

พลอยร้อยเหลี่ยมเล่ห์

 

Episode 2

บทที่ 2

พลอยมายากลับถึงบ้านพร้อมเงินหนึ่งพันบาทกับโทรศัพท์ราคาแพงหนึ่งเครื่อง

เธอไม่แน่ใจว่าเธอนั้นสามารถใช้ทำอย่างอื่นได้หรือเปล่านอกจากเอาไว้ติดต่อกับอาชา

“มึงไปไหนมาอีพลอย!!”

คนถูกจิกหัวเรียกสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ

เธอคิดว่าเวลานี้ทุกอย่างในร้านป้าของเธอคงจัดการเองหมดแล้วทั้งจานชาม หม้อ

แล้วก็เก็บข้าวของเข้าอื่น ๆ

“หนูเรียนคาบพิเศษ โทรบอกแล้วนี่”

คนเพิ่งกลับถึงบ้านกล่าวตอบพร้อมกับเดินเข้าบ้านอย่างไม่ใส่ใจคนถาม

“โอ๊ย...”

“อีตอแหล!! กูโทรหาอีนุ๊กมันบอกว่ามึงไม่ได้เข้าเรียน”

ผมหางม้าถูกกระชากอย่างแรงจากด้านหลังจนเธอเซถลากลับเข้าไปหาตัวคนกระชาก

นุ๊กคือลูกสาวป้าแถวบ้านที่ทำงานเป็นแม่บ้านอยู่ในมหาลัยที่พลอยมายาเรียนอยู่

และนุ๊กก็ไม่ค่อยจะถูกชะตากับพลอยมายาสักเท่าไหร่

จึงมักสร้างเรื่องมาทำให้เธอถูกป้าดุด่าอยู่เสมอ

“แล้วป้าก็เชื่อมันเหรอ”

คนถูกกะชากผมหันไปถามทั้งที่มือยังพยายามแกะมืออวบออกจากผม

“มันทำงานอยู่นั่น มันรู้หมดแหละ”

“มหาลัยใหญ่ขนาดไหน มันจะมาเห็นหนูได้ไง

แล้วอีกอย่าหนูกับมันก็ไม่ถูกกัน มันจะโกหกป้ายังไงก็ได้” พลอยมายาพยายามแก้ตัว

ถึงเธอจะโดดเรียนจริงๆ

แต่นุ๊กก็อาจจะไม่เห็นและอาจจะแต่งเรื่องใส่ร้ายเธอเหมือนทุกทีก็ได้

“มึงแน่ใจนะ ว่ามึงไม่ได้โกหกกูเพื่อจะหนีงาน” ป้าเอ่ยถามทั้งที่มือยังดึงอยู่ที่ผมของหลานสาวแน่น ‘เจ็บฉิบหายอีนุ๊กนะอีนุ๊กเดี๋ยวมึงกับกูได้เจอกันแน่’ คนถูกกระชากผมพลางคิดในใจ

“หนูเคยหนีงานเหรอ จะไปไหนก็ขอป้าก่อนตลอด”

เธอพยายามหาข้อดีมาหักล้างข้อสงสัย แต่ที่ผ่านมาพลอยมายานั้นก็ไม่เคยเถลไถลจริงๆ

เธอเพิ่งมาคิดกบฏต่อต้านป้าเมื่อไม่นานนี้เอง

“งั้นวันนี้มึงไม่ได้ทำงาน ก็ไม่ต้องเอาเงิน!!”

เจ้าของบ้านพูดพร้อมกับปล่อยมือจากผมของยาวสลวยของพลอยมายา

แล้วออกแรงผลักเธอไปข้างหน้าจนร่างบางเซถลาไปตามแรงผลัก

“อืม ไม่ทำงานก็ไม่ได้เงิน หนูรู้ดี”

เธอตอบกลับพร้อมทั้งยกมือขึ้นจับผมแล้วลูบบรรเทาความเจ็บที่ศีรษะ

“รู้ก็ดี แล้วก็...มึงมาช้าข้าวกูไม่ได้เหลือไว้ให้

ไปหากินเองก็แล้วกัน” เธอเพียงแค่พยักหน้ารับ แล้วก้มหน้าหลบสายตาจากป้านรก

เธอถูกเลี้ยงเอาไว้เพื่อเป็นทาสของแท้เลย บุญคุณที่สาวใหญ่ผู้เป็นพี่สาวแท้ ๆ

ของแม่ทอบให้กับพลอยมายานั้น เธอทำงานชดใช้จนไม่เหลืออะไรติดค้างอีกันกแล้ว ‘รออีกหน่อยเถอะกูจะออกไปจากที่นี่ กูจะหาเงินให้ได้เยอะๆ

โดยที่ไม่ต้องทำงานงกๆ แบบนี้ด้วย!!’ เธอร้องตะโกนอยู่ในความคิดของตัวเอง

พอผ่านด่านป้ามาได้พลอยมายาก็กลับขึ้นห้องรูหนูของตัวเอง

ห้องที่ครึ่งหนึ่งเป็นห้องเก็บของ มาถึงก็วางข้าวของบนที่นอนแล้วอาบน้ำชำระร่างกายให้สดชื่น

วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน ใครว่าเรียนไม่เหนื่อยขอเถียงเถอะ

ทำงานกับเรียนเหนื่อยไม่แพ้กันหรอกแต่มันเหนื่อยคนละแบบต่างหาก

Line!!~

-หลิว-

‘คุณอาชาว่าไงบ้าง?’ ขณะที่กำลังนั่งดูหนังสือแจ้งเตือนจากหลิวก็ดังขึ้น

“เขาให้สัญญามาอ่านก่อน แล้วก็ให้โทรศัพท์มาเครื่องนึง”

‘อ๋อ อ่านสัญญาหรือยัง อ่านดีดีนะ

ในนั้นจะมีข้อตกลงเรื่องที่ว่าจะทำอะไรกับมึงได้บ้าง ใช้อุปกรณ์อะไรได้บ้าง

แล้วก็ข้อตกลงทางกฎหมายกรณีที่มึงแหกกฎ’ อุปกรณ์เหรอ อะไรวะ

เธอวางโทรศัพท์ลงแล้วหันไปหยิบซองสัญญาขึ้นมาเปิดดู

“โอ้โหหนาเป็นปึกเลย นี่จะซื้อกะหรี่หรือจะซื้อที่ดินวะเนี่ย” พลอยมายาบ่นพึมพำก่อนจะเปิดอ่านสัญญาประกอบกับเปิดข้อมูลในอินเตอร์เน็ตดูไปด้วยเพราะบางอย่างก็ไม่เข้าใจเท่าไหร่นัก

แต่ละอย่างนึกถึงหนังเรื่องฟิฟตี้เชดเลย พลอยมายาเป็นคนที่ชอบอ่านนิยายมาก

เธอเคยอ่านนิยายเรื่องนี้ด้วยอารมณ์แบบนั้นเลยล่ะ นี่

“อย่าบอกนะว่าคุณอาชาเขา...เป็นพวกนิยมเซ็กส์ซาดิสม์น่ะ”

เธอบ่นนเดียวอีกครั้ง

Line!!~

-แด๊ดดี้-

เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ที่คุณอาชาให้มาดังขึ้น

ทำให้หญิงสาวต้องหยุดอ่านสัญญาแล้วลุกไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดู

‘อ่านสัญญาแล้วหรือยัง?’ เธอเปิดอ่านข้อความ

“อ่านแล้วค่ะ ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่”

และเธอก็เลือกที่จะตอบไปตรงๆ

‘สงสัยอะไรก็ถามหลิวก็แล้วกัน เขาผ่านมาหมดแล้ว’