Chapter 5 Suspicious Behavior

...Chapter 5 ...

...Suspicious Behavior ...

เช้าวันต่อมาก็เหมือนเดิมไม่มีอะไรมาก เซเฟอร์ตื่นมาตอนตี 5 ทำกิจวัตรส่วนตัว ออกมาเจอโคฮารุ ได้คุยกันนั่งกินอาหารเช้าแยกกันไปทำงาน เจอกันตอนเที่ยงแปปเดียวและเขาก็หายหัวไปเลยพร้อมกับคำแก้ตัวไม่ซ้ำกัน พฤติกรรมซ้ำซากของโคฮารุเป็นอยู่แบบนี้มา 2 อาทิตย์แล้ว จนเซเฟอร์กับธารารินเริ่มสงสัยในพฤติกรรมของเขาขึ้นมาจริงๆ

ตามจริงเซเฟอร์เองก็ไม่ได้อยากก้าวก่ายเรื่องของโคฮารุแต่แบบนี้มันผิดปกติ จนเซเฟอร์กับธารารินนัดเจอกันช่วงเย็นที่โซนพักผ่อนแถวห้องพักของเซเฟอร์ นั่งจับเข่าปรึกษากันเรื่องนี้โดยมีเซย์เดนมาให้คำปรึกษาด้วย ก่อนเย็นนั้นธารารินกับเซเฟอร์ก็ไปสอบถามคนในโซนสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม เกี่ยวกับพฤติกรรมของโคฮารุ

"แล้วมีอะไรมาเล่าสู่กับพี่ได้บ้าง?"

"คือเท่าที่ผมกับรินไปสอบถามพนักงานในโซนสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมดู เขาบอกว่าโคฮารุทำงานเร็วมาก รีบมากแต่งานเรียบร้อย พนักงานฝ่่ายไอทีบอกว่าโคฮารุกดลงระบบว่างานเรียบร้อยตอน 10 โมงทุกวันเขาทำงานแค่ 4 ชั่วโมงเอง แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปไหน"

เซเฟอร์อธิบายให้เซย์เดนฟัง ธารารินหน้าคอนเฟิร์มด้วยสายตาท่าทางที่จริงจัง

"ส่วนพวกหนูก็เจอเขาที่ศูนย์อาหารแปปเดียวและเขาก็หายไปเลย พร้อมกับข้ออ้างไม่ซ้ำกัน"

เซย์เดนพยักหน้าครุ่นคิดเกาคางของเขาและขมวดคิ้วเหมือนกับที่เซเฟอร์ชอบทำบ่อยๆเวลาสงสัย

"อยากได้คำแนะนำใช่มั้ย?"

"ครับ"

"ค่ะ"

"ถ้าเป็นฉันฉันจะทำงานให้เสร็จเร็วกว่าเขาและตามสะกดรอยเลยนะ"

คำพูดของเซย์เดนทำทั้งคู่เงียบกริบและมองหน้ากันจนบรรยากาศอึดอัด สายตาของเซเฟอร์และธารารินกำลังสื่อสารบางอย่างอย่างเข้มข้นเหมือนแกงอินเดีย จนเซย์เดนถึงกับเหงื่อตกกับบรรยากาศ

"นี่คิดจะทำกันจริงๆใช่มั้ยเนี่ย?"

"จริง!! ความคิดหลักแหลมมาก!!"

ทั้งคู่พยักหน้าอย่างแรงและมองมาทางเซย์เดนด้วยท่าทางมุ่งมั่นร้อนแรงเหมือนภูเขาไฟประทุพร้อมกันสองลูก

"เห้ยพี่พูดเล่นนะเนี่ย!"

"สถานการณ์แบบนี้ไม่มีคำว่าพูดเล่น!! เซเฟอร์เจอกันตี 3 ตรงหน้าทางเข้าหอพัก!"

