ตอนที่ 8 : เปิดใจเดินต่อ

ของตาย โดย ศศิศิลป์

ตอนที่ 8

______________________________

"เหนื่อยมั้ยสโนว์.." พี่ปิงพูดขึ้นมาทำเอาศรัณทำหน้างง

"บอสเอาชื่อนี้จริงๆใช่มั้ย ปลื้มจำแล้วนะถ้างั้น.." เรียกเขาหลายชื่อเสียจนสับสนไปหมดแล้ว

"ใช่ ตกลงเอาชื่อนี้.." ปิงยิ้มขำใหญ่เลยพร้อมกับพี่ที่เข้ามาเอาเอกสารมาให้

"ไม่เหนื่อยเลยครับ สนุกดี ผมได้รู้อะไรใหม่ๆเยอะเลย" ตอบพร้อมยิ้มร่า

"แต่พี่เหนื่อยแล้วอะ .."

"งั้นเอากาแฟสักแก้วมั้ยครับ เดี๋ยวปลื้มลงไปซื้อให้.." ใส่ใจ นี่คืออีกข้อดีของศรัณ

"ดีเลยงั้นพี่ขอลาเต้เย็นหวานน้อยนะ"

"พี่กินเมนูนี้ตลอดมั้ยครับ ปกติบอสกินโกโก้นี่.."

"จำเก่ง ช่างสังเกตนะเรา ถ้ากาแฟพี่กินอันนี้แหละ อย่างอื่นก็โกโก้ ชาเขียวเข้มๆ ไม่กินชาเย็น"

มือเรียวจดยิกๆ เพื่อเอาไว้ช่วยจำ วันแรกก็ต้องเพิ่มความรู้เกี่ยวกับบอสเสียหน่อย ก่อนจะขอตัวออกไปร้านกาแฟล่างตึก ทักทายพี่ๆที่แซวกับตำแหน่งใหม่ตลอดทาง

"เอาลาเต้เย็น หวานน้อยแก้วนึงครับ อีกแก้วขอเป็นชาเย็นปั่นวิปเยอะๆครับ.." กำลังจะจ่ายเงินก็นึกขึ้นได้

"ขอเป็นดาร์คชอคโกแลตอีก2แล้วก็นมเย็น2ด้วยครับ.." ซื้อไปฝากพลกรด้วย ดาร์คชอคโกแลตของโปรด ทีเหลือก็เผื่อพี่แทน เท่แล้วก็พี่แหม่มไม่ให้ดูเลือกปฏิบัติ

ตั้งแต่วันนั้นที่บอกกับพลกรไปแบบนั้นเราก็กลับมาเงียบใส่กันอีกแล้ว อึดอัดจะเป็นบ้า เรากินข้าวด้วยกัน แต่แยกกันมาทำงาน ไม่ต้องพูดถึงห้องนอน ดูอีกฝ่ายจะกลับบ้านเย็นและติดมือถือเสียด้วย ความสัมพันธ์กับคนที่คุยอยู่คงไปด้วยดี

"6รายการที่สั่งไว้ได้แล้วค่ะ .." พนักงานสาวเรียก นี่เขาสั่งเยอะเหมือนกันนะนี่..

"ปลื้ม.." เสียงเรียกจากด้านหลัง ทำให้หันไปก่อนทั้งที่ยังถือไม่หมด

"อ้าว พี่แม็กซ์ มาทำอะไรครับนี่.." แม็กซ์อายุน่าจะเท่าๆกับพลกร เป็นรุ่นน้องของพี่แหม่มที่เจอกันวันก่อนที่ไปกินเลี้ยงกัน

((ปล.แม็กซ์ในเรื่องนี้คือคนเดียวกับใน : ผมดื้อนะ เฮียไหวหรอ? || เรื่องไม่เชื่อมกัน อ่านแยกได้จ้า))

"พี่มาหาเพื่อนแถวนี้น่ะ ซื้อเยอะแยะเลยนะ..เอาดาร์คช๊อคโกแลตแก้วนึงครับ.." หันไปสั่งก่อนจะมาช่วยหอบหิ้ว

"รอพี่แปปนึงได้มั้ย เดี๋ยวช่วยถือขึ้นไป พี่จะขึ้นไปหาพี่ปิงพอดี"

"ได้สิครับ แต่ผมถือเองก็ได้.."

"ไม่เป็นไร วางไว้ก่อนเดี๋ยวพี่ช่วยถือ.." รอไม่นานก็ได้เครื่องดื่มครบ แม็กซ์ช่วยหอบหิ้วพากันเดินขึ้นตึกชวนกันคุยออกรส

"พี่แหม่ม เท่...อะนี่ครับซื้อน้ำมาฝาก.." ยื่นแก้วชาเย็น2แก้วให้

"ขอบใจจ้า อ้าว แม็กซ์มาแล้วหรอ.." พี่แหม่มทักทายก่อนจะยกนาฬิกาขึ้นดูคงจะคุยกันมาก่อนแล้วเลยคุยกันยกใหญ่

"อันนี้อะปลื้ม.." เท่ถามถึงช๊อคโกแลตที่เหลือ

"ของพี่แทนกับก้องน่ะ..ซื้อมาเผื่อ"

"ของพี่หรอปลื้มม ขอบคุณคร้าบบบ กลับมาร้อนๆได้กินต้องสดชื่นแน่ๆ.." แทนเดินเข้ามายกมือไหว้อย่างสวยงามและชวนขำ

"ขอบคุณนะ.." พลกรเอ่ย ศรัณทำเพียงยิ้มจางๆให้ทุกคน

"ขอพาพี่แม็กซ์ไปพบบอสก่อนนะครับ" บอกก่อนจะขอตัวเอาอีกแกเวไปให้ปิง เสียเวลานานจนจะละลายหมดแล้ว

"บอสครับ ลาเต้มาแล้วว" เคาะเล็กน้อยก่อนจะเปิดเข้าไป

"ไงสไนว์ไปซะนานเลยนะ มัวไป....อ้าว แม็กซ์" คนที่ก้มหน้าดูจออยู่กะว่าจะแซวเลขาเงยมาก็ชะงักเมื่อมีคนอื่นด้วย

"สวัสดีครับพี่ อย่าว่าน้องเลยนะ เสียเวลาเพราะรอเครื่องดื่มผมเองแหละ" แม็กซ์ว่า

"เฮ้ยไม่เป็นไร พี่แกล้งเลขาเล่น" ปิงยิ้มขำ

"บอสคุยส่วนตัวหรือเปล่า ให้ปลื้มออกไปมั้ยครับ" ถามเพราะตามตารางไม่มีนัดคุยงาน

"ไม่ใช่ความลับหรอก ชิลๆน่ะ.. " ปิงว่า ศรัณเลยพนักหน้ารับทำงานในจอต่อ

"แล้วนี่คิวเป็นไงบ้าง กับน้องแวร์และเดอะแก๊งอีก ตั้งแต่เรียนจบพี่ไม่ค่อยเจอเลยนะ.." ปิงชวนคุยถามหาเด็กๆรุ่นน้อง ที่เขารู้จักเพราะเจเพื่อนเจ้าของผับสายรหัสสมัยเรียน

"ดีทุกคนครับ ไปป่วนร้านเฮียเจเหมือนเดิม.." ปิงลอบเห็นสายตาของแม็กซ์มองไปยังเลขาบ่อยๆก็ยกยิ้ม เจ้าตัวที่เห็นว่าโดนจับได้ก็ทำหน้ากรุ้มกริ่ม

"สนใจหรอ?" ถามขยุบขยิบปากไม่มีเสียง

แต่แม็กซ์ทำเพียงยักไหล่ด้วยใบหน้าเจ้าชู้

ศรัณเห็นว่าห้องเงียบไปเลยเงยหน้ามามองก็พบว่าสายตาสองคู่มองมา

"มีอะไรรึปล่าวครับ?"

"ปล่าวๆ เอ้อ พอดีเลยเรื่องคอนโดน่ะ นี่ถามแม็กซ์เขาได้เลยนะ บริษัทเขาเป็นตัวแทนขายโครงการนั้นอยู่.." ปิงส่งให้น้องทันที

"จริงหรอครับ ดีเลย.."

"เราสนใจหรอ เอาคอนแทคพี่ไว้มั้ย วันนั้นพี่ไปส่งที่บ้านก็ลืมขอไว้.." แม็กซ์ว่า

"เฮ้ย ไปส่งกันที่บ้านแล้วหรอ? อะไรกัน" ปิงอยากรู้ขึ้นมา

"พอดีเจอที่ร้านน่ะพี่ เจ้แหม่มเขาแนะนำให้รู้จัก กลับทางเดียวกันผมเลยอาสาไปส่ง"

"บอสอย่ามองผมอย่างนั้นสิ ไม่มีอะไรสักหน่อย

"อะโอเคๆ งั้นพี่ออกไปก่อนนะ ไปดูงานหน่อยพวกนั้นชอบเล่นกันอยู่ด้วย.." ยกแก้วชาเต้และเปิดทางให้รุ่นน้องกับเลขาทันที

"อ้าวแม็กซ์ละบอส?" แหม่มถามเมื่อเห็นปิงออกมาคนเดียว

"คุยกับปลื้มอยู่ นี่เจ๊ ได้ข่าวว่าเป็นแม่สื่อแม่ชักให้เขาหรอ?"

"อะไรบอส เอามาจากไหน?" แหม่มว่าทำไม่รู้ไม่ชี้

"ไม่ผิดหรอกบอส ยัยเจ๊ชงเขาสองคนจริงๆ แถมชงเก่งซะด้วย ขานั้นเลยไปส่งถึงบ้านเลย" แทนเดินเข้ามาสมทบ

"ใครอะพี่ ผมไม่รู้เรื่องเลย" เท่แทรกเข้ามา

"แกเมา!!" เสียงประสานกันของแหม่มกับแทนทำเอาตากล้องหนุ่มจ๋อย

"อะไรก้อง หวงหรอ?" ปิงถามทำเอาคนอื่นหัวเราะคิกคัก

"อะไรพี่ ผมปล่าว" พลกรแก้ตัว

"มันจะไม่หึงอะไรกัน ผลักไสเขาขนาดนี้ ยังไงอิช้อยจะชงให้เข้มๆเลย แม็กซ์ทั้งหล่อรวยโพรไฟล์ดีมีมันสมอง ที่สำคัญไม่ลังเลชัดเจนค่ะ!" แหม่มว่าแอบเหน็บ co-producer

"แร๊งงงง!! แต่ผม +1 นะ คนนี้ดีจริงๆ อยากถวายใส่พานให้น้องมัน ขับรถหรูซะด้วย" แทน ออกอาการชื่นชม

พลกรเดินออกจากวงสนทนาทันที ราวกับไม่อยากรับฟังทำเอาที่เหลือมองก่อนจะหันมายกยิ้มกัน

ฟากในห่องสองคนแลกคอนแทคกันไว้เรียบร้อย ก่อนจะคุยเรื่องรายละเอียดคอนโดกัน ศรัณได้ความรู้ใหม่เยอะแยะในการจะเริ่มซื้อบ้าน

"ขอบคุณพี่แม็กซ์มากเลยนะครับ ปลื้มฉลาดขึ้นเยอะเลยในเวลาแค่นี้ พี่เก่งมากๆเลย" ศรัณออกปาก

"พี่เขินแย่เลยสิ เอาเป็นว่าอยากรู้อะไรหรืออยากไปดูห้องบอกพี่ได้นะ หรือถ้าเราอยากซื้อต่อหรือสนใจแบบเช่าก่อนพี่มีดีลดีๆพาไปติดต่อได้นะ" แม็กซ์รู้สึกถูกคอกับศรัณมากเช่นกัน มันทำให้เขาเหมือนรู้เห็นภูษิตแต่เป็นในเวอร์ชั่นไม่ดื้อหัวแข็ง เพียงแต่มีบางอย่างที่น่าดึงดูดน่าอยู่ด้วยในความธรรมดา

"ดีจังเลยครับ ดีมากจริงๆที่ได้คุยกับพี่.." ศรัณยกยิ้มไม่หยุด เขาแพ้ความใจดีเสมอ เพราะชีวิตเขาเจอเรื่องร้ายๆมาเลยหลงรักความมีน้ำใจที่ใครยื่นให้ พาลให้นึกถึงคนข้างนอก

"ปลื้ม.. พี่ถามหน่อยสิ"

"ครับ?"

"เรามีแฟนหรือยัง?"

"หืม.. เอ่อ ยังไม่มีหรอกครับ" ชะงักไปก่อนจะตอบตามจริง

"จริงหรอ ไม่น่าเชื่อแบบเราเหลือรอดจากการมีเจ้าของมาได้ไง ฮ่าๆ พี่หมายถึงเราน่าจะมีแฟนแล้ว ไม่น่าจะโสดเลยนะ" แม็กซ์บอกหัวเราะร่ากับสีหน้าชวนขำ

"ปลื้มจืดชืดจะตาย อีกอย่างก็..ไม่ได้คิดเรื่องที่จะมีใครมาก่อนเลย" ศรัณยอมรับตามจริง ก็เพราะมีพลกรอยู่แล้วเลยไม่รู้สึกขาดอะไรไป

"งั้นถ้าพี่ขอให้รับพี่ไว้พิจารณาสักคนได้มั้ย?" แม็กซ์ว่า แววตานักล่าไม่ถอยแบบนี้ทำเอาศรัณใจเต้นตุบตับ

"เอ่ออ.. คือ.."

"หืม? ว่าไงครับ? กับพี่เราตรงไปตรงมาได้เลยนะ ไม่ชอบพี่ไม่ตื๊อ แค่ลองคุยกันดู" จริงใจ แววตาที่ส่งมาไม่สั่นไหวเลย

"ถ้าพี่สนใจความธรรมดาของผม .. ลองคุยกันก่อนก็ได้ครับ.." ศรัณยิ้มน้อยๆตอบกลับ ส่วนอีกคนฉีกยิ้มกว้างเจ้าเล่

แกร๊ก

"ว่าไงสองคน จีบ..เอ้ย คุยกันถึงไหนแล้ว" ปิงเข้ามาก็แซวทันที

"โหพี่ ขัดจังหวะมากกกก!" แม็กซ์บ่นกรอกตาน้อยๆ

"เฮ้ยไอ้เสือ นี่ที่ทำงาน น้องมันก็ทำงานอยู่ แกน่ะเบียดเบียนพื้นที่ฉันอยู่โว้ย" ปิงแขวะ

"ขอโทษนะครับบอส" เป็นศรัณที่รู้สึกผิด

"อย่าคิดมากเจ้าหนูเม่น พี่ตั้งใจไล่พ่อหนุ่มคาสโนว่าต่างหาก" ปิงว่า

"ชื่ออะไรน่ะพี่ ผมได้ยินพี่เรียกปลื้มแปลกๆสองหนแล้ว" แม็กซ์งง

"ปกตินะครับ บอสปลื้มเขาสรรหาฉายามาไม่ซ้ำจนจำไม่หมดแล้ว" ศรัณส่ายหัวให้กับเจ้านายที่นั่งขำด้วยความอารมณ์ดี

แม็กซ์อยู่บริษัทจนเลิกงาน ตากที่มาโดยไม่มีอะไรตอนนี้กลับได้งานกลับไปโดยที่ครีเอทีฟได้งานที่ต้องไปคิดเพื่อมานำเสนอขายคอนโดโครงการใหม่ให้พี่แกซะเลย

"เป็นไงพี่ ผมไม่ได้มานั่งปล่าวๆนะ ผมลูกค้าใหม่.." รอบนี้มาแซวกับพี่จีน เพิ่งรู้ว่าพี่แกเคยดีลงานกันก่อนหน้านี้รวมถึงสนิทกันเป็นทอดๆกับหลายคนในบริษัท แต่ไม่สงสัยเท่าไหร่เพราะบุคลิกและความอัธยาศัยดีที่โดดเด่นมากๆนั่น

"จ้าาา สาธุค่ะคุณลูกค้า ฉันปวดหัวแทนพวกนี้จริงๆ แกจะสั่งแก้ทุกรอบไม่เว้นหน้างานเหมือนเดิมหรือเปล่า" จีนแขวะเข้าอีก

"แล้วที่นี่พร้อมแก้ให้ผมมั้ยละครับ ว่าไงคุณแทน.." แซวกับอีกหนุ่มที่เป็นขาใหญ่ของบริษัทผู้สร้างคอนเท้นท์ดีๆหลายอัน

"อย่าครับผม งานนี้หน้าที่ไอ้ก้องสุดหล่อคร้าบบบ" แทนโบ้ยไปหาเพื่อน

"แก้ได้เสมอครับ ถ้าอยู่บนเหตุและผล" พลกรตอบ ไม่ใช่ลูกค้าประเภทงี่เง่าบรีฟดำตอนตบจะเอาส้มแบบนั้นก็ทำให้ได้

"ดีเลยครับ แต่จะให้ดีเย็นนี้ต้องให้เลขาบอสไปกินข้าวกับผมด้วย.." แม็กซ์หันมาแซวศรัณที่ยืนคุยอยู่กับจีนใกล้ๆ

"เดี๋ยวๆ จะเอาเวลางานน้องมาทำคะแนนไม่ได้นะคุณลูกค้า" จีนตอบกลับ

"เลิกงานแล้วนะคะคุณจีน เห็นทีแม็กซ์ของพี่จะทำได้แล้ว" แหม่มเข้ามาเสริม

ปัง!

เสียงวางแฟ้มไม่ดังมากแต่เรียกสายตาคนบนโต๊ะกลางหน้าห้องบอสที่รวมกันอยู่

"ผมกลับก่อนนะครับ ไปก่อนนะแทน พอดีมีนัดกับบุ๊ค" พลกรว่าก่อนจะออกเดินทันที

"หวงก้าวชัดๆ.." แหม่มแขวะตามหลังไป อีกหลายคนพยักหน้าเห็นด้วย

"จะชวนปลื้มไปทานข้าวใช่มั้ยครับ ปลื้มมีร้านประจำอยากให้ทานด้วย ตอบแทนที่พี่ให้คำปรึกษาปลื้มเยอะแยะเลยวันนี้" ตอนแรกเขาลังเล แต่พอได้ยินว่าพลกรจะออกไปข้างนอกบ้างก็ไม่ต้องคิดนาน เขาควรจะก้าวต่อไปบ้าง

"งั้นไปสิครับ .." แม็กซ์ยกยิ้ม ก่อนที่สองคนจะบอกลาทุกคนแล้วเดินออกไป

"แซบ!!" แหม่มว่า

"ผมลงขันฝ่ายไอ้ก้องว่ามันร้องอย่างหมาแน่ๆ" แทนเสริม

"ไม่ใช่ว่าเท่มันจีบปลื้มอยู่หรอ?" จีนงง

"ไม่ใช่นะพี่ ผมกับปลื้มเพื่อนกัน ... เอาจริงๆผมเอ็นดูมันมากกว่านั้นอีก มันเป็นคนดีมากๆ" เท่ว่า เขาใกล้ชิดกันก็จริง แต่ศรัณเป็นเพื่อนที่บริสุทธิ์ใจจริงๆ อีกฝ่ายก็รู้ดี

"งั้นฉันเชียร์แม็กซ์.." จีนว่า ยกยิ้มเอามือวางลงกลางโต๊ะ แหม่มและเท่วางทับตาม

"แต่ผมว่าเพื่อนผมรักพี่ก้อง..." เท่บอก ทำเอาทุกคนกรอกตามองบนและยกมือที่ประสานกันเฮ เป็นทีมเดียวกันแล้วแยกย้าย

"อ้าวทำไมอะพี่ เดี๋ยวก่อนพี่แทนรอด้วย.." คนเห็นต่างโดนทิ้งให้วิ่งตามหลังพี่ๆ

30.07.2020

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***