ตอนที่ 3 : คิดให้ดี

ของตาย โดย ศศิศิลป์

ตอนที่ 3

______________________________

"มีอะไรรึปล่าวครับ" หนุ่มน้อยข้างๆถามพลกรเพราะเห็นเขามองไปที่จุดนึงอยู่นาน

"เพื่อนพี่น่ะ คนที่อยู่บ้านเดียวกันไง.." ตอบไปแบบไม่ปิดบัง แม้จะไม่ครบถ้วน

"อ๋อ พี่ก้องไม่เข้าไปทักหรอ นั่นมากับแฟนเขาหรือเปล่า" บุ๊ค เด็กหนุ่มเพิ่งจบใหม่มาหมาดๆ หนุ่มน้อยที่เขากำลังพูดคุยด้วยอยู่ ถามมองไปยังศรัณและเท่ ตากล้องคนใหม่ของบริษัท

"ไม่ใช่ คนนั้นน้องที่ทำงานน่ะ" ตอบกลับไป ไปมั่นใจอะไรกับเขาวะ ไม่สิ ต้องมั่นใจได้เพราะศรัณไม่เคยพูดอะไรถึงเลย น่าจะเพิ่งสนิทกันด้วยซ้ำ

"อืมมม งั้นหรอครับ" สังเกตอาการพลกรแล้ว บุ๊คก็รู้สึกตะหงิดใจ ตลอดเวลารับรู้ว่าพี่เขามีเฮ้าส์เมท ได้ยินเรื่องราวมาประมาณนึง วันนี้ได้มาเห็นท่าทางแล้วต้องสนิทกันมากพอสมควร แต่คงไม่ใช่ในทางแบบนั้น เพราะถ้าเป็นมากกว่านั้นเพื่อนคนนั้นคงต้องเข้ามาโวยวายเขาแล้ว

เรียนรู้กันไปเรื่อยๆคงจะได้คำตอบละมั้ง

พลกรกลับมาที่บ้านช่วงค่ำแล้ว เขาไปดูหนังและทำกิจกรรมกับเด็กหนุ่มอยู่นานพอควร เหมือนได้กลับไปเป็นวัยรุ่นอยู่เหมือนกัน

บุ๊คเข้ามาชวนเขาคุย รู้จักกันผ่านเพื่อนสมัยมหาลัยเลยแอดเฟชกัน บังเอิญว่าน้องไม่น่ารำคาญ พูดคุยสนุก อยู่ด้วยก็สบายใจดี เลยลองเปิดใจในสถานะนี้ดู

"อ้าวก้อง กลับมามืดเชียวนะ .."

"ครับพ่อ นี่พ่อทานข้าวแล้วใช่มั้ย?" ถามเพราะเขาไม่ได้อยู่ทานด้วย

"ทานแล้วล่ะ ปลื้มเขาโทรมาถามแล้วซื้อเข้ามาให้น่ะ แต่ไม่ได้ซื้อมาฝากแกนะ พ่อบอกไปว่าแกทานจากข้างนอก.." บอกพร้อมกับดูทีวีต่อ

"ครับ แล้วนี่อะไรครับเนี่ย.. พ่อซื้อมาหรือ" ชี้ไปที่ต้นไม้เล็กๆที่วางบนโต๊ะ เหมือนเพิ่งได้รับการจัดแต่งน่ารักๆ

"ปล่าว ปลื้มเขาอีกนั่นแหละ เห็นว่าไปเดินดูต้นไม้กับเพื่อนแล้วได้มา ช่วยกันนั่งจัดว่าจะเอาไปแต่งตรงสวนน่ะ.." กุ่ยบอกยกกระถางเล็กๆเรียงรายขึ้นดู มีทั้งไม้มงคลและแคคตัส

"หรอครับ..." คงเป็นเท่ที่ไปด้วยกัน

ดีแล้วที่ศรัณได้ไปเรียนรู้อะไรใหม่ๆ การไปเจอคนอื่นบ้าง ชีวิตจะได้ไม่ต้องมีแต่เขา

แต่พอคิดว่าอีกคนจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุขล้นโดยที่ไม่มีเขาก็ได้มันก็ปั่นป่วนมวนท้องอยู่เหมือนกัน

ศรัณนอนหลับไปก่อนแล้ว พรุ่งนี้เป็นวันทำงานและเพราะเขาทำกิจกรรมมามากมาย ส่วนพัลกรเช็คโซเชี่ยลอยู่ ใช่.. เขายังคงใช้ห้องนอนเดียวกัน

มือหนาเลื่อนไปตามหน้าฟีด และพบกับหลายแชร์สะดุดตา ...

