รอยแผลในอดีต

Y/N เดินออกจากห้องของ Feitan พร้อมจี้เงินในมือ เธอสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างที่หลั่งไหลออกมาจากวัตถุชิ้นนี้ มันไม่ใช่แค่ของธรรมดา แต่เป็นเหมือนกุญแจที่นำไปสู่ความลับบางอย่างที่ Feitan พยายามปกปิด

เธอเดินกลับไปยังห้องของตัวเองในที่พักซึ่งพวกแมงมุมใช้เป็นฐานชั่วคราว เสียงฝีเท้าของเธอสะท้อนในทางเดินที่มืดสนิท หัวใจเธอยังคงเต้นแรง ความรู้สึกกดดันจากการพูดคุยกับ Feitan ยังไม่จางหาย เธอพยายามกล่อมตัวเองให้สงบ แต่คำพูดของเขายังคงวนเวียนในหัว

"นี่คือจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง และมันอาจจะเป็นจุดจบของเราเช่นกัน"

---

คืนที่มืดมิด

เมื่อถึงห้อง Y/N วางจี้ลงบนโต๊ะ พลางจ้องมองมันด้วยความรู้สึกหลากหลาย เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป สิ่งที่ Feitan ซ่อนอยู่เบื้องหลังจี้นี้คืออะไร? ทำไมมันถึงมีพลังที่สามารถดึงเธอเข้าสู่ภาพในอดีตได้?

แสงจันทร์ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา เธอหยิบจี้ขึ้นมาอีกครั้ง มือของเธอสั่นเล็กน้อย เธอรู้ว่าการแตะมันอาจทำให้เธอเห็นภาพที่ไม่อยากเห็นอีก แต่ความอยากรู้ก็เอาชนะความกลัว

เมื่อจี้สัมผัสกับผิวของเธอ ภาพในหัวเธอก็พรั่งพรูออกมาอีกครั้ง

---

เธอเห็น Feitan ยืนอยู่กลางสนามรบ ดวงตาของเขาเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง รอบตัวเขามีศัตรูที่นอนแน่นิ่งอยู่ เลือดเปรอะเปื้อนเสื้อผ้าของเขา แต่เขาไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ นอกจากความเงียบ

ในภาพนั้น มีชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น เขาเป็นชายร่างสูง ใบหน้าของเขาถูกปกคลุมด้วยเงา แต่เสียงของเขาชัดเจน

"เธอจะยอมทำทุกอย่างเพื่อพวกเราไหม Feitan?"

"ทุกอย่าง" Feitan ตอบโดยไม่ลังเล

"แม้กระทั่งการทำลายตัวเอง?"

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า "ใช่"

---

Y/N สะดุ้งตื่นจากภาพในหัว เธอหายใจแรงและมองจี้ในมือด้วยความตกใจ สิ่งที่เธอเห็นไม่ใช่เพียงอดีตของ Feitan แต่เป็นพันธะที่เขามีกับแก๊งแมงมุม ความจงรักภักดีที่ไม่อาจถูกทำลาย

เสียงเคาะประตูดังขึ้น Y/N วางจี้ลงบนโต๊ะและรีบลุกไปเปิดประตู

Kurapika ยืนอยู่ตรงหน้าเขา ดวงตาของเขาเป็นประกายแดงเจิดจ้า

"เธอโอเคไหม?" เขาถาม เสียงของเขาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง

"ฉัน..." Y/N ลังเล แต่สุดท้ายก็พยักหน้า "ฉันโอเค"

"ไม่จริง" Kurapika ขมวดคิ้ว "ฉันเห็นเธอเดินออกมาจากห้องของ Feitan เธอรู้ไหมว่ามันอันตรายแค่ไหนที่เข้าไปยุ่งกับเขา?"

Y/N เงียบ เธอรู้ว่า Kurapika ไม่ผิดที่จะเป็นห่วง แต่เธอก็ไม่อยากบอกเขาว่าเธอได้อะไรกลับมาจากการคุยกับ Feitan

"เขาไม่ทำอะไรฉันหรอก" เธอตอบในที่สุด

Kurapika จ้องเธออยู่นาน ก่อนจะถอนหายใจ "ฉันหวังว่าเธอจะพูดถูก"

---

การตัดสินใจ

หลังจากที่ Kurapika กลับไป Y/N ก็หันมามองจี้อีกครั้ง เธอรู้ว่ามันมีความสำคัญ และมันอาจเป็นกุญแจที่จะไขความลับทั้งหมด แต่เธอไม่แน่ใจว่าควรจะทำอย่างไรกับมัน

ในขณะที่เธอกำลังคิด เสียงฝีเท้าดังขึ้นที่ทางเดินนอกห้อง

"เธอยังไม่หลับอีกเหรอ?" เสียงของ Feitan ดังขึ้น

Y/N หันไปมองเขา เขายืนอยู่ตรงประตู สายตาของเขาจ้องไปที่จี้บนโต๊ะ

"นายต้องการมันคืนไหม?" เธอถาม

Feitan ส่ายหน้า "ไม่ ฉันให้มันกับเธอแล้ว"

เขาเดินเข้ามาในห้องและหยิบจี้ขึ้นมามอง "แต่ฉันอยากให้เธอรู้ว่าการเก็บมันไว้ หมายความว่าเธอจะต้องเผชิญกับสิ่งที่เธออาจไม่พร้อม"

"ฉันพร้อม" Y/N กล่าวโดยไม่ลังเล

Feitan หันมามองเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยและความเจ็บปวด "อย่าพูดแบบนั้นจนกว่าเธอจะรู้ว่ามันคืออะไรจริงๆ"

"งั้นนายบอกฉันสิ" เธอเดินเข้าไปใกล้เขา "บอกฉันว่าความจริงคืออะไร"

Feitan จ้องเธออยู่นาน ก่อนจะพูดว่า "ความจริงคือ...เธอเกี่ยวข้องกับสิ่งนี้มากกว่าที่เธอคิด"

---

รอยแผลที่ไม่อาจลบเลือน

คำพูดของ Feitan ทำให้ Y/N สับสน เธอไม่เข้าใจว่าหมายความว่าอย่างไร แต่ก่อนที่เธอจะถาม เขาก็พูดต่อ

"เธอจำอะไรเกี่ยวกับครอบครัวของเธอได้บ้าง?"

คำถามนั้นเหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางใจ Y/N เธอเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะตอบเสียงเบา "ฉันจำอะไรไม่ได้มากนัก ฉันรู้แค่ว่าฉันถูกทิ้งไว้ตั้งแต่เด็ก"

Feitan พยักหน้า "เพราะงั้น เธอถึงไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใครจริงๆ"

"หมายความว่ายังไง?" Y/N ถาม น้ำเสียงของเธอเริ่มสั่น

Feitan ไม่ตอบทันที เขาเดินไปนั่งที่เก้าอี้ใกล้ๆ และมองจี้ในมือ "จี้นี้ไม่ได้เป็นแค่ของธรรมดา มันเป็นสิ่งที่เชื่อมโยงระหว่างเธอกับแก๊งแมงมุม"

"ฉันไม่เข้าใจ..."

"เธอจะเข้าใจ เมื่อถึงเวลา" Feitan ลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู "แต่ตอนนี้ ฉันอยากให้เธอเตรียมตัวให้พร้อม เพราะความจริงที่กำลังจะเปิดเผย มันอาจทำให้เธอไม่สามารถกลับไปเป็นคนเดิมได้อีก"

เขาเดินออกจากห้อง ทิ้งให้ Y/N ยืนอยู่คนเดียวในความมืด เธอจ้องมองจี้ในมือ และรู้สึกว่าชีวิตของเธอกำลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาล

---

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***