1

ณ คฤหาสน์ของครอบครัวหนึ่งมีบอดี้การ์ดรายล้อมรอบพื้นที่ ในคฤหาสน์นั้นพ่อและแม่กำลังทะเลาะกันด้วยเรื่องที่ว่า รับเด็กอายุน้อยกว่าที่กำหนดมาทำงาน

แม่"คุณจะบ้ารึไง รับเด็กมาทำงานเนี่ยนะ คุณก็รู้ว่าเรากำหนดอายุไว้เท่าไหร่!"

พ่อ"ก็มันรับไปแล้ว อีกอย่างเด็กคนนั้นอายุน้อยกว่าที่กำหนดแค่3ปีเองนะ"

แม่"คนที่อายุมากยังคุมลูกไม่ได้ แต่นี่....ฉันละเหนื่อยจริงๆ"

ผู้เป็นแม่ได้แต่บ่นไปอย่างนั้น สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ต้องปล่อยให้เป็นไปตามชะตากรรม เพราะลูกชายของสองคนนี้ช่างดื้อรั้นและเอาแต่ใจเหลือเกิน ผู้เป็นแม่และพ่อได้แต่หาคนมาควมคุมลูกคนนี้เอาไว้ แต่ก็ไม่ได้ผลสักคนแต่ละคนพอได้รับเงินเดือนก็ลาออกกันไปไม่มีทีท่าว่าจะอยู่สักคน เพราะไม่สามารถควมคุมเขาได้แม้แต่นิด

วายุ"แม่ผมไปข้างนอกนะจะไปเที่ยว"

แม่"เอาบอดี้การ์ดไปด้วยนะ อย่าหาว่าแม่ไม่เตือน"

วายุ"ค้าบๆ เข้าใจแล้วค้าบ"

ริว"สวัสดีครับคุณชาย"

วายุ"อืมๆ"

วายุตอบไปอย่างไม่สนใจเพราะเขาไม่ได้อยากให้ตามมาอยู่แล้ว แต่อย่างไรก็ขัดคำสั่งแม่ไม่ได้เลยต้องปล่อยให้ริวตามมา แต่เขาก็มีวิธีทำให้ไม่ต้องอยู่กับบอดี้การ์ดพวกนี้อยู่แล้วทำให้ทุกๆคนที่คอยควมคุมดูแลต่างก็ปวดหัวไม่แพ้กัน แต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะต่างออกไปนะวายุเริ่มทำตามแผนเหมือนทุกครั้ง

วายุ"แค่นี้ก็เรียบร้อย ไม่เห็นมีอะไรยา–"

ริว"ว่าไงครับ เหนื่อยรึเปล่าดูเหมือนจะเหนื่อยนะ"

วายุได้แต่สงสัยว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้เพราะไม่เคยมีใครจับเขาได้มาก่อนแม้แต่ครั้งเดียวทำให้วันนี้วายุต้องไปเที่ยวโดยมีริวตามไปอย่างที่ไม่เคยเป็น ทำเอาผู้คนที่เห็นวายุบ่อยๆต่างก็สงสัยและงงไปตามๆกัน เมื่อถึงคฤหาสน์วายุก็ได้เข้าไปนอนอย่างสบายใจแต่ไม่ทันไรก็ถูกริวตามไปอาบน้ำ

ริว"คุณชายต้องไปอาบน้ำนะครับ ยังนอนไม่ได้"

วายุ"โถ่~~ แค่นิดเดียวเองน้า~~"

วายุใช้ลูกอ้อนที่เขาทำกับคนอื่นมาตลอดใส่ริว แต่ก็ไม่ได้ผลทำให้วายุต้องอาบน้ำอย่างไม่มีทางเลือกใดๆ เขาเริ่มไม่ชอบบอดี้การ์ดคนนี้ขึ้นมาแล้ว จุ้จี้จุกจิกอะไรขนาดนี้เขาไม่มีเวลาส่วนตัวเลยนอกจากตอนอาบน้ำและนอน เมื่ออาบน้ำเสร็จเขาก็ออกไปเตรียมนอนแต่ก็

ริว"ยังไม่ได้เป่าผมเลยนะครับ"

วายุ"ไม่เอาขี้เกียดอ่ะ"

ริว"ไม่ได้หรอกครับมานั่งนี่ ผมจะเป่าให้"

สุดท้ายเขาก็โดนลากไปนั่งอยู่ดีกว่าจะได้นอนก็ดึกมากแล้ว แต่เขาก็ยังไม่อยากนอนทำให้ริวต้องคอยเฝ้าตอนเขานอนแม้ตัวเองจะไม่ได้นอนก็ตาม เข้ามาวายุก็ต้องการที่จะหนีออกไปโดยไม่ให้ริวรู้ตัวแต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่พ้นสายตาริวอยู่ดี

วายุ"นายมันบ้าไปแล้ว จะไม่ปล่อยให้ฉันมีเวลาส่วนตัวเลยรึไง!"

ริว"คุณหญิงท่านสั่งมาครับ ผมต้องทำตามหน้าที่"

วายุเดินฟึดฟัดออกไปจากห้องโดยมีริวคอยตามไปติดๆ จนกระทั่งถึงเดือนต่อมาวายุคิดว่าริวนั้นคงลาออกไปแล้วเพราะวันนี้ไม่เห็นเขามาพักหนึ่งแล้วทำให้เขาดีใจมากแต่ก็

ริว"ขอโทษที่มาช้าครับ มีเหตุการณ์ผิดพลาดนิดหน่อย"

วายุ"นี่นายยังไม่ลาออกอีกหรอ?!"

