอาอยู่ง่ายๆเพราะไม่ได้มีน้อยไปกว่าข้ามภพเลย

ของแบบนี้บางทีมันก็สัมพันธ์กัน บางครั้งเมื่อเราตัวเล็ก ปากกัดตีนถีบ ต้องดิ้นรน ความกล้าและพาวเวอร์ที่จะนึกคิดหรือออกเสียงอะไรมันก็ไม่เท่าจากคนที่มีทุกอย่างพร้อม คนเหล่านั้นในประเภทหลังมักจะมีความกล้ากว่า มันอาจจะไม่ทุกคน... แต่ส่วนใหญ่พวกเขาก็พร้อมจะเสียเพราะมีมากพอให้เสีย...

การันต์กับกรณ์ก็ไม่ใช่คู่แข่งที่มีระดับความเสียหายเท่ากันแม้จะเป็นมนุษย์เหมือนกัน เพราะสิ่งที่เรียกว่า ต้นทุนชีวิต

"คุณภพ" กรณ์ที่เดินเข้ามาในห้องเรียกข้ามภพเสียงหวาน

แม้มันจะไม่ได้หวานมากมายอะไรเหมือนเสียงของการันต์ตอนอ้อนคนพี่ ทว่าก็รู้ดีว่าไม่ใช่โทนเสียงปกติที่ไว้ใช้คุยกับคนอื่น

"คุณกรณ์มาหาถึงที่นี่มีอะไรรึเปล่าครับ" ข้ามภพถามด้วยความเหนื่อย

เขาเครียดเรื่องบ้านด้วยเรื่องการันต์ด้วยคงไม่พอ จะต้องมาตัวแปรแบบกรณ์มาทำให้เรื่องวุ่นวายอีก

"พอดีคุณหญิงชวนกรณ์ไปทานข้าว เลยว่าจะไปกับคุณภพเสียเลย"

"คุณแม่ยังไม่เห็นบอกอะไรผมเลยนะ"

"ยังไงลองโทรถามดูก็ได้นะครับ" กรณ์ว่าอย่างไม่ยอมแพ้

กรณ์ไม่ได้โกหก ในเมื่อมารดาอีกฝ่ายเอ่ยชวนจริงๆเพราะฉะนั้นให้โทรถามเธอเพื่อยืนยันเขาก็ยินดี

"โอเคครับ งั้นเราไปกัน" ข้ามภพว่าอย่างเสียไม่ได้

ขณะขับรถไปที่บ้านของข้ามภพ กรณ์สังเกตอาการของคนขับรถที่ดูเหมือนจะมีอะไรในใจตลอดเวลา

"คุณภพอึดอัดรึปล่าว ที่ต้องไปไหนมาไหนกับกรณ์"

"ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก เพียงแต่ผมว่ามันอาจจะไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่"

"เพราะหนุ่มน้อยคนนั้นหรอครับ"

"หมายถึงการันต์น่ะหรอ" ข้ามภพเจาะจงสิ่งที่กรณ์จะพูด

"ครับ เด็กที่เจอที่โชว์รูมวันนั้น"

"พูดกันตรงๆ ผมคบกับการันต์อยู่ และผมว่าเรื่องของเรามันไม่ควรดำเนินไปแบบนี้" เขาพูดอย่างจริงใจ

ความจริงกรณ์ต้องรู้อยู่แล้ว เขาบอกเสมอว่ามีคนรักแล้วเพียงแต่ไม่ได้บอกโต้งๆว่าใคร แต่ถามหน่อยว่ามีใครไม่รู้บ้างในเมื่อเขาอยู่กินกับการันต์ขนาดนี้แล้ว

"แต่คุณก็รู้ว่าพ่อแม่คุณคิดยังไง คบผู้ชายน่ะไม่เป็นไรหรอกครับ แต่ความ 'เหมาะสม' มันก็ต้องตามมารึเปล่า" กรณ์เปิดเผยความในใจออกมา

ข้ามภพว่ามันเป็นความในใจที่ทำเขาสะอิดสะเอียนนิดหน่อย เหมาะสมยังไง? เหมาะสมทั้งที่รู้ว่าเขามีคนรักอยู่แล้วงั้นหรอ

"ผมจะคุยเรื่องนี้กับคุณแม่เอง"

"คนเคยๆกันน่ะ ไม่น่าจะทำให้มันยากนะครับ" กรณ์ว่าด้วยใบหน้าเรียบนิ่งมองตรงไปข้างหน้า

"เพราะมันเคยได้มาง่ายๆมั้ง ผมเลยอยากให้มันจบแบบง่ายๆ" ข้ามภพว่าอย่างไม่ยอมกัน

เขาและกรณ์เคยติดต่อกันเป็นเพื่อนทางธุรกิจ และต่างรู้รสนิยมกันและกันเป็นอย่างดี จึงเผลอมีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนเพราะความท้าทายและมองตาก็รู้กัน เพียงแต่ข้ามภพไม่ได้คิดจะสานต่อ ฃและกรณ์เองก็ไม่ได้ดูจะพิสวาทเขาในตอนนั้น มันเป็นเพียงสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนที่ลองให้ต่างคนต่างได้รู้แล้วก็แยกย้ายไป

หรือเพราะนิสัยแพ้ไม่เป็นของกรณ์ละมั้ง ที่ทำให้เขาสองคนตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เมื่อเห็นว่ามีอีกคนได้ครองใจก็อยากจะมาลงเล่นบ้างตามประสาคนแพ้ไม่เป็น

แต่คงจะมีแต่อีกฝ่ายที่สนุกอยู่คนเดียว...

รีไรท์ 29.08.2021

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***