ตอนที่ 4: เสียงครวญแห่งหุบเขา

รุ่งเช้าที่เนินเขาเริ่มต้นด้วยอากาศหนาวเย็นและเสียงลมหวีดหวิว ลูซิล อีร่า และวาเลนกำลังเก็บสัมภาระเพื่อเตรียมตัวเดินทางต่อ แสงแดดอ่อน ๆ ลอดผ่านหมอกที่ยังคงหนาแน่นอยู่รอบตัว ทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความลึกลับ

“เจ้าพร้อมหรือยัง?” วาเลนถามพลางตรวจสอบดาบของเขา

ลูซิลพยักหน้า แม้ในใจจะยังเต็มไปด้วยคำถามเกี่ยวกับพลังของเขา แต่เขาก็รู้ดีว่าไม่มีเวลาสำหรับความลังเล

“วันนี้เราต้องไปถึง ‘ศิลาแห่งแสงแรก’ ก่อนค่ำ” อีร่ากล่าวขณะดูแผนที่ “มันไม่ใช่สถานที่ที่ปลอดภัย โดยเฉพาะในยามกลางคืน”

พวกเขาเริ่มออกเดินทางผ่านเส้นทางที่คดเคี้ยวและเต็มไปด้วยโขดหิน ลูซิลพยายามเก็บข้อมูลจากสิ่งรอบตัว ไม่ว่าจะเป็นพืชพรรณที่ไม่เคยเห็น หรือเสียงสัตว์ป่าที่ดังมาจากที่ไกล ๆ

“ข้าอยากรู้เรื่องเครื่องหมายจันทรามากกว่านี้” ลูซิลพูดขึ้นในที่สุด

อีร่าเงยหน้าขึ้นจากแผนที่ “เครื่องหมายจันทราไม่ได้ปรากฏบนใครง่าย ๆ มีเพียงผู้ที่ถูกเลือกเท่านั้นที่จะได้รับมัน”

“ถูกเลือก?” ลูซิลขมวดคิ้ว “แล้วใครเป็นคนเลือก?”

“ไม่มีใครรู้” อีร่าตอบ “แต่ตำนานเล่าว่ามันเป็นพลังที่เกิดจากจันทราพิสุทธิ์ ซึ่งจะปรากฏขึ้นเมื่อโลกต้องการผู้พิทักษ์”

“แล้วถ้าข้าไม่อยากเป็นผู้พิทักษ์ล่ะ?” ลูซิลถามเสียงเบา

“มันไม่สำคัญว่าเจ้าจะอยากหรือไม่” วาเลนกล่าวขณะเดินนำหน้า “ชะตากรรมไม่ได้ถามความเห็นของใคร”

คำพูดของวาเลนทำให้ลูซิลนิ่งเงียบ เขามองมือของตัวเองที่ยังคงมีรอยสัญลักษณ์เรืองแสงอ่อน ๆ มันเป็นเครื่องหมายที่เขาไม่ได้เลือก แต่กลับกลายเป็นภาระที่เขาต้องแบกรับ

เมื่อพวกเขาเดินมาถึงบริเวณเชิงเขา หมอกที่หนาแน่นยิ่งทวีความลึกลับมากขึ้น พื้นดินรอบตัวเต็มไปด้วยหินสีดำที่ดูเหมือนจะดูดซับแสงอาทิตย์ เสียงลมเปลี่ยนเป็นเสียงหวีดร้องเบา ๆ ราวกับเสียงคร่ำครวญ

“นี่คือ ‘หุบเขาแห่งเสียงครวญ’” อีร่าอธิบาย “มันเป็นทางผ่านไปยังศิลาแห่งแสงแรก”

“ชื่อมันฟังดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่” วาเลนพูดพร้อมกับชักดาบออกมา

“เพราะที่นี่เป็นที่ที่ผู้พิทักษ์คนก่อน ๆ หลายคนล้มเหลว” อีร่ากล่าว “พลังของเงามืดที่นี่เข้มข้นกว่าที่อื่น”

พวกเขาเดินผ่านเส้นทางแคบ ๆ ที่ล้อมรอบด้วยโขดหินสูง เงาดำรูปร่างคล้ายมนุษย์ปรากฏขึ้นในหมอก แต่ไม่ได้เข้ามาใกล้

“พวกมันกำลังเฝ้าดูเรา” ลูซิลกระซิบ

“อย่าหยุดเดิน” อีร่าพูดพลางเร่งฝีเท้า “อย่าให้พวกมันเห็นความกลัวของเจ้า”

แต่ในขณะที่พวกเขากำลังจะถึงปลายทาง เสียงคำรามกึกก้องก็ดังขึ้น เงาดำหลายตัวเริ่มรวมตัวกันเป็นร่างเดียว มันกลายเป็นสัตว์ประหลาดรูปร่างคล้ายมนุษย์ผสมกับหมาป่า ดวงตาสีแดงส่องประกายในหมอก

“เตรียมตัวสู้!” วาเลนตะโกน

อีร่าร่ายเวทย์สร้างบาเรียรอบตัวพวกเขา ขณะที่วาเลนพุ่งเข้าไปต่อสู้กับสัตว์ประหลาด ลูซิลยืนมองเหตุการณ์ด้วยความตื่นเต้นและความกลัวในเวลาเดียวกัน

“ลูซิล!” อีร่าตะโกน “เจ้าต้องใช้พลังของเจ้า!”

“ข้าควบคุมมันไม่ได้!” เขาตะโกนกลับ

“เจ้าทำได้!” อีร่ากล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “พลังของจันทราเป็นของเจ้า มันจะตอบสนองต่อเจ้าเท่านั้น!”

ลูซิลหลับตาและพยายามสงบจิตใจ เขานึกถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นตอนที่พลังถูกปลุกในครั้งก่อน ความร้อนที่ไหลผ่านเส้นเลือดและแสงที่เปล่งประกายจากมือของเขา

ทันใดนั้น สัญลักษณ์จันทราบนมือของเขาเริ่มส่องแสงเจิดจ้าอีกครั้ง พลังงานสีเงินปะทุออกมารอบตัว เงาดำที่อยู่ใกล้เคียงกรีดร้องและสลายไปในทันที

“ทำได้ดีมาก!” อีร่าตะโกน

แต่สัตว์ประหลาดยังคงไม่หยุด มันพุ่งเข้ามาหาลูซิล ลูซิลยกมือขึ้นและปลดปล่อยแสงสีเงินอีกครั้ง แสงนั้นกระแทกสัตว์ประหลาดจนล้มลง มันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนจะสลายหายไปในหมอก

ทุกอย่างกลับสู่ความเงียบอีกครั้ง

“เจ้าทำได้” อีร่ากล่าวด้วยรอยยิ้ม

ลูซิลหอบหายใจหนัก เขารู้สึกหมดแรง แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงพลังใหม่ที่ตื่นขึ้นในตัวเขา

“เราใกล้ถึงแล้ว” วาเลนพูดพลางมองไปยังยอดเขาที่มองเห็นอยู่ไกล ๆ “ศิลาแห่งแสงแรกกำลังรอเราอยู่”

ลูซิลพยักหน้า แม้จะเหนื่อยล้า แต่เขารู้ว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการเดินทางที่ยิ่งใหญ่กว่านี้...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***