ปรับตัว

และแล้ววันนี้ก็มาถึง....

วันที่ยัยเด็กนั้นจะต้องย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านของฉัน

แน่นอนว่าฉันไม่ได้เต็มใจเท่าไหร่แต่ก็ปฏิเสธไม่ลง..

อาจเป็นเพราะความน่ารักของเด็กนั้นละมั้ง..ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ แต่ก็อาจจะดีก็ได้เผื่อฉันจะได้ไม่เหงา

ช่วงเย็น..

ใช่ฉันเพิ่งเลิกงาน จากที่ทำงานใหม่..และฉันก็กำลังกลับไปที่บ้านเพื่อเตรียมตัวไปทำพาร์ทามที่ผับเดิม

"เหนื่อยชะมัด..เรยเว่ย" "เฮ้อออออ"พร้อมถอนหายใจเสียงดัง..

ก่อนจะมีเสียงถามขฉันขึ้นมาว่า..

"กลับมาแล้วหรอ พี่เคท"

ฉันตกใจสะดุ้งแล้วรีบหั่นไปหาเสียงนั้นทันที

สิ่งที่ฉันเจอคือ ผู้หน้าฝรั่งน้องของเพื่อนฉันนั้นเอง แต่ทะว่า ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้

พร้อมอุทานออกมา!!ด้วยความตกใจ!!

เคท:"เห้ยยย...!!!"

ก่อนที่เด็กนั้นจะพูดต่อมาว่า..

ซอน:" ทำหน้าอย่างกับเห็นผีแหนะ"( พร้อมกับยิ้ม)

ใช่แล้วเด็กนี้มาอยู่ในบ้านฉันได้อย่างไรกันฉันจึงถามกับน้องของเพื่อนไปว่า..

เคท:"เรานัดกันว่าจะย้ายมา พรุ่งนี้นิ.."

"แล้วไหง.. มาอยู่นี้ได้?!?" (สีหน้าตกใจ)

เพระที่จริงแล้ววันนี้ต้องเป็นวันที่ฉันต้องเตรียมใจแะเตรียมรับมือ

ซอน:" พอดีมัน.. ฉุกเฉินนิดหน่อยค่ะ"(พร้อมกับรอยยิ้มอ่อน)

เคท:"อ่าๆ ช่างเถอะไหนๆก็มาละ..ก็ตามสบายแล้วกัน"

ซอน:"เรียบร้อย..แล้วค่ะ"

ฉันค่อยข้าง งง กับคำตอบนั้มากแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร

อ่อ อาจจะสงใสว่าทำไมน้องถึงเข้ามาในบ้านฉันก่อนได้ พี่สาวของเธอมีกุญแจบ้านฉันหน่ะสิ

ฉันให้เพื่อนไว้เพราะเผื่อวันไหนที่ฉันทำงานแล้วดื่มกับลูกค้า..ที่ผับ แล้วขับรถกลับไม่ไหวก็จะให้ พลอยเป็นคนไปรับตลอด..เรยต้องให้พกเอาไว้

ช่วงนี้ฉันต้องปรับตัวเยอะมาก ฉันไม่ดื่มกลับบ้านเรยสักวันเพราะต้องทำงานเช้า(ยกเว้นวันหยุด)

เวลา19:30น.

เป็นเวลาที่ฉันออกจากบ้านไปทำพาร์สทามที่ผับทุกวัน

และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เหมือนจะปกติแต่ไม่ค่อยปกติ..

เสียงประตูหน้าบ้านเปิดเข้ามา..

แอ้ดดดดด..ตึ๊กก..

เผยให้เห็น เด็กสาวร่างบางหน้าฝรั่งนั้น ในชุดนักศึกษา..ตัวจิ๋ว มันช่างน่าหลงใหล แต่ฉันต้องข่มใจ

เอาไว้...นั้นน้องเพื่อนนะ!

ฉันเรยทักไปเธอว่า..

เคท:"กระโปรง...ยาวไปป่ะ"(น้ำเสียงประชดแหละ)

เด็กนั้นตอบกลับทันที

ซอน:"ก็ไม่นะ"

"พี่ไม่ชอบ..หรอ"

ฉันส่ายหัวละบอกไปว่า..

