เรื่องสั้น2

คืนหลงป่า

บทที่ 1: ป่าที่ไม่มีในแผนที่

“มันก็แค่ป่าธรรมดา จะกลัวอะไรนักหนา?”

เต้เอ่ยขึ้นพลางหัวเราะ เขาเป็นหัวหน้ากลุ่มเพื่อนที่วางแผนมาเดินป่าครั้งนี้ ทุกคนในกลุ่มต่างเคยเดินป่ามาก่อน ยกเว้นบิว หญิงสาวคนเดียวที่ดูจะไม่มั่นใจตั้งแต่แรก

"แต่คนในหมู่บ้านเตือนแล้วนะ ว่าอย่าเข้าไป..." บิวพูดเสียงเบา พลางมองไปรอบๆ ป่าแห่งนี้ดูอึมครึมกว่าป่าทั่วไป ต้นไม้สูงชะลูดบิดเบี้ยวเหมือนกำลังยืดตัวไปสู่ท้องฟ้าที่มืดครึ้ม

กวินตบบ่าบิวแล้วหัวเราะ "พวกชาวบ้านเขาก็แค่เล่าตำนานให้มันน่ากลัวไปอย่างนั้นเอง เชื่อฉันเถอะ ไม่มีอะไรหรอก"

แต่บิวกลับรู้สึกเหมือนมีใครสักคนกำลังจ้องมองพวกเขาอยู่จากเงามืด

บทที่ 2: เส้นทางที่ไม่มีวันสิ้นสุด

พวกเขาเดินเข้าไปในป่าลึกขึ้นเรื่อยๆ เวลาผ่านไปกว่าครึ่งวัน จนพระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำ

"แปลก..." มินหยิบแผนที่ออกมาดู "ตามแผนที่เราน่าจะถึงน้ำตกแล้ว แต่เราไม่เห็นแม้แต่ลำธาร"

"นายดูผิดรึเปล่า?" เต้ขมวดคิ้ว แต่เมื่อเขาลองหยิบเข็มทิศออกมา เข็มกลับหมุนอย่างควบคุมไม่ได้

"เหี้ยละ..." กวินสบถออกมา "นี่มันอะไรกัน?"

อิงฟ้ากัดริมฝีปาก "เราต้องออกจากป่านี้ก่อนมืดนะ"

แต่ยิ่งเดิน พวกเขากลับยิ่งรู้สึกว่ากำลังวนอยู่ที่เดิม

"เมื่อกี้... เราผ่านต้นไม้นี้มาแล้วไม่ใช่เหรอ?" บิวพูดเสียงสั่น

ต้นไม้ใหญ่ที่มีรอยกรีดรูปกากบาทบนลำต้น ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าพวกเขา

ราวกับว่ามันกำลังยิ้มเยาะ...

บทที่ 3: ค่ำคืนแห่งฝันร้าย

พวกเขาตัดสินใจกางเต็นท์พักกันที่กลางป่า เพราะหาทางออกไม่ได้และพระอาทิตย์ก็กำลังลับขอบฟ้า

ยิ่งดึก อากาศยิ่งเย็นผิดปกติ ทั้งที่ควรเป็นฤดูร้อน

"เงียบจังเลย..." มินพูดขึ้น ขณะโยนฟืนเข้าไปในกองไฟ

"เงียบเกินไป..." อิงฟ้ากระซิบ ปกติกลางป่าจะต้องมีเสียงแมลง เสียงสัตว์กลางคืน แต่ตอนนี้มันเงียบสนิทราวกับโลกทั้งใบถูกปิดเสียง

แล้วเสียง "กรอบ... กรอบ..." ก็แว่วมา

เหมือนมีใครบางคน... หรือบางสิ่ง... กำลังเดินอยู่รอบๆ แคมป์ของพวกเขา

กวินหยิบไฟฉายขึ้นมาส่องไปที่พุ่มไม้ แต่ไม่เห็นอะไร

"สงสัยจะเป็นลมพัด..." เต้พยายามทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังโกหก

เพราะในใจลึกๆ เขารู้ว่ามันไม่ใช่แค่ลม...

บทที่ 4: สิ่งที่ไม่ควรเห็น

กลางดึก บิวสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงกระซิบข้างหู

"ออกไป..."