"ขอบคุณนายแบบ : Pluem Sarunn

ภาพโดย : Tay Coolguy"

คอมเม้นท์

Jynn Jynn : สนิทกันตอนไหน งงมาก

Ping NDproduction : ภาพสวยมากเท่ ชวนยังไงให้ปลื้มมนุษย์หิมะไปถ่ายได้

Mam Sassy : พี่ปิงห้ามว่าน้องหนู

Tann Tanatat : วันหลังชวนด้วย พี่อยากไปลับฝีมือนอกรอบบ้าง

Ping NDproduction : @Tan Tanatat เอางานไปเพิ่มดีมั้ยแทน

Tan Tanatat : ลาทุกคนตรงนี้คร้าบ ปิ้วววว

เป็นภาพเซ็ตของศรัณที่เดินเลือกต้นไม้ ภาพย้อมสีดูมินิมอล ผู้ชายธรรมดาที่ดูสะอาดสะอ้าน พี่ๆคอมเม้นแซวกันใหญ่รวมถึงไอ้แทนเพื่อนเขาด้วย

อ่านจบก็หันไปมองคนข้างๆ ปลื้มนอนหันหลังให้เขา มือสากๆค่อยๆเอื้อมไปสัมผัสกลุ่มผมนุ่มนั่นๆเบาจนอีกคนขยับยุกยิก

ก่อนที่จะฝังจมูกไปที่ซอกคอขาวๆนั่น

"ฮืมม .." รู้สึกตัวง่ายเหมือนเดิม ก่อนจะหันมาหาเขา

"ก้อง... อืม อย่า..." ร้องห้ามเพราะตอนนี้มือพลกรมันเริ่มซุกซนเหมือนใบหน้าที่ควานหากลิ่นหอมไปเรื่อยๆ

"ขอโทษนะ กูทำมึงตื่นเลย.." ตอนแรกแค่ต้องการจะสัมผัสเท่านั้น

พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ต้องการเขาก็ลุกหยิบซองใกล้ๆเตียงพร้อมซิปโป้ ก่อนจะไปอัดควันเข้าปอดที่ระเบียง

Thruuuuuu

เสียงเรียกและชื่อที่แสดงทำให้คว้ามารับทันที

"ครับบุ๊ค"

"พี่ก้องครับ ลืมถามพี่ก้องเลย ว่ามีวันว่างมั้ย บุ๊คอยากชวนไปต่างจังหวัดน่ะครับ ใกล้ๆนี่เอง กำลังหาวันกับเพื่อนๆ..." เสียงใสนั่นถาม

"อ๋อ งั้นพี่ต้องดูวันก่อนน่ะสิ ช่วงนี้งานออนไลน์แน่นมากเลย..." ตอบกลับไป

เสียงที่ตอบกลับมาดูเสียดาย

เขาคุยอยู่พักใหญ่ก็ขอวางสายไป ไม่อยากนอนดึกมาก เพราะสมองมันจะไม่แล่นเอาเสียเลยในเช้าวันจันทร์ เข้านอนมาก็เห็นอีกคนพลิกตัวหันกลับไปนอนท่าเดิมแล้ว เลยหลับตาลงบ้างคืนนี้เรานอนหันหลังให้กัน ไม่มีส่วนใดสัมผัสกันเลย

ศรัณไม่ได้หลับ ตั้งแค่รู้สึกตัวและอีกคนเดินออกไปจนคุยโทรศัพท์นั่น

ความห่างเหินเกิดขึ้นในใจ เปลี่ยนไปตั้งแต่รับรู้ว่าพลกรกำลังรับใครอีกคนเข้ามาจริงจัง

คนที่อยู่ในอีกสถานะก็ต้องลดบทบาทลง และถ้าวันนึงมันชัดเจนและเข้มแข็งพอ เขาจะเดินออกไปจากตรงนี้เอง โดยไม่ยื้อและทำร้ายใครเลย ให้โทษที่เขาเองที่ไม่ซื่อสัตย์กับสถานะที่ตกลงกันไว้เองและไม่ยอมเอาเวลาที่ผ่านมาเดินหน้าต่อไป ไม่งั้นวันนี้เราคงไม่เป็นแบบนี้

พลกรตื่นตามเสียงนาฬิกาปลุก วันนี้สายนิดหน่อยอาบน้ำแต่งตัวก็เหลือเวลาทานข้าวเช้าน้อยนิด

