เมื่อผมตกหลุมรักเงาในห้องสมุดเก่า"
เสียงกริ่งดังขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่าเลิกเรียนแล้ว พอดีกับที่ฟ้าเริ่มมืด ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วขอเดินเล่นในโรงเรียนอีกสักหน่อยแล้วกันนะ
ผมเดินเล่นไปเรื่อย ๆ จนมาถึงห้องสมุดเก่าหลังตึกเรียน อาคารหลังนี้ดูเงียบ ๆ มีบรรยากาศแบบลึกลับหน่อย ๆ แต่ผมกลับชอบนะ
"มีอะไรให้สำรวจอีกมั้ยเนี่ย"
พอผมผลักประตูห้องสมุดออกเท่านั้นแหละ ชีวิตผมก็เปลี่ยนไปตลอดกาล
แสงแดดสุดท้ายลอดผ่านหน้าต่างเก่า ๆ สาดส่องลงบนชั้นหนังสือที่สูงตระหง่านเต็มไปด้วยหนังสือเก่า ๆ ผสมกับฝุ่นละอองที่ล่องลอยอยู่ในอากาศ
แสงแดดสุดท้ายลอดผ่านหน้าต่างเก่า ๆ สาดส่องลงบนชั้นหนังสือที่สูงตระหง่านเต็มไปด้วยหนังสือเก่า ๆ ผสมกับฝุ่นละอองที่ล่องลอยอยู่ในอากาศ ทำให้ผมจามออกมาเบา ๆ
"มีคนอยู่รึเปล่า"
ผมลองตะโกนถามดู แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาเลย จังหวะนั้นเองที่ผมสังเกตเห็นเงาบาง ๆ นั่งอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือทางด้านซ้ายมือ
"หรือว่าจะมีคนอ่านหนังสืออยู่จริง ๆ"
ผมคิดในใจแล้วค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้เงาคนนั้นมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ถึงแม้จะเดินเข้าไปใกล้มากแค่ไหน ผมก็ยังเห็นเงาคนนั้นไม่ชัดอยู่ดี
"ขอโทษนะครับ" ผมเอ่ยทัก "ตรงนั้นมีคนอยู่รึเปล่าครับ"
เงาคนนั้นยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม ไม่มีการตอบรับใด ๆ กลับมา ผมจึงตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้กว่าเดิมอีก
"ขอโทษนะครับ ผมรบกวนอยู่รึเปล่า"
ผมถามด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย แต่เงาคนนั้นก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมเหมือนเดิม ผมจึงตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้เงาคนนั้นอีกจนกระทั่ง... ผมได้เห็นใบหน้าของเขา
"..."
ผมถึงกับพูดไม่ออก
"..."
เงาคนนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร
เราสองคนนั่งจ้องหน้ากันอยู่แบบนั้นอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเงาคนนั้นก็เอ่ยปากพูดขึ้นมา
"..."
ทำให้ผมจามออกมาเบา ๆ
"มีคนอยู่รึเปล่า"
ผมลองตะโกนถามดู แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาเลย จังหวะนั้นเองที่ผมสังเกตเห็นเงาบาง ๆ นั่งอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือทางด้านซ้ายมือ เงาคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงรับรู้ จากนั้นเขาก็กลับไปอ่านหนังสือต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"เอ่อ... คือว่า..."
ผมยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
"มีอะไรงั้นเหรอ"
เงาคนนั้นถามขึ้นมาโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือ
"คือว่า... ผมเห็นนายอยู่ที่นี่ทุกวันเลย"
ผมพูดออกไปตามความรู้สึก
"..."
เงาคนนั้นเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบกลับมาว่า
"ฉันก็มาที่นี่ทุกวันเหมือนกัน"
"..."
ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่ออีก ได้แต่ยืนมองเงาคนนั้นอ่านหนังสือต่อไป
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวอ่านหนังสือต่อนะ"
เงาคนนั้นพูดขึ้นมา
"อ่า... ครับ"
ผมตอบรับแล้วเดินออกจากห้องสมุดเก่าไป
ระหว่างทางกลับบ้าน ผมยังคงคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ไม่หาย
"เขาเป็นใครกันนะ"
ผมถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา
"ทำไมฉันถึงรู้สึกแปลก ๆ แบบนี้"
ผมไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเลย
"หรือว่า..."
ผมคิดถึงความเป็นไปได้หนึ่งอย่าง
"หรือว่าฉันจะตกหลุมรักเขาแล้ว"
ผมตกใจกับความคิดของตัวเอง
"ไม่จริงมั้ง"
ผมส่ายหน้าปฏิเสธความคิดนั้น
"แต่ว่า..."
ผมก็ยังคงคิดถึงเขาอยู่ดี
"..."
ผมตัดสินใจที่จะไปที่ห้องสมุดเก่าอีกครั้งในวันพรุ่งนี้
"ผมจะต้องรู้ให้ได้ว่าเขาเป็นใคร"
ผมพูดกับตัวเองด้วยความมุ่งมั่น
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments