เสียงประหลาด...?

เสียงแปลกประหลาดดังขึ้น ดึงความสนใจของคนทั้งห้อง ที่กำลังหอบหายใจอย่างโรยรินด้วยความเหนื่อยหน่ายจากการวิ่งหนีซอมบี้ ทุกคนหันมามองด้วยความสงสัยของต้นตอเสียงประหลาดนั่น ก่อนที่ลูน่าจะเอ่ยขึ้น

"ครืด คราด"

เสียงคล้ายอะไรบางอย่างกำลังลากที่พื้นอยู่แต่ไม่มั่นใจว่าสิ่งนั้นคือเสียงอะไรหรือใคร

"นั่นเสียงอะไรน่ะ นายโทรคุยกับใครอยู่?"

หัวหน้าเอ๋ยถามด้วยความสงสัยเลยใคร่อยากรู้ตามประสาเพื่อน

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันฉันโทรหาเฟียสและมายน่ะ ก่อนหน้านี้พวกเราวิ่งและพลัดหลงกันก่อนจะมาห้องนี้ฉันแค่อยากแน่ใจว่าพวกเขาปลอดภัยดี"

"มาลองพูดอะไรสักอย่างสิเผื่อเฟียสหรือมายจะตอบกลับมา"

"ฉันทักแล้วแต่ก็ไม่มีเสียใจตอบกลับมาเลยนอกจากเสียงครืดคราดเมื่อกี้"

"พวกเขาต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน เชื่อฉันเถอะ"

ราริพูดพลางกุมมือของชายเจ้าของหัวใจอย่างหนักแน่น เพื่อหวังจะบรรเทาอาการวิตกกังวลของเขาที่มีต่อเพื่อนรักของเขาที่ดุจดั่งเพื่อนร่วมชีวิต

"ราริ ราริ ได้ยินไหม?"

จู่ๆเสียงของมายดังขึ้นเพื่อปลอบโยนจิตใจของเพื่อนในห้องให้คลายกังวล ทำให้ราริสะอื้นเล็กน้อยเพราะความโล่งใจที่เพื่อนรักปลอดภัย

"มาย เธออยู่ไหน แล้วเมื่อกี้เสียงอะไร"

"ฉันอยู่ชั้น3ของตึก4 เมื่อกี้ฉันเจอเจ้าพวกตัวประหลาดเดินอยู่น่ะก็เลยไม่ได้พูดตอบเมื่อกี้ เธอล่ะปลอดภัยไหม อยู่ที่ไหน"

"เราปลอดภัยดี อยู่ชั้น2ตึก3"

"ได้ เดี๋ยวฉันรีบไปหา"

พูดจบเสียงปลายสายก็ดับลง ในใจราริกลับมากังวลอีกครา เนื่องด้วยตึกทั้งสองอยู่ห่างกันแล้วอาจเกิดอันตรายได้

"พวกเขาไม่เป็นไรหรอกน่า"

ลูคัสกล่าวหวังจะคลายกังวลของแฟนสาวผู้เป็นที่รัก ที่กำลังวิตกกังวล ลูคัสพลางยิ้มเบาๆให้ราริก่อนจะประทับริมฝีปากลงบนแก้มราริ ภาพตรงหน้าดูหวานชื่นใจ จนคนอื่นในห้องต่างก็ทำท่าพะอืดพะอมประชดเพื่อน

จนหัวหน้าห้องเริ่มกล่าวบางอย่าง

"เรามาสำรวจห้องดีกว่า ไม่ก็โทรหาตำรวจกัน"

"นั่นสินะราริ เธอลองโทรหาตำรวจดูสิ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

คำนำวันสิ้นโลก