แต่งงานโดยไม่รู้ตัว

หลังจากชำระเนื้อตัวเศษอาหารที่เหม็นเน่าออก นางจึงกลับเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าภายในห้องนอนนางนั้นเต็มไปด้วย เศษไม้ที่ผุพัง เรือนหลังเก่าๆ อย่างกับคอกหมู ชีวิตนางหน้าสารยิ่งนักเจ้าช่างเปรียบเสมือนดอกไม้ไม่ทนแดด ตายแล้วก็ฟื้นเมื่อยามอากาศไม่ร้อน บัดนี้ ชะตาของเจ้านั้นใกล้จะสิ้นสุดแล้ว

รุ่งอรุณ 6.00

นางกำนัล2 คน รีบเดินทางมาที่เรือน หลัวหมิง พร้อมเครื่องปะหน้าทาตัว ชุดแต่งงานที่พร้อมสวมใส ในขณะที่ ซุนอี้นั้นนอนยังไม่ตื่นหลัวหมิงบุกเข้ามาปลุก พร้อมกับสาดน้ำหลายขัน ใส่นางจนเปียกไปทั้งตัว ไม่นานนักนางเริ่มรู้สึกตัว ด้วยความสงสัยเล็กน้อย

“ ท่านสาดน้ำใส่ข้าด้วยเหตุใด”

วันนี้เจ้าต้องรีบลุกจากที่นอนโสโครกใบนี้ ไปอาบน้ำแต่งตัว เสร็จแล้วมาหาข้าที่เรือน รีบๆนะ อย่าให้ข้ารอ ไม่งั้นเจ้าจะเจ็บตัวมากกว่านี้

25 นาที ผ่านไป นางเดินทางไปยังเรือนหลัวหมิงที่อยู่ไม่ไกลนัก..นางเห็นหญิงสาวนั่งรอใครสักคนจึงเดินเข้าไปถาม

“ ท่านทั้ง2 มารอผู้ใดรึ”

สตรีทั้งสองมองหน้ากันแล้วหันไปมองที่นาง

“ เจ้าใช่ซุนอี้หรือไม่”

ซุนอี้พยักหน้า” ใช่ข้านี้แหละซุนอี้ พวกท่านมีเรื่องอะไรรึ”

สายตา2คู่ เม้มปากขึ่นมองบนตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ เจ้าก็พอใช้ได้ มานี่”

พวกนางทั้งสองจับซุนอี้นั่งโต๊ะ อย่างรวดเร็ว พร้อมมัดมือมัดเท้านางไว้ ไม่ให้นางหนีออกไป

“ พวกท่านทั้งสองเหตุใดต้องมัดมือมัดเท้าข้า จะทำอะไรข้า”

เสียงเครื่องแป้งกระแทกโต๊ะข่มขู่ให้เงียบปาก

“ วันนี้เป็นวันแต่งงานของเจ้า รู้หรือไม่ว่าเจ้าจะแต่งกับผู้ใด”

ซุนอี้ส่ายหน้ากลอกตาไปมาอย่างตื่นตระหนก

“ แต่งงานรึ แต่ข้าไม่อยากแต่ง หรือว่า ท่านแม่ข้าขายข้ารึ “

นิ้วมือเรียวยาว1นิ้ว ประทับที่ปากนางพร้อมส่ายหน้าอย่างเลือดเย็น

“ ไม่นะเจ้าอย่าคิดเช่นนั้น เจ้ากำลังจะสบาย เงียบปากสะ ถ้าอยากมีชีวิตรอดถ้าไม่ทำตาม ข้าจะสั่งให้ทหารนำเจ้าไปให้ทหารบำเร่อ ดีหรือไม่ “

ซุนอี้” อย่า! ข้ายอมแล้ว “

“ ดี งั้นมาแต่งหน้า จะได้เดินทางไปยังแคว้น10 “

ซุนอี้ไม่มีทางเลือกยอมจำนน จำใจตอบตกลง เพื่อว่าออกจากที่นี้ไปแล้ว ชีวิตนางอาจจะไม่ถูกกดขี่ เลยลองเสี่ยงสักครั้งที่ใช้ชีวิตตนเองเป็นการเดิมพัน

