(รีไรท์) ระวัง...ผัวดุ!! ตอนที่ 13

13

การันต์ตัดสินใจบอกแนนและคนอื่นๆเรื่องจะกลับไปเรียนต่อ แน่นอนว่าพี่ๆทุกคนมีปฏิกิริยาตอบกลับที่ทำเอาเด็กหนุ่มยิ้มร่า

"พี่ดีใจที่สุดเลย" แนนว่าก่อนจะเข้าไปสวมกอดการันต์แน่น

"ขอบคุณพี่แนนมากเลยนะครับ ส่วนเรื่องงาน.."

"รันต์ไม่ต้องกังวลหรอก ถ้ารันต์อยากกลับมาทำรันต์ก็มาได้เสมอ" ตินเอ่ยบอกแล้วยิ้มด้วยความเอ็นดู

ขนาดจะไปมีอนาคตที่ดีน้องยังห่วงเรื่องงานที่ร้านเขาเลย

"รันต์ขอบคุณพี่แนนกับพี่ตินมาก พี่ฝนกับพี่วินด้วย" ฝนและนาวินยิ้มรับ

นาวินเองเขายินดีที่เห็นการันต์กำลังเดินไปในเส้นทางที่วาดฝันไว้ และเขาก็คงจะเป็นพี่ชายที่ดีให้กับการันต์แบบนี้ต่อไป

การันต์หาข้อมูลและรู้รายละเอียดมาพอสมควร ข้ามภพอยากให้การันต์เรียนในมหาวิทยาลัยเอกชนที่ตนเลือก ส่วนเรื่องคณะเขาแล้วแต่การันต์จะเลือกได้ตามความสนใจและเขาจะให้แค่คำปรึกษาข้างๆพอ

การันต์ตัดสินใจบอกเจ้าของร้านและนิวเรื่องเรียนต่อ โดยเจ้าของร้านอาหารกลางคืนที่การันต์กำลังทำอดที่จะเสียดายเด็กหนุ่มที่เป็นอีกหนึ่งกำลังสำคัญของร้านไม่ได้ แต่ก็เลือกที่จะยินดีปล่อยให้การันต์ไปเดินตามฝัน

"กูดีใจกับมึงจริงๆนะรันต์ ดีใจที่เห็นมึงมีวันนี้" นิวว่าอย่างจริงใจ

เขาเห็นการันต์ลำบากมาเยอะ และคนดีอย่างเพื่อนรักของเขาควรจะได้พบสิ่งดีๆ

"กูสิ ต้องขอบใจมึง ขอบใจมากนะนิว" ถ้าไม่ใช่เพราะนิวคอยเตือนสติและอยู่กับการันต์ ทุกอย่างมันอาจจะไม่เป็นอย่างวันนี้เลน

"อืม ยังไงก็ยังเพื่อนกันเหมือนเดิมเนอะ" นิวว่ายิ้มให้อีกฝ่ายกว้าง

"รันต์คุยกับที่ทำงานว่ายังไงบ้าง" ข้ามภพถามคนที่นั่งอยู่ในอ้อมกอดบนโซฟา สองคนนั่งคลอเคลียกันด้วยความสุขใจ

"ก็...รันต์จะทำถึงแค่สิ้นเดือนนี้"

"อืมส่วนเรื่องห้องเดี๋ยวอาทิตย์หน้าเราไปย้ายของกันนะ" ข้ามภพว่า เขาจัดการเรื่องห้องเช่าของการันต์เรียบร้อยแล้ว

ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อเสียงเรียกเข้ามือถือข้างข้ามภพก็ดังขึ้น

"พี่ไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ" ข้ามภพว่า สายที่ว่าเป็นสายจากแม่ของเขาเอง

การันต์มองตาม เขาสังเกตว่าช่วงหลังข้ามภพมีสายจากที่บ้านโทรมาบ่อย และทุกครั้งที่วางสายข้ามภพก็จะมีสีหน้าเครียดเสมอ

วันนี้ก็เช่นกันการันต์มองตามคนที่เดินคิ้วขมวดกลับเข้ามานั่งลงข้างเขาแล้วอดจะห่วงไม่ได้

"พี่ภพมีอะไรบอกรันต์ได้นะ" การันต์ว่าอ้อนอีกคน

"ไม่มีอะไรหรอกครับ เราเถอะ... เดี๋ยวเตรียมตัว แล้วไว้เราไปจัดการเรื่องเรียนกันนะ" ข้ามภพเอ่ยปัดและชวนอีกคนเฉไฉไปเรื่องอื่น

การันต์ไม่สาวให้มากคงาม ถ้าหากข้ามภพอยากเล่าก็คงจะเล่าออกมาเอง แม้จะอยู่ด้วยกันแต่มันก็คงมีเรื่องที่อยากเก็บเป็นเรื่องส่วนตัวอยู่บ้าง

"รันต์จะไปจริงแล้วหรอเนี่ย กูคิดถึงแย่เลยอะ" นิวที่อาสามาเป็นเพื่อนการันต์สวมกอดกันในวันสุดท้ายที่การันต์มาเคลียร์เรื่องลาออกกับเจ้าของร้าน

"นิวเรานี่ก็นะ อยู่กันแค่นี้ก็ไปหากันได้ ไม่ได้หายกันไปเลยสักหน่อย" สาวใหญ่เจ้าของร้านว่าหยอกนิว

ไอ้เจ้าหนุ่มคนนี้ร่ำลาอย่างกับเพื่อนจะไปอยู่แสนไกล แค่ลาออกเองก็ยังไปมาหาสู่กันได้นี่...

"ขอบคุณเจ๊มากนะครับ รันต์จะไม่ลืมเจ๊เลย" การันต์ว่าก่อนจะยกมือไหว้อีกรอบ

"เจ๊ต่างหากที่จะไม่ลืม รันต์เป็นคนเก่ง ขยัน ขอบคุณที่อยู่ช่วยกันมานะ แล้วนี่เจ๊ให้เป็นทุนเอาไว้สำหรับเรียนต่อ" สาวใหญ่ว่าก่อนจะยื่นซองขาวที่มีธนบัตรหลายใบให้

"รันต์รับไว้ไม่ได้หรอกครับ แค่เงินเดือนและโบนัสมันก็มากพอแล้ว" การันต์ว่า

เขาไม่ได้ทำคุณงามความดีอะไรเลยที่ทำทุกอย่างเต็มที่ก็เป็นไปตามหน้าที่ๆแลกกับเงิน แถมมาขอลาออกแบบนี้จนต้องหาคนมาทำแทนให้วุ่นแม้การันต์จะบอกก่อนล่วงหน้าไว้ก็ตาม

"อันนี้ส่วนตัวที่เจ๊อยากให้ รันต์ขยัน หาเงินเข้าร้านให้เจ๊ตั้งเยอะ ถือเป็นทุนไปเริ่มชีวิตใหม่นะรันต์" เจ๊เจ้าของร้านว่าแล้วตบไหล่เปาะๆ

"รับไว้เถอะรันต์ เจ๊เขาหวังดีนะ" นิวว่าเสริมอีกคน

"ขอบคุณมากเลยนะครับ รันต์ขอบคุณจริงๆ"

"ถ้ามีปัญหาอะไร เจ๊ยินดีต้อนรับกลับมาเสมอนะรันต์ พาแฟนมาเป็นลูกค้าเจ๊ก็ได้" เจ๊ว่าก่อนตาจะส่งสัญญาณไปถึงคนที่เพิ่งเดินเข้ามาข้างหลัง

"รันต์พี่ให้คนมาเก็บของที่ห้องเราเรียบร้อยแล้วนะ" ข้ามภพว่า

เขาให้การันต์แยกของจำเป็นไว้ก่อนแล้ว เหลือเพียงให้รถมารับของๆการันต์ไป เพราะขนเองด้วยรถเขาคงจะไม่ไหว

"ไปเถอะรันต์ อย่าปล่อยให้คนหล่อรอนานนะ" เจ๊กระซิบหยอกให้การันต์ได้ยินคนเดียวก่อนจะผลักหลังเบาๆ

"ครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ" การันต์ยกมือไหว้ขึ้นอีกรอบ

"พอแล้ว ไหว้จนเจ๊แกจะเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไปแล้วเนี่ย" ทุกคนหัวเราะเมื่อนิวพูดแซ็วขึ้นมา

