ความจริงที่ถูกปิด

"เจ้าไปตามซีซีเร็วปล่อยไห้ผู้ไหญ่รอแบบนี้ได้ยังไงกัน "ฮูหยืนไหญ่ได้พูดกับสาวใช้

"เจ้าค่ะ"สาวใช้

ตอนที่สาวใช้กำลังจะเดือนออกไปตามก็เห็นว่าคุณหนูคนเล็กของจวนซีซีก็เดินเข้ามาทันที และเอ่ยขึ้นกับผู้ไหญ่ที่นั้นรอตนอยู่แล้ว

"คาราวะ\#ท่านย่า/ท่านพ่อ/ท่านแม่/ท่านอาลอง/ท่านอาสะไภ้ลอง

"เจ้านั่งก่อนเถอะหลานย่า"อูหยินผู้เฒ่าของจวนหลิวได้เอ่ยขึ้น

"หลานขอบคุณท่านย่า"ซีซีได้เอยขึ้นกับผู้เป็นย่า

"ถ้าเจ้าหายดีแล้วก็เล่าเรื่องที่ปกปิดมาเลย นี้ก็ปล่อยไห้ผู้ไหญ่รอนานแล้ว"ฮูหยินไหญ่ได้เอยขึ้นกับผู้เป็นลูกสาว

หลิวซีซีได้เล่าเรื่องทุกย่างที่ถูกปิดมานาน สีน้าทุกคนก็ต่างตกใจ และมีคนหนึงที่ทำน้าโกรธ

"เจ้าไปทำสิงที่อันตรารายเช่นนั้นได้ย่างไร ถ้าเกิดเป็นอันใดขึ้นมาจะทำย่างไร"พูดด้วยสีน้าที่โกรธกับผู้เป็นลูกสาว

"ฮูหยินเจ้าใจเย็นลงก่อน"นายท่านไหญ่ได้พูดขึ้น

"ลูกขอโทษเจ้าค่ะท่านแม่ที่ปกปิดเรื่องนี้"ซีซีได้พูดกับผู้ที่เป็นแม่ ที่กำลังทำสีน้าโกรธอยู่

"ข้าจะกัดบริเวลเจ้า เจ้าห้ามออกไปไหนทั้งนั้น ถ้ายังออกไปโดยไม่บอกทุกคนอีก ข้าจะสั่งบวยเจ้าไห้หนังแตกเลย"ฮูหยืนไหญ่ได้พูดขึ้นต่อน้าทุกคนที่อยูตรงนั้น

สถานการณ์ตอนนี้เริ่มรู้สึกถึงความโกรธของฮูหยินใหญ่ที่แพรัศมีออกมา ฮูหยินผู้เฒ่าจึงได้เอ่ยขึ้นเพื่อแก้สถานการอันตึงเครียดตอนนี้

"ยังไงซีซีก็เล่าความจริงแล้ว ก็แยกย้ายกับจวนพวกเจ้าไปเถอะ ข้าจะพักผ่อน "ฮูหยินผู้เฒ่าได้เอ่ยขึ้นเพื่อที่จะแก้สถานการ

ทุกคนต่างแยกย้าย พอหลิวซีซีกลีบมาถึงจวน ไม่มีอะไรทำจึงยิบดาบออกมาเพื่อพึกฝน เพราะตอนนี้ไม่ต้แงปิดปังความลับอีกต่อไป ในรัว่างผึกแยู่นั้น ฮูหยินใหญ่ได้เจ้ามาเห็นพอดี ก่อนจะแอบบดูสักพักและยิ้มน้อยยิ้มไหญ่

ก่อนจะหูบยิ้มตอนที่ซีซีหันมาพอดี

"เจ้าหายแล้วหรือถึงได้ออกมาครั้งนอกเช่นนี้"ผู้เป็นแม่ได้เอ่ยขึ้นกับลูกสาว

"เจ้าค่ะท่านแม่ ลูกหายดีแล้ว ปกติลูกอยู่ที่บ้านส่วนก็ป่วยบ่อยแบบนี้ละเจ้าค่ะ ลูกขอตัวก่อนเจ้าค่ะ"ซีซีได้เอ่ยขึ้นกับผู้เป็นแม่ก่อนเดินออกไปนะที่นั้น

\#หลายวันผ่านไป\#

"คุณหนูเจ้าค่ะ ฮูหยินไหญ่ไห้มาตามเจ้าค่ะ"สาวใช้ได้เอ่ยขึ้น

"เดี๋ยวข้าไป"ซีซีได้พูดขึ้นกับผู่ที่เป็นสาวใช้

"ท่านแม่เรียกข้ามามีเรื่องอะไรหรือเจ้าค่ะ"ซีซีได้ถามผู้เป็นแม่

"ไม่มีอะไรมากหรอก พรุ่งนี้ พี่ชายเจ้ากับ พี่หญิงของเจ้าจะกับมา อย่าหนีออกจากจวนละ"ผู้เป็นแม่ได้เอ่ยขึ้น

" เจ้าค่ะ"

#ในหวัง#

ทางฝ่าบาทที่พึงพอใจกับพลงานของแม่ทัพมู่ไป๋ที่ไปปราบโจรที่ทำร้ายจนสำเร็จ ฝ่าบาทได้เอ๋ยขึ้นกับแม่ทัพหมู่ไป๋เปรียบสหมือนบุตชายจองตน

"ข้าจะหาคู่ครองไห้เจ้า เจ้ามีความเห็นย่างไร"ฝ่าบามได้พูดขึ้นกับแม่ทัพมู่ไป๋

"กะหม่อมไม่มีความเห็นพยะคะ แต่กระหม่อมมีคนในใจแล้ว "แม่ทัพมู่ไป๋ได้พูดขึ้น

"แม่นางคนนางเป็นคุณหนูสกลุนไหน"ฝ่าบาทได้ถามขึ้น

"คุณหนูเหล็ทสกลุลหลิวพยะคะ"แม่ทัพมู่ไปได้พูดขึ้น

ฝ่าบาททำน้าตกใจเล็กน้อย แต่ก๋ขัดใจอะไรไม่ได้อยู่แล้ว

"อีกสองวันสกลุลหลิวจะมีงานเลี้ยงที่จวล เจ้าไปมองของขวัญในนามแทนข้า"ฝ่าบาทพูดขึ้น

" พยะคะ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***