เรื่องราวที่ยังไม่ได้เขียน

เสียงฝนยังคงโปรยปรายอยู่ด้านนอกของ "Rain & Pages" บรรยากาศภายในร้านยังคงเงียบสงบ อบอุ่นด้วยแสงไฟสีวอร์มไวท์และกลิ่นหนังสือเก่าที่ทำให้รู้สึกถึงกาลเวลาที่ผ่านไปอย่างเชื่องช้า

อเล็กซ์นั่งอยู่ที่โต๊ะไม้ตัวเล็ก หนังสือที่เรนเลือกให้ยังเปิดอยู่ตรงหน้า ขณะที่เขาค่อย ๆ พลิกหน้ากระดาษไปเรื่อย ๆ ดวงตาสีฟ้าหม่นจับจ้องไปที่ตัวอักษรตรงหน้า แม้ว่าเขาจะอ่านมันจริง ๆ หรือเปล่านั้น… ยังไม่แน่ใจ

ไม่ไกลจากเขา ลูคัส หมาป่าหนุ่มสีดำผู้สุขุม กำลังนั่งจดอะไรบางอย่างลงในสมุดโน้ตของเขา นิ้วมือของเขาเคาะปากกาเบา ๆ บนขอบสมุดเป็นจังหวะ ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมองอเล็กซ์ที่กำลังอ่านหนังสืออยู่

"ดูเหมือนคุณจะเป็นคนที่มีเรื่องราวเยอะเลยนะ"

อเล็กซ์ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะเหลือบตามองลูคัสที่ตอนนี้กำลังจ้องเขาอยู่หลังแว่นบาง ๆ

"หมายความว่ายังไง?"

ลูคัสยิ้มบาง ๆ ก่อนจะปิดสมุดของตัวเอง "ก็แค่ดูออก คุณมีเรื่องราวที่ยังไม่ได้พูด หรือบางที… เรื่องราวที่คุณยังไม่ได้เขียน"

อเล็กซ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย "คุณเป็นใครกันแน่?"

"ผมเป็นนักเขียน" ลูคัสตอบเสียงเรียบ "หรือถ้าจะให้พูดให้ถูกก็คือ นักเขียนที่กำลังหาวัตถุดิบสำหรับเรื่องใหม่อยู่"

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?"

"ก็ไม่รู้สิ" ลูคัสไหวไหล่ "แต่ผมรู้สึกว่าคุณเป็นตัวละครที่น่าสนใจ"

อเล็กซ์กลอกตาเล็กน้อย "ฉันเป็นคน ไม่ใช่ตัวละคร"

"สำหรับผม ทุกคนคือแรงบันดาลใจของตัวละครได้" ลูคัสหัวเราะเบา ๆ "โดยเฉพาะคนที่มีอดีตน่าสนใจแบบคุณ"

บทสนทนาของนักเขียนและหมาป่าผู้เงียบขรึม

อเล็กซ์เงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะวางหนังสือลงแล้วมองลูคัสตรง ๆ "คุณคิดว่าคุณรู้อะไรเกี่ยวกับฉันบ้าง?"

ลูคัสเอนตัวพิงเก้าอี้ มือข้างหนึ่งจับปากกา หมุนไปมาเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น "ผมคิดว่าคุณเคยเป็นคนที่เปิดใจมากกว่านี้มาก่อน แต่ตอนนี้คุณพยายามสร้างกำแพงบางอย่างขึ้นมาเพื่อป้องกันตัวเอง"

อเล็กซ์ไม่ได้ตอบอะไรกลับทันที ดวงตาของเขาฉายแววลังเลบางอย่าง

"คุณเป็นนักจิตวิทยาหรือไง?"

"เปล่าเลย" ลูคัสหัวเราะ "แค่เป็นคนที่ชอบสังเกตคนอื่น แล้วคุณล่ะ? คุณเคยคิดจะเขียนเรื่องของตัวเองลงในหน้ากระดาษบ้างไหม?"

คำถามนั้นทำให้อเล็กซ์นิ่งไปชั่วครู่ ดวงตาของเขาหลุบลงต่ำ ราวกับว่าคำถามนั้นไปแตะต้องอะไรบางอย่างในใจของเขา

"...ฉันไม่ได้เขียนอะไรแบบนั้นมานานแล้ว"

"แสดงว่าเคย?"

อเล็กซ์กัดฟันเล็กน้อย รู้ตัวว่าตอบพลาดไป "ตอนเด็ก ๆ ฉันเคยชอบเขียนบ้าง… แต่ตอนนี้มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันสนใจ"

"เพราะอะไร?"

"เพราะมันไม่มีประโยชน์" อเล็กซ์ตอบเสียงเรียบ

ลูคัสเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มบาง ๆ "คุณแน่ใจเหรอ? หรือแค่พยายามปฏิเสธบางอย่าง?"

อเล็กซ์ขมวดคิ้ว แต่ยังไม่ทันได้ตอบ เสียงของเรนก็ดังขึ้นขัดจังหวะ

คำแนะนำจากเจ้าของร้าน

"การเขียนอาจไม่ใช่เรื่องของประโยชน์เสมอไป"

อเล็กซ์หันไปมองเรนที่เดินเข้ามาพร้อมถ้วยชาที่มีไออุ่นลอยขึ้นมา เสือโคร่งหนุ่มวางมันลงตรงหน้าอเล็กซ์โดยไม่ได้ขออนุญาตก่อน

"บางครั้ง… มันก็เป็นเรื่องของการปลดปล่อยสิ่งที่เราเก็บไว้ข้างใน"

อเล็กซ์มองชาในถ้วยก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ "ฟังดูเหมือนคุณสองคนกำลังพยายามบอกให้ฉันกลับไปเขียนหนังสืออีกครั้ง"

ลูคัสยักไหล่ "เปล่าหรอก ผมแค่สงสัยว่าถ้าคุณลองกลับไปเขียน… มันจะเป็นเรื่องแบบไหน"

เรนนั่งลงข้าง ๆ ยิ้มบาง ๆ "แล้วคุณล่ะ? ถ้าคุณเขียนจริง ๆ… คุณอยากให้มันเป็นเรื่องแบบไหน?"

อเล็กซ์นิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะพึมพำเบา ๆ

"...ฉันไม่รู้"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***