...ฉันนอนไม่หลับทั้งคืน...
...เสียงกระซิบที่ฉันได้ยินก่อนออกจากห้องเรียนยังดังก้องอยู่ในหัว ฉันพยายามบอกตัวเองว่าอาจเป็นเพียงจินตนาการ แต่มันกลับชัดเจนเกินไป จนฉันไม่อาจปฏิเสธความจริงได้...
...เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันเดินเข้าไปในห้องเรียนพร้อมความรู้สึกประหลาด โต๊ะข้างๆ ฉันยังคงว่างเปล่า แต่สมุดปกดำเล่มนั้นหายไปแล้ว...
...ฉันกลืนน้ำลาย แล้วหันไปกระซิบถามเพื่อนที่นั่งใกล้ๆ...
..."เมื่อวาน... มีใครเอาสมุดเล่มนั้นไปหรือเปล่า?"...
...เพื่อนมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ ก่อนจะส่ายหัว "สมุดอะไรเหรอ?"...
..."ก็... สมุดปกดำที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆ ฉันน่ะ"...
...เธอทำหน้างุนงง "ฉันไม่เห็นมีอะไรอยู่นะ ฟ้า เธอคิดมากไปหรือเปล่า?"...
...ฉันเม้มปากแน่น รู้สึกเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก...
...แต่สิ่งที่ทำให้ฉันแน่ใจว่านี่ไม่ใช่แค่ภาพหลอน คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงพักกลางวัน...
...——...
...ตอนเที่ยง ฉันตัดสินใจเดินไปที่ห้องสมุดเพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับโรงเรียน หวังว่าจะได้คำตอบอะไรสักอย่างเกี่ยวกับโต๊ะตัวนั้น...
...ขณะที่กำลังไล่สายตาไปตามชั้นหนังสือ ฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆ ตามมาข้างหลัง...
...ฉันหันไปมอง แต่กลับไม่เห็นใคร...
..."คงคิดมากไปเอง..." ฉันพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเดินไปหามุมสงบๆ นั่ง...
...ฉันลองค้นหาหนังสือเกี่ยวกับประวัติโรงเรียน แล้วเปิดไล่ดูไปทีละหน้า แต่ก็ไม่พบอะไรที่เกี่ยวข้องกับโต๊ะเรียนหรือเหตุการณ์ประหลาดในห้องเรียนเลย...
...แต่แล้ว ฉันก็สะดุดกับรูปถ่ายเก่ารูปหนึ่ง...
...มันเป็นภาพของห้องเรียนที่ดูเหมือนจะเก่ามาก นักเรียนในภาพทุกคนยืนเรียงกันเป็นแถว ท่ามกลางสีหน้าเคร่งขรึม...
...และที่แถวหลังสุด ฉันเห็นเงาสีดำจางๆ คล้ายรูปร่างของเด็กนักเรียนคนหนึ่ง แต่หน้าของเขาถูกขีดฆ่าเป็นรอยหมึกดำสนิท...
...ฉันรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว รีบหันไปดูรายชื่อใต้ภาพ...
...แต่มีชื่อหนึ่งที่ถูกขีดฆ่าออกไปจนมองไม่เห็น...
...ทันใดนั้น ฉันรู้สึกได้ถึงไอเย็นที่แผ่ซ่านอยู่รอบตัว ลมหายใจของฉันเริ่มติดขัด ก่อนที่ฉันจะได้สติ ฉันก็ได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบาใกล้ๆ หู...
..."เธอเห็นฉันแล้วใช่ไหม..."...
...ฉันสะดุ้งเฮือก รีบปิดหนังสือแล้วหันไปมองรอบตัวอีกครั้ง...
...ห้องสมุดยังคงเงียบงัน ไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ ฉันเลย...
...แต่เมื่อฉันก้มลงมองโต๊ะที่ฉันวางมืออยู่ ฉันก็ต้องเบิกตากว้าง...
...สมุดปกดำที่ฉันคิดว่าหายไป วางอยู่ตรงหน้าฉัน...
...และเมื่อฉันเปิดดูมันอีกครั้ง...
...ข้อความหนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนหน้ากระดาษ ราวกับมีใครบางคนเพิ่งเขียนมันลงไป...
..."ช่วยฉันด้วย..."...
...——...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments