บทที่1 เสียงกระซิบในเงามืด

...บทที่1 เสียงกระซิบในเงามืด...

ณ ป่ามืดอันไร้แสงเงียบงัน ต้นไม้สูงใหญ่แผ่กิ่งก้านบิดเบี้ยว คล้ายกำลังขยับตัวในเงามืด หญิงผมขาวฝ่าหมอกหนาที่ปกคลุมพื้นป่าจนแทบไม่เห็นเส้นทาง

เซเลน่า หญิงสาวเจ้าของผมขาวก้าวย่ำไปบนพื้นดินแฉะ ร่างกายของเธอซูบผอมจนแลเห็นโครงกระดูก ดวงตาสีดำมืดว่างเปล่าราวกับหลุมไร้ก้น

เซเลน่ามองไปข้างหน้า พบแสงไฟสีม่วงดวงเล็กๆ ลอยระยิบระยับราวกับกำลังเชื้อเชิญ

"ฮิๆ"

เสียงกระซิบแผ่วเบาดังขึ้นข้างหู

"ตามพวกเรามาสิ"

"ถ้าเธอไม่ตามมา จะตายนะ"

"น่าสงสารจังเลย..."

"ดูตานั้นสิ คงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ~"

"ทำไมถึงผอมอย่างนี้ล่ะ..."

เสียงกระซิบเหล่านั้นดังไม่ขาดสาย เอ่ยถึงหญิงสาวผมขาวไม่หยุด ทว่าเซเลน่าไม่สนใจแม้แต่น้อย เธอเลือกเดินตามแสงไฟดวงเล็กๆ ด้วยความสิ้นหวัง

บางที ที่นั่นอาจเป็นสถานที่ที่จะทำให้เธอหลุดพ้นจากโลกที่แสนโหดร้ายนี้ก็ได้...

.

.

.

เช้าวันใหม่มาเยือน ผืนป่าที่เคยหลับใหลตื่นขึ้นด้วยเสียงนกร้อง ต้นไม้แผ่กิ่งก้านเขียวชอุ่ม แสงแดดลอดผ่านใบไม้ทอดเงาเป็นลวดลายบนพื้นหญ้า

กลางวงล้อมของธรรมชาติ เจ้าของผมสีขาวนอนเปลือยเปล่ากลางแสงอาทิตย์

กวางน้อยที่กำลังกินหญ้าอยู่สะดุดตาเห็นร่างสีขาวสว่าง ดวงตากลมโตจับจ้องแล้วค่อยๆ ย่างก้าวเข้าหา สรรพสัตว์ต่างแอบมองจากหลังเงาต้นไม้ แม้แต่นกน้อยที่เกาะอยู่บนกิ่งไม้ก็มองลงมา มีเพียงกวางน้อยที่กล้าเข้ามาใกล้ และเลียแก้มอมชมพูของเธอ

หญิงสาวรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่อยู่ตรงหน้า เธอลืมตาขึ้น พบกวางน้อยที่กำลังเอียงคอมอง มือซีดเผือกของเธอสัมผัสบนขนนุ่มของมัน ลูบเบาๆ ด้วยความอ่อนโยน

"น่ารักจัง" เธอกล่าวพลางมองมันด้วยแววตาอ่อนโยน

แต่แล้ว ความเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้น...

จากหญิงสาวที่ผิวหนังแทบจะติดกระดูก ดวงตาดำมืดว่างเปล่าราวกับหลุมไร้ก้น ตอนนี้กลับกลายเป็นหญิงสาวที่มีน้ำมีนวล ดวงตาของเธอสีฟ้าสดใส ราวกับท้องฟ้าไร้เมฆบดบัง

สัตว์ต่างๆ ที่ซ่อนตัวอยู่หลังเงาหรือนกที่เกาะอยู่บนกิ่งไม้ ต่างเริ่มเข้ามาต้อนรับและเล่นกับเธอ

แต่...

กวางน้อยเริ่มเลียขาซ้ายของเธอ ราวกับถูกบางสิ่งดึงดูด หญิงสาวก้มลงมอง และที่ต้นขาของเธอ พบตราหนามกุหลาบดำพันอยู่บนผิวหนัง

เธอหยุดนิ่งชั่วขณะ ก่อนจะรู้สึกถึงความแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นในใจ

หัวใจของเธอเต้นระรัว ความรู้สึกตื่นตระหนกพุ่งขึ้นในอก เสียงหนึ่งแว่วขึ้นจากก้นบึ้งของจิตใจ

"ฉันเป็นใครกัน...?"

"ที่นี่คือที่ไหน?"

"ตรานี้คืออะไร?"

"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!?"

เสียงเหล่านั้นกระซิบซ้ำแล้วซ้ำเล่าในห้วงความคิด ราวกับเสียงกระซิบในม่านหมอก

เธอจ้องมองตราหนามกุหลาบดำบนต้นขาของตน เส้นสายสีดำเข้มเรืองแสงวูบวาบยามต้องแสงแดด

แต่แล้ว ตราหนามกุหลาบก็ขยับราวกับมีชีวิต ความเจ็บปวดแล่นแปลบขึ้นจากตรานั้น

"อึก!"

เธอกัดฟันแน่น ร่างกายสั่นสะท้านเหมือนไฟที่เผาผลาญ ขณะที่หัวใจเต้นแรงด้วยความเจ็บปวด ดั่งมันกำลังจะระเบิดออกจากอก

เสียงกระซิบอันคุ้นเคยจากความมืดพลันดังก้องขึ้นอีกครั้ง

"ตามพวกเรามาสิ"

"ถ้าเธอไม่ตามมา จะตายนะ"

"น่าสงสารจังเลย..."

"ดูตานั้นสิ คงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ~"

"ทำไมถึงผอมอย่างนี้ล่ะ..."

ความทรงจำพุ่งผ่านสมองราวกับสายฟ้าฟาด ขณะที่ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วหัว สมองราวกับถูกกัดกร่อนจนแทบทนไม่ไหว ดวงตาของเธอเริ่มมืดมัว ความทรมานยิ่งบีบคั้น จนเธอสลบไปในที่สุด...

—————————————————————

นี้เป็นครั้งแรกที่ตัวไรท์แต่งเป็นนิยาย

หากมีข้อผิดพลาด หรือควรแก้ตรงไหน ช่วยให้คำแนะนำด้วยนะคะ (〃ω〃)

และอย่างสุดท้าย...

ฝากกดไลด์เป็นกำลังใจด้วยนะ(*≧ω≦)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***