เพื่อน

เพื่อนสนิทที่ไม่กล้าบอก

"พีท แกไปกินข้าวร้านเดิมป่ะ?"เสียงใสของ "อิงฟ้า" ดังขึ้นข้างๆ ผม ขณะที่กำลังเก็บหนังสือลงกระเป๋า เราสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.ต้น ผ่านมาหลายปีจนตอนนี้เราเรียนมหาวิทยาลัยปีสองแล้ว แต่ความสัมพันธ์ก็ยังคงเป็นเพื่อนสนิทเหมือนเดิม—อย่างน้อยก็สำหรับเธอ

ผมเงยหน้าขึ้นสบตาเธอ อิงฟ้ายิ้มกว้างอย่างเคย ใบหน้าหวานนั้นดูสดใสเหมือนทุกวัน "ไปดิ หิวจะตายอยู่แล้ว" ผมตอบกลับพยายามทำตัวปกติ ทั้งที่ในใจอยากเอื้อมมือไปลูบผมเธออย่างเอ็นดู

ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา ผมรู้ตัวตั้งนานแล้วว่าความรู้สึกที่มีต่ออิงฟ้ามันไม่ใช่แค่เพื่อน ผมชอบเธอ—มากเสียด้วย แต่ก็ไม่เคยกล้าพอจะบอกออกไป เพราะกลัวว่าถ้าบอกแล้ว ทุกอย่างที่เรามีจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

"วันนี้อากาศดีเนอะ" อิงฟ้าเดินข้างๆ พลางเงยหน้ามองท้องฟ้า มือเธอแกว่งไปมาใกล้ๆ กับมือผม แต่ผมก็ไม่กล้าพอจะจับมันเอาไว้

"อือ ดี" ผมตอบสั้นๆ หัวใจเต้นแรงอย่างช่วยไม่ได้

เราเดินมาถึงร้านอาหารตามสั่งประจำที่อยู่ข้างมหาวิทยาลัย อิงฟ้าสั่งกะเพราไก่ไข่ดาว ส่วนผมสั่งข้าวผัดทะเล แม่ค้าร้านนี้รู้จักเราดี เพราะเรามากินด้วยกันแทบทุกวัน

"วันนี้เรียนเหนื่อยมั้ย?" เธอถามขณะที่กำลังคนชาเย็นในแก้ว

"ก็พอไหว วิชาเช้าน่าเบื่อไปหน่อย" ผมตอบ จริงๆ แล้วมันไม่ได้สำคัญอะไรหรอก ที่สำคัญคือเธอนั่งอยู่ตรงหน้าผม หัวเราะและพูดคุยอย่างเป็นธรรมชาติ

ผมชอบมองเธอเวลาพูด เธอมีรอยยิ้มที่ทำให้โลกทั้งใบดูสดใส ดวงตากลมโตของเธอเต็มไปด้วยชีวิตชีวา และเวลาที่เธอหัวเราะ เสียงของเธอก็เหมือนเสียงระฆังใสๆ ที่ทำให้ผมตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำอีก

แต่เธอไม่เคยรู้เลย ว่าผมรู้สึกยังไง

"เฮ้ยพีท แกฟังฉันอยู่ป่ะเนี่ย?" เสียงอิงฟ้าดึงผมออกจากภวังค์

"ห๊ะ อะไรนะ?" ผมกระพริบตาไล่ความคิดฟุ้งซ่าน เธอมองผมด้วยสายตาจับผิด

"นี่แกเหม่ออีกแล้วนะ เป็นอะไรหรือเปล่า?" เธอถามพลางยื่นหน้ามาใกล้ ผมรีบเอนตัวหนีทันที

"ไม่ได้เป็นไร แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย" ผมโกหก

"จริงอ่ะ?" เธอจ้องผมสักพักก่อนจะยักไหล่แล้วหันไปสนใจกับข้าวตรงหน้า

ในใจผมแอบถอนหายใจโล่งอก ถ้าเธอจับได้ว่าผมคิดอะไรอยู่ คงแย่แน่ๆ

พวกเรานั่งกินข้าวกันไป คุยเล่นกันเหมือนทุกวัน ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่สำหรับผม ทุกวันที่ได้อยู่กับเธอมันเป็นวันที่มีค่ามาก ผมไม่อยากให้มันเปลี่ยนไปเลย แม้ว่าผมจะอยากเป็นมากกว่าเพื่อน แต่ถ้าความกล้านั้นจะทำให้เธอหายไปจากชีวิต ผมก็ไม่อยากเสี่ยง

บางทีการได้อยู่ข้างๆ โดยที่ไม่พูดอะไรเลย อาจจะดีกว่าการสารภาพแล้วเสียเธอไปตลอดกาลก็ได้...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

คนที่เข้ามาใหม่

