2งานเลี้ยง(1)

"วิเวียนครับ" ยูรัสพูดกับวิเวียน่าด้วยน้ำเสียงแปลกๆ

"เพคะฝ่าบาท?" วิเวียน่าตอบ

"วันนี้เราจะไปรายงานตัวที่วังกันนะ"

"อา หม่อมฉันขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยเพคะ" วิเวียน่าถามด้วยความสงสัง

"ว่ามาสิ"

"การแต่งงานนี้จะสิ้นสุดเมื่อไหร่เพคะ" สีหน้าวิเวียน่าจริงจังจนยูรัสอึ้งไปสักพักไม่คิดว่าวิเวียน่าจะคิดแบบนี้ก่อนที่ตอบคำถามนั้นกลับ

"3ปี จนถึงตอนนั้นถ้าเธอทนอยู่ได้ความลับของเธอจะถูกเก็บอย่างสมบูรณ์"

...ณ ราชวัง...

"ถวายบังคมเพคะ/พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท" วิเวียน่าและยูรัสพูดพร้อมกัน

"วิเวียน่าไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ยูรัสก็ด้วย"จักรพรรดิทักทายอย่างเป็นมิตร

"เสด็จพ่อรู้จักวิเวียนด้วยหรือพ่ะย่ะค่ะ" ยูรัสสงสัย

"แกรนด์ดยุกคนก่อนมาขอยืมครูฝึกอัศวินไปน่ะ" จักรพรรดิตอบด้วยความรวดเร็ว

วิเวียน่าได้แต่เงียบไม่พูดอะไร ยูรัสที่อยู่ข้างๆกลับรู้ทุกคำที่วิเวียน่าอยากจะพูด

"ว่าแต่วิเวียน่าแกรนด์ดยุกคนก่อนไปไหนหรือ" จักรพรรดิถามด้วยความสงสัยอย่างหนัก

"ตายแล้วเพคะ" วิเวียน่าตอบด้วยความเลือดเย็น

"ด้วยสาเหตุอะไรหรือเราไม่เห็นรู้" จักรพรรดิไม่ตะหงิดใจเลยสักนิด

"มีคนวางยาพิษเพคะ ดอกวิสเทอร์เรีย ทุกส่วนของวิสเทอร์เรีย ตั้งแต่ลำต้น ราก ดอก ใบ และยอดอ่อน มีสารพิษที่ทำให้ระบบต่าง ๆ ภายในร่างกายทำงานอย่างปั่นป่วน หากเผลอกินเข้าไปก็จะทำให้เกิดอาการท้องร่วง ท้องเสีย อาเจียน เป็นไข้ วิงเวียนหรือปวดศีรษะ จนต้องเข้าโรงพยาบาล และถ้าเข้ารักษาในโรงพยาบาลไม่ทันก็จะเกิดอาการช็อกจนเสียชีวิตได้ถึงแม้ว่าจะได้รับพิษในปริมาณน้อยก็ตามเพคะ"

"วิเวียน่าดูมีความรู้ด้านพิษเยอะจังเลยนะ แกรนด์ดัชเชสคนก่อนก็ด้วยไปไหนหรือ" จักรพรรดิเริ่มกดดันวิเวียน่ามากขึ้นตามที

วิเวียน่าเริ่มหน้าซีดเซียวพูดออกไปไม่ได้เลยมันหนักอึ้งเหลือเกินในใจร้องหาแต่ความตายแต่ก็พูดออกไปว่า

"ไปใช้ชีวิตอยู่ในชนบทเพคะ"

"พี่ชายและน้องสาวล่ะไปไหน เห็นแค่ว่าเจ้าสืบทอดเพราะผ่านการฝึกน่ะ"วิเวียน่ากำหมัดรู้สึกในใจมันปั่นป่วนไปหมด เหมือนกินกุหลาบพันปีแล้วไม่กินยาแก้พิษตามไปเลย

"เสด็จพ่อถามเยอะไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ" ยูรัสชิงตอบแทนวิเวียน่า

"โอ้ขอโทษที ช่วยพาสองคนนี้ไปวังพระชายาหน่อย"

...ณ วังพระชายา...

"พระชายาเพคะ เย็นนี้ฝ่าบาททรงจัดเตรียมงานเลี้ยงต้อนรับพระชายาด้วยแหละเพคะ" สาวใช้พูดอย่างตื่นเต้น

"แสดงว่าฉันต้องไปรับแขกสินะ แล้วชุดล่ะ" วิเวียน่าสงสัย

"ฝ่าบาททรงตรัสว่าให้เลือกด้วยตัวเองเพคะ"

"งั้นเหรอ"

ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูเคาะอย่างกับจะพังเข้ามา

"เฮ้อ เข้ามาสิ"เสียงถอนหายใจเหมือนมีปัญหาอะไรบางอย่าง

"เรายูรัสเอง พอดีว่าฉันจะมาเลือกชุดให้เธอน่ะ"

"งั้นก็ช่วยไม่ได้สินะเพคะ ตามหม่อมฉันมา"

ยูรัสเดินตามต้อยๆคล้ายลูกหมา🐶