สิ่งที่ถูกลืม

ฉันไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่กันแน่ อาจจะเป็นตั้งแต่วันที่ฉันย้ายมาที่นี่ หรืออาจจะเป็นตั้งแต่วันที่ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวนั้น แต่สิ่งที่ฉันรู้แน่ชัดคือ...

ฉันกำลังถูกบางสิ่งบางอย่างมองอยู่

เวลาพักกลางวัน ฉันแอบเข้าไปในห้องสมุดเพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับโรงเรียนนี้ ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงทำแบบนั้น แต่สัญชาตญาณของฉันบอกว่ามันมีบางอย่างผิดปกติ ฉันเริ่มพลิกหาหนังสือและเอกสารเก่าๆ จนไปสะดุดเข้ากับแฟ้มเก่าคร่ำคร่าที่เต็มไปด้วยฝุ่น

ฉันค่อยๆ เป่าฝุ่นออกก่อนจะเปิดแฟ้ม แล้วสายตาก็ไปสะดุดกับหัวข้อหนึ่ง

"เหตุการณ์นักเรียนหายตัวไปอย่างลึกลับ"

ดวงตาของฉันกวาดไปตามตัวหนังสืออย่างกระหาย

"ปี 2009 นักเรียนชายคนหนึ่งหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่มีใครพบเห็นเขาอีกเลย ไม่มีแม้แต่บันทึกการมีตัวตนของเขา ทุกคนลืมเขาไป... เหมือนว่าเขาไม่เคยมีชีวิตอยู่มาก่อน"

ฉันรู้สึกถึงเหงื่อที่เริ่มซึมออกมาตามฝ่ามือ ขณะกำลังอ่านข้อความ จู่ๆ ลมก็พัดผ่านห้องสมุด ทั้งที่หน้าต่างถูกปิดอยู่ ฉันเงยหน้าขึ้นมองรอบตัว ห้องสมุดเงียบกริบ ไม่มีใครอยู่

แต่ฉันรู้สึกได้

มีใครบางคนกำลังมองฉันอยู่

ฉันก้มหน้ามองเอกสารต่อ ก่อนที่หัวใจจะเต้นแรงขึ้น เมื่อเห็นชื่อที่ถูกจารึกไว้ในหน้ากระดาษ

"ปิติ"

ฉันเบิกตากว้าง เท้าของฉันเย็นเฉียบจนรู้สึกชาไปหมด ฉันรีบพลิกหน้าถัดไป แต่ทันใดนั้นเอง…

แกร๊ก...

เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นจากด้านหลัง ฉันหยุดชะงัก หัวใจเต้นแรงราวกับจะทะลุออกมาจากอก ฉันหายใจเข้าออกถี่ๆ พยายามตั้งสติ แล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองกระจกที่อยู่ตรงข้าม

และนั่นเอง...

ฉันเห็นเงาของใครบางคน ยืนอยู่ข้างหลังฉัน

แต่ในกระจก… มันไม่มีหัว!

ฉันกลืนน้ำลาย ร่างกายแข็งทื่อไปหมด เหมือนมีมือเย็นเฉียบมากุมรอบคอ หัวใจฉันเต้นแรงจนเจ็บหน้าอก เสียงลมหายใจหนักๆ ดังอยู่ใกล้ๆ ฉันรู้สึกถึงบางสิ่งที่ขยับเข้ามาใกล้ขึ้น...

เสียงหายใจของมันดัง ฉันไม่กล้าขยับ ไม่กล้าหันไปมอง แต่ฉันรู้ว่ามันอยู่ใกล้ฉันมาก

ใกล้จนฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจเย็นยะเยือกที่เป่ารดต้นคอ

"ออกไป..."

เสียงกระซิบดังแผ่วข้างหู ฉันสะดุ้งเฮือก รีบหันขวับไปข้างหลัง แต่...

ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น

ชั่วพริบตาเดียว ห้องสมุดกลับมาเงียบงันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันหันกลับไปมองกระจกอีกครั้ง

และพบว่าเงานั้นหายไปแล้ว

มือของฉันสั่นเทาจนแทบควบคุมไม่ได้ ฉันกำเอกสารในมือแน่น ก่อนจะรีบปิดแฟ้มแล้วลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ ฉันต้องออกไปจากที่นี่ ก่อนที่อะไรบางอย่างจะกลับมาอีก

แต่ก่อนที่ฉันจะก้าวออกจากห้องสมุด...

ตุ้บ!

เอกสารที่ฉันวางไว้บนโต๊ะตกลงมากระจัดกระจาย หน้ากระดาษปลิวไปทั่วพื้น ฉันก้มลงไปเก็บด้วยมือที่ยังคงสั่น แล้วดวงตาก็เหลือบไปเห็นข้อความที่ถูกเขียนไว้ที่ด้านหลังของเอกสารแผ่นหนึ่ง

"คนที่ล่วงรู้ จะต้องเป็นรายต่อไป"

หัวใจของฉันกระตุกวูบ ฉันเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว และนั่นเอง...

ฉันเห็นเงาสีดำปรากฏขึ้นอีกครั้ง มันยืนอยู่ไกลๆ ตรงมุมห้อง ดวงตาสีดำสนิทจ้องมองมาที่ฉัน

แต่ก่อนที่ฉันจะได้ทำอะไร...

เงานั้นก็พุ่งเข้ามาหาฉันทันที!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***