ธารารินชี้ขาดทันทีเซเฟอร์ทำมือโอเคก่อนที่ทั้งคู่จะเชคแฮนด์ดีลตกลงกันเรียบร้อยอย่างว่องไว

"งั้น..ถ้ามีอะไรคืบหน้าก็บอกพี่ด้วยละกัน พี่ไปทำงานต่อละ"

เซย์เดนลุกขึ้นจากเก้าอี้หินอ่อนและออกไปปล่อยให้ทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน ทั้งคู่ยกยิ้มชั่วร้ายและหัวเราะออกมา

"คราวนี้แหละจะได้รู้สักทีว่าไอ้หัวเห็ดนั่นคิดอะไรอยู่กันแน่!"

ธารารินหัวเราะชั่วร้าย จนเซเฟอร์แทบอยากวิ่งหนีออกไปจากตรงนี้

ผ่านไปจนถึงตี 3 เซเฟอร์มาตามนัดของธาราริน ในค่ำคืนอันเงียบงันนั้นทั้งคู่รีบไปที่โซนสัตว์ปีก เซเฟอร์เริ่มงานทันทีด้วยความว่องไว แต่วันนี้ไวกว่าเดิมเพราะธารารินคอยช่วยอยู่ข้างๆ

"อาหารขาด!!"

"ชู่ว ชู่ว! อย่าตะโกน!..เดี๋ยวนกก็ตื่นหรอก"

เซเฟอร์จิ้มส่งรายงานไปแล้วรีบใช้โฮเวอร์บอร์ดดิ่งตรงไปที่ทุกกรงเพื่อเร่งทำงานให้เสร็จไวๆก่อน 7 โมงเช้า และจนแล้วจนเล่าก็เสร็จเสียทีตอนประมาณ 6 โมงเช้ากว่าๆ ทั้งคู่รีบไปกินอาหารเช้าและไปสแตนบายรอที่โซนสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทันที

เป็นไปตามคาดโคฮารุมาทำงานตอนช่วง 7 โมงเช้ากว่าและการทำงานเขานั้นรีบมาก รีบสุดๆ ทั้งสองหน่อจับตาดูอย่างเงียบๆพยายามอย่างมากไม่ให้โดนจับได้

"รีบมากจริงๆนั่นแหละ.."

เซเฟอร์โผล่หัวออกมาจากป้ายและดูโคฮารุที่กำลังเช็คอาหารกรงของ Macrobeaver จิงโจ้ผสมกับตัวบีเวอร์ เมื่อโคฮารุกำลังจะหันมาธารารินก็ดึงเซเฟอร์กลับมาทันที

"โอ้ย เจ็บๆ..ทำไมต้องดึงเส้นผมด้วยเนี่ย"

"ขอโทษละกัน! เห้ยโคฮารุจะไปแล้ว!"

เมื่อทั้งคู่เห็นว่าโคฮารุเริ่มไปกรงอื่นแล้ว ก็รีบสับเท้าตามไปอย่างห่างๆ เป็นแบบนี้อยู่สองชั่วโมงได้ โคฮารุนี่ทำงานเสร็จเร็วมากทำคนเดียวแท้ๆ

โคฮารุใช้โฮเวอร์บอร์ดของตนมุ่งหน้าไปตามทางที่จะไปศูนย์อาหาร แต่ก็ต้องประหลาดใจโคฮารุผ่านศูนย์อาหารและโซนตลาด โซนเครื่องเล่นไปและก็อ้อมไปไกลด้วย

"ศูนย์วิจัย?..มาทำไมหล่ะเนี่ย คนนอกเข้าไม่ได้นะมีแต่นักท่องเที่ยว VIP Diamond Member ที่เข้าได้ด้วยซ้ำ"

ธารารินพึมพัมในขณะที่เดินพาดผ่านป่าอย่างลำบาก เซเฟอร์สงสารเลยเอาโฮเวอร์บอร์ดให้เธอใช้แทน ส่วนเขาก็เดินเอง

"Diamond Member?"

"ก็คลาสตั๋วที่นี่ไงมีตั้งแต่ตั๋วธรรมดา ตั๋ววีไอพี และก็สมาชิกแพลตตินั่ม ทอง เพชร ระดับเรายังแค่กลางๆนะ! ถ้าแพลตตินั่มขึ้นไปคือพวกเศรษฐี!!"

"โหย! นึกว่าตั๋ว VIP พวกเรานี่สุดแล้วนะเนี่ย!"

