หนังสือที่ใช่… หรือหัวใจที่เปิดรับ

หลังจากที่เคียร์เดินออกไป บรรยากาศภายในร้านก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง เสียงฝนที่โปรยปรายด้านนอกยังคงดำเนินต่อไปเป็นจังหวะที่สม่ำเสมอ ให้ความรู้สึกเหมือนดนตรีประกอบที่ถูกบรรเลงอย่างเป็นธรรมชาติ

อเล็กซ์กลับไปจ้องมองหนังสือในมือของเขาอีกครั้ง แต่คราวนี้… เขากลับรู้สึกว่าตัวหนังสือตรงหน้าพร่าเลือน ราวกับว่าความคิดของเขากำลังไหลไปในทิศทางอื่นมากกว่า

"คุณดูไม่ค่อยแน่ใจนะ"

เสียงของเรนทำให้อเล็กซ์เงยหน้าขึ้นอีกครั้ง เสือโคร่งหนุ่มยังคงนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เขาเท้าคางลงกับมือข้างหนึ่ง พลางจ้องมองมาที่อเล็กซ์ด้วยสายตาสงบนิ่ง

"อะไร?" หมาป่าหนุ่มถามกลับ

เรนพยักพเยิดไปทางหนังสือในมือของอเล็กซ์ "คุณยังไม่มั่นใจว่านี่เป็นเล่มที่ใช่สำหรับคุณหรือเปล่า?"

อเล็กซ์นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ "ฉันไม่ได้อ่านหนังสือมานาน… และฉันก็ไม่แน่ใจว่าฉันควรอ่านอะไร"

"งั้นลองให้ผมช่วยเลือกไหม?"

คำพูดของเรนทำให้อเล็กซ์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย "คุณจะเลือกให้ฉัน?"

เรนยิ้มบาง ๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ "แน่นอน ร้านนี้เป็นของผม ถ้ามีใครสักคนที่ควรแนะนำหนังสือดี ๆ ได้ ก็คงเป็นผมนี่แหละ"

อเล็กซ์ลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจปิดหนังสือในมือ วางมันลงบนโต๊ะ แล้วลุกขึ้นยืนเดินตามเรนไปที่ชั้นหนังสือ

หนังสือที่เหมาะกับคุณ

เรนเดินนำไปยังโซนหนึ่งของร้านที่เต็มไปด้วยหนังสือเรียงรายบนชั้นไม้สีเข้ม กลิ่นกระดาษเก่าผสมกับกลิ่นไม้หอมอ่อน ๆ ยิ่งเพิ่มบรรยากาศให้ดูสงบ

"งั้นมาดูกันว่าอะไรเหมาะกับคุณ" เรนพูดพลางใช้นิ้วไล่ไปตามสันหนังสือ

"คุณจะตัดสินใจจากอะไร?" อเล็กซ์ถาม

เรนหันมายิ้มบาง ๆ "จากความรู้สึกของผมล้วน ๆ"

"แล้วคุณคิดว่าคุณรู้จักฉันดีพอที่จะตัดสินใจแทนฉันหรือไง?" อเล็กซ์พูดติดจะประชดนิด ๆ

เสือโคร่งหนุ่มหัวเราะเบา ๆ "ก็อาจจะยังไม่มาก… แต่บางครั้ง หนังสือก็เหมือนกระจก มันสะท้อนตัวตนของเราโดยที่เราไม่รู้ตัว"

อเล็กซ์ไม่ได้ตอบอะไรกลับ เขาเพียงแค่เฝ้ามองเรนที่ค่อย ๆ หยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากชั้น

"นี่ไง" เรนยื่นหนังสือให้

หมาป่าหนุ่มรับมันมาดู ปกของมันทำจากผ้าสีเข้ม สัมผัสหยาบเล็กน้อยจากกาลเวลาที่ผ่านไป ไม่มีภาพประกอบ มีเพียงตัวอักษรสีทองจาง ๆ บนหน้าปก

"ความเงียบและเสียงกระซิบแห่งอดีต"

อเล็กซ์พลิกดูคร่าว ๆ พบว่ามันเป็นหนังสือรวมบทความและบันทึกส่วนตัวของนักเขียนนิรนามคนหนึ่งที่เคยใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว แต่ได้ค้นพบความหมายของการก้าวไปข้างหน้าผ่านเรื่องราวของผู้คนที่เขาพบเจอ

"คุณคิดว่าฉันเหมาะกับเล่มนี้เหรอ?" อเล็กซ์ถาม

"ใช่" เรนพยักหน้า "คุณดูเป็นคนที่มีเรื่องในใจเยอะ แต่ไม่ค่อยพูดออกมา ผมคิดว่าหนังสือเล่มนี้อาจช่วยให้คุณเห็นบางอย่างที่คุณอาจมองข้ามไป"

อเล็กซ์จ้องมองเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ "คุณพูดเหมือนรู้จักฉันดีเลยนะ"

"ผมแค่สังเกต" เรนยิ้ม "แล้วคุณล่ะ? คุณรู้จักตัวเองดีแค่ไหน?"

คำถามนั้นทำให้อเล็กซ์เงียบไปพักหนึ่ง ดวงตาของเขาหลุบลงมองหนังสือในมือ

"ฉันเองก็ไม่แน่ใจ" เขาพูดเบา ๆ

เรนพยักหน้าเล็กน้อยเหมือนเข้าใจ "งั้นลองอ่านดู… บางทีคุณอาจจะค้นพบคำตอบของตัวเองก็ได้"

บรรยากาศที่เปลี่ยนไป

อเล็กซ์ถือหนังสือไว้ในมือ รู้สึกถึงน้ำหนักของมันที่ไม่ใช่แค่ตัวเล่ม แต่รวมถึงความหมายที่มันอาจมีต่อเขาด้วย เขากลับไปนั่งที่โต๊ะอีกครั้ง ก่อนจะค่อย ๆ เปิดมันอ่าน

เรนเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์ ทำชาอุ่น ๆ ให้ตัวเอง ก่อนจะเผลอมองไปทางอเล็กซ์อีกครั้ง หมาป่าหนุ่มดูสงบขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย แม้ว่าใบหน้ายังดูจริงจัง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะค่อย ๆ ปลดเกราะที่ปกป้องตัวเองลงทีละนิด

เรนอมยิ้มบาง ๆ ก่อนจะละสายตากลับไปยังถ้วยชาในมือ

เสียงแซวที่เลี่ยงไม่ได้

"โอ๊ย~ บรรยากาศแบบนี้อีกแล้วเหรอครับ?"

เสียงของเคียร์ดังขึ้นอีกครั้ง กระต่ายหนุ่มเดินมาพร้อมกับหนังสือในมือ เขาวางมันลงบนโต๊ะข้าง ๆ ลูคัสที่กำลังเขียนอะไรบางอย่างอยู่

"ผมว่าเดี๋ยวลูกค้าของเราจะกลายเป็นขาประจำของร้านแล้วนะครับ" เคียร์ยิ้มเจ้าเล่ห์ "พี่เรนนี่ก็แปลกใจจริง ๆ นาน ๆ ทีถึงจะเห็นพี่สนใจแนะนำหนังสือให้ใครแบบนี้"

เรนหัวเราะเบา ๆ "ผมแค่คิดว่ามันเหมาะกับเขา"

"แค่เหมาะจริง ๆ เหรอครับ?" กระต่ายหนุ่มขยิบตา "หรือมีอะไรมากกว่านั้น?"

"พอเลย เคียร์" เรนส่ายหัว

อเล็กซ์ที่นั่งอ่านอยู่เงยหน้าขึ้นมองกระต่ายตัวแสบก่อนจะถอนหายใจ "นายพูดมากไปแล้ว"

เคียร์หัวเราะคิก "โอเค ๆ ผมไม่กวนแล้วก็ได้ครับ"

แต่ถึงจะพูดแบบนั้น… เขาก็ยังแอบยิ้มขำกับตัวเองอยู่ดี

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***