ช่วงบ่ายของวันนั้น ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นปกติ หลินชิงตั้งใจเรียนเหมือนเช่นเคย ขณะที่ซูเหยายังคงเอนตัวพิงเก้าอี้ เล่นปากกาหมุนไปมาอย่างไม่ใส่ใจ
ทุกครั้งที่หลินชิงหันไปมอง เธอก็มักจะเห็นซูเหยามองเธออยู่ก่อนแล้ว และทุกครั้ง ซูเหยาก็จะส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้
แต่มีสิ่งหนึ่งที่แปลกไป—ซูเหยาเริ่มมองหลินชิงบ่อยขึ้น
“เธอจ้องฉันทำไม?”
“เปล่านี่” ซูเหยายักไหล่ “แค่คิดว่าจะตอบแทนหนี้บุญคุณเธอยังไงดี”
หลินชิงถอนหายใจ “ฉันไม่ได้ต้องการให้เธอตอบแทน”
“แต่ฉันต้องการ” ซูเหยากระตุกยิ้ม “แล้วเธอจะทำอะไรได้ ถ้าฉันตั้งใจจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ตามติดเธอไปเรื่อยๆ?”
“ไร้สาระ”
หลินชิงพยายามไม่สนใจ แต่ซูเหยากลับยิ้มกว้างขึ้นราวกับสนุกกับการกวนเธอ
---
ช่วงเย็น
หลินชิงเดินออกจากห้องเรียนอย่างสงบ วันนี้เธอมีเรียนพิเศษที่ห้องสมุดของโรงเรียน และตั้งใจจะใช้เวลาเงียบๆ อยู่ที่นั่น
แต่เมื่อเดินไปถึง เธอก็ต้องชะงัก
ซูเหยากำลังยืนพิงผนังหน้าห้องสมุด มือข้างหนึ่งถือกระป๋องน้ำอัดลม อีกข้างหนึ่งถือหนังสือบางๆ
“อีกแล้ว?” หลินชิงเลิกคิ้ว
“ฉันบอกแล้วไง ว่าจะตอบแทนเธอ” ซูเหยายักคิ้ว “ไหนๆ เธอก็ชอบอ่านหนังสือ ฉันเลยคิดว่าจะมาอ่านเป็นเพื่อน”
“เธออ่านหนังสือด้วยเหรอ?”
“แน่นอน” ซูเหยากระแอมแล้วเปิดหน้าหนังสืออ่านเสียงดัง “กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเจ้าหญิงผู้เย็นชาและน่ารำคาญ—”
“พอ” หลินชิงปิดหนังสือของซูเหยาแล้วเดินเข้าไปในห้องสมุด
ซูเหยาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินตามไป
---
ภายในห้องสมุด
ทั้งสองนั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง บรรยากาศเงียบสงบ มีเพียงเสียงพลิกหน้ากระดาษเป็นระยะๆ
หลินชิงคิดว่า ซูเหยาคงจะเบื่อและลุกออกไปเร็วๆ นี้
แต่เธอคิดผิด
ซูเหยาอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ เงียบๆ โดยไม่รบกวนอะไร
และทุกครั้งที่เผลอหันไปมอง เธอก็จะเห็นสีหน้าของซูเหยาในมุมที่ต่างออกไป
ไม่ใช่สีหน้ากวนประสาทเหมือนทุกที แต่เป็นใบหน้าที่ดูสงบจนน่าประหลาด
หลินชิงไม่เข้าใจว่าทำไม... แต่เธอไม่รู้สึกรำคาญเลยสักนิด
กลับกัน—มันกลับรู้สึกว่า... การมีซูเหยาอยู่ข้างๆ ไม่ได้แย่ขนาดนั้น
---
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments