จุดเริ่มต้นใจเงามืด

เมืองแห่งเงาไม่เคยหลับใหล แต่ความคึกคักของมันไม่ใช่แสงสว่างจากความสุข หากเป็นความมืดมิดที่ปกคลุมด้วยอันตรายและความลับ Y/N ก้าวลงจากรถไฟขบวนสุดท้ายในยามค่ำคืน แสงไฟจากสถานีที่หรี่ลงทุกขณะทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกผลักดันเข้าสู่โลกที่ไม่คุ้นเคย กระเป๋าเดินทางใบเล็กในมือข้างหนึ่งและแผนที่ในอีกข้างเป็นสิ่งเดียวที่เธอพึ่งพาได้

เธอหันมองรอบๆ สถานีที่ว่างเปล่า เสียงลมหวีดหวิวพัดผ่านราวกับเตือนเธอถึงสิ่งที่รออยู่ข้างหน้า ไม่มีผู้คน ไม่มีความอบอุ่น มีเพียงแสงไฟถนนที่กระพริบติดๆ ดับๆ และเงาของตัวเธอเองที่ทอดยาวไปบนพื้น

"เมืองนี้มันช่าง..." เธอถอนหายใจ พยายามหาเสียงปลอบใจตัวเองในสถานการณ์ที่เงียบงัน

แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่น เมืองแห่งเงาเป็นที่เดียวที่เธอคิดว่าเธอจะสามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายในอดีตที่เธอไม่อยากจดจำอีกต่อไป เธอหลบหนีมาไกลเพื่อหวังว่าที่นี่จะเป็นที่ซ่อนตัวจากทุกอย่าง แต่เพียงแค่ก้าวแรกในเมืองนี้ เธอก็รู้สึกว่ามันอาจไม่ใช่ที่ที่ปลอดภัยเลย

เธอเดินออกจากสถานีอย่างช้าๆ สายลมหนาวพัดผ่านใบหน้าทำให้เธอสะท้าน ย่านที่เธอเดินผ่านเต็มไปด้วยตึกร้างและร้านค้าที่ปิดประตูแน่นหนา มีเพียงแสงจากป้ายไฟนีออนเก่าๆ ที่ยังคงกระพริบเหมือนจะพังในไม่ช้า ตรอกซอยที่เธอต้องเดินผ่านเต็มไปด้วยขยะและเสียงแมวร้องจากที่ไกลๆ

เธอเปิดแผนที่ในมือ มองหาที่พักราคาถูกที่เธอจองไว้ล่วงหน้า แต่แผนที่กลับดูสับสนและไม่มีความชัดเจน เธอพยายามก้าวไปข้างหน้า แม้ว่าใจหนึ่งจะรู้สึกว่าทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความระแวง

เสียงฝีเท้าของเธอดังก้องในตรอกแคบๆ ความเงียบรอบตัวทำให้เธอเริ่มได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้น เธอรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งจับตามองจากในเงามืด แต่เธอก็พยายามบอกตัวเองว่ามันเป็นเพียงจินตนาการ

จนกระทั่งเสียงฝีเท้าหนึ่งดังขึ้น ไม่ใช่ของเธอ แต่เป็นเสียงของใครบางคนที่เดินอยู่ไม่ไกล

Y/N หยุดเดินทันที ความเงียบเข้าครอบงำอีกครั้ง เสียงฝีเท้าหายไป ราวกับว่าคนๆ นั้นหยุดเดินพร้อมกับเธอ เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก พลางหันไปมองด้านหลัง แต่ไม่มีใคร

“ใครอยู่ตรงนั้น?” เธอถามออกไป เสียงของเธอสะท้อนกลับมาในความมืด ไม่มีคำตอบ

เธอพยายามบอกตัวเองว่าเธออาจจะคิดมากเกินไป เธอก้าวเท้าเดินต่อไปอีกสองสามก้าว แต่แล้วเสียงฝีเท้านั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มันชัดเจนกว่าเดิม

Y/N หันกลับไปทันที และสิ่งที่เธอเห็นทำให้เธอหยุดนิ่ง

ชายคนหนึ่งยืนอยู่ในเงามืดของตรอก ดวงตาสีเทาคมกริบของเขาสะท้อนแสงไฟที่สลัว เงาร่างของเขาดูเลือนรางแต่เต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม เขาสวมเสื้อผ้าสีดำสนิทที่กลืนไปกับความมืด ใบหน้าของเขาเย็นชาและไร้ความรู้สึก แต่กลับมีบางอย่างที่ดึงดูดสายตาของเธอ

เขาไม่พูดอะไร ไม่ขยับตัว เพียงแค่มองเธอด้วยสายตาที่เหมือนจะอ่านความคิดของเธอได้ทุกอย่าง

"คุณเป็นใคร?" Y/N ถาม น้ำเสียงของเธอสั่นเล็กน้อย

ชายคนนั้นไม่ได้ตอบในทันที เขาเพียงแค่เอียงศีรษะเล็กน้อย ราวกับกำลังประเมินเธอ จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนเลือดในร่างกายหยุดไหล

"หลีกทางไปซะ ถ้าไม่อยากเดือดร้อน"

คำพูดของเขาไม่ได้ดังหรือก้าวร้าว แต่มันเต็มไปด้วยน้ำหนักที่ทำให้เธอไม่กล้าขัดขืน เธอถอยหลังไปสองสามก้าวโดยอัตโนมัติ ความกลัวที่เธอพยายามกดไว้เริ่มเผยออกมา

ชายคนนั้นมองเธออีกครั้ง ก่อนจะเดินผ่านเธอไปโดยไม่หันกลับมามอง เขาทิ้งเธอไว้กับคำถามมากมายในหัว เธอยืนอยู่ตรงนั้น ตัวแข็งทื่อ ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นหรือชายคนนั้นเป็นใคร

เมื่อเขาหายไปในความมืด Y/N ก็รู้สึกเหมือนลมหายใจของเธอกลับมาอีกครั้ง เธอกุมมือที่สั่นเทาไว้แน่น พลางพยายามสงบสติอารมณ์

“เขาเป็นใครกันแน่...” เธอพึมพำ ก่อนจะเร่งฝีเท้าออกจากตรอกนั้น ทิ้งไว้เพียงความสงสัยและความกลัวที่เกาะกุมหัวใจ

เธอไม่รู้เลยว่าการพบเจอครั้งนี้จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอไปตลอดกาล

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***