Episode 17

ตอนที่ 17 พายุกำลังมา

“เจ้าคิ้วหนานั่น!” เจ้าของเส้นผมสีแดงอมส้ม หญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวในกลุ่มอย่างเนเน่กำลังอ่านข่าวบันเทิงอย่างหัวเสีย เจ้าเพื่อนบ้าของเขาทำอะไรไม่ระวังเอาเสียเลย! หญิงสาวอ่านเนื้อความด้านใน ดวงตากลมโตไม่ได้ดูหวานน่ามองเหมือนทุกครั้ง ในตอนนี้แววตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความหงุดหงิดจนเหล่าลูกน้องของเธอไม่กล้าสบตาหรือพูดคุยกันแม้แต่คำเดียว

“หัวหน้าคะ คือท่านประธานเรียกพบค่ะ” ลูกน้องของเธอเอ่ยขึ้น ก่อนจะรีบก้มหน้าเมื่อเห็นแววตาไม่พอใจของหัวหน้าสาว หวังว่าเธอคงไม่ได้สร้างเรื่องอะไรไว้ให้หัวหน้าโกรธหรอกนะ เธอลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เวลาเนเน่โมโหทีไร...อึ๋ย! เธอไม่อยากจะคิดเลย! แค่คิดร่างของเธอก็สั่นไปหมดแล้ว!

“รู้แล้ว ฉันกำลังจะไปค่ะ” เนเน่รีบตอบ เธอพอจะรู้เรื่องที่เจ้านายเรียกพบตัวเธอแบบนี้ ใช่...ก็คงหนีไม่พ้นเรื่อง ‘ชิเกะ’ ในหนังสือพิมพ์ที่เธอเพิ่งอ่านจบไปหรอก แถมในนั้นยังมีรูปเพื่อนรักทั้งสองของเธอแปะเด่นอยู่กลางข่าว ชิ! น่าหงุดหงิดชะมัด!

“ขออนุญาตค่ะ” เนเน่เอ่ยเสียงเรียบ ใบหน้าของเธอไร้รอยยิ้ม แววตาเฉยชาราวกับความสงบก่อนพายุจะเริ่ม

“ไหนคุณบอกว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทของคุณไงครับ?” เจ้านายของเธอเองก็เอ่ยเสียงเย็นไม่แพ้กัน หากเป็นคนอื่นคงกลัวกับท่าทีของเขาไปแล้ว แต่เนเน่เธอไม่มีท่าทีเช่นนั้นเลย หญิงสาวกลับยืนหลังตรงมือบางกุมประสานไว้หลวมๆ ด้วยท่าทีเรียบร้อยตามแบบหญิงสาว

“เขาเป็นเพื่อนสนิทของฉัน ถ้าเขาจะเปิดตัว เปิดเผยหน้าตา เขาย่อมเลือกช่องของเขาในการเปิดตัวค่ะ”

“แล้วในรูปนั้นคือเขาจริงรึเปล่า?” เจ้านายลดเสียงลงเล็กน้อย เธอพยักหน้ารับแทนคำตอบ ดวงตาคู่สวยดูไม่พอใจอยู่ไม่น้อยกับเรื่องที่เจอ

“เจ้านายคะ ฉันว่าเรามีไส้ศึกแล้วค่ะ...” เธอรีบเอ่ยเรื่องที่อยู่ๆ ลูกน้องของเธอก็แอบถ่ายรูปเพื่อนรักทั้งสองตอนไปสัมภาษณ์ แน่นอนว่าเรื่องนั้นเธอจัดการลบรูปทั้งหมดเรียบร้อย ทั้งยังคาดโทษรวมถึงข่มขู่ไปไม่น้อย จนลูกน้องทั้งสองพากันร้องห่มร้องไห้ก้มหัวขอโทษเธอยกใหญ่ และการที่เพื่อนของเธอไปเที่ยวแล้วมีคนตามติดแบบนี้ แถมยังรู้ว่าเจ้าคิ้วหนาเป็นใครนั่นยิ่งทำให้เธอมั่นใจ ว่าลูกน้องทั้งสองคนของเธอคนนั้นต้องขายข่าวต่อให้บริษัทคู่แข่งแน่

