ตอนที่ 2 : เพื่อนสนิทคนใหม่

ของตาย โดย ศศิศิลป์

ตอนที่ 2

______________________________

ศรัณทำกับข้าวง่ายๆ ก่อนจะวางไว้บนโต๊ะอาหารสำหรับมื้อเที่ยง ข้าวเช้านายกุ่ยจะออกไปทานอะไรที่ขายแถวบ้าน เขาบอกว่าข้าวเช้าไม่จำเป็นต้องทำให้เพราะอยากจะเปลี่ยนไปทุกๆวัน

"พ่อครับ เย็นนี้จะทานอะไรเป็นพิเศษมั้ย" เสียงแหบน้อยๆถาม เพราะเขาปรณนิบัติเหมือนบุพการีแท้ๆของตัวเอง แม้แต่แม่เขาเองที่ไม่ได้มีโอกาสดูแลก็ยังฝากผ่านทางไกลบ่อยๆว่าให้ดูแลคนที่มีพระคุณ

"ไม่มีหรอก อะไรก็ได้ลูก" กุ่ยตอบคนที่เป็นเหมือนลูกชายอีกคน

"งั้นซื้อข้างนอกมาดีมั้ยครับ จะได้เปลี่ยนรสมือบ้าง ไม่งั้นพ่อเบื่อฝีมือแย่เลย" ออกไอเดียและชวนคุยอย่างอารมณ์ดี

"จะเบื่อได้ไงละ ฝีมือเราอร่อยที่สุดแล้ว แล้วถามอย่างนั้นจะออกไปข้างนอกหรือ" ถามประสาเป็นห่วง

"ครับ พอดีอยากออกไปซื้ออะไรเสียหน่อย จะได้ไปหาอะไรทำวันหยุดด้วย ดูหนัง ซื้อหนังสืออย่างนั้นนะครับ" ไม่ใช่ปกตินิสัย เพราะเขามักจะอยู่ติดบ้านหรือไปใกล้ๆ ถ้าออกไปก็ไปกับพลกร หรือซื้อของใช้

"ฮะๆๆ ดีใจนะได้ยินอย่างนั้น เราน่ะออกไปหไหนบ้างเถอะ ขลุกอยู่กับคนแก่เบื่อตายชัก"

"จะเบื่อได้ไงครับ ปลื้มแค่อยากไปเปิดหูเปิดตาบ้าง แต่จะซื้อของมาฝากพ่อนะ" ขืนอยู่แต่บ้านที่ต้องวนเวียนในอะไรที่เดิมๆมีแต่ภาพของอีกคนอยู่ด้วยแถมวันนี้ไม่รู้พลกรออกไปไหนหรือเปล่า

อย่างน้อยให้เขาได้ไปคิดเรื่องที่เพิ่งเจอนี่ก่อนเถอะ

"จะออกไปไหนละปลื้ม" นั่นไง เสียงทุ้มถามลงฝีเท้าหนักๆลงบันไดมา

"ไปเดินเล่นซื้อของน่ะ" หันมองเพียงครู่ ก่อนจะเดินหยิบของบางส่วนในบ้านให้เข้าที่ ไม่ได้รกมากเพราะอยู่กันแค่3คน แต่อยากจะจัดแจงนั่นนี่ให้เป็นระเบียบ

"ไปกับใครหรอ ออกไปด้วยกันมั้ย นี่ก็จะออกไปพอดี" คนถามเดินมาหยิบน้ำดื่มในตู้เย็นไม่ไกล เดินผ่านก็กลิ่นน้ำหอมตีฟุ้ง

"ก็ดีนะลูก ไม่เปลืองน้ำมัน" กุ่ยเสริมอีกคน

"ได้ไงละครับ รถผมเพิ่งผ่อนหมดเชียวน้า ให้ได้ใช้บ้างเถอะครับ" บอกติดตลกไปทำเอาคนแก่หัวเราะร่า ส่วนอีกคนมองอยากได้คำตอบจริงๆ

"ไปเถอะก้อง เดี๋ยวเราไปเจอเพื่อน..." ตอบปัดไป เพื่อนที่ไหนละ.... เพื่อนของเขาก็มีแต่เพื่อนที่ทำงาน นอกนั้นชีวิตก็มีแต่ก้อง

สายตาที่ส่งกลับมาเหมือนจะถามอะไรต่อแต่ก็ไม่...

ศรัณมาเดินที่ห้างเพื่อซื้อของใช้จริงๆ เขาเดินวนเวียนอยู่หลายรอบ ได้ดูอย่างละเอียด ตอนมากับพลกรเขาก็ดูมันอย่างดีแต่อาจจะไม่ขนาดนี้ แค่อยากจะถ่วงเวลาออกมาข้างนอกให้มากที่สุด

"โปรโมชั่นตอนนี้ซื้อ1แถม1นะคะ" พนักงานที่กำลังจัดของชั้นแชมพูบอกเขา

"หรอครับ ทุกกลิ่นหรือเปล่า" ยี่ห้อนี้เขาและก้องใช้มันอยู่

"ทั้งเชลฟ์นี่เลยค่ะ ตรงนั้นก็ด้วยแต่พอดียังไม่ได้ติดป้าย เป็นโปรใหม่เลยค่ะ" เธอตอบด้วยรอยยิ้ม

แน่นอนว่าเป็นก่อนหน้านี้ก็ต้องหยิบมันขึ้นมาอย่างไม่ลังเล ไม่แถมก็ต้องซื้อไปเผื่ออีกคน แต่วันนี้มันกลลับดึงสายตาให้เหม่อ

ถ้าวันนึงก้องไปมีแฟนเป็นตัวเป็นตน แล้วเขาจะไปอยู่ตรงไหนในชีวิต ที่ๆเคยอยู่เขาคงไม่หน้าด้านพอที่จะซ้ำทับกับใคร ต้องหลีกทางให้ตัวจริง...

เฮ้อออ ถอนใจเบาๆ แต่ก็หยิบมันลงตะกร้าคิดอะไรไม่ออก ก็ตอนนี้ยังต้องใช้ชีวิตร่วมกันก็อดจะนึกถึงไม่ได้

เลือกซื้อของเสร็จก็มาเดินดูหนังสือต่อ หยิบหนังสือแนวคำคมและการใช้ชีวิตขึ้นมาอ่าน

'ความรักก็เป็นแบบนี้'

แค่อ่านก็ชาวาบไปทั้งใจ เขากำลังอกหัก อกหักจากคนที่เขาเกินเลยกว่าคำว่าคนรักไปแล้ว มองหน้าปกอยู่ครู่นึงไม่รู้เหม่อไปถึงไหน ก่อนจะพลิกอ่านด้านหลังมันที่มีคำชวนเศร้าเช่นกันแต่ไม่ทันจบ

"ขอโทษนะครับ..." เสียงทุ้มของคนข้างๆ พร้อมกับจะเอื้อมมาหยิบอีกเล่มใกล้กัน

"เอ่อ คะครับ..." ละล่ำละลัก เพราะหลังเขามีคนยืนเยื้องกันอยู่นิดๆอีกคน คงจะขวางทางพอสมควร

"อ้าว ปลื้ม..."

"อ้าว เท่" นึกว่าใคร ที่แท้ก็ตากล้องคนใหม่ของบริษัทที่เพิ่งมาทำไม่กี่เดือน เท่ เท่สมชื่อจริงๆจากสไตล์การแต่งตัววันนี้ที่จัดเต็มกว่าวันทำงาน

"มาคนเดียวหรอ.." อีกฝ่ายถามด้วยรอยยิ้ม

"อืม จะหยิบเล่มนี้หรอ" ชี้ไปทางเล่มที่อยู่ถัดไปและเบี่ยงตัวให้

"ครับ" สุภาพเหมือนเคย เอื้อมไปหยิบอีกเล่มมาเป็นแนวโฟโต้บุ๊คมินิมอลหน่อยๆ

"สมกับเป็นตากล้องเลยนะ.." แซวนิดหน่อย เพราะเลือกได้เหมาะกับหน้าที่การงานจริงๆ

"ฮ่าๆ เล่มนั้นก็ดูเป็นปลื้มเหมือนกันนะ ...ดูมีอะไรในใจ" โดนแซวกลับก็ทำเอาชะงัก

"ขอโทษนะ เราไม่ควรพูดใช่มั้ย" ถามกลับน้ำเสียงรู้สึกผิดแบบนั้น

"ปล่าวหรอก คิดมากนา" ยิ้มกว้างๆตอบไป เพราะไม่อยากให้เท่รู้สึกแย่

"นี่เราก็มาคนเดียว กินข้าวหรือยัง ไปหาอะไรกินมื้อเที่ยงด้วยกันมั้ย" เท่พูดจบเขาก็ยกนาฬิกามาดู อืมจะบ่ายแล้วจริงๆด้วย ยังไม่ทานอะไรเลย

"ไม่เป็นไร รบกวนเท่ปล่าวๆ"

"ไม่เลย ไปนะ ไปนั่งกินเป็นเพื่อนเราหน่อย" อีกคนว่า ทำท่าชักชวนให้ได้

"อืม งั้นไปสิ"

ตอบตกลงก่อนจะเอาหนังสือในมือไปจ่ายเงิน และเลือกร้านอาหารญี่ปุ่นร้านนึง ที่กำลังมีโปรโมชั่นอิ่มง่ายๆด้วยราคาเดียวทุกจาน สั่งกันคนละอย่างอาหารก็มาเสิร์ฟ

"ดีจังมาเจอปลื้มอะ ตั้งแต่มาทำงานนะยังไม่สนิทกับใครในบอเลย" คนเท่สมชื่อบ่นออกมา หลังจากนั่งคุยกันเรื่องบรรยากาศร้านอยู่ก่อนหน้า