ศรัณจะตื่นแต่เช้าทุกวันลงมาดูแลบ้านและโดยเฉพาะกิจกรรมยามเช้ากับกุ่ย พากันเดินในหมู่บ้านบ้าง เรื่องต้นไม้บ้าง รวมไปถึงออกไปหาอะไรมาทานและเผื่อเขา เพราะเขาจะเล่นฟิตเนสเอาไม่ได้วิ่งด้วย

"ปลื้มล่ะครับ วันนี้ไม่ได้ยินเสียงอาบน้ำแต่งตัว ผมเลยตื่นเพราะนาฬิกาปลุกกันตาย.." เขาตั้งไว้กันตายอย่างที่ว่าจริงๆ เผื่อว่าเลททั้งคู่หรือเหตุอย่างอื่น

"ให้รอแกก็ไม่ได้ทำอะไรตอนเช้าน่ะสิ รายนั้นเขาออกไปทำงานแล้ว.."

"อะไรนะครับ ออกไปแล้ว? .." ถามและนั่งลงพร้อมกับข้าวบนโต๊ะ ส่วนพ่อก็ดูทีวีข่าวเช้าอย่างเดิม

"อืม แกทะเลาะอะไรกันหรือเปล่า ปกติก็ไปด้วยกันนี่ พ่อถามก็เอาแต่บอกว่าจะได้ไม่กวนแกเผื่ิอเลิกงานแกอยากไปไหน.." กุ่ยถามแต่ตาก็ไม่ได้มองลูกชาย

"ปล่าวนี่พ่อ ไม่ได้ทะเลาะ.. คงคิดไปอย่างนั้นเพราะเรื่องคนที่ผมคุยอยู่ละมั้ง..." ทำหน้าครุ่นคิดพร้อมกับหยิบอาหารเช้าเข้าปาก

"ห้ะ? แฟนแกหรือ? ก้องเล่าให้ฟังสิ พ่อไม่เคยถามเพราะก็คิดว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวแกนะ แต่แกกับปลื้มกินอยู่ด้วยกันมันไม่ใช่ว่าเป็นอย่างคนรักกันหรือ.. " ไม่ค่อยจะเข้าใจนัก ไม่ว่าที่ลูกชายเป็นเกย์แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะรู้โลกไปเสียหมด

"ผมกับปลื้มเรียกว่าเพื่อนชีวิต เราเป็นเพื่อนกัน ใช้ชีวิตด้วยกัน เพียงแต่ว่ามันมากกว่านั้นอยู่หน่อย..."

"ก้อง.. แกทำอะไรคิดดีๆคิดให้ถี่ถ้วนหน่อยนะ พ่อไม่รู้หรอกว่าเด็กสมัยนี้มันยังไงแบบไหน แต่ปลื้มเป็นคนดี แกตัดสินใจอะไรไปแล้วมันแก้ไม่ได้รู้มั้ย .. " พ่อพยายามจะสื่ออะไรสักอย่างกับเขาที่เขาก็รู้ดี

"เราตกลงกันแบบนี้แต่แรก.."

"เวลามันไม่ได้ทำให้แกเห็นความดีความรักของเขาเลยหรือ..." พ่อเขาถามเหลือบมองหน้า

"เห็นทุกอย่างแหละพ่อ มันแค่เราเป็นแบบนั้นมา มันดีของมันอยู่แล้ว.."

"ไม่ดีแน่ถ้าแกมีคนที่จริงจังแล้ว แกจะเอาปลื้มไปไว้ที่ไหน.. "

"ปลื้มก็อยู่ที่เดิม.."

"ก้อง.. พ่อให้แกไปหาคำตอบมาใหม่ที่มันฟังเข้าหูกว่านี้นะ.." กุ่ยว่าทิ้งท้ายไว้

"เอ้า!! ว่าไงไอ้เสือ มึงไม่มาพร้อมพระฉันเพลเลยละวะ.." แทนทักทายเขายียวนแต่เช้า บริษัทเขาเข้างาน 10โมงมันก็ช่วงสายนั่นแหละ บ้างก็มากันก่อนและกลับเร็ว เราเป็นบริษัทที่สบายๆ นโยบาย Work Hard Play Hard สุดกันทุกเรื่อง ทำงานยังไงก็ได้ให้เสร็จทันเวลาและมีคุณภาพ และผลงานไม่ติดเทรนด์ทวิตเตอร์ให้คนสรรเสริญก็เป็นเยี่ยม