เธอน่าจะเช็กให้มั่นใจมากกว่านี้แท้ๆ ! น่าโมโหตัวเองที่สุด! ความจริงสำหรับคนที่ไม่ตามเรื่องแฟชั่นแล้วชินโนซึเกะก็ไม่ได้ดังมากมาย แต่คงไม่ใช่กับกลุ่มคนที่ชื่นชอบเสื้อผ้า ยิ่งหน้าตาของเพื่อนเขาจัดว่าดูดีแบบนั้น ต่อให้ไม่สนใจเรื่องแฟชั่นก็เถอะ อย่างน้อยก็ต้องอ่านข่าวเพราะความอยากรู้อยากเห็นแน่ หวังว่าจะไม่มีเรื่องวุ่นวายให้เพื่อนรักทั้งสองของเธอต้องปวดหัวนะ

“เอาล่ะ...ผมจะส่งให้คนที่เหมาะสมจัดการตรวจสอบเอง คุณคุยกับชิเกะซะ ไม่ว่าอย่างไรเราก็ต้องเป็นช่องเดียวที่เขาออกมาให้สัมภาษณ์”

“เจ้านายคะ ฉันมีเรื่องจะขอร้องค่ะ” เนเน่สบตาคู่สนทนา เรื่องนี้เธอจำเป็นต้องเอ่ย มีหรือเจ้านายของเธอจะไม่เข้าใจความรู้สึกของเธอในตอนนี้ เขาปรายตามองเธอเล็กน้อยพลางพยักหน้ารับคล้ายอนุญาต หญิงสาวโค้งขอบคุณเล็กน้อย

“คือว่าฉันอยากให้ทางเราเงียบเรื่องชิเกะไว้ก่อนค่ะ เพราะอย่างไรเราก็คือต้นข่าวเพียงที่เดียวของชิเกะ ฉันอยากปรึกษากับเพื่อนก่อนค่ะ” เรื่องที่เพื่อนของเธอไม่อยากเปิดหน้าให้ใครเห็นเธอเข้าใจมันดี และรู้ว่าเพื่อนของเธอคนนี้เกลียดการโชว์ใบหน้าเป็นที่สุด เพราะนั่นจะทำให้ผู้คนมองที่หน้าตาเป็นอันดับต้นๆ แทนที่จะมองผลงาน

“ฝั่งโน้นเปิดหน้าเขียนข่าวเสียขนาดนั้น เราคงช่วยอะไรเขาไม่ได้หรอก” เจ้านายของเธอพยักหน้ารับ เขาเข้าใจในสิ่งที่เนเน่ต้องการจะบอก แต่บางอย่างยิ่งปิดบังก็ยิ่งหน้าสงสัย จะช้าหรือเร็วไม่นานคนอื่นก็ต้องขุดคุ้ยเรื่องของชินโนซึเกะอยู่ดี

“รู้ค่ะ ฉันคิดว่าอีกไม่กี่วันทางนั้นต้องหาหลักฐานที่ผู้คนยอมรับได้ขึ้นมาแน่...”

“ถ้าคุณรู้อยู่แล้วแบบนี้ผมก็ไม่มีอะไรจะพูด เอาล่ะๆ รอเขากลับมาคุณก็ไปหาเขาที่บ้านก็แล้วกัน ระหว่างนั้นผมจะเคลียร์ลูกน้องของคุณใหม่ทั้งแผนกเอง” หญิงสาวโค้งลา เธอรีบเดินออกจากห้องทำงานของเจ้านาย แผนกของเธอคือแผนกที่เจ้านายเป็นคนคัดพนักงานเข้า เลือกคนที่มีความสามารถมารวมกัน และมอบหมายให้เธอเป็นคนดูแลพนักงานในแผนกนั้นทั้งหมด

คนอย่างเธอถ้าไม่แกร่งจริงคงคุมคนพวกนี้ไม่ได้ ใครที่กล้ารังแกเพื่อนเธอ เธอจะจัดการไม่เลี้ยงเลยคอยดู! แต่ว่าตอนนี้ต้องโทรไปหาเพื่อนของเธอก่อน อย่างน้อยก็ต้องแจ้งให้ชินโนซึเกะรู้ ว่าตอนนี้หน้าตาของตนได้ถูกเปิดเผยแล้ว ถึงเวลาต้องเลือกระหว่างออกมายอมรับเปิดเผยตัวเองให้ทุกคนได้รู้ หรือปฏิเสธเสียงแข็งรอให้เวลาทำให้ทุกอย่างมันจางหายไปกับการเวลา

“เจ้าคิ้วหนาไม่ได้เรื่องนั่น!” หญิงสาวบีบมือถือในมือไว้แน่น ไม่ว่าเธอจะป้ำติดต่ออีกฝ่ายอย่างไรก็ไม่มีท่าทีว่าเพื่อนของเธอคนนี้จะยอมรับสาย อะไรกัน ไหนบอกว่าไม่อยากให้ใครเห็นหน้า กำชับเธอก็บ่อยให้เธอช่วยดูช่วยตรวจสอบ แล้วเวลาสำคัญแบบนี้ทำไมถึงได้เมินสายคนสวยอย่างเธอได้เล่า!

