ตอนที่ 2: รอยแผลจากอดีต

หลิงเซียนเดินตามจิ้งหลันมาผ่านป่าใหญ่ ขณะที่เธอพยายามทำความเข้าใจกับคำพูดของเขา ทุกสิ่งรอบตัวเธอรู้สึกแปลกและไม่คุ้นเคย อากาศบริสุทธิ์และลมอ่อนๆ ที่พัดผ่านไม่สามารถทำให้เธอรู้สึกสงบได้เหมือนที่เคยเป็นเมื่อเธอยังอยู่ในโลกเทพ สิ่งที่เธอสูญเสียไปมากกว่าความทรงจำคือความรู้สึกปลอดภัยที่เคยมีจากการเป็นเทพผู้ยิ่งใหญ่

“ข้ารู้สึก... เหมือนเคยมีบางอย่างที่ข้าลืมไป” หลิงเซียนพูดเบาๆ ขณะเดินไปข้างหน้า “บางสิ่งที่สำคัญมาก... แต่ข้าจำไม่ได้”

จิ้งหลันที่เดินข้างๆ หยุดและหันมามองหลิงเซียนด้วยความเห็นใจ เขาไม่เคยเห็นเทพที่ทรงพลังขนาดนี้ต้องมาเผชิญกับความสูญเสียเช่นนี้มาก่อน เขารู้ว่าเธอจะต้องเจอกับการทดสอบที่ยิ่งใหญ่กว่าการสูญเสียความทรงจำไป

“สิ่งที่ท่านสูญเสียไป... คือความทรงจำที่สำคัญต่อการต่อสู้ครั้งนี้” จิ้งหลันกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “สงครามระหว่างเทพและมารกำลังทวีความรุนแรงขึ้น ถ้าท่านไม่หาคำตอบจากอดีต มันอาจจะสายเกินไป”

หลิงเซียนเงียบไป คำพูดของจิ้งหลันเหมือนเสียงเตือนจากความมืดที่เธอไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เธอพยายามจะคิดถึงสิ่งที่เธอลืม แต่ความทรงจำกลับเป็นสิ่งที่ห่างไกลเกินกว่าที่จะสัมผัสได้

ทันใดนั้น เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลัง “จิ้งหลัน... ท่านพาผู้หญิงคนนี้มาจากไหน?”

เสียงนั้นเป็นเสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งที่หลิงเซียนไม่เคยเห็นมาก่อน เขามีท่าทางอันตรายและดวงตาที่แฝงไปด้วยความฉลาดและแสนเย็นชา เขาใส่เสื้อคลุมมารสีดำที่ยาวคลุมไปถึงข้อเท้า มือข้างหนึ่งของเขาถือดาบที่ดูเหมือนจะมีพลังมืดซ่อนอยู่

จิ้งหลันหยุดหันไปมองชายหนุ่มด้วยสายตาเยือกเย็น “เสี่ยวจู... เจ้าคิดจะทำอะไร?”

หลิงเซียนรู้สึกถึงความตึงเครียดในอากาศ แม้ว่าเธอจะไม่รู้จักชายคนนี้ แต่สัญชาตญาณของเธอก็ทำให้รู้สึกถึงพลังบางอย่างที่ดึงดูดความสนใจของเธอ

“ข้าแค่สงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร” เสี่ยวจูพูดเสียงเย็น “ท่านพามาแค่คนเดียว ทำไมท่านถึงช่วยเธอ? หรือว่าท่านไม่ได้บอกเรื่องของเธอทั้งหมด?”

จิ้งหลันยืนนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพูดตอบ “หลิงเซียนไม่ใช่คนธรรมดา เธอเป็นเทพที่สูญเสียความทรงจำ และตอนนี้กำลังพยายามหาคำตอบ”

“เทพที่สูญเสียความทรงจำ?” เสี่ยวจูพูดออกมาเสียงต่ำ เขาไม่คาดคิดว่าคนที่เขากำลังเผชิญหน้าอยู่นี้จะมีความสำคัญเช่นนี้ หากเป็นเช่นนั้นจริง การพาเธอไปยังที่ปลอดภัยจึงไม่ใช่เรื่องง่าย

หลิงเซียนมองเขาอย่างสงสัย “ท่าน... เป็นใคร?”

เสี่ยวจูยิ้มอย่างเย็นชา “ข้าคือเสี่ยวจู... มารผู้ได้รับคำสั่งจากราชามารให้กำจัดเทพ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าโชคชะตากำลังจะพาทางเราไปในเส้นทางที่แตกต่างกัน”

จิ้งหลันมองไปที่หลิงเซียนแล้วพูดเสียงเบา “เสี่ยวจูอาจจะไม่ใช่ศัตรู... แต่เขาก็ไม่ใช่เพื่อน”

หลิงเซียนรู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างจากเสี่ยวจู บางสิ่งในตัวเขาทำให้เธอรู้สึกไม่มั่นคง แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเขามีบทบาทสำคัญในชะตากรรมของเธอ

เสี่ยวจูยิ้มบางๆ แล้วหันหลังเดินจากไป “จงระวังตัวให้ดี... การเดินทางของท่านยังยากลำบาก”

หลิงเซียนมองตามเขาไป ด้วยความสงสัยและคำถามมากมายที่ยังค้างคาในใจ ตอนนี้การเดินทางของเธอกำลังเริ่มต้นขึ้น แต่ทุกย่างก้าวที่เธอเดินไป ก็เต็มไปด้วยความไม่แน่นอน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***