จิตริน ๑

เสียงน้ำที่ไหลรินผ่านกรวดน้ำตกลไหลผ่านต้นไม้พร้อมกับเสียงที่เอ่ยออกมาอย่างเรียบง่ายแต่น่าฟัง

" พ่อครับ ผมอยากรู้จังเลยว่าพ่อเป็นยังไงบ้าง นี่ก็วันครบรอบ3ปีที่พ่อจากผมกับแม่ไป ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ผมยังหาตัวคนที่ฆ่/าพ่อไม่เจอเลย ตำรวจก็มีแต่บอกว่าให้ถอดใจได้แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นผมก็จะพยายามหาตัวไอ้สวะนั้นมันมากราบขอโทษหน้ากระดูกของพ่อให้ได้ "

เมื่อชายหนุ่มร่างบางได้เอ่ยจบตัวของเขาก็เทน้ำหมดทั้งกรวดแล้ว ก่อนที่จะมีบุคคลปริศนาได้ย่างก้าวเข้ามาหาชายหนุ่มร่างบาง

" สวัสดีครับคุณจิตริน ยังจำผมได้อยู่รึเปล่าครับ "

ชายหนุ่มร่างใหญ่ผมบลอนด์ทองเอ่ยด้วยน้ำเสียงเฉยชาแต่กลับน่าฟังเป็นอย่างมาก ก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมาให้กับคนตรงหน้าได้เห็น

" จำได้อยู่แล้วล่ะครับคุณนักสืบเจย์เดน "

ชายหนุ่มร่างบางได้ยันตัวยืนขึ้นเผยให้เห็นถึงส่วนสูงที่ห่างกันไม่กี่เซนติเมตร ก่อนที่ชายหนุ่มร่างใหญ่จะยืนซองสีน้ำตาลครีมให้กับชายหนุ่มร่างบาง ชายหนุ่มร่างบางรับมาก่อนจะมองสักพักจึงเปลี่ยนทิศทางของการมองเห็นไปยังชายหนุ่มร่างใหญ่

" นี่คือข้อมูลเล็กๆน้อยๆแต่ผมใช้เวลาถึง5สัปดาห์กว่าจะแกะรอยเจอเลยนะครับคุณจิต มันอาจจะเป็นข้อมูลสำคัญอีก1อย่างสำหรับคุณก็ได้ "

" เดี๋ยวผมจะเอากลับไปดูที่บ้านนะครับ อืม...แล้วคุณเอาดอกไม้มาเยี่ยมใครหรอครับ "

ชายหนุ่มร่างบางชี้ไปยังมืออีกข้างที่หิ้วถุงดอกไม้อยู่ ร่างใหญ่รีบชักเก็บใส่กระเป๋าที่สะพายมาด้วยทันที ก่อนจะเอ่ยตอบคำถามก้อนหน้าอย่างล่กๆ

" เอามาให้คนในครอบครัวน่ะครับ เอ่อ...ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ "

ร่างบางพยักหน้าอย่างงุงงวยก่อนจะมองตามแผ่นหลังแกร่งที่เดินจากไป ก่อนจะเก็บซองที่ชายหนุ่มร่างใหญ่ให้ไว้ที่ก่ะเป๋าเสื้อก่อนจะเดินไปที่รถของเขา

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

" ลุงจ๊ะผักชีนี้ขายเท่าไหร่จ๊ะ "

" ซาวบาทจ้า "

หญิงวัยกลางคนผู้หนึ่งเมื่อทราบราคาของสิ่งที่จะซื้อจึงหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาแล้วจึงบอกจำนวนที่จะซื้อให้กับคุณลุงที่อยู่ตรงหน้า

" ฉันเอาร้อยนึงจ่ะลุง "

" ได่เลยครับ "

ชายชราหยิบผักตามจำนวนที่ของราคาที่หญิงวัยกลางคนตรงหน้าบอกแล้วจึงนำใส่ถุงสีใสแล้วยื่นให้กับหญิงวัยกลางคนแล้วรับเงินมาทันทีก่อนที่จะเอ่ยขอบคุณ

" เย็นนี้ทำต้มหมูสับผักชีของโปรดเด็กๆกินดีกว่า "

หญิงวัยกลางคนเก็บผักชีทันทีก็เดินไปยังอีกร้านหนึ่งที่มีชายหนุ่มร่างสูงนั่งพร้อมกับโฟกัสไปที่จอโทรศัพท์โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง

" เจ้าขุนจะซื้ออะไรอีกมั้ย ถ้าไม่จะได้กลับเลย "

ชายหนุ่มที่ได้ยินเสียงที่หญิงวัยกลางคนเอ่ยออกมาก็รีบชักโทรศัพท์เก็บใส่กระเป๋ากางเกงทันที ก่อนจะยันตัวขึ้นแล้วรีบรับของมาจากมือของคนตรงหน้าทันที

" เดี๋ยวขุนเอาของไปเก็บที่รถก่อน แล้วขุนจะไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนึง ส่วนแม่ก็รอขุนที่รถนะ "

" งั้นเจ้าขุนก็เดินนำแม่ไปก่อนนะ แม่ว่าจะไปซื้อน้ำมันมาเผื่อไว้ "

" รีบซื้อแล้วมานะ จะได้ไปเตรียมตกแต่งบ้าน แต่แม่ก็อย่ารีบจนเผลอล้มนะ "

หญิงวัยกลางคนที่ได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะออกมาเล็กน้อยกับคำพูดเป็นห่วงของลูกบุญธรรมที่อยู่ตรงหน้า

" แม่รู้อยู่แล้ว เจ้าขุนน่ะต้องไปเข้าห้องน้ำนะ อย่าเผลอไปมีเรื่องแล้วกันล่ะ "

หญิงวัยกลางคนหัวเราะชอบใจก่อนจะเดินตรงไปร้านค้าที่มีน้ำมันขาย ส่วนชายหนุ่มก็เดินตรงไปยังรถพร้อมกับทำหน้าบึ้งตึง แต่สุดท้ายก็ขำออกมาเล็กน้อย

.

.

.

.

.

.

.

หญิงวัยกลางคนที่กำลังย่างก้าวเข้าไปนั่งบนรถก็ถูกสะกิดที่ไหล่จนเธอต้องออกมาจากตัวรถ ก็พบกับชายชราแปลกหน้าคนหนึ่งมีเคราที่ยาว ก่อนที่ชายชราแปลกหน้าจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวาดกลัวเหมือนกำลังหวาดกลัวหญิงวัยกลางคน

" นี่ๆเอ็งน่ะ "

" มีอะไรกับฉันรึเปล่าจ๊ะ "

ชายชราแปลกหน้าได้เปลี่ยนสำเนียงในการพูดเป็นสำเนียงของภาคอีสานทันที

" มึงฮู้บ่ ว่าตาของมึงเมื่อชาติที่แล้ว ได่เฮ็ดบาปกับผู้นั้นผู้นี้ไปทั่ว แม้แต่พวกผีป่านางไหม้ จนถืกเค้าพากันสาปแช่งตามึงตลอดชาติ "

" คุณลุงพูดบ้าอะไรคะ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับตาฉัน คุณลุงเลิกพูดจาเหลวไหลเถอะค่ะ แล้วอีกอย่างตาฉันก็เสียตอนที่ฉันยังอายุไม่ถึง20อีก "

ชายชราแปลกหน้าที่ได้ยินเช่นนั้นก็เกิดอารมณ์เดือดทันที เขาโมโหเป็นอย่างมากก่อนที่จะเอ่ยอะไรก็ไม่รู้ที่ฟังไม่ได้ใจความ ก่อนที่จะตะโกนใส่หญิงวัยกลางคน แต่โชคดีที่ตรงนั้นไม่มีผู้คน

" มึงบ่เชื่อที่กูเว้าแมนบ่!! "

" อร๊าย! "

หญิงวัยกลางคนกรี๊ดร้องออกมาเนื่องจากถูกดึงออกห่างรถแล้วชายชราก็ขวางหญิงวัยกลางคนลงเข้ากับพื้นดินทันที

" ครอบครัวมึงทุกคนสิต้องชิบหาย!!! เพราะคำสาปจากชาติที่แล้ว!!! "

" เห้ย! ปล่อยแม่กูนะเว้ย! "

ชายหนุ่มรีบสับเท้าวิ่งเข้ามาดึงต้วชายชราแปลกหน้าออกห่างจากหญิงวัยกลางคนทันที ก่อนที่ชายชราแปลกหน้าจะรีบหนีไปทันที ชายหนุ่มรีบหันมาพยุงตัวของคนตรงหน้าทันทีก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง

" แม่เป็นอะไรมากมั้ย ให้ขุนพาแม่ไปโรงบาลมั้ย "

" แม่ไม่เป็นอะไรมากหรอก ไม่ต้องพาแม่ไปโรงบาลก็ได้แม่สบายดี "

ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินพยุงหญิงวัยกลางคนไปนั่งบนเบาะข้างคนขับ จึงปิดประตูรถแล้วจึงมานั่งที่นั่งของคนขับ

.

.

.

.

.

ระหว่างทางการขับมีแต่ความเงียบสะงัด ไม่มีใครที่คิดจะเปิดบทสนทนาจนสุดท้ายตัวของชายหนุ่มจึงเป็นฝ่ายที่เริ่มเปิดบทสนทนาเป็นคนแรก

" คุณลุงคนนั้นคือใครกันครับ "

" แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน.... "

ก่อนความเงียบจะเข้าปกคลุกอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฝ่ายของหญิงวัยกลางคนเป็นคนเริ่มเปิดบทสนทนสต่อ

" แล้วเจ้านายจะกลับตอนไหนล่ะเจ้าขุน "

" พี่นายบอกขุนว่าจะมาถึงตอนหนี่งทุ่มน่ะครับแม่ "

" อ๋อ... "

.

.

.

.

.

ณ ห้องแห่งหนึ่ง ภายในห้องมีแต่ภาพถ่ายที่ถูกเชื่อมด้วยด้ายสีแดงและถูกติดบนกระดานด้วยเข็มหมุด พร้อมกับเอกสารคดีต่างๆมากมาย ก่อนที่ประตูของห้องจะถูกเปิดโดยใครบางคนก่อนที่คนเปิดจะย่างก้าวเข้าห้องทันที

" ห้องอะไรน่ะ "

น้ำเสียงนุ่มนวลเอ่ยออกมาก่อนจะอ่านที่ป้ายหน้าประตูปริศนาดังกล่าว

" ห้องทำงานของคุณนักสืบเจย์เดน... "

เจ้าของร่างค่อยๆเดินสำรวจไปทั่วห้องทำงานของนักสืบเจย์เดน ก่อนที่ประตูที่ปิดจะถูกเปิดโดยเจ้าของห้องที่ขมขู่ผู้บุกรุกด้วยกระบอกปืน

" แกเป็นใคร "

.

.

.

.

.

.

ถ้าแต่งสั้นและมันงงไปเค้าขอโทษด้วยน้า🙏🏻

#จิตริน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***