Episode 11

ตอนที่ 11 ขอกอดทีเดียวนะ?

ทุกอย่างมันเริ่มจากคำว่ากอด...ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นมากกว่านั้น เวลานี้อุณหภูมิในห้องมิอาจสู้ความร้อนแรงของคนทั้งสองบนเตียงนุ่มได้อีกแล้ว ต่างผลัดกันบอกรักทางร่างกายไม่รู้จบ จากหนึ่งเป็นสองจากสองเป็นสาม จนร่างเล็กเริ่มทนไม่ไหว เรี่ยวแรงหายไปเรื่อยๆ เมื่ออีกฝ่ายสัมผัส ราวกับคนบนร่างกำลังดูดกลืนพลังทางกายของเขาไปอย่างไรอย่างนั้น

“อือ...ชินจัง...พอก่อน...ไม่ไหว...อ๊ะ” เสียงหวานครางกระเส่าไปทั่วห้อง แล้วแบบนี้จะให้ร่างสูงหยุดได้อย่างไร ชินโนซึเกะกัดกรามแน่น เขารู้ดีว่าคนรักของเขาตอนนี้แทบจะทนต่อไปไม่ไหว ร่างกายเปียกชื้นเพราะความร้อนจากการเคลื่อนไหว ดวงตาคู่สวยเอ่อล้นคราบน้ำตาจนน่าสงสารและทรงเสน่ห์ แม้อยากจะหยุดตามคำร้องขอ แต่เมื่อเห็นสีหน้าแววตาของโทโอรุ ชินโนซึเกะก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้อีกต่อไป

“เด็กดี อีกครั้งเดียวนะ” ร่างสูงโน้มตัวกระซิบที่ข้างหู พลางขยับสะโพกเข้าออกอย่างเชื่องช้า พักความร้อนแรงจนคนตัวเล็กมีเรี่ยวแรงขึ้นมาบ้าง ถึงกลับมาในจังหวะรักแสนหนักแน่นและทรงพลัง

กว่าชินจังจะยอมปล่อยให้โทโอรุได้พักก็รุ่งเช้าของวันถัดมา ร่างเล็กหอบหายใจไม่ได้หยุด ตอนนี้แค่จะขยับกายเช็ดคราบเหงื่อเขายังไม่มีแรงเลย แล้วจะไปต่อยไปตีอีกคนได้อย่างไร จำต้องเก็บความหงุดหงิดที่อีกฝ่ายรังแกเขาไว้ในใจอยู่อย่างนั้น คอยดูเถอะ หายดีเมื่อไรจะหยิกจะตีให้ตายเลย!

“นาย...ทำไป...ได้ยังไง...ตั้งหลายครั้ง” เสียงหวานขาดหายเป็นช่วงๆ ดวงตาคู่สวยจิกกัดอีกฝ่ายแทนคำพูด ก่อนจะพ่นลมร้อนออกมาอีกครั้ง ‘เจ้าบ้านี่! พูดขนาดนี้แล้วยังมายิ้มอีก!’ แม้ไม่มีแรงพูดแต่แรงใจในเขายังล้นเหลือ คนตัวเล็กด่าอีกฝ่ายมากมายหลายประโยคในหัว จนตนพอใจถึงได้หลับตาพักอย่างเหนื่อยล้า

“นอนเถอะนะ วันนี้ไม่ต้องทำงานหรอก...” คำถามนั้นของโทโอรุเขาเองก็อยากรู้เหมือนกัน ไม่รู้เขาไปเอาแรงมาจากไหนถึงได้รังแกคนรักของเขามากมายขนาดนี้ เพราะหาคำตอบไม่ได้เลยส่งยิ้มหวานกลับไป เขารู้เพียงทุกครั้งที่อีกฝ่ายหลุดเรียกชื่อเขาอย่างออดอ้อน เลือดในกายตอนนั้นก็พลุ่งพล่านขึ้นมา แรงที่ใกล้หมดกลับเต็มถัง เรียกได้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืนล้วนเป็นเพราะคนตัวเล็กทุกประการ

รอยยิ้ม แววตาหวานเยิ้ม เสียงหวานครางกระเส่า รอยกัดตามหัวไหล่ของเขาที่อีกฝ่ายสร้างไว้ หรือแม้แต่หยาดน้ำตา ทุกอย่างที่มาจากโทโอรุล้วนปลุกแรงปรารถนา

“จะทำอะไร...” ร่างบางเอ่ยขึ้นทั้งๆ ที่หลับตา เมื่อรู้สึกได้ถึงแรงกดบนร่างของเขา

“ขอกอดเฉยๆ สัญญาจะไม่ทำอะไรครับ...ฝันดีนะ” ชินโนซึเกะเอ่ยขึ้น เสียงเข้มช่างอบอุ่นและมั่นคง จนโทโอรุไม่กล้าปฏิเสธอ้อมกอดนี้ เขาทำเพียงถูใบหน้าของตนกับอกกว้างของอีกฝ่าย ยอมให้ร่างสูงช่วยเขาจัดท่านอนให้สบายตัว ก่อนจะเผลอหลับไปในที่สุดพร้อมอ้อมกอดแสนอบอุ่น

วันเวลาผ่านไปอย่างเรียบง่าย ทั้งสองยังคงมีกันและกัน หากมีคนที่แปลกไปคงเป็นทาเคชิมากกว่า ชายหนุ่มลอบสังเกตพวกเจ้านายมาหลายวัน ก็พอจะรู้บ้างว่าทั้งคู่กำลังคบกันอยู่ แต่ไม่คิดว่าจะแสดงความรักต่อหน้าคนอื่นมากมายขนาดนี้ ถึงคนที่แสดงออกมาจะเป็นบอสของเขาเพียงคนเดียวก็ตามที แต่แววตาคู่สวยของเจ้านายอย่างโทโอรุก็เต็มไปด้วยความรักยามมองบอสของเขาเช่นกัน

“โทโอรุๆ นายเห็นเจ้านี่รึยัง...” อย่างในตอนนี้ ตอนที่บอสของเขากวักมือเรียกเจ้านาย เมื่อเจ้านายของเขาเดินเข้าไปใกล้ๆ ก็ถือโอกาสดึงร่างเล็กนั้นเข้ามาสวมกอด ก่อนจะส่งแท็บเล็ตสีขาวให้คนตัวเล็กได้ดู

“งานที่นายทำเมื่อสามวันก่อนนี่”

“ใช่ รายการนี้เชิญฉันให้ไปสัมภาษณ์ด้วยนะ” ทาเคชิได้แต่ส่ายหัวน้อยๆ กับการอ้อนแฟนของบอส แค่มองก็รู้ว่าบอสของเขาต้องการคำชมจากเจ้านายคนใหม่มากแค่ไหน ส่วนไอ้เรื่องออกรายการอะไรนั้น สุดท้ายก็ไม่ไปทั้งยังให้เขาออกหน้าปฏิเสธแทนอีกไม่ใช่รึไง แค่คิดทาเคชิก็เริ่มปวดหัวแล้ว

“นายจะไปเหรอ?” โทโอรุช้อนตามองอีกฝ่าย ก่อนจะก้มอ่านข่าวในแท็บเล็ตต่อ จึงไม่ทันได้เห็นแว่วตาเปล่งประกายมีความสุขจนน่าหยิกของชินโนะซึเกะ ทาเคชิเห็นแล้วก็คันปากยิบๆ โอ๊ยอยากเล่า! โอ๊ยอยากบอก! แต่ก็ทำไม่ได้!

“ไม่เอาหรอก ฉันไม่อยากให้ใครเห็นหน้า นายก็รู้นี่ งานต้องดูที่คุณภาพไม่ใช่หน้าตา” ชินโนซึเกะตอบอย่างมั่นใจ

“เฮ้อ...ถ้าไม่ใช่รายการที่เนเน่จังดูแลอยู่ บอสไม่ไปออกหรอกครับเจ้านาย” ทาเคชิทนสงบปากสงบคำไม่ไหวในที่สุดเขาก็เป็นฝ่ายเล่าออกมา

“นั่นเพราะนายยังไม่รู้ถึงความน่ากลัวของผู้หญิงคนนั้นน่ะสิ...” ชินโนซึเกะตอบเสียงเย็น ทำเอาโทโอรุรู้สึกเสียวสันหลังทันที แม้จะไม่ได้พบปะพูดคุยมาหลายปี แต่ถ้าพูดถึงเนเน่จังแล้วล่ะก็...ผู้หญิงชอบใช้กำลัง บีบบังคับให้เล่นพ่อแม่ลูก

อึก...โทโอรุลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ทาเคชิที่เห็นสีหน้าท่าทีของสองเจ้านายก็เริ่มคิดหนัก หรือว่าผู้หญิงน่ารักๆ คนนั้นจะร้ายกาจกว่าที่เขาคิด บอสที่ดูจะไม่กลัวใครยังเอ่ยออกมาเช่นนั้น เจ้านายที่ดูสุขุมกลับเหงื่อตกเพียงเพราะพูดถึงหญิงสาวร่างเล็กนั้น...

“น่ากลัว...จริงๆ ด้วยครับ” พอคิดไปคิดมาแล้ว เขาก็อดคล้อยตามไม่ได้ถึงความน่ากลัวของเนเน่ หญิงสาวที่มีรายการมากมายในมือ เป็นผู้หญิงคนเดียวที่สั่งลูกน้องผู้ชายโหดๆ ได้อยู่หมัด

“ใช่ไหมล่ะ แกก็รีบเอางานไปส่งได้แล้ว...อ๋อ แล้วก็พรุ่งนี้มาตอนบ่ายๆ หน่อยล่ะ”

“ครับบอส” ทาเคชิตอบชินโนซึเกะ ก่อนจะรีบเดินออกไป ตั้งแต่มีเจ้านายคนใหม่เข้ามาในชีวิต บอสที่ชอบดองงานก็เปลี่ยนเป็นคนขยันขึ้นมา คนที่วันๆ เอาแต่นั่งเหม่อมองโน่นมองนี่ ตอนนี้กลับตั้งใจตัดผ้า เย็บผ้า อย่างมากก็โชว์ความหวานต่อหน้าเขาเท่านั้น ถึงอย่างนั้นทาเคชิกลับยอมรับได้ แถมยังมองว่าน่ารักอีกด้วย แม้บางครั้งจะรู้สึกหมั่นไส้ก็ตาม

การมาครั้งนี้ของโทโอรุ นับว่าเป็นเรื่องดีที่สุดในชีวิตการทำงานของเขา และมั่นใจว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิตของบอสเช่นกัน

“เอาล่ะ! ไปส่งงานลูกค้าให้เสร็จดีกว่า ต่อจากนั้นก็จองตั๋วเครื่องบินพร้อมโรงแรมให้บอส”

เรื่องนี้มี e-bookแล้วนะคะ เพื่อนๆสามารถกดสั่งซื้อเพื่ออ่านตอนพิเศษที่ไม่ลงในเว็บได้แล้ววันนี้!!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***