ตอนที่ 3: ร่องรอยแห่งอดีต

ทิวทัศน์รอบตัวเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วจากป่าทึบเข้าสู่เนินเขาที่ปกคลุมด้วยหมอก ลูซิล วาเลน และอีร่าเดินทางมาตลอดทั้งวันโดยไม่หยุดพัก แม้ความเหนื่อยล้าจะถาโถมเข้ามา แต่ความเงียบรอบตัวและร่องรอยของพลังงานมืดที่พวกเขาสัมผัสได้ยังคงผลักดันให้พวกเขาเดินหน้าต่อ

“ข้าไม่ชอบที่นี่เลย” วาเลนพูดพลางขมวดคิ้ว “มันเงียบเกินไป เงียบจนน่ากลัว”

“นั่นเป็นเพราะที่นี่เคยเป็นสนามรบเมื่อหลายร้อยปีก่อน” อีร่าตอบขณะมองแผนที่ในมือ “พลังงานที่เหลืออยู่ทำให้ทุกสิ่งในบริเวณนี้เงียบงัน ราวกับว่ามันยังคงจดจำความโหดร้ายในอดีต”

ลูซิลเงยหน้าขึ้นมองเนินเขาที่อยู่ไกลออกไป “แล้วเรามาที่นี่ทำไม?”

“ที่นี่คือจุดที่ตำนานกล่าวถึง ‘ศิลาแห่งแสงแรก’” อีร่าอธิบาย “มันเป็นสถานที่ที่พลังของเครื่องหมายจันทราอาจตอบสนอง และอาจช่วยให้เจ้าควบคุมพลังของเจ้าได้”

ขณะที่พวกเขาเดินเข้าใกล้เนินเขา หมอกที่หนาทึบขึ้นทำให้การมองเห็นเริ่มยากลำบาก ทุกก้าวเต็มไปด้วยความระแวดระวัง วาเลนชักดาบออกมาถือไว้แน่น ส่วนอีร่าหยิบไม้เท้าของเธอขึ้นมาพร้อมร่ายเวทย์ป้องกัน

“มีบางอย่างอยู่ที่นี่” ลูซิลกระซิบเบา ๆ เขารู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนเบา ๆ ใต้เท้า

ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าหนักดังมาจากด้านหน้า เงาร่างใหญ่โตพุ่งออกมาจากหมอก มันเป็นสิ่งมีชีวิตรูปร่างคล้ายหมาป่า แต่ใหญ่กว่าหลายเท่า ดวงตาสีเหลืองของมันจับจ้องมาที่พวกเขาด้วยความกระหาย

“เตรียมตัว!” วาเลนตะโกน

สัตว์ร้ายคำรามลั่นก่อนจะพุ่งเข้าใส่ วาเลนกระโจนไปข้างหน้า ดาบของเขาฟาดฟันไปที่มัน แต่เกราะหนาของมันทำให้การโจมตีแทบไม่มีผล

“มันแข็งแกร่งเกินไป!” วาเลนตะโกน

อีร่าเริ่มร่ายคาถา พลังเวทย์แสงสีน้ำเงินเปล่งประกายออกมาจากไม้เท้าของเธอ เธอปลดปล่อยพลังเวทย์โจมตีสัตว์ร้ายจนมันถอยกลับไป แต่เพียงไม่นานมันก็พุ่งกลับมาอีกครั้ง

ลูซิลยืนนิ่ง มือของเขาสั่นเมื่อมองดูเพื่อนร่วมทางต่อสู้กับสัตว์ร้าย ความรู้สึกบางอย่างเริ่มก่อตัวขึ้นในตัวเขา สัญลักษณ์จันทราบนมือเริ่มเรืองแสงอีกครั้ง

“ลูซิล!” อีร่าตะโกน “เจ้าต้องช่วยเรา!”

แสงสีเงินสว่างจ้าปะทุออกมาจากมือของลูซิล มันกระจายตัวออกเป็นวงกว้างราวกับระลอกคลื่น สัตว์ร้ายหยุดชะงักทันทีที่แสงนั้นสัมผัสตัวมัน

“พลังนี้…” อีร่ามองด้วยความตกตะลึง

ลูซิลรู้สึกถึงพลังงานที่ไหลเวียนในตัวเขา เขาไม่รู้ว่าควรควบคุมมันอย่างไร แต่สัญชาตญาณบางอย่างทำให้เขายกมือขึ้น แสงสีเงินพุ่งออกไปปกคลุมสัตว์ร้าย มันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนจะสลายหายไปในหมอก

“นั่นมันอะไรกัน?” วาเลนถามหลังจากทุกอย่างสงบลง

“พลังของจันทรา” อีร่าตอบ “แต่ดูเหมือนเจ้าจะยังควบคุมมันไม่ได้”

ลูซิลหอบหายใจหนัก เขามองมือของตัวเองที่กลับมาเป็นปกติ “มันเหมือนกับว่ามันทำงานเอง ข้าไม่ได้ตั้งใจจะใช้มัน”

“เจ้าต้องเรียนรู้ที่จะควบคุมมัน” อีร่าพูดเสียงหนักแน่น “ไม่เช่นนั้น มันอาจเป็นอันตรายต่อทั้งตัวเจ้าและพวกเราทุกคน”

วาเลนพยักหน้า “เราควรพักที่นี่ก่อน แล้วค่อยเดินหน้าต่อในวันพรุ่งนี้”

ลูซิลพยักหน้า แม้จะยังมีคำถามมากมายในใจ แต่เขารู้ว่าการเดินทางนี้เพิ่งเริ่มต้น และเขาต้องเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านี้...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***