พอออกจากป่ามาได้ก็มาโผล่ที่หลังศูนย์วิจัย มันเป็นจุดอับเลยไม่ค่อยมีคนจะใส่ใจเท่าไหร่ พอทั้งคู่ออกมาได้ก็เจอแค่โฮเวอร์บอร์ดของโคฮารจอดทิ้งไว้หลังโขดหิน ส่วนเจ้าตัวหายไปไหนก็ไม่รู้

"หายไปไหนของเขานะ?"

"ฉันว่านี่คือคำตอบนะ"

เซเฟอร์ชี้ไปทางช่องระบายอากาศที่ใหญ่พอที่คนจะสามารถคลานเข้าไปได้ ธารารินดูเหมือนจะเข้าใจและตั้งทฤษฎีได้มาบ้างแล้ว

"แต่ฉันคิดว่าเราไม่ควรตามเขาเข้าไป รอจนกว่าจะกลางคืนอีกดีกว่าเผื่อจะได้อะไรเพิ่ม"

"ความคิดดีเซเฟอร์ และฉันมีทฤษฎีที่ว่าโคฮารุอาจเป็น สายลับ แบบหนอนบ่อนไส้อะไรทำนองนั้น!"

"อะไรที่ทำให้เธอคิดแบบนั้นกัน?"

เซเฟอร์กอดอกรอคำอธิบายที่ชัดเจนมากกว่านี้กับเพื่อนหญิงตรงหน้า

"แบบว่าโคฮารุที่บ้านอาจมีปัญหาอะไรก็ได้เช่นเอ่อติดหนี้รัฐบาลโดยตรงหรือคู่แข่งของ Biosphere ก็ได้! เขาเลยยอมทำงานล้วงความลับงานวิจัยเพื่อแลกกับยกหนี้อะไรแบบนี้!"

ทฤษฎีของธารารินมันบ้าและขัดแย้งกันชัดๆ จนเซเฟอร์บีีบจมูกถอนหายใจ

"ริน..บ้านของโคฮารุไม่มีปัญหาอะไรแน่ๆเขาเรียนที่ Norfolk Academy เลยนะ..แสดงว่าต้องมีเงินส่งเรียนพอสมควร โรงเรียนเอกชนในเวอร์จิเนีย..และไอ้คำว่าศัตรูเนี่ยตัดออกไปก่อนเลยมันเรื่องใหญ่มากทำไม รัฐบาลเกาหลีเหนือ รัฐบาลแอฟริกา..สหพันธ์อินเฟอร์โน กองทหารรับจ้าง Satan's Tiger และบริษัทEcofusion ที่เป็นคู่แข่งหล่ะ พวกเขาคงไม่ส่งไอ้หนุ่มญี่ปุ่นที่ความเกี่ยวข้องเป็น 0 มาเป็นสายลับหรอกนะ"

ธารารินเงียบครุ่นคิดกับคำพูดอันดูมีเหตุผลและมีน้ำหนักสูงมากของเซเฟอร์เธอพิจารณาอย่างดีก่อนจะพยักหน้าเข้าใจ

"โอเคคำพูดนายดูมีเหตุผลดี..คงจะเป็นอย่างที่นายว่า.."

"เรายังตัดสินโคฮารุไม่ได้ เขาคงมีเหตุผลรอตอนกลางคืนดีกว่าว่าเขาจะเอายังไงต่อ"

ผ่านไปครึ่งชั่วโมงได้ก็มีเสียงกระทบจากช่องระบายอากาศ มีบางอย่างกำลังคืบคลานมา ทั้งคู่สะดุ้งโหยงตกใจก่อนจะรีบออกไปซ่อนในดงพุ่มไม้หนาทึบระแวกใกล้เคียง สิ่งที่ทั้งคู่เห็นก็คือโคฮารุที่คลานออกมาจากช่องระบายอากาศและมองตรวจดูบางสิ่งในกล้องโทรศัพท์ของเขา ก่อนจะรีบเก็บใส่กระเป๋าสะพาย หยิบโฮเวอร์บอร์ดตนเองและออกไปทันที

"เดี๋ยวตอนกลางคืนพวกเราจะกลับมาที่นี่อีกรอบ ถ้าโคฮารุกลับมาไม่ต้องแอบยืนดักเลยหล่ะกัน"

"ดีล!"

ธารารินหันหน้ากลับมามองเซเฟอร์ ก่อนที่ทั้งคู่จะดีลกัน ยังมีเวลาอีกหลายชั่วโมงก่อนค่ำ เลยเลือกที่จะไปทำอย่างอื่นฆ่าเวลา

"วันนี้มีแสดงโชว์อะไรบ้างนะ"

ธารารินเปิดดูโปรแกรมรายการแสดงโชว์เพื่อเช็คดูว่ามีอะไรน่าสนใจ ในตอนนั้นเองเซเฟอร์ก็เอนหัวมาดูด้วย

"เห้ยวันนี้มีโชว์ของ Apex Synapse และก็ Impact นี่หว่า!!"

"จิงอ่ะ?! เธอกำลังหมายถึงไดโนไนคัสสามพี่น้องที่ถูกตัดต่อพันธุกรรมหรอ?! Apex คือไดโนไนคัสกับชีตาห์ Synapse ตัดต่อพันธุกรรมกับหมึก..ส่วน Impact ก็คือตัดต่อพันธุกรรมรวมกับวาฬออร์ก้า!!"

"อื้อๆ! ใช่! แถมพี่เลี้ยงของพวกมันก็คือคุณสกาเล็ต เดอ ลา ฟูเอนเต้! กรี๊ดๆ!!"

ธารารินถึงกับเก็บอาการไม่อยู่จนกรี๊ดออกมาพร้อมโดดเล่นไปรอบๆตัวเซเฟอร์

"รีบไปกันเถอะๆ!!"

เซเฟอร์จับมือธารารินทันทีแล้วดึงเธอตามเขาที่เคลื่อนที่ไปด้วยความเร็วของโฮเวอร์บอร์ด จนธารารินแทบจะล้มลงกับเท้าของเธอ อีกใจนึงเธอก็แอบหวั่นไหวกับเซเฟอร์ ผู้ชายอะไรถึงบางทีจะดูเหมือนเด็กไปหน่อยแต่ธงเขียวกว่าป่าอีก

"เซเฟอร์!! ฉันจะล้ม! ช้าๆหน่อย!"

"ขอโทษทีลืมไปเลย! งั้น..เธอเอาโฮเวอร์บอร์ดไปใช้บ้างละกัน ฉันใช้มาเยอะละ"

เซเฟอร์ลงมาจากโฮเวอร์บอร์ดและปล่อยมือจากเธอแล้วให้ธารารินใช้แทนเขา ธารารินแก้มแดงอ่อนระเรื่อเล็กน้อยด้วยความหวั่นไหวกับเพื่อนแว่นกลมคนนี้ที่พึ่งรู้จักกันได้สามอาทิตย์

"ขอบใจนะ"

"ไม่เป็นไรหรอกน่าา"

ทั้งคู่เคลื่อนตัวมาที่โซนไดโนเสาร์มาที่โซนการแสดงและมองหาที่นั่งเพื่อมองเห็นได้ชัดๆและใกล้ชิด โชคดีที่ทั้งคู่เป็น VIP เลยได้ที่นั่งพิเศษใกล้ๆ

อดใจเพียงครู่เดียวพิธีกรก็มาพูดเปิดการแสดงและเชิญคุณสกาเล็ต เดอ ลา ฟูเอนเต้ขึ้นมา เธอเป็นผู้หญิงวัยกลางคนร่างสูงเพรียว ผิวแทน รวบมัดผมสีบลอนด์ซีด ดวงตาสีน้ำตาลคาราเมล สวมชุดเจ้าหน้าที่พนักงาน ว่าแล้วกรงขนาดกลางทั้งสามก็ถูกเคลื่อนย้ายมาที่ลานกว้างขวางสำหรับแสดงโชว์

"เห้ วางเบาๆนะ เดี๋ยวพวกเขาจะตกใจเอา"

เสียงของสกาเล็ตตะโกนบอกเจ้าหน้าที่เพื่อกำชับอย่างเข้มงวด เมื่อกรงถูกวางลงอย่างเบาบางเธอก็ยิ้มพอใจและส่งสัญญาณมือเยี่ยมไปให้

"และตอนนี้ท่านผู้ชมจะได้พบกับ.."