มันน่าหงุดหงิดจริงๆ ความน่ารักของเคสมือถือสีชมพูลายกระต่ายขนปุยสีขาวไม่ได้ทำให้เธอใจเย็นได้เลย! น่าเบื่อๆ ช่วยไม่ได้! แบบนี้ต้องโทรหาคาซามะคุง!

(ฮัลโหล...) เสียงเข้มเอ่ยขึ้น ปลายสายติดไม่พอใจเล็กน้อยที่ถูกรบกวน เนเน่ยกยิ้มหัวคิ้วบางขมวดแน่นเป็นโบ

“แล้วทำไมนายถึงมารับสายของคาซามะคุงได้ล่ะยะ! ฉันโทรไปหานายตั้งกี่สายนายไม่รับเลย” เสียงของเธอเต็มไปด้วยความหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด หญิงสาวพ่นลมร้อนออกมาไม่ได้หยุด ก่อนจะเร่งสาวเท้าไปในที่ลับตาคนทันที

(มือถืออยู่ไกลฉันขี้เกียจเดินไปหยิบ ว่าแต่เธอเถอะได้เบอร์เขามาจากใคร)

“ลูกน้องนายน่ะสิ นี่! นายเห็นข่าวของวันนี้รึยัง?” เธอรีบเข้าเรื่องไม่อยากอ้อมโลกให้เสียเวลา และไม่อยากฟังคนมีความรักอวดเรื่องหัวใจกับสาวโสดเพียงคนเดียวในกลุ่มอย่างเธอด้วย

(ข่าว? ...ยัง ฉันเพิ่งได้นอนเมื่อสองชั่วโมงก่อนเอง) เธอย่นคิ้ว หญิงสาวรีบก้มมองนาฬิกาข้อมือเรือนเล็กของเธอ ไม่เข้าใจว่าเพื่อนตัวดีมัวทำอะไรถึงได้เพิ่งนอนเอาป่านนี้

“อ้อ เมื่อวานวันเกิดนาย สุขสันต์วันเกิดนะ ของขวัญฉันจะเอาไปให้หลังพวกนายกลับบ้านแล้วกัน แล้วนายก็อ่านข่าวด้วยล่ะ อ่านเสร็จแล้วจะเอาอย่างไรก็โทรมาบอกฉัน แล้วนี่...พวกนายกลับมาวันไหน?” เธอรีบเอ่ย ให้ตายสิ เพราะสาวโสดแบบเธอมัวแต่ยุ่งกับงานมากมายกองเท่าภูเขานั่นแหละ ถึงได้เผลอลืมเรื่องวันเกิดของชินโนซึเกะไปเสียสนิท เพราะงั้นเธอถึงได้เปลี่ยนเรื่องเอาตอนท้ายอย่างไรล่ะ

(วันพรุ่งนี้ตอนกลางวัน...)

“ถึงตอนกลางวันเหรอ? งั้นฉันไปหานายที่บ้านตอนบ่ายนะ” เนเน่รีบเอ่ย

(เปล่า ออกเดินทางตอนกลางวัน ถึงตอนหัวค่ำหน่อย...)

“แล้วทำไมไม่มาตอนเช้าล่ะย่ะ!” หญิงสาวสะกดความรู้สึกเดือดพล่านของตัวเองต่อไปไม่ไหวแล้ว! ไม่เข้าใจเพื่อนคนนี้ของเธอเลย ถ้าจะกลับมาถึงตอนเย็นก็ควรบอกว่าถึงบ้านตอนเย็นๆ หรือเจอกันตอนหัวค่ำอะไรแบบนี้สิ ไม่ใช่บอกเวลาเดินทาง!

(ชู่...เบาๆ โทโอรุนอนอยู่)

“โอ๊ย! เอาล่ะๆ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ตอนหัวค่ำฉันจะไปหานายที่บ้าน”

(ไว้มาพรุ่งนี้เถอะน่า เป็นสาวเป็นนางมาบ้านผู้ชายระวังคนอื่นจะเข้าใจผิดนะเนเน่จัง)

“ถ้านายอ่านข่าวอย่างที่ฉันบอก นายจะเข้าใจ...แค่นี้นะ! เหม็นความรัก!” เธอกดวางสายเพื่อนรักของเธอทันที เพื่อนในกลุ่มของเธอก็พากันมีแฟนไปหมด ที่สำคัญยังคบกันทั้งที่มีเธอเป็นเจ้าหญิงสุดน่ารักเพียงคนเดียวในกลุ่มแท้ๆ เธอควรเป็นคนแรกที่ได้คบหาใครสักคนสิ!

