Episode 8

เพียงแค่มีเงิน

การใช้ชีวิตก็ไม่มีอะไรต้องลำบาก

สามวันที่หนีออกมาจากบ้านพลอยมายารับรู้ได้เลยว่านี่คือสวรรค์อย่างแท้จริง

ชีวิตที่เป็นอิสระ จะนอนตื่นตอนไหนก็ได้ จะนอนเมื่อไร่ก็ได้

ไม่ต้องทำงานอะไรทั้งนั้น หิวก็ออกไปห้างสรรพสินค้า กินอาหารราคาแพง

ที่ชีวิตนี้ไม่เคยได้สัมผัส เสื้อผ้าราคาแพงที่ขายอยู่บนห้างพลอยมายานั้นเคยแอบไปเดินดูอยู่หลายครั้ง

แต่ก็ไม่เคยมีปัญญาซื้อ

วันนี้เธอมีเงินมากพอที่จะซื้อมันมาใส่เดินไปเดินมาหน้ากระจกบานใหญ่ในห้องพักของโรงแรมที่เธอพักอยู่

Line!!

-แด๊ดดี้-

ข้อความจากอาชาที่หายไปหลายวันปรากฏขึ้นบนหน้าจอมือถือสมาร์ตโฟนราคาแพง

ที่พลอยมายาเพิ่งจะเอาออกมาใช้ได้อย่างไม่ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ

ร่างระหงที่กำลังสวมเสื้อผ้าแบรนด์เนมเดินตรงเข้าไปหยิบมันขึ้นมาดู

'หลิวบอกว่าทะเลาะกับที่บ้านเหรอ' ข้อความไม่ได้เป็นข้อความเรียกเธอไปทำงาน

แต่เป็นข้อความไถ่ถามถึงเรื่องที่เธอหนีออกมาจากขุมนรกต่างหาก

"ก็นิดหน่อยค่ะ"

'ฉันไม่ได้อยากจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเธอหรอกนะ

แต่ที่ถามเพราะอยากรู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน อยู่ยังไง

เพราะตอนนี้เธอถือว่ายังเป็นเด็กของฉันที่ฉันอยากจะดูแลอยู่

เพราะฉะนั้นก็อยากจะแน่ใจว่าเธอไม่ได้กำลังลำบาก'

"ตอนนี้หนูเช่าโรงแรมอยู่ค่ะ ยังหาหอที่ถูกใจไม่ได้"

พลอยมายาลืมเรื่องจะหาหอไปแล้วเสียด้วยซ้ำ

เธอเพลิดเพลินอยู่กับความสะดวกสบายจนลืมตัวไปแล้ว

'อยากได้แบบไหนล่ะ

ฉันจะได้หาคนช่วยหาอีกแรง'

"ไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ หนูเกรงใจ"

'อะไรที่ฉันเอ่ยปากว่าจะทำให้

นั่นแปลว่าฉันไม่ได้ลำบาก อย่าปฏิเสธฉันไม่ชอบ' พลอยมายานิ่งไปครู่หนึ่ง

เพราะไม่รู้ว่าควรจะรับมือกับอาชาคนนี้อย่างไรดี

มีหรือคนไม่เคยมีเงินอย่างพลอยมายานั้นจะไม่อยากได้อยากมี ที่เธอไม่ร้องขออะไรก็เพราะอยากแสดงเป็นคนเจียมเนื้อเจียมตัวเท่านั้น

แต่หากว่าเขาอยากจะจ่ายนัก เธอก็จะยอมรับทุกอย่างที่เขาให้

และจะไม่ร้องขออะไรที่เขาไม่เอ่ยปากบอก

"ค่ะ"

'ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยว่าง

พอดีว่าลูกสาวเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ เขาไม่ค่อยชอบให้ฉันพัวพันกับใครเท่าไหร่

ช่วงนี้ก็ถือว่าให้เธอพักผ่อนไปก็แล้วกัน

ส่วนเรื่องหอพักก็ทิ้งรายละเอียดไว้ก็แล้วกันว่าอยากจะได้แบบไหน

ฉันจะให้คนช่วยหาอีกที หรือถ้าเจอที่ชอบก็บอกมา ไม่ต้องห่วงเรื่องราคา ฉันไม่ติด'

หลังจากที่คุยกับอาชาได้ครู่หนึ่ง

เขาก็เงียบหายไปเลย ไม่มีการตอบอะไรกลับมา

พลอยมายาเข้าใจว่าเขาคงจะปิดเครื่องโทรศัพท์ไปแล้ว

แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะต้องสนใจสักหน่อย ออกไปหาอะไรทำแก้เบื่อดีกว่า

เพราะจากที่เช็กเงินในบัญชีเมื่อครู่นี้ แล้วลองคำนวณดูเล่น ๆ

จำนวนเงินนั้นยังสามารถเอาไปซื้อของที่เธออยากได้ ได้อีกตั้งหลายชิ้น

ณ

บ้านอิศวรากุล

ร่างบางเดินเข้ามาในสวน

โดยมีเป้าหมายเป็นคุณพ่อหนุ่มใหญ่ที่แม้จะอายุมาก แต่ยังดูดีไร้ที่ติของเธอ

"ทำอะไรอยู่คะ นิลเดินหาพ่อตั้งนาน" พลอยนิล ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน

เพียงคนเดียวของอาชาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

"มีอะไรล่ะ ถึงได้มาเดินตามหาพ่อแบบนี้"

เขาละมือจากต้นไม้ที่กำลังดูแลแล้วหันไปถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

"ก็นิลกลับมาถึงไทยตั้งหลายวันแล้ว คุณพ่อยังไม่มีเวลาพานิลไปไหนเลย

ขนาดวันนี้ไม่ได้ไปทำงานก็ยังมาดูแลแต่ต้นไม้

นิลซะอีกเป็นลูกสาวสุดที่รักคนเดียวของคุณพ่อ แต่กลับไม่เคยได้รับการเอาใจใส่"

ลูกสาวว่าพลางหันหน้าหนี แล้วยกแขนน้อย ๆ ทั้งสองข้างขึ้นมากอดอก

อาชาหันไปโอบไหล่ลูกสาวก่อนจะหัวเราะเอ็นดูกับท่าทางของสาววัย 24 ที่ทำตัวเป็นเด็กน่ารักน่าเอ็นดู

"นิลอยากจะไปไหนล่ะ

เดี๋ยวพ่อไปอาบน้ำแล้ววันนี้เราไปเที่ยวกันทั้งวันเลยเป็นไง" เสียงทุ้มกระซิบถามลูกสาว

ใบหน้าบูดบึ้งพลันยิ้มขึ้นทันที

"จริงเหรอคะคุณพ่อ อืม...นิลอยากไปชอปปิ้ง เดินห้างที่ยุโรปเบื่อแล้ว

อยากลองไปเดินห้างไทยดูบ้าง ไม่รู้จะเหมือนกันไหม"

"มันจะไปเหมือนกันได้ยังไงล่ะ ทางนั้นเขาก็ต้องสวยกว่าอยู่แล้ว"

ทั้งสองเดินกอดคอกันเข้ามาในบ้าน อาชาพอเจอสาวใช้ก็ชี้มือไปในสวนเชิงออกคำสั่งให้ไปดูแลต้นไม้แทนเขา

"แต่นิลก็อยากไปอยู่ดี เราจะได้ไปหาอะไรกินกันด้วยไงคะ

นิลหิวอาหารไทยแบบไทยแท้ ๆ จะแย่แล้ว"

"ได้ค่ะ คุณหนูพลอยนิลอยากจะไปไหนกระผมจะพาไปทุกที่เลย"

คนเป็นพ่อกล่าวพร้อมกับยกมือสองข้างขึ้นมาหยิกที่แก้มของลูกสาวอย่างเอ็นดู

"คุณพ่อของนิลเนี่ยน่ารักที่สุดในโลกเลย"

"น่ารัก แต่ไม่ยอมให้ใครมารักพ่อเลย" อาชาแกล้งว่า

"ไม่เอาค่ะ คุณพ่อห้ามพูดแบบนี้เลยนะ นิลไม่ชอบ

นิลไม่ยอมให้ใครมาแทนที่คุณแม่ของนิลเด็ดขาด"

เรื่องที่พลอยนิลยื่นคำขาดเอาไว้เพียงข้อเดียว ก็คือห้ามไม่ให้พ่อมีใครใหม่

ไม่ว่าจะเล่น ๆ หรือจริง ๆ จัง ๆ ก็ตาม

ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่กลับมาให้เขาได้เห็นหน้าอีก

แม้ว่าแม่ของเธอนั้นจะจากไปนานหลายปีแล้ว

แต่พลอยนิลยังคงยืนยันว่าไม่ต้องการใครมาทำหน้าที่แม่ทั้งนั้น

ไม่ต้องการให้ใครมาแย่งเอาความรักของพ่อไปจากเธอเด็ดขาด

"พ่อก็พูดไปอย่างนั้น ทุกวันนี้ก็อย่างที่นิลเห็น พ่อทำแต่งาน

ไม่มีเวลาพักเลย" เมื่อเห็นปฏิกิริยาของลูกสาวต่อคำพูดแล้ว

อาชาจึงได้ตัดสินใจพูดแบบนี้ การจะให้คนอย่างเขาอยู่เป็นคนโสด

ไม่ให้ยุ่งกับใครก็คงจะยากเกินไปสักหน่อย เพราะจริง ๆ แล้วอาชานั้นเจ้าชู้มาตั้งแต่ก่อนจะแต่งงานกับแม่ของพลอยนิลเสียแล้ว

เพียงแต่ว่าเขาเก็บความลับให้เป็นความลับได้ดีเยี่ยม

จนไม่มีใครล่วงรู้เลยว่าเขาน่ะเจ้าชู้เป็นไหน ๆ

"แล้วนิลล่ะ ไปอยู่เมืองนอกตั้งนาน มีแฟนหรือยัง"

อาชาเป็นฝ่ายถามลูกสาวบ้าง"

"ก็มีบ้าง แต่นิลไม่ค่อยชอบพวกโชว์ออฟ แบบว่าอวดรวย อวดบารมี อะไรแบบนี้

ยิ่งเป็นพวกลูกท่านหลานเธอนิลยิ่งไม่ชอบ เลยว่าจะอยู่ไปก่อนจนกว่าจะเจอคนถูกใจ

หรือไม่ก็อยู่โสด ๆ เป็นเพื่อนคุณพ่อไปเลย"

"เฮ้อ...อย่าเลยพ่ออยากอุ้มหลาน"

อาชากล่าวพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบหัวลูกสาวอย่างเอ็นดู จริง ๆ เขาก็อยากได้ทายาทผู้ชายสักคนมาไว้สืบสกุล

แต่เพราะพลอยนิลลูกสาวขาไม่ยอมให้แต่งงานใหม่ ความหวังเดียวที่มี

จึงเป็นลูกของพลอยนิลหลานของเขาเท่านั้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***