จากหญิงสาวชาวบ้านหน้าตาธรรมดาถูกผลัดหน้าแต่งตัว จากเนื้อตัวมอมแมมกลายเป็นเจ้าสาวชุดแดงที่สวยสง่าจนหยุดมองไม่ได้ แม้แต่นางกำนัล ทั้งสอง ยังตกตระลึ่งในความสวยของซุนอี้

“ หน้าตาสะสวย แต่โชคร้ายแต่งกับชายปัญญาอ่อน ข้าว่านำตัวนางขึ้นรถม้าเถิด “

ซุนอี้ได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ปริปากเอ่ยใดๆ เพียงแต่นางคิดในใจว่า

“แต่งงานกับชายไรสติ ยังดีกว่าแต่งกับชายที่ ข่มเหงรังแกทุบตีและชอบมีเล็กมีน้อย ให้ชอกช้ำระกำใจ “

ทว่าเมื่อนางขึ้นรถม้าไปแล้ว แต่แม่บุญธรรมของนางไม่แม้จะมาบอกลา มัวแต่ชมเชยสมบัติอยู่ในเรือนมากกว่าที่จะไยดีต่อนาง

ระหว่างการเดินทางนั้น ซุนอี้นั่งครุ่นคิดว่าการแต่งงานของนางนั้นช่างเรียบง่าย ส่งแค่ตัวไป พิธีไม่ต้องยุ่งยาก ในเวลานั้นจู่ ๆนางก็หายใจติดขัด จนหัวใจหยุดเต้นกะทันหันโดยที่ทหารควบม้านั้นก็ไม่รู้ว่านางตายแล้ว ส่วนนางกำนัลทั้งสอง ก็ไม่ได้สนใจนาง คิดแค่ว่านางคงง่วงมาก แต่โชคชะตาไม่ใจร้ายกับนาง ส่งหญิงสาวสวี่หย่าถิงที่น้ำมันระเบิดในโกดัง ในโลกยุคสมัยใหม่ของเธอ มาในร่าง ซุนอี้ ผู้อ่อนแอไม่สู้คน

หัวใจดวงน้อยๆกลับมาเต้นเป็นจังหวะอีกครั้ง สะดุ้งลืมตาขึ้นมาในห้องไม้เล็กๆที่วิ่งไปอย่างรวดเร็ว เธอสับสนว่าคนตรงหน้าเป็นใครแต่งตัวประหลาดตา

“ พวกคุณที่นี้ที่ไหน “

นางกำนัลถอนหายใจ เฮือก ! “ นางบ้าที่ก็คือแคว้น10 โง่เสียจริง”

เธอมองร่างกายเสื้อผ้าหน้าผมเปลี่ยนไปหมด เธอเห็นกระจกที่อยู่ในเครื่องแป้งจึงเปิดออกมาส่องหน้าตัวเอง...ถึงกับร้องกริ๊ดลั่น

“หน้าฉัน!!!!!!”

เสียงดังกังวานทำให้ทหารควบม้าต้องหยุดรถม้า

“ เจ้าไร้สติไปแล้วรึ “

จู่ๆเธอก็มองออกไปนอกหน้าต่าง รอบตัวเธอนั้น มีแต่ป่า ภูเขามองไกลไปอีกหน่อย จะเป็นหมู่บ้านคล้ายสมัยยุคเก่า

“ หรือว่าข้าทะลุมิติมา”

ด้วยแรงกระชากของแขนนางกำนัลทั้งสองดันไหล่ ชุนอี้ให้หันกลับเข้ามาในรถม้า

“ อย่าทำตัวน่ารำคาญ นั่งอยู่เฉยๆ”

ซุนอี้” นางหน้างิ้วสองคนนี้ ช่างหน้าตบชะมัด “

“ เจ้าพูดอะไรข้าฟังไม่รู้ความ”

ซุนอี้” ปีนี้คือ ปีที่เท่าไร “

“ค.ศ.317-420 ไง คงจะเสียสติจริงๆ”

ซุนอี้ได้ฟังเช่นนั้นตนเลยรู้ตัวแล้วว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมา ในร่างสาวสวยที่กำลังจะเข้าหอ จู่ๆในเวลานั้นภาพในหัวของเจ้าของร่างเดิมก็ผุดขึ้นมาว่าอดีตนางผู้นี้นั้นใช้ชีวิตเป็นยังไง จนมาถึงภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ก่อนจะมานั่งรถม้า เธอรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่แสนทรมานของเจ้าของร่างนี้ นางกำนัลมองนางที่กำลังเอามือกุมหัวส่ายหน้าหลับตาเหมือนคนผีเข้า จึงพลั้งมือเข้าไปตบหน้านาง

“ ใกล้ถึงเรือนคู่หมายเจ้าแล้ว นั่งดีๆสั่นอยู่ได้ “

ซุนอี้” อีหน้างิ้ว มึงตบกู “

“ พูดจาประหลาด ข้าฟังไม่เข้าใจ”

ซุนอี้” ฝากไว้ก่อน ฉันจะคิดบัญชีกับพวกแก”

“ บัญชีรึ ข้าไม่เคยติดหนี้เจ้า นางชั้นต่ำ”

รถม้าหยุดกะทันหันเกือบวิ่งเลยไปยังหน้าเรือนคู่หมาย

“ ลงสิ ข้าจะส่งตัวเจ้าเข้าไป”

สหวีหย่าถิงในร่างซุนอี้ค่อยๆเปิดผ้าม่านลงรถม้า มีผู้คนมายืนรอต้อนรับนางแค่ 2-3 คนนางกวาดสายตามองไปรอบๆ มีแต่คนเฝ้าเรือนเต็มไปหมดพกอาวุธ กันแทบทุกคน นางกำนัลเห็นซุนอี้ยืน งง เลยลากตัวนางเข้าไปในเรือนเพื่อพบพ่อของ เฝิงเส้าเฟิง นางยืนอยู่ต่อหน้าพ่อของคู่หมายไม่รู้จะทำตัวเช่นไร เลยก้มลงถวายบังคมเหมือนในซีรีส์ที่นางชอบดู

ซุนอี้” ถวายบังคม เพค่ะ “

โจรอี้หราน” ลุกขึ้นเถิด”

โจรอี้หรานจอมยุธรผู้ไม่เป็นสองรองใครในใต้หล้า มีคุณธรรม เมตตา จะโหดกับแค่คนชั่วเท่านั้น หลายปีก่อนตนมีสหายที่สนิทกันมาก แต่เกิดเรื่องบาดหมางกันจึงถูกสั่งตามล่าค่าหัวเพิ่มเป็นหลายเท่าตัว ตนจึงแกล้งตายยอมโดดลงหน้าผาต่อหน้า นักฆ่าที่ตามล่า จนสร้างตัวตนขึ้นมาใหม่โดยไม่มีผู้ใดสัยเลย ผู้คนรู้แค่ว่าเขาคือราชาแห่งแคว้น10

หลังจากนั้นซุนอี้ก็ค่อยๆลุกขึ้น ด้วยร่างกายเจ้าของเดิมไม่ได้พักผ่อนจึงทำให้เป็นลมหมดสติ

โจรอี้หราน” พวกเจ้าพานางเข้าไปห้องนอน”

เพคะ”

โจรอี้หราน”ไปตามหมอหลวงมาให้ข้า”

“เพคะ”

“ส่วนพวกเจ้าสองคนกลับไปได้แล้ว ไปบอกนายของเจ้า ว่าพิธีอันเป็นเสร็จสิ้นสมบูรณ์”

“ เพคะ หม่อมฉันทูลลา”