“ชิ! พวกไม่มีตามองไม่เห็นถึงความสวยของเราหรอก!” เธอกัดกรามแน่น หญิงสาวรีบเดินกลับห้องทำงานของเธอ สองมือเร่งทำงาน แต่ในหัวของเธอกลับมีแต่เรื่องข่าวของเพื่อนรัก และวิธีแก้ไขต่างๆ ให้ชินโนซึเกะ วิธีที่สามารถทำให้เพื่อนของเธอคนนี้สบายใจที่สุด เพราะคนที่ขอร้องให้ชินจังออกมาให้ข่าวเรื่องผลงานต่างๆ ก็คือเธอเอง และเป็นเธอเองอีกนั่นแหละที่สัญญากับชินจังว่าจะไม่มีการถ่ายภาพหน้าตาของเพื่อนรักติดลงไป

จนในที่สุดเพื่อนของเธอคนนี้ก็ยอมให้เธอลงข่าว แถมเธอเองยังเป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับข่าวคราวของชิเกะอีกด้วย

“ให้ตายสิ...น่าหงุดหงิดชะมัด...” หญิงสาวกัดกรามแน่น ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่พอใจ ในเมื่อเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ มันไม่ต่างจากมีคนมาหักหน้าเธอ! คนอย่างเนเน่จังเรื่องนี้ยอมได้ที่ไหน!

และเพื่อตัวเธอจะได้จัดการเรื่องของเพื่อนรักได้ง่ายขึ้น เธอจำเป็นต้องเร่งรีบเคลียร์งานทั้งหมดที่มีให้เสร็จ หญิงสาวพ่นลมร้อน สองมือขยับไปมาไม่หยุดพัก ในใจของหญิงสาวไม่มีวินาทีใดสงบนิ่งเลย ดวงตากลมโตปรายมองหนังสือพิมพ์ที่เธอเปิดค้างเอาไว้ อดไม่ได้ที่จะมองหัวข้อข่าวนั้น...หมายความว่าอย่างไร? ไอ้การเขียนข่าวให้เพื่อนเธอเสียหายนั่น!

[ชิเกะ ดีไซเนอร์ชื่อดัง ชายที่ขายความลับและฝีมือการทำงานของเขา กำลังมาพักผ่อนกับคนรัก แต่ดูเหมือนคารมของเขาจะทำให้คนรักน้อยใจอยู่ไม่น้อย จนต้องมานั่งดื่มชาทานขนมในร้านชื่อดัง...]

ไอ้การเขียนข่าวแบบนั้นคืออะไรกัน! ต้องการให้คนอื่นที่ยังไม่รู้จักชินจังดีพอเข้าใจผิดรึไง? ถึงจะบอกในตอนแรกเอาไว้โดยการพูดถึงเรื่องฝีมือการทำงานของเพื่อนเธอ แต่มันสั้นเสียจนข้อความด้านหลังแย่งความสนใจไปจนหมด

“แม่จะไล่ฟ้องให้หมดเลย...” เธอเอ่ยอย่างเย็นชา ดวงตากลมคู่สวยแข็งกร้าวขึ้นเล็กน้อย เห็นทีเธอจะต้องหาทนายมาเตรียมไว้เสียแล้วล่ะ จะได้จัดการพวกนักข่าวไร้จรรยาบรรณนั้นให้เข็ด

เฮ้อ...หวังว่าคาซามะคุงจะไม่คิดมากกับเรื่องพวกนี้นะ...

“หัวหน้าคะ เจ้านายเรียกพบค่ะ” เธอพยักหน้ารับ ก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้องทำงานของเธอด้วยใบหน้าเรียบตึง ให้ตายสิ เพราะเรื่องวุ่นวายเข้ามาในชีวิตเธอได้ตลอดแบบนี้ไง เธอถึงไม่มีแฟนกับเขาสักที! เมื่อไรเธอจะมีคนรักเหมือนใครเขาบ้าง!

เรื่องนี้มี e-bookแล้วนะคะ เพื่อนๆสามารถกดสั่งซื้อเพื่ออ่านตอนพิเศษที่ไม่ลงในเว็บได้แล้ววันนี้!!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***