ตอนที่ 15 : รู้ตัวช้า

ของตาย โดย ศศิศิลป์

ตอนที่ 15

______________________________

"เดี๋ยวปลื้ม รอพี่ก่อน.." แม็กซ์คว้าแขนน้องเอาไว้ แต่ศรัณหยุดและมองนิ่งๆ

"โทษที.." แม็กซ์ปล่อยมือออก

"พอเถอะครับ... ปลื้มว่ามันวุ่นวายไปใหญ่แล้ว"

"พี่รู้... รู้ว่าเราให้โอกาสแต่ไม่เคยเปิดใจเลยปลื้ม ใจเรามันมีแต่มัน.." แม็กซ์ว่า เขารับรู้มาตลอด แต่เพราะเอ็นดูแลรักในความเป็นศรัณหวังว่าน้องจะให้ใจกลับมาบ้าง

"มันเกือบจะดีอยู่แล้วครับ แต่ปลื้มว่าพี่อย่ามาเสียเวลากับปลื้มเลย.." ศรัณบอก

"ส่วนเรื่องห้อง ขอบคุณพี่มากๆทขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อน ปลอบใจและช่วยเหลือ ถ้าพี่จะให้ปลื้มย้ายออกบอกได้เลยนะครับ ปลื้มจะหาที่อยู่ใหม่ให้.." ไม่มีหน้าจะอยู่ต่อ เพราะคิดว่าการปฏิเสธไปแบบนี้อาจจะทำให้แม็กซ์โกรธเอาได้

"หึๆ ไม่ต้องหรอกปลื้ม มันไม่เคยปล่อยเช่าอยู่แล้ว มันเป็นห้องเก่าพี่สมัยเรียนน่ะ..."

"พี่แม็กซ์.."

"ไม่ต้องคิดมากเรื่องนั้น ถ้าเราสนใจจะซื้อต่อราคาสบายๆเรามาตกลงกับพี่ได้นะ พี่คงไม่ได้ใช้มันแล้วแหละ.." เป็นห้องที่เขารักห้องนึง มันเป็นห้องที่มีความทรงจำสมัยเรียนเหมือนกัน แต่น้องคงได้ใช้ประโยชน์มากกว่า

"ไม่ต้องมองแบบนั้น ก็รู้นี่พี่ไม่ใช่คนดีอะไร อีกอย่างให้มันได้ใช้ประโยชน์กับคนที่ต้องการมันดีกว่า ไปครับขึ้นรถ...เดี๋ยวพี่ไปส่ง" แม็กซ์ยิ้มขยี้หัวน้อยๆก่อนจะขับรถพาอีกคนออกไป

"พร้อมมั้ยปลื้ม .." เท่ถามคนที่ตอนนี้หยิบของใส่กระเป๋า วันนี้มีคิวถ่ายลูกค้าตัวที่ปลื้มยังต้องดูแลอยู่ ซึ่งออกกองกับเขา

"พร้อมแล้ว แกเอากาแฟไปด้วยมั้ย อยู่ในตู้อะ.." ศรัณเตือนเพื่อน

"จริงด้วย ลืมเลยแกอุส่าซื้อมาฝาก แปปนะ.." ก่อนเดินไปขยี้หัวศรัณไปอีกที

ทำไมใครๆก็ชอบทำแบบนี้กับเขากันนะ ขยี้กันจนผมจะร่วงหมดหัวแล้ว ศรัณส่ายหัวน้อยๆมองตากล้องที่รีบวิ่งไปเพื่อทำเวลา

"ปลื้ม.." เสียงเรียกคุ้นเคย

"..." หันกลับไปไม่ต้องเดาก็รู้อยู่แล้วว่าคือพลกร

"ซื้อช๊อคโกแลตเค้กมาฝาก ของโปรดเธอ เผื่อเอาไปกินบนรถ.." ยื่นถุงดูคุ้นตามาให้

"ทำแบบนี้ทำไม.." ศรัณไม่ได้รับมันแต่กลับถามคำนี้แทน

"ก็แค่เห็นเธอชอบ นึกถึงเลยซื้อมาฝาก..." พลกรตอบเสียงเบา

"..."

"เอาไปเถอะ ไม่ได้หวังอะไรหรอก ..." จับมืออีกคนมารับถุงในมือไป

"คนโง่ที่เพิ่งฉลาดน่ะปลื้ม รับๆไว้เถอะนะ.." แทนที่เข้ามากอดคอจากด้านหลังของพลกรแซว

"อะๆ จะด่าแต่ด่าไม่ออกละสิ เพราะกูพูดความจริง" ชี้หน้าเพื่อนที่ทำมุบมิบจะสาปแช่งเขา

"ไปกันปลื้ม เอ้าพี่แทนยังไม่ไปอีกหรอพี่ เดี๋ยวคนอื่นบ่นตายเลย.." เท่ที่ถือแก้วมาแล้วบอกก่อนจะคว้ามือศรัณเดินออกไป

