ตอนที่1

"สายลมพลัดผ่านใบใม้ร่วงโรยในบ้านส่วนที่ทรุดโทรมไกลห่างจากที่เจริญมีผู้คนอยู่ไม่กีคน"

"คุณหนูคะ ข้าน้อยมีเรื่องจับอกท่านค่ะ"สาวใช้ที่เรียกคุณหนูของเธอตะบอกว่ามีข่าวร้าย"

"หลินหลินเจ้ามีเรื่องอะไรถึงได้แตกตึ่นมาเช่นนี้"หลัวซีซีที่ได้กล่าวกับสาวใช้*

"ค..คือว่า"

"เจ้ารีบพูดมาเถอะ"หลิวซีซีพูดกับสาวใช้

"ท่านฮูหยินผู้เฒ่าหลิวส่งคนมารีบท่านกลับจวนเจ้าค่ะ"

"ห..ห๊ะ!!!!""เรื้องจริงหรือ"หลิวซีซีตกใจทันที

เธอส่งสัยว่าทำไมท่านย่าของเธอถึงได้ส่งคนมารับเธอเช่นหนี้แต่ก่อนท่านย่าของเธอไม่เคยมาหาเธอด้วยช้ำ

"หรือว่าครั้งนี้ท่านพ่อท่านแม่จะกับมาหรือเปล่า"

"น่าจะใช่แน่นอนเจ้าค่ะ"สาวใช้เอยกล่วาผู้เป็นนาย

"ถ้างั้นคุณหนูจะกลับไปหรือไม่"

"กลับแน่นอนตั้งแต่ข้าเกิดข้าไม่ได้เจอท่านพ่อท่านแม่พวกท่านทิ้งข้าตั่งจำความยังไม่ได้"หลิวซีซีได้กล่าวกับสาวใช่

"แต่ข้าจะรออาจารร์กับมาก่อน"

#เมื่อ15 ปีก่อน#

หลังจากที่ถูกใล่ออกจ่วนนางก็ได้มาอยู่บ้านส่วนได้ไม่นาน

นางได้เจอชายผู้เฒ่าคนหนึงที่กำลังป่วยเธอได้ช่วยชายผู้เฒ่าคนนั้นไว้ หารู้มั้ยว่าผู้เฒ่าที่เธอช่วยไว้นั้นเป็นผู้ที่เก๋งกาจวรยุทร์

"ขอบใจหนูมากนะที่ช่วยข้าเอาไว้ ไม่งั้นข้าคงตายไปแล้ว"ชายผู้เฒ่าได้กล่าวขอบใจหลิวซีซี

"ไม่เป็นไรท่านลุงข้ายินดีช่วย"หลิวซีซีได้กล่าวกับชายผู้เฒ่าที่เธอช่วยใว้

"ว่าแต่หนูน่าจะไม่ใช่คนแถวนี่ใช่ไหมพิวพรรนของหนูช่างแตกต่างจากคนที่นี้"

"ใช่แล้วท่านลุงข้าไม่ใช่คนที่นี้ ข้ามีนามว่าหลิวซีซีบุตสาวคนเล็ทของท่านแม่ทัพหลิว"หลิวซีซีได้กล่าวกับชายผู้เท่า

"แล้วทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี้ละ"ชายผู้เท่าได้กว่ากับหลืวซีซี

หลัวซีซีเงียบไปสักพักก่อนจะเล่าเรื้องทั้งหมดไห้กับชายผู้เฒ่าฝัง

"งั้นเจ้าก็เรียกข้าว่าท่านอาจารร์เถอะข้าจะสินวรยุทธ์ไห้เจ้า จะได้ไม่มีใครมารังแก่เจ้าได้อีก ตอบแทนที่เจ้าช่วยข้าไว้ข้าชื่อมั่วไป๋"มั่วไป๋ได้กล่าวกับหลิวซีซี

"ขอบคุณท่านอาจารร์"

#ปัจุบัน#

"แครกๆๆ..."

"คุณหนู ช่วงลังมานี้ท่านป่วยบ่ายมากเลยนะ"สาวใช้ได้กล่าวกับผู้ที่เป็นคุณหนูของเธอ

"ไม่เป็นไรมากหรอกเดียวก็หาย"หลัวซีซีได้กล่าวกับสาวใช้

"ท่านผู้เฒ่ามั่วไป๋กลับมาแล้วเจ้าคะ"สาวใช้ได่เอ๋ยขึ้น

"ท่านอาจารร์"

ทันไดนั้นผู้เฒ่ามั่วไปที่ดูสีน้าผู้เป็นศิษสีน้าไม่ค่อยสาบายได้รีบวิ่งเข้ามาทันที

"วันนั้นข้าไม่ควรไห้เจ้าไปเจอกับกลุ่มใจรคนเดียวเลย"มั่วไปได้เอ๋ยกับผู้เป็นลูกศิษ

"ไม่เป็นไรท่านอาจารร์แพลข้าเริ่มดีขึ้นแล้ว"หลิวซีซีได้เอยขึ้น

"แต่ว่าข้ามีเรื่องจะบอกอาจาร์"

หลิวซีซีได้บอกว่าท่านย่าของเธอส่งคนมารับกับจวนสกลุลหลิวเพร่ะว่าเธอเคารบรักอาจารย์ของเธอเหมือนญาติแท้ๆ

"เจ้าไปเถอะ"

"ไว้ข้าจะกลับมาเยี้ยมอาจาร์บ่อยๆ"

หลังจากลำลากันเสร็จหลืวซีซีก็ได้เดินทางกับจวล แต่ระว่างทางเธอได้พบกับหมู่ไป๋ซึ้งเป็นแม่ทัพไหญ่ที่กำลังไล่จับกลุ่มใจรทางสองก็ได้พบกัน ทั้งสองได่ตกรุมรักกัน

#จวนสกลุลหลิว#

สาวใช้รีบวิ่งเข้ามาในจวลย่างตกใจและได้เอ๋ยขึ้น"ท่านฮูหยินผู้เฒ่า นายท่านไญ่กับฮูหยินไหญ่กับมาแล้วเจ้าค่ะ"

ฮุหยินผู้เท่า:เจ้าว่านายท่านใหญ่กับมาเช่นนั้นหรือจดหมายที่ส่งมากล่าวบอกว่ากลับพรุ่งนี้มิใช่หรือ"

ฮูหยินผู้เฒ่ากับลูกชายคนรองกับฮูหยินได้วิ่งออกจากใจไปที่ประตูเข้าจวนในทันที พอสังเขป นายท่านไหญ่กับฮูหยินไหญ่ที่กำลังจะส่งจากม้า

ฮูหยินผู้เฒ่า:หลิวกงเจ้ากลับมาแล้ว

หลิวกง:คราวะท่านแม่/ หลิวฮูหยิน:คราวะท่านแม่

"พวกเจ้ากับมาเหนือยๆรีบกับไปพักก่อนเถอะเดียวค่อยมาพูกคุยกับข้าก็ได้"

ไม่นานนักทั้ง4คนก็ได้แยกย้ายกันเข้าจวน ไม่นานนักทั้ง4ได้เข้ามาพุดคึยกัน

หลิวกง:ท่านแม่ซีซีไปไหขอรับ ตั่งแต่ข้ากับมายังไม่เห็นซีซีเลย

ฮูหยินผู้เท้า:นางไม่ได้อยูที่นี้ขอส่งนางไปอยู่บ้านส่วนนาง

ดื้อรืนแต่วันนี้ข้าไห้คนพานางกับมาแล้ว"

ทันไดนั้นรถม้าก็วิ้งเข้ามาถึงประตูจวนทั้งสีได้ยินเสียงรถม้าก็รีบวิ่งออกมาทันทีและเห็นหลิวซีซีลงมาจากรถม้าครั้งแรกที่เห็นถูกคนต่างตกใจมากเพราะน้าเธอชีดมากเหมือนคนกำหลังป่วย

นายท่ายใหญ่กับฮูหยินได้วิ้งเข้าไปหาทันที

นายท่านใหญ่:นี้ซีซีของข้าใช่ไหม/ฮูหยินไหญ่:แม่ขอโทษเจ้าที่ทิ้งเจ้าไปตั่งแตเด็ก

หลิวซีซี:ไม่เป็นไรเลยท่านแม่ท่านพ่อวันนี้ข้าได้เจอพวกทันสักที

ทันได้นั้นซีซีก็ได้เป็นลมเพราะพิษบาดแพลที่ทนไม่ได้และได้เข้ามาพักในจวล และกฮูหญิงใหญ่จึงไห้คนตามหมอมารักษา และได้ถามสาวใช้เรื้องราวทั้งหมด สาวไช้จึดได้เล่าไห้พังทุกย่าง ทันใดนั้นคนที่อยู่ในจวลนั้นต่างก็ตกใจรวยเฉพราะผู้ที่เป็นพ่อกับแม่ถึงเก็บน้ำตาไม่อยู่ไม่นานนักหลิวซีซีก็ได้ตื่นมาและได้เห็นทุกคนร้องไห้นางจึงได้เอ๋ยขึ้น

ซีซี:พวกท่านร้องไห้ทำไมเจ้าคะข้าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ##พอ่กับแม่ขอโทษเจ้าที่ทำไห้เจ้าต้องเป็นแบบนี้

หลิวซีซี :ข้าไม่ได้โกรรธพวกท่าน ข้าคิดถึงพวกท่านด้วยซ้ำ ท่านแม่ ท่านพ่อ ข้าขอกอดพวกทั้นได้ไหม

ทั้งสามได้สวมกอดกันยังมี่ความสุก

^^^#เรื้องนี้เป็นเรื้องแรก หากผิดพลาดประกันใดต้องขออะภัยด้วยค่ะ#^^^

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***