ริว"แล้วทำไมผมต้องลาออกด้วยล่ะครับ"

วายุได้แต่เศร้าอยู่ในใจเพราะต้องติดอยู่กับเจ้านี่อีกนานแน่ๆ ทำให้เขาเดินกลับไปที่ห้องนอนอีกครั้ง ริวก็ได้แต่ตามมาถึงห้องเหมือนทุกครั้งและคอยดูพฤติกรรมของเขาต่อไปแต่สักพักหนึ่งวายุกลับมีอาการแปลกๆขึ้นมา

วายุ"แฮ่กๆ ฮ่า~"

ริว"คุณชายเป็นอะไรรึเปล่าครับ?!"

วายุ" ริว ช่วยฉันที~ แฮ่กๆ~"

วายุดันรัทขึ้นมาซะนี่ทำให้ริวต้องขังวายุไว้ในห้องก่อนจะไปบอกแม่กับพ่อของวายุว่าเกิดอะไรขึ้น

ริว"คุณหญิง คุณท่านครับ คุณชายรัทครับ"

พ่อ"เอาไงดีล่ะเนี่ย"

แม่"งั้นพ่อหนุ่มก็ช่วยวายุหน่อยนะ"

ริวได้แต่ยืนค้างก่อนจะถามออกไปว่าทำให้ช่วยยังเพราะเค้าเองก็ไม่รู้ว่าใช่อย่างที่คิดรึเปล่าแต่คำตอบที่ได้รับก็เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด

ริว"ช่วย...ช่วยยังไงหรอครับ"

แม่"ก็ทำให้เจ้าวายุมันเสร็จแค่นั้นแหละ"

พ่อ"จะบ้าหรอคุณ จะให้บอดี้การ์ดของลูกทำเนี่ยนะ"

แม่"ทำไมก็ฉันจองแล้วว่าคนนี้ต้องเป็นลูกเขย แกมีปัญหาอะไรห้ะ!"

พ่อ"เปล่าจ้ะ ตามที่คุณบอกก็ได้"

ริวก็ได้แต่ฟังสองคนนั้นพูดคุยกัน แต่ตัวเองก็ไม่กล้าทำอะไรเลยเขาเดินขึ้นไปที่ห้องของวายุก่อนจะเปิดประตูเข้าไปเห็นวายุนั่งหอบหายใจอยู่บนเตียง เขาล็อคห้องและค่อยๆเข้าไปใกล้วายุ

วายุ"ริว ฮ่า~~ ช่วยหน่อย แฮ่กๆ"

ริว"ใจเย็นๆนะครับคุณชาย เดี๋ยวผมช่วยนะ"

วายุ"เร็วๆสิ ทนไม่ไหวแล้ว"

หลังจากนั้นริวก็ได้ค่อยๆถอดเสื้อและกางเกงของวายุออกช้าๆ ลูบไล้ตั้งแต่ใบหน้าจนถึงหน้าอกของวายุ ริวค่อยๆจูบวายุอย่างอ่อนโยนและชักแก่นกายของวายุเบาๆ มันทำให้วายุรู้สึกเคลิ้มไปกับการกระทำของริว ริวเริ่มนำนิ้วของตัวเองสอดเข้าไปในช่องทางรักของวายุช้าๆ และค่อยๆเพิ่มไปทีละนิ้ว จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม วายุได้แต่ร้องครางอยู่อย่างนั้น ริวเริ่มนำแก่นกายไซด์ใหญ่ ของตนเองออกมาและรูดสองถึงสามครั้ง ก่อนจะค่อยๆสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักของวายุ วายุทั้งรู้สึกเจ็บและดีไปในเวลาเดียวกันเพราะแก่นกายของริวนั้นมันใหญ่มาก มากจนไม่คิดว่าจะใส่เข้ามาได้หมดแต่มันก็เกิดขึ้นแล้วริวดันแก่นกายของตัวเองเข้าไปจนสุด วายุถึงกับครางออกมาเสียงหลงเพราะความเสียวทั้งสองได้บรรเลงเพลงรักกันทั้งคืน

วายุ"อ๊า~~ อื้อ~ ช้าลงหน่อย อ้า"

ริว"ขอโทษด้วยครับ ผมคงทำให้ไม่ได้"

วายุ"อ๊า~~ อ๊ะ~~ ฉันจะเสร็จ ขอร้อง~~ ล่ะ~"

วายุ"ไม่ไหวแล้ว อ๊า~~~"

วายุเสร็จสมกระตุกพ่นน้ำสีขาวขุ่นออกมาอย่างต่อเนื่องแต่ริวนั้นที่ยังไม่เสร็จก็เร่งความเร็วขึ้นจนทำให้วายุแทบจะเสร็จอีกครั้งหนึ่ง

ริว"ผมจะเสร็จแล้ว อ่า~ ซี้ดดด"

วายุ"อ๊า~~ ริว~~"

ริว"อึก! อ่า~"

วายุ"อ๊า~~! อ๊ะ~ อ๊ะ~"

ริวกระแทกแก่นกายจนพ่นน้ำสีขาวขุ่นออกมาอยู่ในช่องทางรักของวายุเขากระแทกไปอีกสองครั้งทำให้วายุเสร็จอีกครั้งหนึ่งแต่ว่ามันยังไม่จบแค่นั้นริวได้กระแทกไปเรื่อยๆทำให้คืนนั้นเป็นคืนที่ยาวนานที่สุดของวายุและริวเลยก็ว่าได้

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

มายกอดด ตอนแรกเขาก็ได้กันเลยค่าาา คนแต่งนี่ระแวงสุดแต่อยู่กลัวคนอื่นเห็น

เป็นไงบอกได้น้ารับฟังทุกคนค่า ไปละบายค่า❤️

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***