เรื่องสั้น3 ตอนที่1

---

ทางเดินสู่ห้วงนรก

---

บทที่ 1: คำเตือนที่ถูกละเลย

ภาคินไม่เคยเชื่อเรื่องลี้ลับ ไม่ว่าคนจะพูดอะไรก็ตาม เขามักจะมองว่ามันเป็นแค่เรื่องเล่าหลอกเด็ก จนกระทั่งเขาได้ยินเรื่อง "ทางเดินสู่ห้วงนรก"

มันเป็นตำนานที่มีมานานหลายร้อยปี บางคนบอกว่ามันคือทางเชื่อมระหว่างโลกมนุษย์และสิ่งที่อยู่ "ใต้" ลงไป

แต่ภาคินกลับสนใจเรื่องนี้มากขึ้นเมื่อได้เจอชายชราผู้หนึ่งที่ตลาดเก่า เขาเตือนว่า...

"ถ้าหาทางเดินนี้เจอ อย่าได้ก้าวลงไปเป็นอันขาด"

แต่ยิ่งถูกห้าม... ก็ยิ่งอยากลอง

---

บทที่ 2: การเดินทางสู่ป่าต้องห้าม

ภาคินชวนเพื่อนอีกสามคน—แทน กานต์ และอิ้ง—ให้ไปสำรวจป่ารกร้างแห่งหนึ่ง มันอยู่ไกลจากตัวเมือง และมีข่าวลือว่าที่นั่นมี "บางสิ่ง" ซ่อนอยู่

คืนวันเสาร์ พวกเขาออกเดินทางไปยังป่า

ท้องฟ้ามืดสนิท ไร้แสงดาว

แต่เมื่อพวกเขาก้าวเข้าไปในป่า ทุกอย่างกลับเงียบผิดปกติ...

---

บทที่ 3: ทางเดินที่ปรากฏขึ้น

พวกเขาเดินลึกเข้าไปในป่าหลายชั่วโมงโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น

จนกระทั่งอิ้งสะดุดอะไรบางอย่าง

มันคือ "บันไดหิน" ที่ทอดลงไปในความมืด

ไม่มีใครรู้ว่ามันเริ่มต้นขึ้นเมื่อไหร่ หรือใครเป็นคนสร้าง

แต่ที่แน่ๆ... มันไม่ควรอยู่ที่นี่

---

บทที่ 4: เสียงกระซิบจากเบื้องล่าง

ภาคินยิ้มอย่างตื่นเต้น "นี่ไง! เจอแล้ว!"

แต่แทนกลับรู้สึกแปลกๆ เขารู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังจ้องมองพวกเขาจากที่มืด

"อย่าลงไป"

เสียงกระซิบดังขึ้นแผ่วเบา

ทุกคนหันไปมองหน้ากัน ไม่มีใครพูดอะไร

แต่แล้ว... ภาคินก็ก้าวลงไปเป็นคนแรก

---

บทที่ 5: เมื่อบันไดไม่มีที่สิ้นสุด

พวกเขาเดินลงไปอย่างระมัดระวัง

แต่หลังจากก้าวลงไปเกือบร้อยขั้น ทุกอย่างก็ยังคงเหมือนเดิม—เงามืด เสียงหายใจหนักๆ ของกันและกัน และความรู้สึกว่ามี "บางอย่าง" ตามมา

"ลองตะโกนดูสิ"

กานต์พูดขึ้น

ภาคินลองตะโกน...

แต่เสียงสะท้อนกลับมา ช้ากว่าปกติ

---

บทที่ 6: บันไดที่หายไป

"พอแล้ว! เราควรกลับขึ้นไป!" อิ้งเริ่มกังวล

พวกเขาหันกลับไป แต่สิ่งที่เห็นทำให้ขนลุก

บันไดที่พวกเขาลงมา... หายไปแล้ว

เหลือเพียงกำแพงหินเรียบสนิท

และพวกเขา... ถูกขังอยู่ที่นี่

---

บทที่ 7: เสียงฝีเท้าที่ไม่ใช่ของพวกเขา

"เป็นไปไม่ได้!" แทนพยายามหาทางกลับขึ้นไป แต่ไม่มีร่องรอยของบันได

ขณะที่ทุกคนกำลังตื่นตระหนก เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นจากเบื้องหลังพวกเขา

"ตึก... ตึก... ตึก..."

เหมือนมีใครบางคน... เดินตามลงมา

---

บทที่ 8: เงาในความมืด

พวกเขาหันไปมอง

และเห็น "บางสิ่ง" กำลังยืนอยู่บนบันไดขั้นบนสุด

มันเป็นเงาดำสูงใหญ่... ไม่มีใบหน้า

และมัน ขยับเข้าใกล้พวกเขามากขึ้น

---

บทที่ 9: หุบเขาแห่งกระดูก

พวกเขาวิ่งลงไปสุดชีวิต จนกระทั่งถึงพื้นหินกว้าง

ที่นั่น... เต็มไปด้วย ซากกระดูกมนุษย์ นับร้อย

กระดูกทั้งหมดเหมือนถูก "เผา" ด้วยอะไรบางอย่างที่ร้อนแรง

และตรงกลาง...

มี "ประตู" อีกบานที่ถูกจารึกด้วยอักษรโบราณ

---

บทที่ 10: การเปิดประตู

ภาคินก้าวเข้าไปใกล้ แล้วจู่ๆ อักษรบนประตูก็เริ่มเรืองแสงสีแดง

เสียงกระซิบดังขึ้นรอบตัว

"เปิดมันสิ..."

"อย่านะ!" อิ้งพยายามดึงภาคินกลับมา

แต่ไม่ทันแล้ว...

เขาผลักประตูออก

.

.

.

จบ

---

(ตอนต่อไป...)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***