"เดี๋ยวก็ชินนา ทุกคนน่ารักนะ เมื่อก่อนกว่าเราจะรู้เรื่องก็นั่งมึนไปหลายเดือนเหมือนกัน" ให้คำแนะนำไป

"หืม แต่เราได้ยินมาว่าแกมาแรกๆก็เป็นเฮ้าส์เมทกับพี่ก้องเลยนี่" สรรพนามให้เกียรตินั้นเพราะก้องอายุมากกว่าพวกเขาปีสองปี แต่เขาเรียกแบบนี้มาแต่ต้นและเหมือนก้องก็พอใจให้เป็นแบบนั้นเพื่อความสนิทสนม

"หืม รู้ได้ไงเนี่ย ไหนว่าไม่ค่อยรู้อะไรไง" แซวไปเล็กน้อย

"เฮ้ยยไม่ใช่งั้นนะ ก็ถามพี่จีนอะ นึกว่าเป็นแฟนกันไง พี่เขาเลยเล่านิดหน่อย" ยอมรับออกมาโต้งๆ ไม่แปลกนักคนมาใหม่ๆพี่จีนจะเทรนเป็นอย่างดี เธอเป็นบอสที่ใจดีกับน้องๆเสมอแนะนำยันทำงานยันเรื่องชีวิต

"เราไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย มันก็ใช่นะ แต่กับคนอื่นไง เราก็ต้องปรับตัวไปเรื่อยๆ ดูสิจากสโตร์มาเป็น AE เลยเนี่ย" บอกพร้อมรอยยิ้มตักอาหารเข้าปากบ้าง

"แกเก่งมากเลยนะ แต่พี่จีนบอกว่าปลื้มมีทักษะอยู่แล้วด้วย ชมให้ฟังเยอะเลยนะ" เท่ว่า สรรพนามที่เรียกแบบนั้นยิ่งทำให้ปลื้มสบายใจจะคุยด้วย

"หรอ ขี้เมาท์หรือเปล่าเราอะ" ปลื้มแอบแซะ

"ไม่เท่าแผนกแกหรอก"

เสียงหัวเราะดังขึ้นเบาๆ ก่อนจะชวนกันคุยเรื่อยเปื่อย

คนทะยอยเข้ามาเยอะเรื่อยๆ เพราะโปรโมชั่นล่อตาล่อใจที่ก็ทำเอาเขากับเพื่อนใหม่มานั่งอยู่นี่เช่นกัน

"เฮ้ย นั่นพี่ก้องนี่.." คนตรงข้ามร้องขึ้น สายตามองไปยังทางเข้า ปลื้มจึงหันไปมองตาม

จริงๆ เป็นก้องเดินเข้ามากับเด็กหนุ่มน่ารักอีกคน น่ารักมากจริงๆ เด็กหนุ่มในชุดดูวัยรุ่น ผมน้ำตาล

ไม่เหมือนเขาเลย ที่ออกจะธรรมดา เป็นคนจืดๆคนนึง ก้องหันมาสบตายกมือทัก ปลื้มจึงพยักหน้ารับรู้ให้ทีนึงก่อนจะหันกลับมา

"ปลื้ม... ปลื้มโอเคปล่าว" เท่เรียกหลังจากเขาคงนิ่งไปครู่ใหญ่

"หืม ปล่าวนี่...คิดอะไรนิดหน่อยน่ะ"

เท่มองกลับมาที่เขาแต่ก็ไม่พูดอะไร แต่ในแววตานั้นคงรู้ดีอะไรอยู่บ้าง

"ไปไหนต่อหรือเปล่า ไปหาอะไรทำกันมั้ย..."

"อะไรหรอ" ถามออกไปอย่างสนใจอยู่เหมือนกัน

"เช่นถ่ายรูปเล่นอย่างงี้ ตระเวนชิมร้านใหม่ๆแถวนี้หรือไม่ก็อะไรก็ได้ที่อยากทำน่ะ" เป็นการกระชับมิตรไปเสียเลย

"น่าสนุกนะ ถ้ามันไม่กวนแกอะ"

"แกหรอ...ฮะๆ เรียกแบบนี้ไปเลยมั้ย ดูสนิทกันดี"

"ก็เรียกตามเท่นั่นแหละ"

"ฮะๆครับ งั้นตกลงไปนะเพราะเราว่างอยู่แล้ว จะได้เก็บเป็นผลงานด้วยเป็นไง ไปอัพเดทพี่ปิงด้วย" ได้ยินอย่างนั้นศรัณก็พยักหน้าตอบตกลง

กินไปคุยไปจนหมด มีเท่ตรงนี้ทำเอาเขาลืมไปเสียเลยว่ามีอีกคนที่ไม่อยากเจออยู่ในร้าน รู้อีกทีก็กินหมดแล้วมองหา ไม่เห็นว่าพลกรมองมาทางเขา คิดเงินเสร็จก็เก็บเงินก่อนจะออกจากร้านไปทำอะไรที่น่าสนุกกับเพื่อนใหม่ต่อ

26.07.2020

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***