เธอขนลุกซู่ รีบหันไปมองรอบตัว เพื่อนๆ ทุกคนยังหลับอยู่ แต่เธอกลับเห็นบางสิ่งอยู่นอกเต็นท์

มันเป็นร่างของผู้หญิงในชุดขาดรุ่งริ่ง ผิวซีดเผือดเหมือนศพ ดวงตาของเธอเป็นสีดำสนิท และเธอยิ้มให้บิว... ยิ้มที่ไม่ใช่ของมนุษย์

บิวแทบกรีดร้องแต่กลับไม่มีเสียงออกจากปาก เธอพยายามขยับตัว แต่ร่างกายเหมือนถูกตรึงไว้

แล้วผู้หญิงคนนั้นก็หายไป...

บทที่ 5: คนที่หายไป

เช้าวันรุ่งขึ้น พวกเขาพบว่ากวินหายตัวไป

"กวิน! กวิน!" เต้ตะโกนสุดเสียง

แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ มีเพียงความเงียบ

บนพื้น มีเพียงรอยเท้าเปลือยเปล่าที่เดินนำออกไปจากแคมป์ และรอยเลือดเป็นทางยาว...

"เรา... เราต้องออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้" อิงฟ้ากล่าวเสียงสั่น

พวกเขารีบเก็บของและพยายามออกจากป่า แต่ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน ก็กลับมาเจอจุดเดิมทุกครั้ง

เสียงกระซิบเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ

"พวกเจ้าเป็นของเราแล้ว..."

บทที่ 6: ใครบางคน... ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป

มินเริ่มแสดงพฤติกรรมแปลกๆ ดวงตาของเขาเริ่มมืดสนิท ริมฝีปากซีดเผือด และเขาเริ่มพูดในเสียงที่ไม่ใช่ของตัวเอง

"ที่นี่เป็นบ้านของพวกเรา... ไม่มีใครได้ออกไป..."

บิวตัวสั่น "มิน! เป็นอะไรของนาย!"

แต่มินเพียงยิ้ม ก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปในป่าลึก...

แล้วเขาก็หายไป

บทที่ 7: ทางเลือกสุดท้าย

เหลือเพียงสามคนที่ยังรอด พวกเขาตัดสินใจวิ่งไม่คิดชีวิตไปในทิศทางเดียว แม้ว่าเข็มทิศจะพังและแผนที่จะไร้ค่า

แต่ยิ่งวิ่ง พวกเขายิ่งรู้สึกเหมือนมีเงาดำวิ่งข้างๆ พวกเขา

และเงานั้นกำลังหัวเราะ...

"พวกเจ้าไม่มีวันหนีเราได้..."

บิวสะดุดล้ม และเมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอเห็นเต้ถูกบางสิ่งลากเข้าไปในพุ่มไม้

เสียงกรีดร้องของเขาดังขึ้น ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบลง

บทที่ 8: คืนที่ไม่มีวันจบสิ้น

เหลือเพียงบิวคนเดียว

เธอวิ่งสุดชีวิต แต่ไม่ว่าเธอจะวิ่งไปทางไหน ท้องฟ้ายังคงมืดสนิท ราวกับเวลาหยุดเดิน

แล้วเธอก็ได้ยินเสียงของเพื่อนๆ ที่หายไป...

"บิว... มาช่วยพวกเราสิ..."

เธอหยุด... หันไปมอง...

และพบว่าพวกเขายืนอยู่ตรงนั้น

แต่พวกเขา "ไม่ใช่" คนเดิมอีกต่อไป

บทที่ 9: ไม่มีใครได้กลับออกมา

หลายเดือนต่อมา เจ้าหน้าที่พบเพียงอุปกรณ์ของพวกเขาถูกทิ้งอยู่ในป่า แต่ไร้วี่แววของพวกเขา

ชาวบ้านเพียงแค่ถอนหายใจ เพราะเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมาแล้วหลายครั้ง

ในค่ำคืนที่เงียบสงัด บางครั้ง คนที่เดินผ่านป่าต้องห้ามนี้ อาจได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆ ตามหลัง...

และเสียงกระซิบที่ดังมาจากต้นไม้ทุกต้น

"พวกเรายังอยู่ที่นี่..."

.

.

.

.

.

.

จบแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***