"ฮ่าๆๆๆ สะใจโว้ย ใครเอาหมามาเลี้ยงในออฟฟิศวะ.." แทนตอกย้ำก่อนจะเดินตามน้องๆไป

แหม่มกับจีนที่ยืนอยู่ไม่ไกลเข้ามาสมทบ

"ฉันจะยุยงให้มันเล่นตัวนานนนนๆ ให้คนแถวนี้มันรู้สึกซะบ้าง..." แหม่มว่าตบไปที่แขนก้องเบาๆ

"เอาโว้ยก้อง ถ่านไฟเก่ามันร้อนรอวันรือฟื้นนน..." เป็นจีนที่คลอเพลง

"ไม่ใช่จ้าเจ้ ปิดเองที่รู้ตัวช้าาา ที่จริงรักเธอเสมอ.." แหม่มร้องค้างไว้เหมือนส่งไมค์

"ขาดเธอเพิ่งรู้ว่าฉันก็ไม่เหลืออะไร.." รอบนี้เป็นปิงที่เดินเข้ามาสมทบร้องปิด ก่อนทั้งสามคนจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พากันเดินออกไป ทิ้งให้พลกรคอตกรับผลกรรมความรู้สึกไปคนเดียว

"อร่อยอะปลื้ม แกไม่กินจริงๆอะ.." บนรถตู้เท่กำลังกินเค้กที่เพื่อนเขาบอกให้จัดการมันได้เลย

"ไม่อะ แกกินเถอะ"

"แต่ของโปรดแกนี่.. แกกินเถอะ อะ อั้มๆ อ้าปาก.." เท่ยังคงพยายามไม่เลิก จนศรัณยอมอ้าปากรับไป

"กินด้วยกันมาๆ ..." พยายามเอนเตอร์เทนเพื่อนสุดๆ เพราะไม่อยากให้เหงา

แทนที่รู้หน้าที่เขานิ่งเงียบไว้แต่แอบถ่ายภาพส่งให้เพื่อนรักที่คงจะนั่งหงอยคนเดียวที่บริษัทด้วยรอยยิ้ม

บนรถเปิดเพลงป๊อปเก่าขึ้น

'..จบไปก็นานห่างกันก็ไกล แต่ใจทำไมยังรัก..'

ศรัณได้ยินถึงกับชะงัก นั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง

"ไอ้เท่ เตี๊ยมมาปะวะ จังหวะนรกเชี่ยๆ.."

"ปล่าวนะโว้ยพี่แทน ผมจะบิ๊วเพื่อนทำไม.." เท่ปฏิเสธ

กลายเป็นตอนนี้นั่งมองคนที่มองเหม่อด้วยความเอ็นดู เหมือนว่าศรัณจะมีเรื่องในใจให้คิดเยอะไปหมด

"ทำไมวันนี้ดูเหนื่อยๆจังน้องปลื้ม ไหวมั้ย?" เปรม ลูกค้าของวันนี้ถาม

"ไหวครับ ช่วงนี้มีอะไรให้คิดนิดหน่อย"

"อืมมได้ข่าวว่าเราไปเป็นเลขาคุณปิงเขาแล้ว เป็นไง เขาใช้งานหนักหรือเปล่าพี่จัดการให้.."

"โถคุณเปรมครับ จะรักจะเอ็นดูอะไรมันนัก บอสผมไม่ใจร้ายกับน้องปลื้มแน่นอน" แทนเข้ามาเสริม เพราะถ่ายเสร็จพอดีเลยเดินมาหา

"ก็ดูสิคุณศรัณของพี่เปื่อยหมดแล้ว เมื่อไหร่จะหยุดให้พักร้อนกันอีกทีละ..." เปรมถามเพราะรู้ดีว่าทุกปีจะมีช่วงให้หยุดนอกจากวันหยุดอื่น

"ยังเลยคร้าบบ โถ รักมันจริงจริ๊งคุณศรัณเนี่ย" แทนแซว

"ก็ปลื้มน่ารักนี่ นี่พี่ขายงานให้พี่ไม่มีผิดหวังเลย ยังงงอยู่เลยนะทำไมคุณปิงเอาไปแอบหมกไว้ให้เป็นเลขา"

"ก็เพราะมันใช้ง่ายพูดง่ายน่ารักนี่แหละครับ บอสเลยเก็บไว้ใช้งานคนเดียว" แทนเหน็บคนที่ตอนนี้ยิ้มเขิน

"พอเลยทั้งคู่ครับ คุณเปรมชมผมเกินไปตลอด ว่าแต่ปลื้มไม่ได้เจอน้องเดลต้านานแล้ว น้องสบายดีนะครับ..คงโตแล้ว" ถามถึงลูกชายของลูกค้า เพราะเคยพามาที่กองอยู่ และคงเพราะเหตุนี้แหละมั้งเขาช่วยดูแลจนเปรมชมเขาไม่หยุด

"กำลังซนเลยล่ะ ภรรยาพี่เขายังบอกอยู่เลยว่าอยากหาพี่เลี้ยงที่เข้ากับเดลต้าให้ได้ครึ่งของปลื้ม.." เปรมชมอีกรอบ

"โถ่ ประเสิรฐแท้พ่อคุณพ่อทูนหัว..."

