ยัยสาวหัวมันมาเยือนโลกใหม่แล้วนะ! (Dr.Stone X Sasha) --โลกใบใหม่--

*ปังง!*

ซาช่า(Sasha) [โลกก่อน]

เอ๊ะ?...//มองไปที่จุดที่โดนยิง+เซและล้มลงไปนอนกับพื้น!

ทุกคนที่อยู่ ณ ตอนนั้น..

ซะ..ซาช่าา!!//วิ่งเข้าไปดู!

...

"รู้สึกร้อน...จังเลย.."

"อยาก..กิน..เนื้อก่อน...ตายจัง"

"..เกิดอะไร..ขึ้น..กันนะ"

คำถามมากมาย ความรู้สึกมากมายอยู่ภายในอกของฉันเต็มไปหมด..

มันกะทันหัน มันสับสน..

"แต่...ฉัน..คงจะไม่รอดแล้วงั้นสินะ.."

"..ฉันก็มาได้ไกลแล้วสินะ...แต่..ฉัน.."

"ฉันก็อยากจะกินเนื้อให้ได้มากกว่านี้ อยากจะอยู่กับทุกคนให้ได้นานกว่านี้"

. .

...อืม..//พลิกตัว+ค่อยๆลืมตา..

เอ๊ะ..//...

*พรึ่บ*..

...ห๊ะ?..หมายความว่ายังไงล่ะเนี่ย..//มองไปที่มือตัวเอง+ขยับมือ

ฉัน...ยังไม่ตาย..เหรอ?//สับสนงุนงง?

*พรึ่บ*

//ค่อยๆลุกขึ้น+มองรอบๆ

นี่มัน...ที่ไหน?//สับสนแล้วสับสนอีก+วางเท้าตัวเองลงบนพื้นเบาๆ..

(นี่มันเรื่องอะไรกันล่ะเนี่ย...บ้านนี้ ใครกัน?)//ค่อยๆย่อง..ช้าๆ..

"เอ๊ะ.."

...นั่นมัน..ฉัน..แต่..ก็ไม่ใช่ฉันนิ!//สังเกตเห็นกระจก+วิ่งเข้าไปส่องตัวเอง!

..ห๊ะ?..เรื่องอะไรกันล่ะเนี่ย//มองตัวเองในกระจก

เส้นผมสีน้ำตาลสะท้อนแสงของหลอดไฟ..

เช่นเดียวกับดวงตาของเธอ..

แต่มีสิ่งหนึ่งที่แปลกไป..."ร่างกาย"

ชุดเครื่องแบบทหารหน่วยสำรวจสมัยก่อนที่รู้จักกันดี..ใบหน้าที่ดูเด็กลง..ร่างกายที่เล็กลง..

ซาช่า(Sasha)

นี่มัน..ฉันตอนเด็ก..ชัดๆ

ซาช่า(Sasha)

(แถม..ยังรู้สึกตัวเบาลงมากเลย..)

*ตึก ตึก*..

ซาช่า(Sasha)

เอ๊ะ..(เสียงฝีเท้า)

*แกร๊ก!*

หืม?...//เดินตรงเข้าไปในห้องนั่งเล่น

ซาช่า(Sasha)

//กระชับไม้เบสบอลในมือแน่น!..

*ตึก ตึก*

ซาช่า(Sasha)

//กำแน่น!

เบียคุยะ(Byakuya)

หืม?..ไปอยู่ไหนน่ะ?//มองไปรอบๆ+ถือถุงอาหารในมืออยู่!

...

เบียคุยะ(Byakuya)

//เห็นซาช่าถือไม้เบสบอลย่อตัวอยู่ข้างๆ!

เบียคุยะ(Byakuya)

เฮ้ย! เดี๋ยวสิ!//ตกใจ+ถอยหลัง!

ซาช่า(Sasha)

...อืม..//จ้องมอง+พิจารณาสักครู่หนึ่ง!