เธอดีดนิ้วและยกสัญญาณมือกวักเรียก กรงทั้งสามถูกเปิดออก สัตว์ยุคโบราณที่ถูกตัดแต่งพันธุกรรมทั้งสามรีบวิ่งออกมาหาเธอทันทีด้วยควสมคล่องแคล่ว

Apex ไดโนไนคัสลวดลายเสือชีตาห์ ปราดเปรื่อง รวดเร็ว เจ้าเล่ห์ Synapse หน้าตาไม่ค่อยต่างจากตัวพี่ของมันมากแค่ผิวหนังของมันเหม่อนหมึกสายพรางตัวและมีขนน้อยกว่า Apex สุดท้ายน้องเล็กสุดอย่าง Impact มันมีลายแบบออร์ก้า

"สาวหล่อ! สุดยอดเกินไปแล้ว แต่สัญญาณมือพวกมันก็เข้าใจ!"

"ก็นะพวกมันฉลาดและจำได้ว่าใครคือคนเลี้ยงพวกมันมา!"

สกาเล็ตหัวเราะเบาๆและลูบหัว ลูบคางของพวกมันทุกตัวและส่งเสียงร้องออกมา เธอทำราวกับว่าพวกมันเป็นสัตว์เลี้ยงในบ้านธรรมดาๆ

"และโชว์แรกของเราคือโชว์ของ Apex ขออนุญาตเปลี่ยนสนามก่อนนะครับ"

พิธีกรพูด สกาเล็ตสั่งให้ Synapse และ Impact กลับไปที่กรงของตนก่อนเหลือไว้แค่ Apex ตัวเดียว และแล้วฉากของเวทีก็เปลี่ยนไปเป็นภูมิประเทศแบบทุ่งหญ้าสะวันนาแต่ยังมีโขดหินหรือสิ่งกีดขวางเอาไว้ โดยการโชว์นี้คือการทดสอบความเร็วสูง และการล่าของ Apex

"และเป้าหมายของ Apex ก็คือโดรนความเร็วสูงที่ควบคุมโดย AI"

โดรนความเร็วสูงได้ถูกปล่อยออกมาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเกินที่สายตามนุษย์จะจับจ้องได้ทัน สกาเล็ตมองหน้า Apex สัตว์พันธุ์ผสมผู้ปราดเปรียว และทำสัญญาณมือให้ออกไล่ล่าได้ Apex คำรามเสียงแหลมและออกตัวปีนป่ายข้ามสิ่งกีดขวางเพื่อไล่ตามโดรนความเร็วสูง มันใช้เวลาไม่เท่าไหร่ก็ไล่จับทัน มันกระโดดขย้ำ ฉีกกระชากโดรนนั้นอย่างโหดเหี้ยมด้วยกรงเล็บคมของมัน ด้วยความเร็วระดับนี้ทำให้ผู้ชมตื่นตาตื่นใจ ทึ่งไปกับสัมพันธ์ของมันและพี่เลี้ยงอย่างสกาเล็ต เมื่อจบการโชว์ของ Apex สกาเล็ตก็สั่งใหมันกลับไปรอในกรงของมัน

คิวต่อไปเป็นของ Synapse แสดงโชว์พรางตัวของมันผนวกกับการวางแผนโจมตีเหยื่อ ฉากได้ถูกเปลี่ยนเป็นสภาพแวดล้อมริมทะเลสาบ และสัตว์ตัวนึงก็ถูกปล่อยไว้ซึ่งสัตว์ชนิดนั้นก็คือ "ตูเจียงโกซอรัส" ที่ไม่ได้ผ่านการไฮบริดมา

ตูเจียงโกซอรัสตัวนั้นเดินอยู่ในฉากอย่างไม่รู้เรื่องว่าตนนั้นกำลังจะกลายเป็นเหยื่อ สายตาคมกริบของ Synapse นั้นที่พรางตัวอยู่กับโขดหินจ้องเขม็งและกระโจนใส่ตูเจียงโกซอรัสทันที พวกมันนั้ยกระฟัดกระเฟียดต่อสู้กัน Synapse ได้เปรียบอย่างเห็นด้วยชัดด้วยร่างกายที่ยืดหยุ่นและกรงเล็บ สุดท้ายการแสดงของ Synapse ก็จบลงด้วยมือของมันเอง

ต่อมานั้นฉากทั้งหมดก็ถูกเปลี่ยนเป็นตู้อควาเรี่ยม การแสดงโชว์สุดท้ายของ Impact ก็คือให้มันล่าเหยื่ออย่าง "แมวน้ำเสือดาว" ในสภาวะน้ำ Impact ใช้เทคนิคตามสัญชาตญาณมันคือซัดด้วยคลื่นแรงดันน้ำ มันพุ่งผ่านแมวน้ำเสือดาวอย่างแรงจนเหยื่อนั้นโซซัดโซเซในน้ำ และมันก็พุงตัวกลับมาจัดการเหยื่อ

เวลาผ่านไปการแสดงก็จบลง หลังจบการแสดงก็มีการขอถ่ายรูปหรือเซ็นต์ลายเซ็นต์ของสกาเล็ต ซึ่งเซเฟอร์ก็ไปขอ แต่พอเสร็จแล้วจึงรีบกลับไปที่หลังศูนย์วิจัยจุดน่าสงสัยจุดเดิมที่โคฮารุเข้าไป

เวลา 3 ทุ่ม

โคฮารุมาจริงๆจากสายตาที่แอบมองอยู่ของสองหน่อนั้นเงียบไม่ส่งเสียงอะไรที่สุดเท่าทำได้ โคฮารุวางโฮเวอร์บอร์ดไว้ตรงหลังหินที่เดิม เขามองซ้ายขวาทุกทิศทางก่อนจะค่อยๆเปิดช่องแอร์และคลานเข้าไป

เมื่อเสียงคลานห่างออกไปเรื่อยๆจนไร้ซึ่งเสียงมีเพียงแมลงร้องริ่งแว่วดัง และการผัดผ่านกระทับทั่งแห่งพฤกษา ทั้งสองรีบออกมาจากจุดซ่อนตัวและยืนดักหลบมุมซ้ายขวาของช่องระบายอากาศ

ทั้งคู่รอกันอยู่หลายชั่วโมงมาก จนตอนนี้ก็สี่ทุ่มจะห้าทุ่มแล้วทั้งคู่ก็ยังอดใจรอ แม้ธารารินกำลังจะหมดความอดทนแล้วก็ตาม

ครืดดด..

เสียงขูดขีดกระทบกันของฝ่ามือและส่วนของร่างกายค่อยๆดังขึ้นมาเหมือนกำลังมีสิ่งมีชีวิตคลานออกมา มันคือเสียงสวรรค์นั่นคือโคฮารุแน่นอนและก็ใช่จริงๆ ทั้งคู่แอบหลบมุมเพื่อไม่ให้มุมมองของคนข้างในเห็นก่อน

หนุ่มญี่ปุ่นหน้ามายองเนสค่อยๆพาตัวเองออกมาและตรวจเช็คเอกสารบางอย่างในมือด้วยความระมัดระวัง

"นายต้องอธิบายนะโคฮารุ"

ธารารินพูดเสียงแข็ง ทำหน้าจริงจังและขมวดคิ้ว ก่อนจะปรากฎตัวให้เห็นและกอดอก เซเฟอร์เองก็ออกมาแบบเงียบๆ ทำหน้าให้ดูเข้มที่สุดเท่าที่จะทำได้

"พวกนาย?..มาที่นี่ได้ยังไง?"

"ก็อธิบายก่อนสิ!"

ธารารินสวนกลับไปและเดินเข้าไปใกล้อีก โคฮารุแสดงสีหน้าหนักใจและกำเอกสารแน่น

"โคฮารุ..เราเป็นเพื่อนกันนะ มีอะไรก็พูดกันตรงๆก็ได้!"

"เซเฟอร์..มันก็แค่2สัปดาห์..อย่ามาเสนอหน้าหน่อยเลย เธอด้วยนะริน!"

จบ Chapter 5 Suspicious Behavior

To be continued

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***