คนที่เข้ามาใหม่

วันต่อมา ผมเดินเข้าห้องเรียนเหมือนปกติ แต่วันนี้กลับมีบางอย่างที่ไม่ปกติ

"เฮ้ยพีท! รู้ยัง? ปีสองปีนี้มีเด็กใหม่ย้ายมา" ไอ้กันต์ เพื่อนอีกคนของผมสะกิดบอก

"เด็กใหม่?" ผมขมวดคิ้ว

"ใช่ เห็นว่าเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากต่างมหาลัย" กันต์พูดพลางพยักพเยิดไปทางหน้าห้อง

ผมหันไปมอง และนั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็น "กวิน"

วันต่อมา ผมเดินเข้าห้องเรียนเหมือนปกติ แต่วันนี้กลับมีบางอย่างที่ไม่ปกติ

"เฮ้ยพีท! รู้ยัง? ปีสองปีนี้มีเด็กใหม่ย้ายมา" ไอ้กันต์ เพื่อนอีกคนของผมสะกิดบอก

"เด็กใหม่?" ผมขมวดคิ้ว

"ใช่ เห็นว่าเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากต่างมหาลัย" กันต์พูดพลางพยักพเยิดไปทางหน้าห้อง

ผมหันไปมอง และนั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็น "กวิน"

เขาเป็นผู้ชายรูปร่างสูง ใบหน้าคมสันดูดีชนิดที่ผู้หญิงหลายคนในห้องมองตามเป็นตาเดียว และที่สำคัญ—เขาเดินเข้ามานั่งข้างอิงฟ้า

หัวใจผมกระตุกวูบ

อิงฟ้าหันไปยิ้มให้กวิน แล้วเริ่มพูดคุยกันอย่างสนิทสนมในเวลาไม่นาน ผมไม่รู้ว่าพวกเขารู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า แต่แค่ได้เห็นภาพนั้น ก็ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก

ในช่วงเวลาที่เหลือของคาบเรียน ผมแทบไม่ได้โฟกัสกับเนื้อหาเลย ทุกครั้งที่หันไปมอง อิงฟ้ากำลังพูดกับกวิน พวกเขาหัวเราะกันเป็นระยะ และเหมือนว่ากวินจะเป็นคนคุยเก่งพอสมควร

พอหมดคาบเรียน อิงฟ้าเดินเข้ามาหาผม "พีท เดี๋ยววันนี้ไปกินข้าวกับกวินด้วยกันนะ เขาเพิ่งย้ายมาเลยยังไม่ค่อยรู้จักใคร"

ผมฝืนยิ้ม "อ๋อ ได้ดิ"

แต่ในใจกลับรู้สึกไม่โอเคเอาเสียเลย...

ระหว่างที่เราสามคนนั่งกินข้าวด้วยกัน ผมสังเกตว่ากวินเป็นคนที่เข้ากับคนง่าย เขาชวนคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ตลอดเวลา และดูเหมือนอิงฟ้าจะสนุกไปกับบทสนทนาของเขาด้วย ผมพยายามบังคับตัวเองให้ทำเป็นปกติ แต่ลึกๆ แล้ว มันรู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังเข้ามาในพื้นที่ของผม

"พีท ทำไมเงียบจัง? ปกติแกชอบเถียงฉันไม่ใช่เหรอ?" อิงฟ้าหันมาถาม ผมหัวเราะแห้งๆ

"ไม่มีอะไร แค่ฟังพวกแกคุยกันอยู่" ผมตอบ

กวินยิ้มให้ผม "พีทมีแฟนยัง? หรือแอบชอบใครอยู่?"

ผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะแสร้งหัวเราะ "ยังไม่มีว่ะ ไม่รู้จะชอบใครดี"

อิงฟ้ามองหน้าผมนิดหนึ่ง ก่อนจะยิ้มแล้วหันไปคุยกับกวินต่อ

ผมนั่งเงียบๆ แล้วคิดในใจ—ถ้าผมไม่รีบทำอะไรสักอย่าง บางทีสิ่งที่ผมกลัวที่สุดอาจจะเกิดขึ้นจริงก็ได้...

เขาเป็นผู้ชายรูปร่างสูง ใบหน้าคมสันดูดีชนิดที่ผู้หญิงหลายคนในห้องมองตามเป็นตาเดียว และที่สำคัญ—เขาเดินเข้ามานั่งข้างอิงฟ้า

หัวใจผมกระตุกวูบ

อิงฟ้าหันไปยิ้มให้กวิน แล้วเริ่มพูดคุยกันอย่างสนิทสนมในเวลาไม่นาน ผมไม่รู้ว่าพวกเขารู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า แต่แค่ได้เห็นภาพนั้น ก็ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก

ในช่วงเวลาที่เหลือของคาบเรียน ผมแทบไม่ได้โฟกัสกับเนื้อหาเลย ทุกครั้งที่หันไปมอง อิงฟ้ากำลังพูดกับกวิน พวกเขาหัวเราะกันเป็นระยะ และเหมือนว่ากวินจะเป็นคนคุยเก่งพอสมควร

พอหมดคาบเรียน อิงฟ้าเดินเข้ามาหาผม "พีท เดี๋ยววันนี้ไปกินข้าวกับกวินด้วยกันนะ เขาเพิ่งย้ายมาเลยยังไม่ค่อยรู้จักใคร"

ผมฝืนยิ้ม "อ๋อ ได้ดิ"

แต่ในใจกลับรู้สึกไม่โอเคเอาเสียเลย...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***