...เสียงลมหายใจฉันขาดห้วง เงาสีดำทะมึนพุ่งเข้ามาหาฉันด้วยความเร็ว ฉันกรีดร้องสุดเสียงก่อนจะถอยหลังล้มลงกับพื้น...
...ตึก! ตึก! ตึก!...
...เสียงฝีเท้าดังก้องไปทั่วห้องสมุดราวกับใครบางคนกำลังวิ่งอยู่รอบตัวฉัน แต่ไม่มีใครอยู่ที่นี่ ไม่มีใครเลยนอกจากฉันกับ…...
..."อึก..."...
...ฉันกลั้นเสียงสะอื้นในลำคอเมื่อสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิรอบตัวที่เย็นเฉียบราวกับอยู่ท่ามกลางหิมะ ฉันพยายามกระถดตัวหนี ขณะที่ดวงตายังคงจับจ้องไปที่เงาดำที่หยุดนิ่งอยู่ตรงหน้า...
...มันไม่ขยับ มันไม่ส่งเสียง แต่มันอยู่ตรงนั้น—และกำลังจ้องมองฉัน...
..."แก… เป็นใครกันแน่..." ฉันเอ่ยเสียงสั่น ขณะที่มือกำกระดาษแน่นจนยับยู่ยี่...
...ไม่มีเสียงตอบกลับ มีเพียงเสียงลมหายใจหนักๆ ดังแผ่วเบารอบตัวฉัน...
...ฉันพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้า ก่อนจะเหลือบตาไปมองกระดาษที่ฉันถืออยู่...
...มันเป็นบันทึกของนักเรียนที่หายตัวไป...
...ฉันรีบกวาดสายตาไปตามตัวอักษร ทุกตัวอักษรดูเหมือนจะเป็นแค่บันทึกประจำวันธรรมดา แต่มันกลับทำให้ฉันขนลุก...
..."ฉันรู้สึกว่ามีใครบางคนมองฉันอยู่ตลอดเวลา"...
..."ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าตามหลัง แม้จะไม่มีใครอยู่ข้างหลังฉันก็ตาม"...
..."บางครั้ง ฉันเห็นเงาของตัวเองในกระจก แต่มันไม่ขยับเหมือนฉัน..."...
...ข้อความเหล่านี้เหมือนกับสิ่งที่ฉันเจอมาเป๊ะ!...
...ฉันเงยหน้าขึ้นมองเงาดำอีกครั้ง มันยังคงจ้องฉันอยู่ ไม่มีหน้า ไม่มีร่างที่ชัดเจน มีเพียงรูปร่างสีดำทะมึน...
..."ปิติ...?"...
...ทันทีที่ฉันเอ่ยชื่อออกมา เงานั้นก็ขยับ...
...มันพุ่งเข้าหาฉันด้วยความเร็ว ฉันกรีดร้องแล้วหลับตาปี๋...
...แต่เมื่อฉันลืมตาขึ้นอีกครั้ง…...
...มันหายไปแล้ว...
...ฉันพาร่างสั่นเทาเดินออกจากห้องสมุด หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ฉันต้องออกจากที่นี่ ฉันต้องไปหาเค...
...เมื่อฉันเดินไปตามทางเดินของโรงเรียน ฉันรู้สึกเหมือนมีใครกำลังเดินตามหลังฉัน ฉันหันขวับไปมอง แต่กลับไม่มีใคร...
...ฉันรีบสาวเท้าตรงไปที่ห้องเรียน เคนั่งอยู่ที่โต๊ะของเขา เขาเงยหน้าขึ้นมองฉันก่อนจะขมวดคิ้ว...
..."ฟ้า? เป็นอะไรน่ะ ทำไมหน้าซีดแบบนั้น"...
...ฉันทรุดตัวลงนั่งข้างๆ เขา สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะยื่นกระดาษบันทึกให้เขาดู...
...เครับกระดาษไปอ่าน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองฉัน สีหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด...
..."นี่มัน... ที่เธอเห็นหรอ?"...
...ฉันพยักหน้ารัวๆ ...
...เคคือคนที่ฉันเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง เขารับฟังเป็นอย่างดี และเหมือนจะเชื่อฉันด้วย...
..."เค… ฉันเห็นเงาของเขา ฉันเห็นเขาอยู่ในห้องสมุด!"...
...เคเงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดขึ้นด้วยเสียงจริงจัง...
..."ฟ้า... เธอเป็นคนเดียวที่เห็นเขา นั่นหมายความว่าเธอมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้"...
...ฉันเม้มปากแน่น จริงอยู่… ฉันเป็นคนเดียวที่เห็นเขา...
...และถ้าหากบันทึกเป็นเรื่องจริง…...
...ฉันอาจจะเป็น "รายต่อไป"...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments