Episode 5

บทที่ 5

“อ่ะ...อีพลอยนี่กระเป๋ามึง”

หลิวที่เพิ่งจะเดินมาพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง

วางถุงกระดาษในมือที่ตีตราแบรนด์ดังลงบนโต๊ะซึ่งมีพลอยมายานั่งอยู่

เธอรู้ทันทีว่านี่คงคงจะเป็นกระเป๋าที่อาชาสั่งมาให้เธอแน่

มือเรียววางชีทในมือลงก่อนจะเอื้อมไปหยิบถุงมาเปิดดูหนึ่งใบ

“ขอบใจนะมึง”

เธอมองซ้ายมองขวาอีกครั้งก่อนจะหันกลับมามองที่กระเป๋าในถุง แล้วหยิบมันออกมา ถึงอาชีพขายตัวจะถูกยอมรับจากคนบางกลุ่มแต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะยอมรับมันได้ พลอยมายาเข้าใจตรงนี้ดี ถึงยังไงเธอก็ยังไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอกำลังทำอาชีพขายตัว

ถึงจะไม่ได้ขายให้ใครมั่ว ๆ ก็ตาม

“ทำไมมึงเอารุ่นเก่าจังวะ

เป็นกูนะมึง จะฟาดรุ่นใหม่ๆ ให้เละเลย”

หลิวพูดก่อนจะนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามกับเพื่อนสาวของเธอ

พลอยมายาเพียงแค่เงยหน้าขึ้นไปยิ้มตอบ

“กูอยากได้อันนี้มาตั้งนานแล้วอะมึง

ไม่คิดด้วยซ้ำว่าชีวิตนี้จะได้ใช้” เธอว่าไปพลางหยิบเอากระเป๋าอีกใบออกมาดู

ของจริงสวยกว่าในแค็ทตาล็อกที่เธอเห็นมาก โดยรวมก็ถือว่าไม่แย่เลยสักนิด

แม้จะตกรุ่นไปแล้ว แต่ถือก็ไม่กระดากมือเหมือนบางคนที่ใช้ของปลอม นั่นคือความคิดของเจ้าของกระเป๋าที่กำลังเชยชมอย่างชื่นใจ

“โอ๊ยอีโง่

รุ่นนี้มันเอาท์ไปตั้งนานแล้วค่ะ ทำไมไม่ถามกูก่อนวะ

ทีหลังเนี่ยถามกูก่อนเข้าใจไหม จะได้ ได้ของดีๆ

ไม่ใช่มาภูมิใจกับของตกรุ่นแบบนี้” พลอยมายามองคนพูดก่อนจะส่ายหัวไปมา 'กูไม่ได้โง่ค่ะอีหลิว แต่มืออาชีพเขาไม่เผยเคล็ดลับให้ใคร

ไม่ว่าใครทั้งนั้น' เดิมเธอตั้งใจจะให้อาชาเสนอรุ่นที่แพงกว่าให้

แต่แผนมันดันผิดไป แต่ยังไงเธอก็ตั้งใจเอารุ่นเก่าเพราะมันถูก เธอคิดว่าขายความโง่

ความใส

ความซื่อให้กับคนอย่างอาชาน่าจะช่วยประคองตัวเองให้เดินอยู่ในทางของเขาได้นาน คนฉลาดๆ

แบบนั้นคงไม่อยากเสียเงินโดยใช่เหตุกับพวกเด็กขายตัว ผลาญเขามากๆ

เสี่ยงโดนเขี่ยทิ้ง เอาแค่พอดีอย่าให้มันเกินตัวไปกว่าที่เคยมีก็พอแล้ว

“แล้วเป็นไงครั้งแรก

ซี้ดป้ะ” หลิวยื่นหน้าเข้ามากระซิบถาม

“เจ็บเกือบตายสิวะ”

คนถูกถามละมือจากกระเป๋าก่อนจะหันไปตอบ แค่คิดถึงวินาทีที่เขาครอบครัวความสาวของเธอ

ความรู็สึกเจ็บปวดก็ปกคลุมไปทั่วทั้งร่างกาย

“ธรรมดาคุณอาชาน่ะไซส์ม้าของแท้

แด้ดดี้ที่ไม่ได้แปลว่าพ่อของจริง กูยังเสียดายเลย เปย์ก็เปย์เซ็กซ์ก็แซ่บ

แต่เขาเด็ดขาดมากอะมึง ไม่เอาคือไม่เอาอย่าได้ไปตื๊อเชียว กว่ากูจะติดต่อกับเขานี่นานอยู่เป็นปีๆ

แต่ก็คุ้มนะเพราะกูก็ได้จากเขามาไม่ใช่น้อยๆ” หลิวเคยเป็นเด็กที่อาชาดูแลมาก่อน

พลอยมายานั้นก็พยายามเก็บเรื่องที่เพื่อนเล่าเอามาประยุกต์ใช้เป็นแนวทาง

เพื่อจะต่อเวลาให้เธอได้กอบโกยข้าวของ เงินทองจากอาชาให้มากที่สุด

“เออมึง

ถ้ากูจะไปหาหออยู่แถวมึงนี่ราคามันเท่าไหร่วะ”

พลอยมายานึกอะไรขึ้นมาได้ก็เลยหันไปถามคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามดู

คนถูกถามละสายตาจากจอโทรศัพท์ก่อนจะหันมาตอบ

“ก็แพงอยู่นะ

แต่กูใช้เงินผัว มึงถามทำไม” คนถามกลอกตามองขึ้นฟ้า เออยากจะถามราคา

แต่กลายมาเป็นว่าเพื่อดันมาอวดผัวซะอย่างนั้น

“กูอยากย้ายออกจากบ้านป้าแล้วว่ะ

เบื่อ ทำงานไม่สะดวกด้วย” ก็อย่างที่รู้กันเวลาพลอยมายาจะไปไหนมาไหนที่

มันไม่ค่อยสะดวกนัก ต้องมาคอยติดภารกิจก้นครัว ไหนจะต้องระวังตัวจากป้าอีก

“โห

อีพลอยเป็นเด็กเลี้ยงคุณอาชาแล้วมึงยังไปล้างผักอยู่อีกเหรอ”

“กูเลิกทำได้ที่ไหนล่ะ

ขนาดกูบอกแล้วว่ากลับมืด ป้ากูยังดักตบเลย”

“โหดจังวะ”

พลอยมายาสั่นศีรษะไปมาพลางคิดว่า 'น้อยไปสิถ้ามึงรู้ว่ามันทำกับกูขนาดไหนแล้วจะหนาว

ทำกับกูเหมือนว่ากูไม่ใช่คน'

“เออไง

ทำไงได้วะกูไม่มีที่ไป ถ้าไม่จนตรอกจริง ๆ กูไม่มา...ขายตัวแบบนี้หรอก”

เพียงแค่พูดถึงก็ยังนึกโมโห อยากจะเผาให้บ้านให้วอดไปทั้งหลัง

อยากจะฆ่าคนใจร้ายให้ตายๆ ไปเลย

“เอางี้มั้ย

มึงก็ลองขอค่าเช่าบ้านจากคุณอาชาเขาดู ไม่แน่เขาอาจจะซื้อบ้านให้มึงก็ได้นะ”

เรื่องคิดนั้นพลอยมายาก็คิดอยู่หรอก แต่เพราะเธอเพิ่งจะเป็นมือใหม่

และคิดว่าอาชาคงยังไม่หลงเธอขนาดนั้น อีกอย่างถึงเขาให้ได้จริงๆ

แต่เธอจะตัดขาดจากป้ายังไง ป้าต้องตามราวีเธอไม่เลิกแน่

ยิ่งถ้ารู้ว่ามีเงินยิ่งต้องไม่ยอมจบ มีหวังได้มาไถเงินจากเธออีกล่ะสิ

“เอาไว้คิดอีกที

ขอบใจมากมึง” พลอยมายาหันไปยิ้มขอบคุณเพื่อนของเธอ

มือก็ยังลูบคลำอยู่ที่กระเป๋าเสียดายจะสะพายไปไหนประเจิดประเจ้อไม่ได้กลัวคนรู้จักมาเห็นเข้า

ยิ่งถ้าเป็นคนรู้เรื่องกระเป๋าจะยิ่งแย่

เพราะเดี๋ยวก็จะเอาข่าวไปฟ้องป้าเธอแล้วป้านั้นก็ยิ่งรอหาเรื่องเธออยู่แล้วด้วย

ครืดดด

ครืดดด

-Daddy-

“แปบนะมึง

คุณเขาโทรมาว่ะ” มือเรียวหยิบโทรศัพท์อีกเครื่องที่ได้รับจากอาชาขึ้นมาดู

“แหม

เห็นมั้ยล่ะมีแต่ได้กับได้ เออๆ กูไปละเจอกันมึง”

“เคๆ”

เธอก้มดูที่หน้าจออีกครั้งก่อนจะกดรับสาย

“ค่ะ”

“ได้ของหรือยัง

ฉันสั่งให้หลิวเอาไปให้แล้ว”

“ได้แล้วค่ะ

สวยมากเลย ขอบคุณนะคะ” เธอแกล้งทำน้ำเสียงตื่นเต้นเหมือนเด็กได้ของเล่น แต่จริงๆ

คือก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น ถึงจะแพงแต่ก็แค่กระเป๋าตกรุ่น

“อืม

ชอบก็ดีแล้ว แล้ววันนี้ว่างหรือเปล่า” เธอนิ่งเพื่อคิดแผนก่อนที่ไอเดียดีๆ มันจะผุดขึ้นมาอย่างได้จังหวะ

“เอ่อ...ต้องดูก่อนนะคะ

พอดีพลอยต้องกลับไปล้างผัก ล้างจานที่ร้าน ถ้าขอป้าได้ก็จะไป”

“อะไรกัน

เงินที่ฉันให้เธอมันไม่พอหรือไง ทำไมยังต้องทำงานที่ร้านอีก” เขาคำรามลั่นทันที

“คือพลอยทิ้งงานตรงนี้ไม่ได้จริงๆ

คุณเข้าใจพลอยนะคะ ครั้งที่แล้วพลอยกลับบ้านไม่ตรงเวลาโดนป้าซ้อมช้ำไปทั้งตัว”

“แล้วจะให้ฉันทำยังไง

ฉันไม่ได้ให้เธอมีสิทธิปฏิเสธนะถ้าฉันต้องการเธอ”

“พลอยไม่ได้อยากปฏิเสธคุณเลยนะคะ

พลอยดีใจมากที่ได้เงิน ได้ของจากคุณ พลอยก็อยากทำงานตอบแทนให้สมค่าแรง

แต่กับป้าพลอยก็อาศัยบ้านเขาอยู่ ถ้าพลอยไม่ทำงานเขาก็จะไม่ให้พลอยอยู่

แล้วพลอยก็ไม่มีที่ไปที่ไหนอีกแล้ว พ่อแม่ก็ตายหมด

ญาติคนเดียวที่เหลือก็มีแต่ป้านี่แหละค่ะ” อาชานิ่งไปพักหนึ่ง

จนพลอยมายาเองก็เริ่มกลัวว่าจะเล่นใหญ่มากไป

“ถ้าฉันหาหอให้เธออยู่

เธอจะแยกออกมาจากป้าเธอได้หรือเปล่า” ก็แย่กว่าที่คิดไปนิดหน่อย

เพราะเธอนึกว่าเขาจะซื้อคอนโดให้ซะอีก แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย

เธอคิดแต่ว่าแค่ได้ออกไปจากบ้านเฮงซวยนั่นก็พอแล้ว

“ขอบพระคุณมากนะคะ

ถ้ายังไงวันนี้พลอยจะหาโอกาสไปหาคุณให้ได้นะคะ”

“ไม่เป็นไร

ถ้าเธอไม่ว่างฉันก็ไม่ว่าอะไรก็แล้วกัน แต่ครั้งหน้าเธอจะเบี้ยวไม่ได้แล้วนะ

ฉันเลี้ยงเธอไว้เพื่อสนองความต้องการของฉัน ไม่ได้เลี้ยงไว้ดูเล่น

ฉันเสียเงินฉันก็หวังจะได้การบริการที่ดี ตรงนี้เข้าใจใช่ไหม?”

“เข้าใจค่ะ”

“แล้วอีกเรื่อง

ถ้าสนใจจะฝึกงานบริษัทในเครือของฉัน

ก็จัดการทำเรซูเม่ภาษาไทยและภาษาอังกฤษยื่นตรงไปที่ฝ่ายบุคคลได้เลย

เดี๋ยวฉันส่งเมลล์ให้” พลอยมายายิ้มขึ้นทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น

อย่างน้อยได้ที่ฝึกงานเป็นบริษัทของเขาก็ไม่ธรรมดาแล้ว

“แล้วแบบนี้พลอยจะได้ฝึกแน่ไหมคะ”

“มันก็อยู่ที่ความสามารถเธอด้วย

ฉันไม่ชอบคนที่ไม่มีความพยายาม ฉันทำได้แค่ยื่นโอกาสให้เธอเท่านั้น

ส่วนเธอจะคว้ามันไว้ได้หรือเปล่า ตรงนี้มันก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของเธอด้วย”

“ไม่เป็นไรค่ะ

แค่นี้ก็เป็นพระคุณมากแล้ว”

“และถ้าเธอทำงานดี

โอกาสที่จะเข้าเป็นพนักงานมันก็ไม่ยากแล้ว”

อนาคตของเธอกำลังส่องแสงเปล่งประกายเข้ามาแล้ว 'หึ

พอกันทีกับชีวิตเฮงซวย ต่อไปนี้อีพลอยก้นครัวจะไม่มีอีกต่อไป'

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***