...ฉันพยายามบอกตัวเองว่าเรื่องเมื่อวานเป็นแค่ภาพหลอนจากความเหนื่อยล้า แต่เมื่อเดินเข้ามาในห้องเรียนตอนเช้า ฉันก็ต้องชะงัก...
...โต๊ะข้างๆ ฉันว่างเปล่า ไม่มีใครนั่ง แต่กลับมีสมุดเรียนวางอยู่บนนั้น ราวกับมีคนใช้อยู่จริงๆ ฉันเหลือบมองไปรอบๆ เพื่อนร่วมชั้นดูไม่สนใจโต๊ะนั้นเลย เหมือนกับว่ามันเป็นเพียงอากาศธาตุ...
...ฉันกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะสมุดเล่มนั้น มันเป็นสมุดปกแข็งสีดำ หม่นหมองเหมือนไม่มีใครใช้มานาน แต่เมื่อฉันลองเปิดดู ด้านในกลับมีร่องรอยของตัวอักษรจางๆ ราวกับมีคนเคยเขียนอะไรบางอย่างลงไปแต่ถูกลบออกไปแล้ว...
..."นั่นมันสมุดของใครเหรอ?" ฉันถามออกไปเบาๆ...
..."เธอพูดอะไรนะ?" เสียงของเพื่อนผู้หญิงที่นั่งอยู่แถวหน้าเรียกสติฉันให้กลับมา...
..."เอ่อ... โต๊ะข้างๆ นี่มีคนใช้อยู่เหรอ?"...
...เธอมองตามสายตาฉันไปที่โต๊ะว่าง ก่อนจะทำหน้างุนงงแล้วส่ายหัว "ไม่นะ ไม่มีใครนั่งตรงนั้นมาตั้งนานแล้ว"...
..."แต่เมื่อวานฉันเห็นมีคนอยู่ที่นี่..." ฉันพึมพำกับตัวเอง...
..."เธอคงเห็นผิดไปน่ะ" เธอหัวเราะเบาๆ แต่แววตาของเธอดูมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ "ที่นั่งนั่นไม่มีใครกล้านั่งหรอก"...
..."ทำไมล่ะ?" ฉันขมวดคิ้ว รู้สึกถึงความผิดปกติในน้ำเสียงของเธอ...
...เพื่อนสาวของฉันลังเลไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเบาๆ ราวกับไม่อยากให้ใครได้ยิน "เคยมีคนนั่งที่นั่นมาก่อน... แต่เขาหายไป"...
...คำพูดของเธอทำให้ฉันรู้สึกเย็นวาบไปทั่วร่าง ฉันกลืนน้ำลาย "หายไป? หมายความว่าไง?"...
...แต่ก่อนที่เธอจะตอบ ครูประจำชั้นก็เดินเข้ามา ทุกคนรีบกลับไปนั่งที่ของตัวเอง ฉันมองไปที่โต๊ะข้างๆ อีกครั้ง สมุดเล่มนั้นยังอยู่ที่เดิม...
...ตลอดทั้งคาบ ฉันพยายามตั้งใจเรียนแต่สมาธิของฉันกลับหลุดลอยไปอยู่ที่สมุดปกดำเล่มนั้น ในหัวมีแต่คำถามว่ามันเป็นของใคร ทำไมถึงอยู่ตรงนั้น และคนที่หายไปคือใครกันแน่...
...เมื่อคาบเรียนจบลง ฉันตัดสินใจหยิบสมุดเล่มนั้นขึ้นมาอีกครั้ง ลองไล่ปลายนิ้วไปตามหน้ากระดาษที่ซีดจาง บางหน้ามีร่องรอยขีดเขียนที่ถูกลบออกไป บางหน้ามีรอยหมึกเปื้อนเลอะเทอะเหมือนมีคนพยายามขูดมันออก...
...แต่เมื่อฉันเปิดไปถึงหน้าสุดท้าย ฉันก็ต้องหยุดชะงัก...
...ตัวอักษรซีดจางที่เขียนด้วยดินสอปรากฏขึ้นที่มุมกระดาษ...
..."ช่วยด้วย..."...
...หัวใจฉันเต้นแรงขึ้น ทันใดนั้น สายลมเย็นวูบหนึ่งก็พัดผ่านหลังคอของฉัน ทำให้ฉันรู้สึกขนลุกวาบไปทั้งตัว...
...ฉันหันกลับไปมองรอบๆ แต่เพื่อนๆ ในห้องทยอยเดินออกไปหมดแล้ว ฉันหันกลับมาที่สมุดอีกครั้ง แล้วกรีดนิ้วเบาๆ บนหน้ากระดาษ ราวกับพยายามจะสัมผัสข้อความนั้น...
...แต่ในจังหวะที่ฉันกำลังจ้องมองมัน—...
...แกรก......
...เสียงเก้าอี้ที่ขยับเลื่อนดังมาจากโต๊ะข้างๆ...
...ฉันสะดุ้งเฮือก แล้วหันไปมองทันที แต่สิ่งที่ฉันเห็นมีเพียงโต๊ะเปล่าๆ และเก้าอี้ที่ขยับออกมาจากใต้โต๊ะเล็กน้อย ราวกับมีใครบางคนนั่งลงเมื่อครู่...
...เสียงหัวใจของฉันดังจนแทบไม่ได้ยินเสียงรอบข้าง ฉันรีบเก็บของแล้วลุกขึ้นยืน หวังจะเดินออกจากห้องเรียนให้เร็วที่สุด แต่ก่อนที่ฉันจะก้าวพ้นธรณีประตู ฉันก็ได้ยินเสียงกระซิบเบาๆ...
...เสียงที่ฟังดูเหมือนออกมาจากความว่างเปล่า...
..."อย่าไป..."...
...ฉันตัวแข็งทื่อ ขนลุกชันไปทั้งร่าง ก่อนจะรีบก้าวออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับไปมองอีกเลย...
...—...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
turquoise sea
รออยู่นานแล้ว รอไม่ไหวแล้วนะ แอดอัพให้ด่วนๆ
2025-02-13
0