(รีไรท์) ระวัง...ผัวดุ!! ตอนที่ 16

16

"มึงจะทำกูเป็นประสาท" เอ็มเอ่ยว่าข้ามภพที่นั่งถอนใจมองโทรศัพท์เป็นรอบที่ร้อยแล้วขณะที่พวกเขากำลังเช็คสเปครถรุ่นใหม่กันอยู่

"เสือก กูก็เป็นห่วงรันต์ป่ะวะ ไปเรียนวันแรกไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง" ข้ามภพว่า

วันนี้การันต์ไปเรียนมหาลัยวันแรก หลังจากไปปรับพื้นฐานเพื่อเตรียมเรียนมาแล้ว เจ้าเด็กน้อยนักศึกษาของเขาตื่นเต้นใหญ่ เห็นตื่นแต่เช้ามาใส่ชุดนิสิตพร้อมเตรียมข้าวของ แต่ก็ไม่ลืมจะทำข้าวเช้ามาให้เขาทานอย่างทุกที

คิดถึงจะแย่...

"มึงไม่ไปนั่งเฝ้าน้องมันที่มหาลัยเลยวะ" คิงที่ดูเอกสารอยู่เอ่ยประชด

"ไอ้เวรไปแนะนำมัน เดี๋ยวมันก็ไปจริงไม่ต้องทำงานกันพอดี" เอ็มว่าเข้าให้

ไอ้ภพมันยิ่งไม่เหมือนชาวบ้านอยู่ด้วยถ้าเป็นเรื่องการันต์ ขอให้เอ่ยปากเท่านั้นเอเลี่ยนก็คงจะหามาให้ได้

"เหมือนคุณพ่อไปเฝ้าลูกไปโรงเรียน" คิงว่าก่อนจะหัวเราะกับเอ็มน่าหมั่นไส้เสียจนข้ามภพเขวี้ยงปากกาใส่

"ไอ้เชี่ยภพ" คิงสบถเพราะปลายหัวมันเฉียดหน้าเขาไปนิดเดียว

"คุณพ่อดุแบบนี้ หนุ่มๆที่ไหนจะกล้ามาจีบลูกละค้าบ" เอ็มที่รับปากกาไว้ได้ยังเอ่ยล้อไม่เลิก

เพี้ยะ

คิงตบลงไปบนศีรษะเพื่อนเบาๆทันที

"นี่แหนะ ไอ้เอ็ม มึงก็ไปบิวท์มันดูหน้ามันด้วย รอบนี้กูว่าของขึ้นมันได้ปามาทั้งโชว์รูม" คิงบ่นระอา

ส่วนเอ็มยังหัวเราะคิกคักหันไปมองข้ามภพด้วยแววตาไร้สำนึก ด้วยเอ็มนั้นรู้ดีว่านี่เป็นอีกหนึ่งเรื่องในใจของเพื่อนของเขา

แม้ว่าข้ามภพจะไว้ใจการันต์มากแค่ไหน แต่เขาก็อดที่จะหวงไม่ได้เมื่อรู้ว่าการันต์ต้องเข้าไปอยู่ในสังคมที่เจอคนมากหน้าหลายตาโดยเฉพาะเป็นคนรุ่นราวคราวเดียวกันที่คงจะทำเด็กหนุ่มคื่นเต้น คงจะมีเด็กหนุ่มสาวหน้าตาดีมากมาย ทิ้งให้ไอ้ลุงนี่เฉาตายคาโชว์รูม

ฟากของการันต์ก็เป็นไปอย่างที่ทุกคนคิดไว้ วันแรกของนิสิตมีคนเข้ามาสะกิดอยู่หลายคน และก่อนนี้ตอนปรับพื้นฐานเขาก็มีเพื่อนที่ทำความรู้จักไว้คนนึงแล้วชื่อว่า วิว เด็กสาวที่หน้าตาน่ารักและพูดจาตลกขบขัน ซึ่งตอนนี้เธอไปพาใครอีกคนเดินเข้ามาก่อนจะแนะนำให้ทุกคนรู้จักกัน

"รันต์ นี่นาย...เรียนสาขาเดียวกับเรา" วิวเอ่ยแล้วผายมือไปที่เพื่อนชายอีกคนที่ไปลากมาจากอีกมุมหนึ่ง

"ส่วนนี่รันต์หรือพี่รันต์ เพื่อนเราเอง..." วิวบอกนายที่มองการันต์แล้วยกยิ้มหวาน

"พี่รันต์หรอ" นายฉุกคิดแล้วขมวดคิ้ว

"อืม พอดีหยุดไปแล้วกลับมาเรียนน่ะ" การันต์เล่าด้วยท่าทางสบายๆ

เป็นเรื่องปกติที่มหาลัยจะมีเด็กซิ่วหรือคนที่เพิ่งกลับเข้ามาในระบบการศึกษามากมาย เรื่องนั้นไม่ได้ทำให้ใครแปลกใจและเหมือนทุกคนจะยิ้มรับให้กันเท่านั้น อีกเรื่องดีคือไม่มีใครถามการันต์เซ้าซี้ให้รำคาญใจว่าทำไมเขาถึงไม่ได้เรียนตามเกณฑ์

"งั้นเราต้องเรียกว่าพี่รันต์สิ" นายโฟกัสไปที่สรรพนาม

"ไม่เอาสิแก่ตายเลย เป็นเพื่อนกันหมดนี่แหละ" การันต์ว่าก่อนที่จะชวนทุกคนไปกินข้าวกลางวันกัน

คิดไว้แล้วว่าจะต้องมีคนถามแบบนี้อยู่บ้าง แต่เขาไม่อยากให้มันวุ่นวาย... มาเรียนเพื่อเอาใบปริญญามครจะเป็นพี่เป็นป้าถ้าเรียนด้วยกันช่วยเหลือกันก็เพื่อนกันหมดนี่แหละ

"ฮัลโหลรันต์" ข้ามภพที่ร้อนใจทั้งคิดถึงและพลอยตื่นเต้นไปกับการันต์กำลังยกโทรศัพท์ไปหา โดยมีเอ็มและคิงนั่งยิ้มแซวอย่างรู้กัน

สุดท้ายมันก็อดไม่ได้ทำตัวเหมือนคุณพ่อเห่อลูกไปถามไถ่เมียมันจริงๆ จะว่าไปแล้วคิงก็แอบคิดในใจว่าไอ้ภพเพื่อนเขามันเหมือนพวกเสี่ยบ้ากามที่เลี้ยงเด็กไว้เพื่อนส่งเสียเลย

["ครับพี่ภพ"] การันต์ที่กำลังนั่งคุยกับเพื่อนๆกดรับแล้วตอบกลับปลายสาย

"มีใครมาจีบบ้างรึเปล่า" ข้ามภพถามทำเอาเอ็มถึงกับกรอกตามองบน

ไอ้นี่ถ้าจะอาการหนักของจริง...

ทำไมมันไม่ใส่ปลอกคอให้เมียมันไปด้วยเลยล่ะเขาจะได้รู้ว่ามีเจ้าของแล้ว

["ใครจะมาจีบรันต์ละ"] การันต์ว่าก่อนจะหัวเราะร่าและหันไปเห็นวิวกับนายนั่งยิ้มแซ็วอยู่ใกล้ๆ

(["ชื่ออะไรครับเนี่ย มีแฟนรึยัง"]) นายนึกอยากแกล้งการันต์ขึ้นมาก่อนจะเอามือป้องปากแล้วทำท่าทางเลียนแบบ ทำเอาเจ้าตัวรีบตีแขนให้หยุดพูด

เพื่อนไม่รู้เสียแล้วว่าคนในสายทั้งงี่ทั้งดุยิ่งกว่าหมาพันธุ์บางแก้ว

เวรกรรมของไอ้รันต์ของจริง

"ใคร!?" ข้ามภพถามเสียงเขียว

["เพื่อนแกล้งเฉยๆ เดี๋ยวรันต์วางสายก่อนนะ เจอกันตอนเย็นครับ"] การันต์ว่าก่อนรีบวางสายไป

"เชี่ยเอ้ยยย!!" คนตัวโตสบถถอนใจยาวๆอีกครั้งเมื่อสายถูกตัด

"มึงเป็นบ้ารึไง น้องเป็นคนนะ จะไม่ให้ออกไปพบเจอโลกบ้างรึไง" เอ็มบ่นอย่างเหนื่อยใจ

"มึงลองรักใครมากๆดูก็แล้วกัน" ข้ามภพว่า

"รักจนเป็นหมาบ้าแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ"

เอ็มยกนิ้วถูกใจให้คิงที่เป็นไม่กี่คนที่กล้าจะพูดแรงๆเตือนสติข้ามภพ

แต่หากถามว่ามันเข้าหูเจ้าตัวไหม...

ตกเย็นเจ้าของโชว์รูมรถขับรถคันหรูเข้ามาในมหาลัยเพื่อรับคนรักที่เลิกเรียนในเวลานี้พอดี เขามีตารางเรียนทุกนาทีของการันต์ถึงได้พลันมาจอดตรงเวลา จอดรถเทียบอยู่ไม่ไกลเพื่อสอดส่องนักศึกษาและหวังว่าจะได้พบก้บคนที่รอคอย

ขณะนั้นสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่เจ้าของร่างโปร่งผิวขาวที่มาในชุดนักศึกษาเข้ารูป ติดกระดุมไม่ครบและเนคไทที่ดูไม่ค่อยจะเรียบร้อยกำลังเดินมากับเพื่อนหญิงชายอีกสองคน

เป้าหมายเดินมาด้วยรอยยิ้มร่าและเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้เลยว่าความโดดเด่นของตัวเองทำเอาหลายคนเหลียวหลังมอง ข้ามภพรีบเปิดประตูลงจากรถไปยืนรออีกคนทันที

"รันต์" ข้ามภพเรียกคนที่เข้ามาใกล้เข้าเรื่อยแต่ยังไม่สังเกตเห็นเขาสักที

"อ้าว..พี่ภพ" การันต์รีบซอยเท้าเข้ามาหากลัวว่าคนพี่จะโวยวายอะไรขึ้นมา

"เอ่อนี่...นายครับ ส่วนนี่วิวเป็นเพื่อนรันต์เอง ส่วนนี่พี่ภพนะ..." เมื่อคนกลางแนะนำนักศึกษาสองคนรีบยกมือไหว้ข้ามภพทันที

ดูท่าทางน่ากลัวขนาดนี้หากเพื่อนไม่ได้บอกเล่าไว้อาจคิดว่าเป็นพี่ชายหรือคุณพ่อที่ยังดูหนุ่มของเพื่อนก็เป็นได้...

รถหรูเขาพกไม้ก้านมะยมมาด้วยหรือเปล่านะ

เล่นเอาวิวลอบกลืนน้ำลายลงคอ

"คนนี้ไงที่แกล้งรันต์" การันต์ชี้ไปที่นายและแกล้งฟ้องข้ามภพขำๆ

"ผมขอโทษนะครับ รันต์บอกแล้วว่าแฟนดุมาก" นายยกมือไหว้ขอโทษปลกๆ

"ฮ่าๆ ไม่เอาน่า แล้วเลิกทำหน้าดุได้แล้ว" การันต์บอกนายให้อย่ากังวลและหันมาพูดกับเจ้าของใบหน้ายักษ์ที่ไม่มีอารมณ์ขันเอาซะเลย

"งั้นวิวกับนายไปก่อนนะ กลับนะคะ" วิวรีบขอตัวออกไปก่อนและบอกลาข้ามภพทันที

การันน์ยืนโบกมือและรอจนสองคนเดินไปไกลถึงได้หันกลับมามองเจ้าของหัวใจที่ตีหน้าเข้มอยู่

"ใส่เสื้อผ้าอะไรแบบนี้" ข้ามภพเอ็ดคนตัวขาวทันทีที่เพื่อนพ้นตา

เขาไม่ได้สนใจเรื่องการเล่นกันของเด็กๆวัยรุ่นพวกนั้นแล้วเมื่อเห็นท่าทีของเด็กที่ชื่อนายนั่น เห็นแบบนั้นก็รู้ได้ทันทีว่าไม่มีอะไร... แต่ตอนนี้ที่เขาอยากจะใส่ใจคือยูนิฟอร์มนักศึกษาพวกนี้ต่างหาก

