ตอนที่1 อีผีเชี้ย

ณ กรุงเทพมหานคร

"จำปาเเกกลับยังไงหรอ"เสียงของมลเพื่อนสาวคนสนิทของจำปาได้เอ่ยถามซึ่งตอนนี้เธอทั้งสองอยู่ที่มหาลัยเเละถึงเวลาเลิกเรียนเเล้ว ตอนเย็นของวันนี้ฝนก็ได้กระหน่ำตกลงมา 

"เดี๋ยวจำปีมารับเเกจะไปพร้อมฉันเลยไม่หรือยังไง"หญิงสาวได้เอ่ยตอบเพื่อนด้วยเสียงที่นุ่มละมุน

"ไม่เป็นไรฉันกลับกับพี่เจมส์พอดีพี่ฉันมารับไปเที่ยวไว้เจอกันอาทิตย์หน้าน่ะจำปา"มลได้โบกมือให้อีกฝ่ายก่อนจะเดินไปที่อีกคณะ

ในขณะที่เธอรอผู้เป็นน้องสาวรับเธอก็ได้ยินคนเรียกชื่อเธอ 

"จำปา จำปา~~" เสียงเรียกชื่อหญิงสาวเเว่วมาตามสายลมเเละหญิงสาวเผลอมองไปที่ต้นไม้ที่อยู่ตรงข้ามกับเธอ เธอก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งสวมชุดไทยกำลังฉีกยิ้มให้เธอ เเละในจังหวะเดียวกัน จำปีผู้เป็นน้องสาวของเธอก็ขับรถเก๋งคันสีดำมารับพี่สาว

"ขึ้นรถจร้าสุดสวยวันนี้พี่จะพากลับบ้าน ฮ่าฮ่า" เสียงของจำปีที่ติดตลกทำให้จำปาได้กลับมามีสติเเละเดินไปขึ้นรถเเละนั่งข้างคนขับ

"จำปีเมื่อกี้มีคนเรียกพี่ด้วยเเหละ" ผู้เป็นพี่สาวได้หันมาบอกเธอ

"พี่ได้ขานตอบมันมั้ย" จำปีผู้ที่ใช้สติในการขับรถเเละถามจำปาผู้เป็นพี่สาว

"พี่ไม่ได้ขาน เเต่ผู้หญิงคนนั้นมายืนยิ้มให้พี่" จำปาพูดด้วยเสียงที่สั่นคลอน

ในขณะเดียวกันฝนก็ยังเทลงมาไม่หยุดจำปีที่ขับรถในตอนฝนตกทำให้ถนนลื่นเเต่เธอก็ยังควบคุมได้ เเละตาเผลอไปเห็นสิ่งๆหนึ่งที่อยู่กลางทาง ทันใดนั้นมันก็พุ่งมาหน้ารถ

"อีผีเชี้ยกูตกใจ" จำปีด่าผีตัวนั้นก่อนจะบริกรรมคาถาทำให้ผีตอนนั้นได้หายไป

"ต่อจากนี้ใครเรียกชื่อพี่ พี่ห้ามขานรับน่ะ"จำปีผู้เป็นน้องสาวได้เอ่ยขึ้นด้วยเสียงเเข็งก่อนจะหันไปสนใจในการขับรถ

"พี่เข้าใจวันนี้พี่เลี้ยงขนมดีมั้ยเนื่องในวันที่น้องสาวผู้น่ารักของพี่เสียสละเวลาอันมีค่ามารับพี่เลย" จำปายิ้มเเละมองผู้เป็นน้องสาวที่กำลังขับรถอยู่

"อะเครเลยค่ะพี่สาวคนสวย "

"จำปี!!!" พูดไม่ทันจะจบประโยครถบรรทุกที่ขับมาด้วยความเร็วเเละไม่มองทางก็ได้พุ่งมาชนรถเก๋งคันสีดำเข้าอย่างจังทำให้คนที่อยู่ในรถเก๋งได้เสียชีวิต

"อีผีเชี้ยถึงชาตินี้มึงไม่โดนชาติหน้ามึงก็โดนเเน่!!" จำปีผู้ที่อยู่ในสถานะกึ่งเป็นกึ่งตายได้เอ่ยด่าผีพร้อมกับสายตาเคียดเเค้น

ผีผู้หญิงชุดไทยมายืนอยู่ตรงหน้าของจำปีเเละยืนเเสยะยิ้ม "พี่มึงตายไปหล่ะเหลือมึงหึ!!" มันพูดจบก็หันไปมองร่างของจำปาที่ตอนนี้ได้สิ้นใจไปก่อนเเล้ว

"พี่!!!!! อีผีเชี้ยมึงทำพี่กู!!!!"จำปีได้กัดฟันเเน่นก่อนจะบริกรรมคาถาจนทำให้ผีผู้หญิงได้โดนเผาเเละมันเริ่มกรี๊ดร้อง ก่อนที่จะมองมาที่จำปีเเละวาปหายหนีไป

"พี่!!! " จำปีมองผู้เป็นพี่สาวก่อนจะใช้เเรงทั้งหมดปลกล็อคที่เข็มขัดออกเเละใช้เเรงผลักตัวพยุ่งตัวไปอุ้มร่างที่ไร้วิญญาณของพี่สาวออกจากรถเก๋งคันสีดำก่อนที่จะระเบิด

ในขณะเดี๋ยวกันชาวบ้านที่อยู่เเถวนั้นก็พากันมามุงดูเเละก็โทรเรียกกู้ภัย ในขณะที่กู้ภัยกำลังมา จำปาก็ได้มองไปที่วิญญาณของพี่สาวที่ตอนนี่กำลังยืนร้องไห้อยู่

"อีหนูเสียใจด้วยน่ะกับเรื่องพี่สาวเอง" ชาวบ้านพากันมาเเสดงความเสียใจ เเละรถกู้ภัยก็มาถึง 

"น้องครับ ลุกไหวมั้ย"เสียงของพี่กู้ภัยได้ถามจำปีก่อนที่จำปีจะหมดสติไปในที่สุด

"น่าสงสารเนอะอายุยังน้อยต้องมาตายก่อนวัย เด็กสมัยนี่ไม่ระมัดระวังเลย ส่วนคนขับรถบรรทุกก็ยังไงเมารึปล่าวเนี้ยไม่ดูทางเลย " ชาวบ้านเริ่มส่งเสียงนินทาว่าร้ายเเละมองรถบรรทุก เเต่น่าเเปลกทำไมรถบรรทุกกับคนขับไม่เป็นอะไรเลยเป็นเเค่รถเก๋งกับสองพี่น้อง

"ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด " เสียงเครื่องช่วยหายใจดังขึ้น จำปีตื่นขึ้นมาในห้องพยาบาลเเละมองไปรอบๆ 

"ไอจำปีมึงฝื้นเเล้ว!!"เสียงของต้นอ้อเพื่อนสาวคนสนิทของจำปีได้เอ่ยขึ้นมาด้วยความดีใจ

"นะ...น้ำ ขอน้ำ" จำปีได้เอ่ยขขึ้นมาด้วยเสียงที่เเหบเเห้ง

ต้นอ้อที่เห็นอย่างนั้นจึงเทน้ำใส่เเก้วเเล้วเอาให้จำปีดื่ม "เสียใจด้วยกับเรื่องพี่สาวมึง" ต้นอ้อพูดด้วยเสียงเศร้า

"...ชั่งเถอะยังไงพี่กูก็คงไปรอกูอยู่ที่สวรรค์เเล้วมั้งไออ้อ" จำปีได้เอ่ยชื่อเพื่อนขึ้นมา

"อะไรหรอ"

"ถ้ารอบนี้กูไม่อยู่มึงก็เอาลูกกูไปดูเเลดีๆน่ะ"

"มึงพูดเชี้ยไรเนี้ยมันเป็นลางไม่ดีน่ะเว้ยไอจำปี!!"ต้นอ้อที่ได้ยินดังนั้นก็ตะคอกใส่จำปีด้วยความเศร้า

"มึงรับปากกูดิเพื่อนว่ามันจะอยู่ได้จะเลี้ยงลูกกู"จำปีได้เอ่ยขึ้นมาเสียงเข้มทำให้ต้นอ้อได้เเต่กำมือเอาไว้เเน่น

"ได้กูรับปากมึงเเละมึงก็จะไม่จากกูไปไหนด้วยเพราะกูจะปกป้องมึงเพื่อนรัก"ต้นอ้อเอ่ยด้วยเสียงสั่น

ผ่านไปหลายวันจนจำปีได้ออกจากโรงบาล

"ฮะโหล ไอเเก้ว ไอพลอย เตรียมขอให้กู กูจะไปจัดการอีผีชาติชั่ว"จำปีได้เอ่ยบอกทางโทรศัพท์

"ได้จ๊ะเเม่ครู เดี๋ยวพวกข้าสองคนจะทำการเตรียมให้ "ไอเเก้ว ไอพลอยคือลูกสมุนของเเม่ครูจำปีผู้ที่มีวิชาอาคมเเอบทำอาชีพเเม่ครูลับหลังพี่สาว 

