...ลมยามค่ำคืนพัดผ่านระเบียงดาดฟ้าโรงเรียน เสียงหวีดหวิวของลมทำให้บรรยากาศวังเวงยิ่งขึ้น ไฟถนนที่อยู่ห่างไกลกระพริบเป็นระยะราวกับกำลังดับมอด ฟ้ายืนอยู่ตรงขอบระเบียง มองลงไปยังเบื้องล่างด้วยสายตาว่างเปล่า...
...เธอจำไม่ได้ว่าเดินขึ้นมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่...
...หัวสมองของเธอขาวโพลนไปหมด...
...ในมือของเธอยังถือแฟ้มเอกสารที่เธอเพิ่งค้นพบในห้องเก็บเอกสาร ข้อมูลของพีทยังคงอยู่ในมือเธอ ตัวหนังสือที่ระบุว่า "เสียชีวิต" ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกบีบรัด...
...ปิติตายแล้ว......
...แล้วสิ่งที่เธอเห็นมาตลอดล่ะ?...
...ฟ้ากลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เธอรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ยืนอยู่ข้างหลัง...
..."รู้แล้วสินะ..."...
...เสียงกระซิบนั้นดังขึ้นข้างหู ทำให้ฟ้าตัวแข็งทื่อ ความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านไปทั่วแผ่นหลังของเธอ...
...เธอไม่อยากหันไปมอง......
...แต่ร่างของเธอไม่เชื่อฟังคำสั่ง...
...ฟ้าค่อยๆ หันหน้าไปช้าๆ และสิ่งที่เธอเห็นก็ทำให้เธอแทบหยุดหายใจ...
...ปิติยืนอยู่ตรงนั้น...
...เขาสวมชุดนักเรียนของโรงเรียนเหมือนเดิม แต่ใบหน้าของเขาซีดเซียวราวกับไร้ชีวิต ดวงตาของเขาว่างเปล่า และมีเงามืดบางอย่างปกคลุมอยู่รอบตัว...
...ฟ้าเอ่ยเสียงแผ่ว "นาย..."...
...เขาเพียงแค่ยิ้มบางๆ ก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้...
..."ฟ้า..." น้ำเสียงของเขาแผ่วเบาและเยือกเย็น "เธอเข้าใจรึเปล่า ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ"...
...ฟ้าส่ายหน้าอย่างช้าๆ น้ำตาของเธอเอ่อล้นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว...
..."ไม่นะ... ฉันไม่อยากตาย..."...
...ปิติยกมือขึ้น ปลายนิ้วของเขาเกือบจะสัมผัสใบหน้าของเธอ แต่แล้ว—...
...เปรี้ยง!...
...เสียงฟ้าผ่าดังก้องกังวานไปทั่วท้องฟ้า ทำให้ฟ้าสะดุ้งสุดตัว...
...เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าว และนั่นเป็นจังหวะที่เธอรู้สึกถึงแรงกระแทกบางอย่าง...
...มีบางอย่างผลักเธอ...
...ฟ้ารู้สึกได้ว่าร่างของเธอสูญเสียการทรงตัว...
...สายลมเย็นเฉียบปะทะเข้ากับร่างของเธอขณะที่เธอลอยละลิ่วลงไปจากดาดฟ้า...
...ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป...
...เธอพยายามจะกรีดร้อง แต่ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมา...
...ก่อนที่เธอจะตกกระแทกพื้น...
...เธอเห็นปิติยืนอยู่ตรงขอบดาดฟ้า มองลงมาที่เธอด้วยสายตาที่ว่างเปล่า...
..."มาแทนฉันหน่อยนะ..."...
...ฟ้าลืมตาขึ้นช้าๆ...
...แต่แทนที่เธอจะพบว่าตัวเองอยู่บนพื้นคอนกรีตที่ควรจะเป็นจุดจบของเธอ...
...เธอกลับพบว่าตัวเอง......
...ยังคงอยู่ในห้องเรียน...
...เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะของตัวเอง ทุกอย่างเหมือนเดิม ไม่มีใครสนใจเธอ ไม่มีร่องรอยของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่...
...เธอหันไปมองรอบๆ ด้วยความสับสน...
...นักเรียนคนอื่นๆ กำลังคุยกัน หัวเราะกัน ทุกอย่างดูปกติ...
...แต่มันไม่ปกติเลยสักนิด...
...เพราะเมื่อเธอมองไปที่กระจกหน้าห้องเรียน...
...เธอไม่เห็นเงาสะท้อนของตัวเองอีกต่อไป.......
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments