ตอนที่ 11 : แฟนเก่าของแฟนใหม่ ว่าที่แฟนใหม่ของคนเก่า

ของตาย โดย ศศิศิลป์

ตอนที่ 11

______________________________

"ทุกคน นี่พี่ก้อง แฟนเราเอง.." บุ๊คแนะนำพลกรให้เพื่อนๆรู้จัก

"สวัสดีครับ" พลกรตอบกลับรุ่นน้งอที่ทักทายไป

"เป็นอะไรครับ ไม่สนุกหรอ..หรือไม่โอเคกับเพื่อนบุ๊ค" เด็กหนุ่มถามเบาๆ เมื่อเก็นคนรักหมาดๆหน้าตาดูไม่เบิกบาน

"ปล่าวครับ พี่เหนื่อยงานน่ะ" พลกรบอกปัดไป จะบอกได้ไงว่าหงุดหงิดที่ศรัณขนของออกจากบ้าน

"งั้นมาบุ๊คนวดให้.. " เด็กหนุ่มคลึงเบาๆที่แขรอย่างเอาใจ

"ขอบคุณนะครับ" ยกยิ้มให้พร้อมกับจูบที่กลุ่มผมไปเบาๆ

"กรี๊ดดดด หวานมากกก.." เพื่อนสาววี๊ดว้ายกันใหญ่

ตอนนี้เขาอยู่กันที่สถานบันเทิงที่มีชื่อเสียงแห่งนึง บรรยากาศคึกคักและเพราะมีหนุ่มน้อยคนรักหมาดๆคอยเอาใจและกลุ่มวัยรุ่นที่สดใสก็ทำให้พลกรสดชื่นขึ้นมาบ้าง

"อุ๊ย ขอโทษค่ะ..." หญิงสาวคนสวยแต่งตัวเซ็กซี่เดินมาชนกับเพื่อนในโต๊ะของบุ๊คและกล่าวขอโทษขอโพยใหญ่ เหมือนเธอจะมึนมาเล็กๆ แต่ก็ไม่มีใครถือโทษอะไร คนเยอะขนาดนี้ก็ต้องมีบ้าง

((ตัวละครที่มีส่วนร่วมต่อไปนี้มาจากเรื่อง : ผมดื้อนะ...เฮียไหวหรอ?))

"แกนั่นพี่แวร์ปะ สวยชิบหาย.." หนึ่งในกลุ่มแก๊งทักขึ้น

"ใช่สวยนะ แต่กลุ่มพี่แกคืออย่าไปเฉียด กลัวนะบอกตรงๆของจริงทุกคน ใครอย่าไปหาเรื่อง อดีตตัวแรงของที่นี่อยู่เหมือนกัน.." หนุ่มสาวเขาพูดคุยกัน พลกรไม่ได้สนใจนัก แต่หลังจากนี้ที่เด็กๆคุยกันและเรียกให้มองกันต่างหากที่ทำเอาเขาตาโต

เพลงจังหวะสนุกถูกเปิดขึ้น ดีเจแนะนำโชว์อะไรสักอย่างขึ้นมาและเป็นชื่อกลุ่มอะไรที่เขาฟังไม่ถนัด สปอร์ตไลท์ชี้ไปที่จุดนึงไม่ไกล

"พูดผิดที่ไหนอะแก นั่นนนน! Fantastic4 ในตำนาน เล่นใหญ่ชิบหาย" น้องผู้ชายหน้าหวานในกลุ่มพูดขึ้น

"เฮ้ยแกวันนี้มาครบ พี่ภูหนีบพี่ธรณ์มาด้วยยยย หล่อแซ่บมากกกกก!!" สาวๆกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ หญิงสาวคนเดียวในนั้นเต้นด้วยท่าทางยั่วยวนส่วนคนอื่นๆก็ดูแสบใช่เล่น มีหลายบุคคลิคอยู่ในกลุ่มนั้นเรียกเสียงแซวได้อย่างดี แต่คนที่พลกรมองอยู่คือคนในวงนั้นที่ถูกล้อมอยู่ต่างหาก..ศรัณ

ศรัณดูสดใสหัวเราะร่ากับการแสดงแสงสีเสียงนี้ แต่ไอ้แม็กซ์ข้างๆนั่นต่างหากที่ดูทั้งเอาใจทั้งกอดคอร่างที่เขาคุ้นเคยนั่นไว้

"พี่ก้อง.." บุ๊คเรียกเมื่อเห็นว่าสายตาคนรักไปหยุดอยู่ตรงไหนในวงนั้น จนโชว์จบแล้วก็ยังไม่วางตา

"พี่ก้อง!! ถ้าจะมองขนาดนั้นไม่ไปหาเขาเลยละครับ นี่เราคบกันแล้วยังเห็นสายตาพี่มองเขาแบบนี้คืออะไร.." บุ๊คเริ่มไม่ชอบใจเอาเสียแล้ว ศรัณไม่เคยมายุ่มย่ามเลย มีแต่คนของเขาที่ดูอาวรณ์เสียเหลือเกิน

"อย่าหาเรื่องน่าบุ๊ค .. พี่แค่มอง" พลกรหัวเสีย เขาหงุดหงิดอยู่แล้วยังมาเจอคำชวนทะเลาะอีก

"บุ๊คเป็นแฟนพี่แล้วนะครับ นี่บุ๊คมีสิทธิ์อะไรบ้าง คิดว่าดูไม่ออกหรอว่าพี่กับเขามีซัมติงกันอะ ทั้งท่าทางทั้งคำพูดเพื่อนที่ทำงาน.."

"อย่างี่เง่า..." พลกรเกลียดที่สุดนิสัยแบบนี้ เขาไม่เคยพบมันตลอด3ปีที่ใช้ชีวิตกับศรัณ ทั้งที่มีสิทธิ์ในร่างกายเขาทุกอย่างด้วยซ้ำแม้ไม่มีสถานะ แต่ไม่เคยเลย.. มีบ้างที่ไม่เข้าใจกันแต่ศรัณไม่เอาอารมณ์เป็นที่ตั้งง้องแง้งใส่แบบนี้

"พี่เป็นแฟนพี่โคตรห่วยเลย.." บุ๊คว่าก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะ ทิ้งให้เพื่อนมองตามกันงงๆ

"ง้อมันหน่อยนะพี่ มันรักพี่จริงๆอะ ไม่เคยเห็นมันคุยกับใครนานแล้วยอมรอเท่าพี่เลย" เพื่อนของคนที่งอนเขาออกไปบอกขึ้น พลกรจำชื่อไม่ได้ด้วยซ้ำ

"ครับ..." ตอบรับก่อนจะเดินตามออกไป ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนแต่สถานที่แบบนี้มันจะมีสักกี่แห่งให้ไป ..เขาเลือกด้านนอกร้าน ห้องน้ำคนแน่นบุ๊คคงไม่ไปเบียดหรือทนกลิ่นของมันเพื่อดราม่าหรอกเขารู้ดี

"บุ๊ค.." เรียกคนที่ยืนหันหลังสูบบุหรี่อยู่

"มาทำไมครับ.. คิดได้แล้วหรอว่าผิด" เด็กหนุ่มยังคงเหน็บเขาก่อนพ่นควันขึ้นบนฟ้า

"โอเคพี่พูดแรง... แต่เราเอาปลื้มมาหาเรื่องพี่" พลกรว่า แม้หน้าเขาจะไม่ยอมรับอย่างที่ปากพูด เพราะรู้สึกว่ามันไร้สาระจริงๆ

"ถามจริงๆ พี่มาคบกับบุ๊คทำไม.." ขยี้นิโคตินลงถังข้างๆก่อนจะก้าวเข้ามา มุมที่เขายืนคนไม่ค่อยเดินผ่านเท่าไหร่ มันสลัวและห่างจากจุดตรวจบัตรพอสมควร

"พี่บอกหลายครั้งแล้วว่าเพราะเราน่าสนใจ เราน่ารัก ...ไม่งี่เง่า ช่วยเป็นแบบนั้นให้พี่ต่อไปได้มั้ย?" พลกรบอกเสียงอ้อน ยกมือขึ้นมาจูบแผ่วเบา

"รู้มั้ยว่าบุ๊คโคตรแพ้ไอ้การกระทำแบบนี้ของพี่เลย แต่ทำยังไงก็เหมือนไปไม่ถึงหัวใจพี่สักทีเลยว่ะ.." เด็กหนุ่มลากมือไปมาบนหน้าอกกว้าง

"หรอครับ.. ทำให้มันเป็นของบุ๊คทีสิ.. " ยกยิ้มเบาๆ ก่อนที่ปากสองคนจะประกับจูบกัน เป็นจูบที่ไม่ได้เร่าร้อนหรือเร่งรีบ มือเรียวคล้องคอคนพี่เอาไว้ มือสากก็ไล้ตามแผ่นหลังอีกคนก่อนจะจับเอาไว้เบาๆ เหมือนๆกับหลายคนในที่นี้ที่จับจองมุมแสดงความรักกัน ไม่ได้มีใครสนใจเขาสองคนที่ตอนนี้ผละปากออกมาหัวเราะเบาๆ

"อีโรติกชิบหายเลยมึงว่ามั้ยวะ?" เสียงคุ้นเคยทำเอาพลกรหันไปมอง ส่วนบุ๊คหน้าแดงน้อยๆ

"งั้นมั้ง...กูไม่ได้สนใจอะ มึงแอบดูเขาหรอ?" อีกคนที่ถือบุหรี่อยู่เหมือนกันถามกวนๆเหมือนกัน

"พี่แม็กซ์ ... พี่คิว.. " บุ๊คเรียกเสียงเบา

"อ้าวนึกว่าใคร.. บุ๊คเองหรอ มาได้ไงอะ.." แม็กซ์ไม่ได้กวน เขาเห็นเพียงพลกรไม่คิดว่าอีกคนที่นัวเนียกันอยู่จะเป็นเด็กหนุ่มคนนี้

"บุ๊คมากับแฟนครับ ชื่อพี่ก้อง..." เขาแนะนำ

"บังเอิญจังเลยนะครับคุณก้อง.." แม็กซ์ว่า

"รู้จักกันด้วยหรอ?" พลกรหันไปถามคนรัก

"ทักทายกันตามประสาคนรักเก่าน่ะ ใช่มั้ยคิว?" แม็กซ์ยียวน เพื่อนเขาทำหน้างง ปกติแม็กซ์ไม่ได้มีนิสัยระรานคนเก่าๆแบบนี้ เจ้าตัวเลยหันไปซุบซิบกับเพื่อน 'คนนี้แหละที่ทำระยำกับปลื้ม' คิวถึงกับร้องอ๋อ

"โชคดีนะครับ..บุ๊ค" แม็กซ์ทิ้งท้ายไว่ก่อนจะ

"ไปนะครับคุณก้อง พอดีว่าที่แฟนผมรออยู่..." แม็กซ์บอกยิ้มๆ

"นี่บุ๊คเคยคบกับมันหรอ ทำไมไม่เห็นบอกพี่ตอนอยู่ข้างใน?" พลกรงง เด็กหนุ่มไม่ได้พูดอะไรสักคำ ทั้งที่นั่งดูแม็กซ์ใกล้ชิดกับศรัณอยู่ในร้าน

"ก็เราคบกันแบบเงียบๆเพื่อนบุ๊คไม่มีใครรู้ แล้วมันก็จบไปแล้วด้วย.." บุ๊คว่า

"เหอะ.." พลกรหงุดหงิด

"นี่พี่ก้องไม่พอใจเรื่องเขากับบุ๊ค หรือเรื่องพี่ปลื้มกันแน่?" บุ๊คจับอารมณ์ได้

"อย่าเอาปลื้มมาเกี่ยวนะบุ๊ค.."