"เดี๋ยวมึงเจอกูอีผีชาติชั่วหึ!" ในขณะที่จำปีกำลังเดินขึ้นรถทำให้หยุดชะงัก

"พี่ พี่ท่านจะร้ายข้ารึใยถึงผิดคำพูดที่ให้ไว้" เสียงนี้ได้เเว่วมาตามสายลม

"เมื่อกี้คงหูฝาดเเหละมั้ง" จำปีได้เดินขึ้นรถเพื่อนสนิท

"ไอจำปีเเล้วญาติมึงไม่มีสักคนเลยหรอ"ต้นอ้อได้เอ่ยขึ้นมาทำให้จำปีได้มองหน้าเพื่อนสนิท

"ไออ้อพี่กูเเละกูมีเเค่มึงเเละเเม่มึงที่เป็นญาติคนอื่นตายห่าหมดเเล้วมั้ง!!"จำปีพูดด้วยน้ำเสียงโกรษเเละกัดฟันเเน่น

"ขอโทษกูลืมไปเลยตั้งเเต่ที่พ่อเเม่มึงตาย คนพวกนั้นเเม่งก็หวังเเค่สมบัติ" ต้นอ้อพูดด้วยเสียงที่โกรษนิดๆ

"ว่าเเต่ให้กูไปส่งที่บ้านมึงใช่ป่ะ" 

"อืม เเปปน่ะกูขอเรียกวิญญาณพี่กลับบ้านก่อน "จำปีได้บริกรรมคาถาเพื่อเชิญวิญญาณของจำปากลับบ้าน

"พี่มึงขึ้นรถมาเเล้วใช่มั้ย"ต้นอ้อได้เอ่ยถามด้วยความหวั่นกลัวเพียงนิด

"อืมพี่กูขึ้นมาหล่ะ กลับบ้านกันเถอะ" พอจำปีพูดจบทั้ง2คน 1วิญญาณก็ได้อออกเดินทางกลับบ้าน 

ณ บ้านเรือนไทย 2ชั้น 

ในขณะที่จำปีกำลังลงจากรถก็ถูกเเขนของต้นอ้อเพื่อนคนสนิทได้จับไว้

"มึงไหวมั้ยให้กูช่วยป่าว"ด้วยความเเป็นห่วงเพื่อนกลัวเพื่อนเสียใจเรื่องการสูญเสียพี่สาวอันเป็นที่รักไป

"คนอย่างจำปีมันไหวอยู่เเล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้มึงมาช่วยกูจัดงานศพพี่กูด้วยน่ะไออ้อเพื่อนรัก" จำปีส่งยิ้มให้เพื่อนรักอย่างต้นอ้อเเละเดินขึ้นบ้าน

"เเม่ครูจ๊ะ พวกข้าจัดของครับเเล้ว" ไอเเก้วได้เอ่ยขึ้น ส่วนไอพลอยมันได้ยกน้ำมาให้จำปีดื่ม

"กูจะไปเเต่งตัวส่วนพวกมึงสองตัวไปเรียกวิญญาณพี่กูมา"เมื่อพูดจบจำปีก็ได้เดินกลับเข้าห้อง

เมื่อพ้นจากสายตาคนอื่น จำปีได้พิงหลังกับประตูเเละได้เริ่มร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้าโดยที่พยายามไม่ให้มีเสียงร้องไห้เล็ดลอดมา

"เเม่ง เเม่ง กูกับพี่ยังไม่เคยไปทำใครเลย!!! ทำไมมาเอาชีวิตพี่กูฮึก นั้นเเม่งเป็นพี่สาวของกูด้วยทำไมไม่เอาชีวิตกูไปเเทน พี่กูกำลังมีอนาคตที่ดีทำไม!!! " จำปีลุกขึ้นเเละเดินไปนั่งบนเตียงเเละมองรูปตัวเองกับพี่สาว

"หนูขอโทษพี่ ฮึก หนูขอโทษ หนูไม่สามารถช่วยพี่ได้ หนูมันผิดเอง หนูเรียนวิชาอาคมเพื่อช่วยพี่เเต่หนูกลับช่วยพี่ไม่ได้ ทำไมพี่ต้องจากไปด้วย หนูไม่เหลือใครเเล้วหนูขอโทษพี่ ฮึก ฮือ!!!!" เมื่อไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้จำปาจึงได้เริ่มร้องไห้ออกมา

"กูไม่รู้ว่ากูไปทำไรให้มึงอีผีชาติชั่ว เเต่มึงทำพี่กูตาย ถ้ามึงไม่จายอีกรอบมึงก็ต้องทรมาน!!!"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***