(รีไรท์) ระวัง...ผัวดุ!! ตอนที่ 4

04

การันต์เดินออกมาจากลิฟต์ พอดีกับที่เจ้าของรถคันสีดำเปิดกระจกลงยิ้มให้เขา

"เทสดีจัง"

ข้ามภพเอ่ยชมรสนิยมการแต่งตัวของการันต์ทันทีที่อีกคนมานั่งบนรถ

การันต์มักแต่งกายอย่างรู้จุดเด่นจุดอ้อยของตัวเองเป็นอย่างดี

"ขอบคุณครับ ว่าแต่เราจะไปไหนกัน.." คนที่รัดเข็มขัดเสร็จหันไปถามเจ้าของรถที่นั่งมองถนนแล้วอมยิ้มมุมปากเล็กๆ

"มีร้านประจำร้านนึงอยากแนะนำน่ะ" ข้ามภพบอกคนที่เลิกคิ้วสงสัย

ก่อนที่รถจะขับแล่นไปตามทางแล้วจอดลงที่หน้าร้านนั่งดื่มร้านหนึ่งที่เต็มไปด้วยเหล่านักเที่ยว

ข้ามภพเผลอจับมืออีกคนทันทีในตอนที่ก้าวเดินไปยังโต๊ะ เพราะผู้คนที่เบียดเสียดกันจนแน่นทำให้พวกเขาอาจจะพลัดหลงกันได้ ...การันต์เผลอใจเต้นแรงมองมือใหญ่ที่สัมผัสข้อมือเค้าดึงตามไปตามแรง

แต่ก็แค่เพียงแปปเดียวเท่านั้นเพราะเหมือนหนุ่มคนข้างหน้าเขาจะเป็นที่รู้จักของสาวเล็กสาวใหญ่จนเราปล่อยจากกันในตอนที่เขายกมือทักทายใครต่อใครตามโต๊ะ ไม่เว้นแม้แต่หนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักหลายคนในร้านก็ส่งเสียงเกรียวกราวทันที่ข้ามภพเดินผ่าน

"โต๊ะนี้แหละ" คนที่พามาเสมองไปยังมือของเราที่เผลอจับกันอีกรอบก่อนจะปล่อยออกแล้วส่งยิ้มให้

การันต์นั่งลงบนโต๊ะที่ถูกจองไว้และมีบริกรเดินเข้ามามาเสิร์ฟเครื่องดื่มอย่างรู้งาน

"มาบ่อยล่ะสิครับ" การันต์ว่าเมื่อเห็นท่าทีและการส่งสัญญาณบางอย่างให้กับ staff ในร้านอย่างรู้ใจกัน

ความจริงก็ชัดเจนตั้งแต่ระหว่างทางผู้คนที่ครามคร่ำต่างก็ทักทายอีกคนแล้ว...

"ร้านฉันเองน่ะ" ข้ามภพเอ่ยยกยิ้มให้กับการันต์ที่ทำหน้าตกตลึงถึงขั้นเกือบสำลักเครื่องดื่มออกมา

มิน่าล่ะ..

"นี่หลอกพาผมมาดื่มที่ร้านตัวเองหรอครับ" การันต์ว่ากลั้วขำ

นี่ข้ามภพบอกว่าจะแนะนำร้านนึงก็คือการพาเขามานั่งในผับของตนเองเนี่ยนะ...

"ไม่ได้หลอกสักหน่อย เห็นชัดๆว่าเต็มใจมา เรียกว่าหลอกได้ไงกัน" ข้ามภพว่าอย่างเจ้าเล่ห์

"นั่นน่ะสิ"

การันต์ว่าก่อนจะมองออกไปยังฟลอร์ที่มีผู้คนเนืองแน่นเต้นกันอยู่

"สนใจไปเต้นมั้ยละ" ข้ามภพถามคนที่นั่งมองบรรยากาศโยกตัวเบาๆ

"ยังไม่เมาเลย เต้นไม่สนุกหรอก" การันต์ยกยิ้มให้

"งั้นเมาเต็มที่นะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง" ข้ามภพว่าก่อนที่จะมีเพื่อนทั้งหญิงชายของเขาเดินเข้ามาทักทายและนั่งด้วย การันต์นั่งคุยกับทุกคนอย่างสนุกสนานด้วยความเป็นคนอัธยาศัยดี

"คุยเก่งจัง" ข้ามพบกระซิบลงข้างหูคนตัวบางที่ตอนนี้น่าจะมีอาการเมาเล็กน้อยเสียแล้ว ก็เจ้าตัวดันดื่มเหมือนต้องการจะย้อมใจไม่หยุด

"ไม่ได้เก่งแค่คุยนะครับ" การันต์ว่าก่อนทำท่าจะหยิบแก้วขึ้นมาดื่มต่อ แต่ข้ามภพรั้งข้อมือเอาไว้

"ขอพิสูจน์หน่อยสิ" ข้ามภพว่าก่อนจะประกบลงไปบนปากอิ่ม การันต์ตอบรับสัมผัสร้อนทันที ทั้งคู่บดจูบกันกลางโต๊ะ ท่ามกลางบรรยากาศของการสังสรรค์ของผู้คนรายล้อมมากมายที่กำลังมึนเมา

สัมผัสแรกที่วาบหวาม...

ทว่าหวานจนติดลึกเข้าไปในความทรงจำ

"หยุดก่อน..." การันต์ผละออกจากอีกคนที่มอบรสจูบให้เขาอยู่นาน และมันเริ่มจะถลำลึกไปเรื่อยคนตัวเล็กกว่าถึงต้องหยุดไว้ ข้ามภพเลิกคิ้วสงสัยที่อีกคนห้ามเขา

"ผมขอตัวไปเต้นก่อนดีกว่า" การันต์ว่าก่อนจะเดินออกไปกลางฟลอร์ที่ผู้คนกำลังโยกย้ายกันอยู่ เด็กหนุ่มเลือกที่ยืนตรงหน้าดีเจหนุ่มที่เปิดเพลงมันส์กระหึ่ม

การันต์เต้นตามสเต็ปไปพร้อมจังหวะ เรียกสายตาเสือร้ายที่มองมาอย่างถูกใจเหยื่อรายใหม่ที่ไม่เคยเห็นหน้า ชายกลุ่มนึงเดินเข้ามาพร้อมแก้วเหล้าแล้วเต้นข้างๆการันต์ เจ้าตัวเองเห็นอย่างนั้นไม่ได้เอ่ยว่าอะไรยังคงสนุกตามเสียงเพลงต่อไป ตราบใดที่ยังรักษาระยะห่างไม่ได้เข้ามาเกินเลยด้วยก็เอนจอยอยู่แล้ว

"อ๊ะ" การันต์ตกใจเมื่อมีแขนใหญ่โอบรัดตนจากข้างหลัง มองลงดูเป็นเสื้อเชิร์ตขาวพับไปถึงศอก เมื่อหันไปดูก็พบว่าเป็นข้ามภพที่ออกมาโยกตามดนตรีข้างหลังเขา

"เนื้อหอมจังนะเรา" ข้ามภพว่าข้างหูและมองไปยังชายหนุ่มรอบๆการันต์จนกลุ่มชายดังกล่าวเริ่มเดินถอยออกไป

การันต์หันหน้ากลับเข้ามาหาอกแกร่ง แขนขาวคล้องคอของเอาไว้แล้วมองจ้องตา

ต้องอย่างนี้สิ...

เหยื่อเดินตามมาหาแล้ว...

"แบบนี้เรตติ้งตกแย่เลย" การันต์ว่าด้วยท่าทางไม่จริงจัง

"หึ งั้นสิ " ข้ามภพยิ้มขำ

การันต์ร้ายไม่เบาเลยทีเดียว แต่ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้สนใจและจะจริงจังกับแมลงหวี่แมลงวันที่มาตอม เพราะเจ้าเด็กคนนี้ไม่ได้มีท่าทีจะยั่วยวนหรือหว่านแหใส่ใครเลย เจ้าตัวแค่เป็นตัวของตัวเอง และมันบังเอิญปล่อยลำแสงความเย้ายวนออกมาเองต่างหาก

เขาเต้นคลอเคลียกับอีกคนสักพัก ก็ชวนกันไปดื่มต่อที่โต๊ะ

"นี่ดื่มหนักบ่อยรึเปล่า" ข้ามภพถามคนที่ยังยกแก้วเครื่องดื่มเข้าปากไม่หยุด

นี่มันยิ่งกว่าคล่อง...