"เสือก หลบไปกูจะไปทำงาน.." ผลักมันออกก่อนนะเดินไปที่โต๊ะเช็คเมลของวันนี้

"อะไรว้า แล้วนี่ทำไมมึงกับน้อง AE แยกกันมาได้ ปกติซื้อ1แถม1เป็นโปรโมชั่นนี่.." แทนหยอดไปอีกมุก

"อิแทน ถ้าแกว่างมากแกไปช่วยตัดต่อหาฟุตมั้ย ไปกวนประสาทมันอยู่ได้.." ปิง เจ้าของบริษัทชายรูปร่างท้วมๆกับความอารมณ์ดีเหน็บมาแต่ไกลจนแทนยกมือไหว้และก้มทำงานต่อพอดี

"เอ้านี่ พอดีพี่ให้ปลื้มมาบรีฟลูกค้าตัวใหม่หน่อย ค่อนข้างเรื่องมากนิดนึงนะ อยากให้ดูตัวนี้พิเศษ.." ปิงเกริ่นคนที่เดินตามมาคือคนที่ไม่อยู่เจอหน้าเขาเมื่อเช้า ยืนชี้โบ๊ชี้เบ๊อยู่พักนึง บริเวณนี้ก็เหลือแต่เขากับปลื้มที่รับลูกค้าคนนี้มาโดยตรง

"มึงทำไมออกมาก่อน..." ถามเข้าส่วนตัว

"ก็เผื่อเธอออกไปไหนต่อ เราเห็นก้องมีน้องเขาก็อาจจะอยากมีเวลาด้วยกัน.." ศรัณก็พูดถูก

"กูยังไม่ได้คบกับเขา.."

"ก็รู้ แต่ก็นั่นแหละ... อีกอย่างก็จะได้ใช้รถบ้าง..." ตอบเสียงมั่นใจแต่หลบตาแบบนั้น...พลกรพยายามโฟกัสที่งานในมือคุยกันจนจบก็แยกย้ายกันไปสำหรับมื้อเที่ยง บางคนก็สั่งมาบ้างก็ลงไปด้านล่างออฟฟิศ

"น้องแทนนน มาๆมานี่เร็ว ไปกินข้าวด้วยกัน..ก้องด้วยมาๆ" เสียงพี่แหม่มขาใหญ่แผนกเดียวกับศรัณเรียกพวกเขา

"อะไรเจ้ นั่นหลอกเด็กไปไหนเยอะแยะน่ะ.." แทนแซวกลับ เด็กที่ว่านั่นก็เท่กับปลื้ม

"ไปกินข้าวนี่แหละหลอกอะไรยะ ไปมั้ย ร้านป้าตรงนี้เนี่ย.."

"ผมโทรสั่งมากินกับไอ้ก้องแล้วดิเจ้ วันนี้ออกกองด้วย.." เวลากินมันไม่เยอะมากนัก เพราะอยากกินกันไปก่อน

"อดจ้ะ ไปหนุ่มๆ .." พี่แหม่มว่าก่อนจะเดินออกไป เท่มันก็กอดคอกันไปกับปลื้ม

"เชี่ยเอ้ย นี่แหละที่จะถามอีกอัน ทำไมน้องปลื้มมึงไปสวีวี่วีกับเท่มันได้วะ.." ศัพท์ทันชวนให้หงุดหงิด

"พูดเหี้ยไรของมึง แล้วกูก็ไม่รู้โว้ย อยากรู้ไปถามเองดิ กูไม่ใช่หัวนมเขานะ.. " กวนกลับไปบ้าง

"ไม่ใช่แต่ก็ดูดอยู่ทุกคืนปะวะ.. เอ๊ะ หรือกูเข้าใจผิด.."

"ไอ้สัสแทน โคตรกาม พูดอะไรแบบนั้นปลื้มมันเสียหาย.." ตบศีรษะทุยๆของมันไป

"สัส ไม่พูดคนเขาก็ไม่เชื่อหรอกว่าเพื่อนที่ไหน อยู่กินกันแบบนั้น.. เออคนอื่นอาจจะไม่อะไร แต่ไม่ใช่กูคร้าบบ ใช่มั้ยไอ้บู่.." แทนหันไปหาพวกคือ Creative รุ่นน้อง

"กูชื่อบู้โว้ยพี่.." มันเถียงกันสรรหาคำมาถมถุยกัน แต่ไม่ได้เข้าหัวเขาเลย

นอกจากคำที่ชวนให้คิดจากหลายๆคน

27.02.2020

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***