ซาช่า(Sasha)

..ไม่ใช่คนไม่ดีจริงๆสินะคะ อ่า..พออายุเยอะขึ้นก็ระวังตัวขึ้นซะงั้นค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ!//วางไม้เบสบอลลง!

เบียคุยะ(Byakuya)

หืม...งั้นเหรอ//ยิ้ม!

ซาช่า(Sasha)

เอ๊ะ..ยิ้มเหรอคะ?//งุนงง?

เบียคุยะ(Byakuya)

ฮะ..ฮ่า! ช่างมันเถอะ ตื่นมาอยู่ในบ้านใครไม่รู้ก็ต้องระวังตัวเป็นธรรมดา!//ปัดมือไปมา!

เบียคุยะ(Byakuya)

ไปอาบน้ำก่อนเถอะ เดินเข้าไปตรงห้องนั้นนะ ไว้เดี๋ยวค่อยมาคุยกัน!//ชี้+ยิ้ม!

ซาช่า(Sasha)

คะ..ค่ะ(...ถึงจะงงๆ แต่เขาก็ไม่ใช่คนไม่ดีล่ะนะ→สัญชาติญาญล้วนๆ)

เบียคุยะ(Byakuya)

นั่งก่อนสิ//เดินไปที่โซฟา!//ยื่นอาหารที่ทำเสร็จให้ซาช่า!

ซาช่า(Sasha)

ขะ..ขอบคุณค่ะ!//นั่งลง+รับอาหาร!

ซาช่า(Sasha)

(รู้สึกว่าตัวเองทั้งนิสัยร่างกายเปลี่ยนไปเป็นตอนนั้นหมดเลยแฮะ)

"หลังจากคุยกันไปเรื่อยๆ ก็ได้รู้ว่า คุณลุงคนนี้ชื่อว่า"เบียคุยะ"เขาเห็นฉันที่หมดสติ นอนตากแดดอยู่ที่ข้างแม่น้ำ ตัวเปรอะเปื้อนดินไปหมด ด้วยความสงสารเลยพามาที่บ้าน"

"แถมคุณลุงคนนี้ยังมีลูกชายอีกคนหนึ่ง แต่เขาไม่อยู่บ้านล่ะนะ"

"เราถามตอบกันไปเรื่อยๆ จน..เขาถามฉันว่า.."

เบียคุยะ(Byakuya)

แล้วหนูจะเอายังไงต่อล่ะ? ไม่รู้ว่ามาที่นี่ได้ยังไง ไปหมดสติอยู่ตรงนั้นได้ยังไง?

ซาช่า(Sasha)

อืม...ก็..ไม่รู้เหมือนกันค่ะ..(จะพูดว่าฉันน่าจะตายแล้วค่ะ แล้วอยู่ดีๆก็โผล่มาที่นี่เฉยเลย!?..อย่างนี้ก็คงไม่ได้)

เบียคุยะ(Byakuya)

...อืม..ฮ่าๆ! ช่างมันก่อนเถอะ หนูบอกว่าไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหนงั้นสินะ! เดี๋ยวลุงจะพาทัวร์เอง ลุงว่างอยู่พอดี!←ไม่ยอมทำงาน

ซาช่า(Sasha)

งะ..งั้นเหรอคะ?

"หลังจากนั้นฉันกับคุณลุงเบียคุยะก็ได้ไปทัวร์(เที่ยว)กัน เขาแนะนำสถานที่ดีๆให้ฉันเยอะเต็มไปหมด เราเริ่มสนิทกันอย่างรวดเร็ว และสถานที่ที่ฉันชอบที่สุด หนึ่งในนั้นก็คงจะเป็น"ราเม็ง"ล่ะนะ!?"

--ผ่านไปหลายชั่วโมง..--

ซาช่า(Sasha)

ฮ่า...อิ่มสุดๆไปเลยค่าา!!//ยิ้มกว้าง!

เบียคุยะ(Byakuya)

ฮ่าๆ! ถ้าชอบก็ดีแล้ว...ลุงก็เผลอผลาญเงินไปเยอะเหมือนกัน แต่ก็แลกมากับความรู้สึกดีๆล่ะนะ!//ยิ้ม!

ซาช่า(Sasha)

เอ๊ะ...ขะ..ขอโทษนะคะที่ทำให้ต้องผลาญเงินเพราะฉันไปขนาดนี้//ซึมนิดหน่อย

เบียคุยะ(Byakuya)

มะ..ไม่ต้องซึมหรอกน่า!? คิดซะว่าฉันเป็น"พ่อ"หนูล่ะกัน!

ซาช่า(Sasha)

..เอ๊ะ..พ่อ..เหรอ?//นึกถึงพ่อของตัวเอง..

เบียคุยะ(Byakuya)

หืม? ทำไมเหรอ?

...

ซาช่า(Sasha)

(จะว่าไป ก็ไม่ได้เจอพ่อมานานแล้วสินะ..)

ซาช่า(Sasha)

...//ยิ้มให้เบียคุยะ!

ซาช่า(Sasha)

ขอบคุณนะคะ แต่ฉันมีพ่อของตัวเองอยู่แล้วน่ะค่ะ แล้วก็ไม่อยากนับใครเป็นพ่ออีกด้วย!

เบียคุยะ(Byakuya)

...งั้นเหรอ//ยิ้มอย่างอ่อนโยน

เบียคุยะ(Byakuya)

ฮ่า..ทำเอาซะอยากมีลูกสาวแบบนี้อีกคน เลยเผลอพูดไปซะงั้น ขอโทษนะ!

ซาช่า(Sasha)

ไม่เป็นไรค่ะ//ยิ้ม

เบียคุยะ(Byakuya)

แต่..ฉันขอเอ็นดูหนู..เหมือนลูกสาวคนหนึ่งได้ไหม//ยิ้ม+ลูบหัวซาช่า!

เอ๊ะ

ซาช่า(Sasha)

...ฮะ ฮ่า ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ

"หลังจากนั้นฉันก็ตกลงที่จะให้คุณลุงเบียคุยะเอ็นดูฉันเหมือนลูกสาวคนหนึ่ง ถึงฉันจะไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมถึงอยากเอ็นดูก็เถอะ แต่คงได้กินของอร่อยอีกเยอะเลยงั้นสินะ!"

...

"และก็มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ตอนนี้ฉันมั่นใจ..."

"ฉัน...ตายแล้วจริงๆ ถ้าถามว่าทำไม คงเป็นเพราะความรู้สึกที่บอกฉันว่านี่ไม่ใช่ความฝันหรืออะไรทั้งนั้น แต่"เป็นความจริง"

"และก็การได้มาที่นี่แทนที่จะเป็นปรโลกก็คงจะดี..ล่ะมั้ง? แต่ถ้ามีคุณลุงเบียคุยะอยู่ด้วยคงจะดีจริงๆ"

ซาช่า(Sasha)

(แต่ถึงอย่างนั้น..ก็ยังรู้สึกเกรงใจแปลกๆแบบที่ไม่ค่อยรู้สึกเลยนี่สิ)

"เพราะอย่างนั้น ฉันเลยขอแยกตัวออกไปใช้ชีวิตตัวคนเดียว แต่ถึงอย่างนั้นฉันกับคุณลุงเบียคุยะก็ยังคงติดต่อกันอยู่ถึงจะเป็นทางจดหมายก็เถอะนะ"

ซาช่า(Sasha)

เอาล่ะ..ชีวิตด้วยตัวคนเดียวเริ่มต้นขึ้นแล้ว!!

ซาช่า(Sasha)

แต่มีปัญหาอยู่...

"เงิน"