เสียงกระซิบในความมืด

อาริอาร์สะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก หัวใจของเธอเต้นแรง ร่างกายของเธอเย็นเฉียบ แม้ว่าเตาผิงในกระท่อมของไอแซคจะยังคงให้ความอบอุ่นอยู่

เธอรู้สึกได้ถึงบางสิ่ง...

มันไม่ใช่เพียงแค่ความฝัน แต่มันเป็นมากกว่านั้น

เสียงกระซิบแผ่วเบาดังก้องอยู่ในหัวของเธอ มันเหมือนมาจากทุกทิศทาง แต่ก็ดูเหมือนจะอยู่ในตัวเธอเอง

"เจ้าจะไม่มีวันหนีพ้น..."

"เจ้าถูกเลือกแล้ว..."

"มาเถิด... กลับมาหาเรา..."

เธอหอบหายใจ ฝ่ามือของเธอกำหมัดแน่น เธอรู้ว่ามีบางอย่างกำลังเฝ้ามองเธออยู่ แม้ว่าเธอจะไม่เห็นมันด้วยตาเปล่าก็ตาม

เธอหันไปมองไอแซคที่ยังคงหลับอยู่ แม้ใบหน้าของเขาจะดูสงบ แต่เธอรู้ว่าเขาเป็นคนที่หลับตื้นพอสมควร

เธอลุกขึ้นยืนอย่างเงียบเชียบ ดวงตาสีเงินของเธอหันไปทางหน้าต่างที่เปิดแง้มอยู่ ลมเย็นพัดผ่านเข้ามาพร้อมกับไอหมอกบางเบา

เธอรู้สึกได้ถึงมัน...

เธอไม่ควรออกไปข้างนอกตอนนี้

แต่บางสิ่งกำลังเรียกหาเธอ

เธอเม้มปากแน่น ก่อนจะก้าวเท้าออกไปสู่ความมืดมิด

---

ป่าต้องสาป

เธอเดินเข้าไปในป่าที่หมอกลงจัด ทุกอย่างรอบตัวเงียบกริบ ราวกับทั้งโลกหยุดนิ่ง ต้นไม้สูงใหญ่ทอดเงาลงมาเหนือหัวของเธอ กลิ่นอับชื้นของดินและใบไม้เน่าเปื่อยคละคลุ้งไปทั่ว

แต่สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจที่สุดคือ...

ไม่มีเสียงของสัตว์เลย

ไม่มีเสียงนกกลางคืน ไม่มีเสียงแมลง ไม่มีเสียงฝีเท้าของสัตว์ป่า

ทุกสิ่งเงียบสนิทเกินไป

เธอรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว

และแล้วเธอก็เห็นมัน—

ร่างเงาดำสูงใหญ่ยืนอยู่ระหว่างต้นไม้ ดวงตาของมันเปล่งแสงสีเหลืองซีด

"อาริอาร์..."

มันรู้จักชื่อของเธอ

เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าว มือของเธอแตะที่หน้าอกโดยไม่รู้ตัว พยายามจะเรียกพลังของตัวเองออกมา

แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เงาดำนั้นขยับเข้าใกล้ ร่างของมันเปลี่ยนรูปร่างราวกับหมอกที่ก่อตัวเป็นมนุษย์ มันไม่ใช่สิ่งมีชีวิต แต่มันมีสติปัญญา

"เจ้าคิดว่าตัวเองจะหลบหนีพ้นหรือ?"

เสียงของมันดังขึ้นในหัวของเธอ

"เจ้าคือหนึ่งในพวกเราแล้ว... ไม่ช้าก็เร็ว เจ้าจะต้องยอมรับมัน"

เธอกัดฟันแน่น "ข้าไม่ใช่พวกเจ้า!"

"เจ้ามั่นใจหรือ?"

ทันใดนั้น เงาดำนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นบางสิ่งที่ทำให้หัวใจของเธอแทบหยุดเต้น

มันกลายเป็นเงาของนางฟ้า...

นางฟ้าที่มีปีกสีดำสนิทและรอยยิ้มบิดเบี้ยว

มันคือเงาของเธอเอง

เธอถอยหลังไปอีกก้าว ดวงตาของเธอเบิกกว้าง

"นี่คือสิ่งที่เจ้าจะกลายเป็น"

"เจ้าจะไม่มีวันเป็นนางฟ้าอีกต่อไป"

"เจ้าจะเป็นเพียงสิ่งที่ถูกลืมเลือน... สิ่งที่ถูกทอดทิ้ง"

เธอรู้สึกได้ถึงแรงสั่นในร่างกายของตัวเอง ภาพอดีตไหลทะลักเข้ามาในหัวของเธอ

เธอจำได้ถึงแสงแห่งสวรรค์ที่ครั้งหนึ่งเคยโอบกอดเธอไว้

เธอจำได้ถึงวันที่เธอถูกขับไล่ ถูกดึงปีกออกจากร่าง ถูกเผาไหม้ด้วยเปลวเพลิงแห่งการลงทัณฑ์

เธอจำได้ถึงความเจ็บปวด ความสิ้นหวัง

เธอรู้ว่าเธอแตกต่างจากมนุษย์

เธอรู้ว่าเธอไม่ใช่นางฟ้าอีกต่อไป

แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะเป็นปีศาจเช่นกัน!

"ข้าไม่ยอมรับเจ้า!" เธอตะโกน

เงานั้นหัวเราะเบาๆ มันค่อยๆ ถอยหลังเข้าไปในความมืด

"ไม่ช้าก็เร็ว เจ้าจะรู้ว่าเจ้าหลอกตัวเองไม่ได้..."

เสียงของมันจางหายไปพร้อมกับหมอก เธอหายใจหอบหนัก ร่างกายของเธอสั่นไหว

และในตอนนั้นเอง—

มือหนึ่งแตะลงบนไหล่ของเธอ

"อาริอาร์!"

เธอสะดุ้งและหันกลับไป ไอแซคยืนอยู่ตรงนั้น สีหน้าของเขาดูไม่พอใจ แต่ก็แฝงความเป็นห่วงอยู่ในแววตา

"เจ้ากำลังทำบ้าอะไรออกมาเดินในป่ากลางดึกแบบนี้?"

เธออ้าปากจะพูด แต่กลับไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไร

ไอแซคถอนหายใจ "เจ้าจะฆ่าตัวตายหรือไง?"

"ข้า... ข้าไม่ได้ตั้งใจจะออกมาไกลขนาดนี้" เธอพูดเสียงสั่น

เขาขมวดคิ้วก่อนจะมองไปรอบๆ "มีบางอย่างเกิดขึ้นใช่ไหม?"

อาริอาร์หลุบตาลง ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

"ข้าเห็นมันอีกแล้ว..."

ไอแซคเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นมา

"งั้นเจ้าคงเข้าใจแล้วว่าเจ้าหนีมันไม่ได้"

เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา "แล้วข้าควรทำอย่างไร?"

ไอแซคสบตาเธอ ก่อนจะพูดช้าๆ

"เจ้าต้องหาคำตอบให้ตัวเอง ว่าเจ้าจะเป็นอะไร"

"เจ้าจะเป็นเงามืด หรือเจ้าจะเป็นบางสิ่งที่แตกต่างออกไป"

อาริอาร์เม้มปากแน่น มือของเธอกำหมัด เธอรู้ว่าเขาพูดถูก

เธอไม่สามารถหนีจากเงาแห่งอดีตของเธอได้

แต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าควรเดินไปในทางไหน

เธอไม่ใช่นางฟ้าอีกต่อไป

เธอไม่ใช่ปีศาจ

เธอคือบางสิ่งที่ยังไม่มีชื่อเรียก

และเธอจะต้องหาคำตอบให้ได้

ก่อนที่เงามืดจะกลืนกินเธอจนหมดสิ้น...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***