เคท:" ไม่..อ่ะ"

"พี่ไปทำงาน ล่ะ.. อย่าลืมปิดบ้านดีๆละ"

ซอน :"เป็นห่วง...หรอ" (อมยิ้มท่าทีเขินๆ)

เคท:"เฮ้อออออ....เด็กนี่"

ฉันถอนหายใจพร้อมเดินออกไปจากบ้าน

เอาจริงฉันไม่เคยชินเรย... กับการที่มีเธอคนนี้ในบ้าน

แต่ก็เพราะเธอละมั่งมันทำให้ฉันเริ่มหลุด ออกจากโลกส่วนตัวและกับแพงที่ฉันสร้างขึ้นไว้ได้

มันก็น่ารักดี.. ที่โดนเด็กหยอดแบบนี้ทุกวัน ><

ที่ผับ...

พี่เอ:"พักนี้ แกดูมีรอยยิ้มแปลกๆนะ"

"อินเลิฟ หรอ"(สีหน้าอยากรู้อยากเห็นมาก)

เคท :" เปล่า แค่รู้สึกดี"(ฉันตอบแล้วยิ้ม)

"แต่ก็แค่ต้องปรับตัวกันหน่อย"

ทีจริงพี่เอก็พอรู้เรื่องเด็กฝรั่งนั้นอยู่บ้าง

พี่เอ :" จริงๆก็ไม่เห็นแกเป็นแบบนี้ นานแล้วอ่ะเนาะ"

"เรยไม่ชินตาเท่าไหร่" (พูดแซะนิดหน่อย)

เคท:...ฮึ..(ยิ้มมุมปาก)

พี่เอ": "ไปทำงานที่เรารักกัน"(ประมาณว่าเปลี่ยนเรื่องดีกว่า)

เคท:" ก็ไม่ได้รักนะ...แค่ตังไม่พอใช้"

พวกเราหัวเราะแล้วตั้งตาทำงานกัน...

เวลาผับปิด

วันนี้ลูกค้าเยอะมาก..ทำให้ฉันต้องเลิกงานช้า

ในระหว่างที่...

ฉันเคลียร์แก้วจากโต๊ะอยู่นั้น.. ฉันก็โดนส่วมกอดจากข้างหลังโดนที่ฉันไม่รู้เรยว่าเป็นใครมาก่อน

เขาจะพูดขึ้นมาว่า.. "คิดถึงจัง"

เสียงนี้ฉันคุ้นเคยเป็นอย่างดี..ใช่แล้ว พี่คนสวย คนนั้น

คนที่ทิ้งฉัน...

ฉันแกะมือของ เขา ออกจะตัวฉันแล้วเดินหนี้ ออกไป แบบนิ่งๆ ทั้งทีตอนนี้ความรู้สึกไม่นิ้งเรย

ความเจ็บปวดที่โดนทิ้ง...มันตรึงอยู่ในอกของฉันมาตลอด

ความรู้สึกเกลียด ที่โดนหักหลังมันฝั่งแน่นไปทุกอณูใจ

ฉันอดกลั้นความรู้สึกนั้นไว้...แล้วเดินออกจากร้านตรงไปที่ร้านสะดวกซื้อ แถวบ้าน

ตอนนี้ ฉันเหมือนคนบ้า เห็นอะไรก็หงุดหงิดและโมโหไปหมด

ถึงบ้าน...

ฉันทิ้งตัวลงโซฟานั้งเงียบๆ เปิดกระป๋องที่ซื้อมาเมื่อกี้แล้วดื่มแบบ ที่เดียว ถี่ๆไปสี่กระป๋องรวด..

ความรู้สึกที่แม้จะผ่านไปนานแค่ไหน ก็ไม่สามารถตัดทิ้งได้เรย.. นี้มันคืออะไรกัน

ฉันนั่งดื่มต่อ จนเช้าคนเดียว..

เผลอหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้..

ก่อนได้ยินเสียงเล็กของ เด็กฝรั่งมาปลุกฉัน

ซอน:"พี่...!! มานอนทำไมตรงนี้ ทำไม่กลับไปนอนที่ห้อง"

ฉันลืมตาตื่นแล้วมองไปที่เด็กคนนั้น แล้วดึงเธอมากอดเอาไว้..เหมือนรู้สึกผิด ไม่รุ้ทำไมฉันถึงทำแบบนั้นเหมื่อนกัน...

เด็กฝรั่ง ตกใจแล้วถามฉันว่า"พี่เป็นอะไร"

ฉันยังคงเงียบไม่ปริปากพูดใด. แล้วเดินกลับไปที่ห้องตัวเองแล้วนอนต่อในสภาพนั้นเรย...

ความในใจกับความรู้สึกที่มัน พูด มันออกมาเป็นคำพูดไม่ได้...

หลับไปทั้งน้ำตา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***