บทที่5-7จบ

---

บทที่ 5: คำขอโทษที่สายเกินไป

คีรินใช้เวลาหลายเดือนตามหาภัคธีรา จนในที่สุดเขาก็พบว่าเธอย้ายไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศ ชื่อของเธอปรากฏอยู่ในรายชื่อผู้ป่วยของโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง

หัวใจของเขากระตุกวูบเมื่อเห็นรายละเอียดนั้น เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเธอป่วย…

คืนนั้นเขานอนไม่หลับ ภาพเธอในวันสุดท้ายที่เขาเห็นยังติดตา เธอจากไปในความเงียบ โดยที่เขาไม่เคยรู้เลยว่าเธออาจไม่ได้จากไปเพราะหมดรัก แต่เป็นเพราะความเจ็บป่วยที่เขาไม่เคยใส่ใจเลยสักครั้ง

---

บทที่ 6: เธอที่ฉันมองข้ามไป

เมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย เธอนอนอยู่บนเตียง ร่างกายผ่ายผอม ดวงตาที่เคยสดใสอ่อนล้าและเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

เธอไม่ได้จากไปเพราะหมดรัก… แต่เพราะเธอกำลังจะหมดลมหายใจ

"ภัคธีรา..." เสียงของเขาสั่นเครือ

เธอลืมตามองเขาช้าๆ ก่อนจะยิ้มจางๆ "คุณมาแล้ว..."

เขาคุกเข่าลงข้างเตียง จับมือเธอไว้แน่น "ทำไมเธอไม่บอกฉัน? ทำไมเธอถึงเลือกที่จะไปคนเดียว?"

"เพราะคุณไม่เคยสนใจ... ต่อให้ฉันบอก คุณก็คงไม่ฟัง"

คำพูดของเธอเหมือนมีดกรีดลงกลางใจ เขารู้ดีว่าเป็นเรื่องจริง ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธออดทนต่อทุกอย่างเพียงลำพัง แม้กระทั่งความตายก็ยังต้องเผชิญหน้ามันโดยไม่มีเขาอยู่ข้างๆ

"ฉันขอโทษ..." เขากระซิบ น้ำตาไหลลงมาอย่างไม่รู้ตัว "ฉันรักเธอ ขอร้องล่ะ กลับมาหาฉันเถอะนะ"

เธอเพียงแค่ยิ้มบางๆ "สายไปแล้ว... ฉันดีใจนะ ที่ได้รักคุณ แม้ว่าจะเป็นฝ่ายเดียวก็ตาม"

มือของเธอเริ่มเย็นลง…

เสียงเครื่องวัดชีพจรดังเป็นเส้นตรงพร้อมกับเสียงเตือนของเครื่องช่วยหายใจ

และเธอก็จากเขาไป…

---

บทที่ 7: คำสัญญาที่ย้อนกลับมาไม่ได้

คีรินนั่งมองรูปของภัคธีราในมือ น้ำตาของเขาหยดลงบนกระดาษ ภาพรอยยิ้มของเธอในวันแต่งงานยังติดตา แต่เขาไม่มีโอกาสได้เห็นมันอีกแล้ว

เขาเคยคิดว่าเธอจะไม่มีวันไปไหน เคยคิดว่าเธอจะทนอยู่กับเขาตลอดชีวิต แต่เขาลืมไปว่า... คนเรามีขีดจำกัดของความอดทน

เขาเสียเธอไปแล้ว—ตลอดกาล

ทุกวันหลังจากนั้น คีรินใช้ชีวิตอยู่กับความทรมาน เขาไปยังสถานที่ที่พวกเขาเคยไปด้วยกัน ฟังเพลงที่เธอชอบ อ่านจดหมายที่เธอเคยเขียนถึงเขา แต่เขาไม่มีโอกาสจะชดเชยให้อีกแล้ว

ในคืนที่ฝนตกหนัก คีรินนั่งอยู่ในห้องมืดๆ ลูบแหวนแต่งงานที่เธอทิ้งไว้ น้ำตาของเขาหยดลงมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

"ถ้าฉันย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะกอดเธอไว้ให้แน่น... และไม่มีวันปล่อยมือ"

แต่เขาทำไม่ได้...

และเขาจะต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับคำว่า "สายไปแล้ว"

---

จบ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่5-6