"ก็มันร้อนอะ อีกอย่างใส่แน่นๆก็เนิร์ดตายเลย" การันต์ว่าหน้ามุ่ย

ข้ามภพส่ายหน้าและเปิดประตูรถให้ขึ้นรถทันที

"โกรธรันต์หรอ" การันต์ถามทันทีที่ขึ้นมาบนรถที่แล่นไป

"ไม่ได้โกรธอะ..หวง" ข้ามภพว่า

"คนแก่ขี้น้อยใจ"

"ใช่สิ พี่มันแก่แล้วนี่ ไปเจอหนุ่มๆหล่อๆเยอะเลยใช่ไหมล่ะ" อีกคนว่าประชดขึ้นมาบ้าง

"ใช่ เด็กๆหน้าตาดีทั้งนั้นเลย รันแอบเห็นปีสูงๆเขาเล็งหลายคนไปเป็นเดือนคณะด้วยนะ" การันต์เล่าด้วยความสดใสทว่ายังแฝงความกวนใจไปหยอกเย้าคนพี่

ชอบที่สุดตอนข้ามภพหัวเสียหลังจากรู้ว่าบ่นไปเขาก็ไม่สะทกสะท้าน... ไม้เบื่อไม้เมาก็นิยามคู่เราได้เหมือนกันนะ

"การันต์!" ข้ามภพเรียก

"ครับพี่ภพ"

"นี่ยั่วโมโหพี่รึไง"

"ก็รันต์พูดความจริงนี่"

"..." ข้ามภพนิ่งเงียบไป

"แต่รันต์รักคนแก่ที่สุดเลยยย" การันต์ว่าเอาใจจนอีกคนยอมปล่อยยิ้มออกมา

ข้ามภพชวนการันต์ไปกินอาหารเย็นที่ร้านอาหารโปรด การันต์ปลดเนคไทออกเพื่อความสบายตัว และตอนนั้นเองคนคุ้นเคยก็เดินเข้ามาทักทายเขาที่โต๊ะ

"รันต์" นาวินบาริสต้าหนุ่มเอ่ยทักก่อนจะพยักหน้าทักทายคนที่นั่งหันหลังให้เขาอยู่

"พี่วินมากับใครครับเนี่ย"

"รันต์" เสียงนิวเพื่อนสนิทของเขาดังตามหลังมา

"เฮ้ย อย่าบอกนะว่า" การันต์มองสองคนที่เดินตามกันมาแล้วตกใจ

"เอ่อ เดี๋ยวเราไปนั่งตรงนู้นดีกว่าเนอะพี่วิน เดี๋ยวคุยกันนะรันต์" นิวรีบตัดบทแล้วเดินออกไปนั่งอีกโต๊ะทันที การันต์มองตามงงๆแล้วแอบอมยิ้มอย่างรู้ทัน

"กินได้แล้วเรา คิดเรื่องคนอื่นอยู่นั่นอะ" ข้ามภพเอามือเขกหัวคนตัวเล็กกว่าที่เอาแต่นั่งยิ้มกรุ้มกริ่มหลังจากเห็นเพื่อนตนเองมาทานข้าวกับพี่ที่ทำงานเก่า

"พี่ภพอะ" การันต์มุ่ยหน้างอน

"วันนี้พี่จะรับบทเป็นใครดีนะ" ข้ามภพเอ่ยหยอกล้อไปถึงเรื่องอื่นแล้วมองชุดของการันต์อย่างเจ้าเล่ห์

บทที่ว่าคือบทบาทบนเตียงที่พวกเขาสรรหามาสมมติ

"ตาแก่โรคจิต" การันต์ว่าออกมาหน้านิ่ง

"อืมก็ดีนะ จับมัดไว้กับเตียงไปเลย" ข้ามภพไม่ได้ใส่ใจที่อีกคนตั้งใจจะว่าเขาเป็นตาแก่แต่กลับยิ้มชอบใจเสียอีก

ถ้าแก่คนนี้มีการันต์คอยเอาใจเขาจะยอมเป็นอะไรก็ได้ทั้งนั้น

"..." การันต์ยิ้มเขินตีมือคนที่นั่งยิ้มหวานมองเขาให้กินข้าวต่อ

รีไรท์ 29.08.2021

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***