"ปกป้องตลอดเลยเนอะ แล้วที่พี่ดูไม่ถูกชะตากับพี่แม็กซ์ไม่ใช่เพราะเขาจีบเพื่อนพี่หรอ?" เด็กน้อยจี้ใจดำ

"ไร้สาระว่ะ.. ถ้าจะพูดไร้สาระพี่กลับนะ.." เขาบอกก่อนผละออกไป

บุ๊คกระทืบเท้าน้อยๆเดินกลับเข้าไปในร้านหงุดหงิดกับท่าทีของพลกร

ขับรถกลับมาด้วยความหงุดหงิด จนถึงบ้านแล้วมาเจอบ้านที่ไม่มีศรัณยิ่งหงุดหงิดอายน้ำสระผมออกมานั่งเช็คมือถือ

เสียงข้อความดังขึ้นติดต่อกันเป็นข้อความจากคนรัก บุ๊คส่งภาพกลุ่มโต๊ะที่ศรัณนั่งร่วมด้วย และมีภาพที่หนุ่มน้อยเองชนแก้วกับศรัณมาด้วย

เขาไม่รอช้ากดโทรกลับไปทันที รอไม่นานอีกฝ่ายก็รับ

"เป็นบ้าอะไรบุ๊ค เล่นอะไร?" ถามออกไปอย่างโมโห

"อะไรครับ โมโหอะไรเนี่ย?" เสียงของคนอื่นและเสียงกวนๆแบบนี้เขาจำเข้าเส้นประสาท

"มารับทำไม!!" เป็นแม็กซ์แน่ๆ

"ก็น้องลืมมือถือไว้ที่โต๊ะ นี่เห็นไปเข้าห้องน้ำน่ะผมเลยรับให้ มีอะไรครับ?" เสียงดนตรีอละเสียงกวนๆทำเอาเส้นเลือกขมับเขาปูด

"ดูแลปลื้มให้ดีแล้วกัน อย่าทำมันเสียใจ!"

"โอ้โหคุณนี่สุดว่ะ! โทรมาหาแฟนเก่าผมแฟนของคุณ เพื่อบอกว่าให้ผมดูแลปลื้มเนี่ยนะ..แม่ง ปรบมือให้เลย" แม็กซ์บอกยียวน

"อ้าวบุ๊ค ... แฟนใหม่โทรมา คุยกับเขาหน่อยนะ..." เสียงไกลๆแว่วๆ ก่อนจะแทนด้วยเสียงคุ้นเคย

"มีอะไรพี่ก้อง.." เด็กหนุ่มหวังให้คนรักง้อหรือหึงหวงเขา ไม่พอใจสักนิดที่แม็กซ์รับแต่...

"ไม่มีอะไร กลับบ้านดีๆนะครับ อย่าเมามากนะ.." น่าผิดหวัง พลกรบอกแบบนั้นทำให้เขากดวางทันที

ยิ่งภาพศรัณด้านหน้าที่หน้าแดงเล็กน้อยเพราะแอลกอฮอล มีพี่ภูกับพี่เต้แกล้งอยู่ มีพี่แม็กซ์คอยดูแล

พี่ปลื้มจะรู้ตัวมั้ยว่าน่าอิจฉา...

แฟนเก่า...ไม่สิ ไม่เชิง คู่ขาเก่าของเขาอย่างแม็กซ์ คนที่เขาตามตื๊อแทบตายให้ได้กลับมา ตอนนี้กำลังมองศรัณด้วยสายตาเอ็นดู

หวังสักนิดว่าส่งภาพไปให้คนรักใหม่คันยิบในใจ แสดงความหึงหวงกันก็บอกแค่ให้กลับบ้านดีๆ ทีกับพี่ปลื้มนี่มองตาแทบจะหลุดออกมา

"เป็นอะไรบุ๊ค?" คิวถามเขาขึ้น

"ไม่มีอะไรครับ บุ๊คไปหาเพื่อนก่อนนะ.."

"เดี๋ยว..." แม็กซ์รั้งแขนไว้

"เดี๋ยวไปส่ง... ไปครับปลื้ม พี่ว่าเรากลับกันดีกว่านะ.." แม็กซ์บอกอีกคนที่พนักหน้ารับน้อยๆ ดูจะเมาแล้ว

"ไม่เป็นไร พี่ไปส่งพี่ปลื้มเถอะ บุ๊คกลับแท็กซี่..."

"ไม่ต้อง! อันตราย..." แม็กซ์บอกก่อนจะโอบเอวศรัณเดินนำเขาไป เขาไม่เคยขัดใจแม็กซ์ได้แต่ไหนแต่ไร จึงเดินตามเงียบๆไปขึ้นรถ

31.07.2020

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***