เล่าเรื่องราว

ผ่านไปหลายวันหลิวซีซีค่อยๆอาการดีขึ้น เธอพักพ่อนอยู่ในจวนหลายวันในวันนี้เธอที่อยูในจวลมาหลายวันก็เลยเบื่อ เลยจะออกจากห้องไปสุกอากาศแต่ทันใดนั้นท่านพ่อท่าแม่ของเธอก็เดินเข้ามา

"ลูกจะออกไปไหน?"ฮูหยินใหญ่ได้เอ๋ยขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปหาและใช้มือเตะไปที่น้า

"ลูกจะออกไปสูดอากาศข้างหนอกหน่อยค่ะท่านแม่"หลิวซีซีได้เอ่ยกว่ากับผู้เป็นมารดา

"ลูกยังไม่หายดีจะออกไปทำไมข้างนอก"เอยกับผู้เป็นลูกสาว

"ฮูหยินเจ้าไห้ลูกออกไปสูดอากาศข้างนอกหน่อยเถอะอยู่ในจวลมาหลายวันแล้วคงจะอึดอัด"หลิงกงเอยกับผู้เป็นฮูหยิน

"แต่ข้าไม่อนุญติ!!!"เสียงเริ่มเข้มขึ้น

"แต่ว่าท่านแม่"หลิวซีซีเอ่ยขึ้น

"ข้าบอกไม่ก็คือไม่เจ้าทำไมดื้อดึงเช่นนี้"ผู้เป็นแม่ได้เอยขึ้น

"ท่านก็ย่าตามใจซีซีจนเสียคนละ"หลิวหลั่วเอ๋ยกับผู้เป็นสามี

"ก็ได้เจ้าค่ะลูกจะไม่ออกไปจนกว่าจะหายดี"ซีซีได้เอ่ยขึ้น

อีกสองวันผ่านไปหลิวซีซีได้ไปคราวะผู้ไหญ่ใจจวน

"คราวะท่านย่า ท่าอารอง ท่านอาสไภ้รอง"หลิวซีซีได้กล่าวขึ้น

"เจ้านั่งลงเถอะ ข้าจะขอโทษเจ้าที่ทำกับเจ้าไปแบบนั้นเจ้าไห้อภัยไห้ย่าได้ไหมหลานย่า"ฮูยินผู้เฒ่าได้เลยพร้อมกับน้ำตาคอ

"หลานไม่เคอโกรธท่านย่าเลย ข้ารู้ว่าตอนนั้นข้าก็ผิดเป็นข้าต่างหากที่ต้องขอโทษท่าน"

"ใมแต่โทษกันไปมาแล้วเมื่อไรจวนเราจะมีความสุขละ"นายท่านใหญ่ได้เลยขึ้น

"ท่านพี่ ตอนนั้นข้ากับฮูหยินช่วยอะไรท่านไม่ได้ ข้าได้รู้เรื้องนี้ที่ท่านแม่ส่งซีซีออกจากจวนไปแล้ว ข้าไปทำธุระแคว้นเหนือแต่พอกับมาข้ากับฮูยินจะไปตามแต่ท่านแม่ก็ห้ามไว้ "นายท่านรองได้เอยขึ้น

"ไม่เป็นไรตอนนี้ซีซีก็กับมาแล้ว "ได้เลยกับผู้เป็นน้องชาย

ในจวลตอนนี้มีแต่ความสุทุกคนต่างปรับความเข้าใจกันที่เคยทำไปในอดีด หลังจากที่ทานมื้อค่ำเรียบร้อยหลิวซีซีก็ได้เข้ามาที่จวล แต่ทันไดนั้นผู้ที่เป๋นแม่ก็เดินเข้ามา

"ท่านแม่ ท่านยังไม่นอนหรือเจ้าขา"ซีซีเอยขึ้น

"คือแม่รู้ว่าเจ้ายังไม่เคยเรียนหนังสือตั่งแต่พรุ้งนี้แม่จะสอนเจ้า เจ้าจะได่เก๋งเหมือนพี่หญิงใหญ่ของเจ้า"ผู้เป็นแม่ได้เอ๋ยขึ้นกับลูกสาว

แท้จริงแล้วซีซีมีพี่สาวกับพี่ชายที่อยู่ชายแดงที่กำลังจะกลับมาถึงจวนอีก7วันผู้เป็นพี่สาวชื่อหลิวหนิงหนิง สาวนพี่ชายชื่อ หลิวไป๋ ทั้งสองเป็น นักรบที่ชาดแดนที่เก่งกาจสามาร แต่ทุกคนหารู้ไหมว่าหลิวซีซีเองก็เก่งกาจสามารถไม่แพ้กันแต่นางปกปิดไว้เป็นความหลับนางกระชับสาวใช้ตั่งแต่ก่อนกับมาที่จวน ความจริงที่สาวใช้พูดวันนั้นไม่ใช่เรื่องจริง และที่สาวใช้เล่าไห้ทุกคนได้พังนั้น เป็นเพียงจวนที่มาขโมยอาหารแต่คุณหนูไม่เลยทุทำร้ายแต่ก็มีผู้ใจดีที่เก่งกาจมาช่วยใว้เลยรอดจากใจรมาได้

"เจ้าขาท่านแม่"ซีซีเยขึ้น

"เจ้ารีบพักผ่อนเถอะ"ผู้เป็นได้เอ่ยขึ้นก่อนจะเดินออกจากไห้ไป

ในขะนะที่ฮูหยินใหญ่เดินอกกไปไม่นานสาวใช้ก็รีบวิ้งเข้ามาพร้อมกับจดหมายในมือ ซีซีรูกได้ทันทีว่าจดหมายนั้น เป็นจดหมายที่อาจาร์เธอส่งมาไห้ เธอรู้ได่ทันที่ว่าต้องมี่เรื่องแน่นอนไมางั้นอาจาร์ไม่ส่งจดหมายมาแน่นอน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่1

บทต่อไป

หนีออกจากจวน