"มึงไปกินข้าวด้วยกันมั้ย?" การันต์ชวนเพื่อนที่อุส่าห์มาช่วยเขา

"ไม่ได้หรอก กูมีนัดแล้วอะ" นิวว่า

"หรอ ใครอะ" การันต์ถามยิ้มๆ

"ไม่บอกหรอก ไปได้แล้ว สวัสดีครับพี่ภพ" นิวว่าก่อนจะสวัสดีคนที่ยืนข้างการันต์เป็นการตัดบทก่อนที่ข้ามภพจะต้องรอนานกว่านี้

ข้ามภพยิ้มลาทุกคนและจูงมือการันต์ออกไปเพื่อไปจัดการธุระต่อ

การันต์ยังคงขอที่จะทำงานที่ร้านกาแฟต่อจนกว่าจะเปิดเทอม โดยให้เหตุผลว่าเขาอยากที่จะทำอะไรบ้างในตอนที่มีเวลาว่างเหลืออยู่ ข้ามภพเข้าใจและตกลง เพราะคนที่เคยทำงานตลอดอย่างการันต์ให้อยู่เฉยๆไม่มีทางที่จะยอม

ข้ามภพพาการันต์พาอีกคนไปดูมหาวิทยาลัยที่อยู่ในช่วงปิดเทอมพอดี เจ้าตัวตื่นเต้นมาก แต่คนตื้นตันกว่าก็คงจะเป็น....

"อย่างกะพ่อพาลูกมาสมัครเรียน" เอ็มว่า ขณะที่นัดข้ามภพที่เพิ่งเสร็จธุระเรื่องเรียนกับการันต์นัดมาทานข้าวเที่ยง

"พ่อพ่อง!" ข้ามภพด่ากลับจนการันต์หัวเราะตาหยี

"เป็นแด่ดดี๊ของรันต์ไง" การันต์บอกอีกคนที่ทำท่าทางหงุดหงิด

เพราะแค่นี้ข้ามภพก็เริ่มบ่นแล้วว่าการันต์ต้องไปเจอเพื่อนใหม่ๆ หรือหนุ่มสาวอายุใกล้เคียงกันตนเองก็จะกลายเป็นผัวแก่

"เมียอ้อนทำเป็นฟอร์ม" เอ็มว่าแซวเพื่อนตัวเองที่กระตุกยิ้มแต่ยังตีท่าเก๊กขรึมอยู่

"เสือก" ข้ามภพตอบกลับเอ็มไป

ข้ามภพพาการันต์ไปที่โชว์รูมเนื่องจากเขาต้องเข้ามาจัดการเอกสารและอยากให้ทุกคนรู้จักการันต์ไว้

"คุณภพครับ" เสียงชายหนุ่มเรียกข้ามภพดังขึ้น

เมื่อหันไปมองตามการันต์ก็ต้องพบกับเจ้าของเสียงที่เป็นชายหนุ่มหน้าตาท่าทางดูดีคนนึง คนนั้นดูสะอาดสะอ้านและคงมีฐานะ การแต่งกายดูภูมิฐานในกางเกงสแลคเข้ารูปและเชิร์ตพับขึ้น เป็นชุดง่ายๆที่ไม่ใช่ใครๆจะใส่แล้วดูดี

"อ้าว...คุณกรณ์" ข้ามภพทักทายอีกคนอย่างคุ้นเคย

การันต์เห็รอย่างนั้นจึงเขยิบออกมาให้ห่างเผื่อว่าข้ามภพจะคุยธุระ ไม่รู้ทำไมเจ้าตัวเองกลับรู้สึกว่าคนมาใหม่กับข้ามภพนั้นดูจะมีความสัมพันธ์ที่มากกว่าเพื่อนทางธุรกิจ โดยเฉพาะสายตาของกรณ์ที่มองมา

ทว่าก็เก็บไว้ในใจไม่ได้โวยวายอะไรออกมา...

เขาไม่ใช่คนอย่างตาลุงนี่เสียหน่อยที่นึงเมื่อไหร่ก็พร้อมอาละวาดน่ะ...

แค่... รู้สึกได้กลิ่นตุๆเท่านั้นเอง

รีไรท์ 28.08.2021

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***