"เปล่าเลย เฉพาะตอนผมเครียด"

"แปลว่าตอนนี้เครียดอยู่หรอ" ข้ามภพถามอีกคนที่ดูท่าทางจะค่อนข้างเก็บความรู้สึก

การันต์แสดงออกอย่างสดใส แต่เหมือนว่าเจ้าตัวจะมีอะไรในใจที่ไม่เปิดเผยให้คนทั่วไปเข้าถึง

"ก็ไม่เชิงหรอกครับ" การันต์ว่าหัวเราะ

อีกคนเห็นอย่างนั้นยิ่งอยากขยับมาใกล้ เขาเอาแขนที่มัดกล้ามได้รูปเอื้อมไปโอบเอวของการันต์ไว้ เจ้าตัวมองตามมือหนาก่อนจะเงยหน้ามองอีกคนที่อยู่ใกล้ไม่กี่คืบ

"สนใจอะไรในตัวผมหรอ" การันต์ถามเสียงยานคาง เขายังมีสติรับรู้ทุกอย่าง เพียงแค่วันนี้ดื่มจนลืมลิมิตของตัวเองไปเสียหน่อย

"ความท้าทายและสเน่ห์มั้ง..." ข้ามพบกระซิบริมหู

การันต์เอื้อมใบหน้าไปใกล้และบดจูบลงบนปากอีกคนที่ดูจะตกใจเล็กน้อยแต่ก็ตอบรับสัมผัสกลับมาทันที เมื่อลิ้มรสจนพอใจจากนั้นผลักออกจากกันอย่างอ้อยอิ่ง

การันต์ยังคงยกแก้วขึ้นมาดื่มต่อด้วยใบหน้าแดงก่ำ

"เมามากแล้ว กลับไหม" ข้ามภพเอ่ยถามอีกคนที่สติน้อยลงทุกที

"ผมยังมีสตินะ"

"ฉันรู้ แต่ดื่มมากไปแล้ว พอเถอะ ฉันพากลับนะ" ข้ามภพว่าก่อนจะยกมือเรียกผู้จัดการร้านมาที่โต๊ะ

"กุญแจ" เจ้าของผับเอ่ยกับผู้จัดร้านคนสนิท

"ไม่พักที่นี่หรอครับ" ผู้จัดการเอ่ยถาม เนื่องจากปกติแล้วหากข้ามภพจะพาใครกลับก็มักจะไปพักอยู่ที่ตึกข้างๆ ซึ่งมีไว้คอยบริการนักเที่ยวอยู่แล้ว

"ไม่ล่ะ ไปส่งที่คอนโดหน่อย" เขาเอ่ยบอก เพราะตัวเองก็ดื่มไปเยอะเหมือนกัน ยังไงให้คนที่มีสติไร้แอลกอฮอล์ขับจะดีกว่า ก่อนจะพยุงการันต์ขึ้น

" ..." การันต์เงยหน้ามองคนที่โอบตนเองเดินไปตามทางก่อนจะเอาหน้าซบไว้บนไหล่หนา

เขารู้ตัวทุกอย่าง เพียงแต่ไม่มีแรงกำลังเหมือนตอนปกติเท่านั้น

"เดินดีๆล่ะ เดี๋ยวก็ถึงรถแล้ว" ข้ามภพว่าเดินพาอีกคนออกมาทางประตูข้างเพื่อไปยังที่จอดรถ

"อืม"

อีกคนครางรับในคอก่อนจะทำตัวอ่อนเอนให้พาไป

ถ้าหากเป็นปกติแล้วคงระวังตัว

ไม่รู้ทำไมครั้งนี้ถึงได้ปล่อยใจปล่อยกายง่ายๆให้อีกคนพาไปอย่างนี้

รีไรท์ 28.08.2021

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***