"พี่แทน ทางนี้หน่อยครับ.." เท่ตามแทนไปทำงานเสียก่อน ทิ้งให้สองคนยืนคุยกัน

"สนิทกันเนอะพี่ ผมไม่ได้เจอบ่อยๆนะ แต่มาทุกครั้งทำไมเขาชอบคุยกับปลื้มจัง?" เท่ถาม หลังมาเช็คความเรียบร้อยของงานอีกมุม

"จีบบ้าอะไรเขามีครอบครัวแล้ว เขาติดต่อเป็นลูกค้ากับบอ(บริษัท)เรามานาน ปลื้มเล่นเป็นเพื่อนลูกชายเขาตอนมากองตั้งแต่โน้นน่ะ เลยสนิทกัน.." แทนส่ายหัวให้คนช่างคิดขำๆ จีบเจิบอะไรกัน ปราบมีลูกและครอบครัวที่น่ารักและเป็นที่อิจฉาขนาดนั้น เขาเอ็นดูปลื้มมากกว่าน้องชายเสียอีกแทบจะเป็นลูกคนนึง แม้อายุจะอยู่ช่วงเลข4และยังดูหนุ่มมากๆก็เถอะ

ตรวจงานเสร็จก็ยกมือถือขึ้นมาดูเหมือนว่าจะมีคนร้อนรนกับภาพที่เขาส่งไปให้ เพราะถามกลับมาว่า...ทำไมปลื้มไม่กินช๊อคโกแลต ทำไมให้เท่กินแทน น่าขำเสียจนเผลอหัวเราะกับหน้าจอ

"อากาศมันร้อนไปเนอะพี่ สตงสติ.." เท่เหน็บ

"มึงได้ดูแล้วก็จะหัวเราะแบบกูว่ะ ฮ่าๆ.." ยื่นมือถือให้น้องดู

"เฮ้ย หาตีนให้ผมหรอพี่..เวรๆๆ นี่ถ้าพี่แม็กซ์เห็นไม่ตามมาตีผมหรอ?"

"มึงตกข่าวครับไอ้น้อง ช่วงนี้มันลมพัดหวนโว้ย!!"

"ยังไงอะ อย่าบอกนะว่าพี่ก้องแกกลับใจมาง้อปลื้มของผม" เท่งง

"โสดทั้งคู่ สงสัยใกล้จะรู้ใจตัวเองกันเร็วๆนี้ว่ะ.." พูดจบก็ดึงมือถือคืนมากดส่งข้อความยุกยิก

"เฮ้ยทำไรอะพี่ อย่าบอกว่าใส่ไฟให้ผมอีกนะ!"

"บ้ากูแค่ส่งรายงานพี่ปิง.." แทนบอกยิ้มๆ

และมือถือของเขาก็ดังขึ้น เป็นพี่แทนที่ส่งภาพรวมในกองถ่ายวันนี้ส่งไปให้กรุ๊ปใหญ่ มันก็ดูจะไม่มีอะไรถ้าไม่มีภาพไกลๆของอดีตAEยืนคุยกับลูกค้าสนิทสนม

"รอดูหมาโดนน้ำร้อนลวกได้เลยว่ะ ฮ่าๆ" หัวเราะก่อนจะเดินไปสั่งเลิกกอง

"เชี่ย ฮ่าๆ พี่เล่นอะไรวะ?" เท่ยืนขำ เพราะตอนนี้คนที่รู้เหตุการณ์อย่างพี่ปิง พี่จีนและเจ้แหม่มส่งสติ๊กเกอร์มาใหญ่ คนอื่นอาจจะงงๆ แต่คนใกล้ตัวสองคนนี้ย่อมรู้แน่ว่าเท่ตั้งใจะยั่วอารมณ์เพื่อน

Tay Coolguy - อยู่กับ Pluem Sarunn

: เพื่อนผมโสด ไม่ได้โปรโมทแค่อยากบอกต่อ #ออกกอง

โพสต์ภาพคู่ที่ถ่ายกันไว้ตอนพักกอง ทันใดนั้นแทนก็หันมาขำก๊าก ยกนิ้วมือชื่นชมกันใหญ่

"เท่!! แกโพสอะไรเนี่ย.." ปลื้มที่แยกกับปราบที่กลับไปแล้วเดินโวยวายมา

"อะไรอะปลื้ม ก็ตามแคปชั่นไง.." เท่ตอบยิ้มๆ

"เล่นอะไรก็ไม่รู้.. พี่แทนก็เหมือนกัน" ตะโกนไปว่าอีกคน

"เฮ้ยๆอะไร พี่แค่รายงานบอสว่าวันนี้บรรยากาศเป็นไงบ้าง ไม่เกี่ยวๆ.." แทนแก้ตัว ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปหมด ทิ้งให้ศรัณเขินอยู่คนเดียวเพราะคอมเม้นท์ที่เข้ามาแซว

02.08.2020

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***